Oh dit is heel herkenbaar. Net sprak ik mijn vader; nou mooi toch 3-0? Mijn vader:
Pff zal mij een worst wezen ik kijk geen EK meer, dit is toch geen echt Nederlands elftal?
Ik: ???! ( had edht geen flauw idee waarom hij dat zei).
Hij: “ Ja dat mag ik blijkbaar helemaal niet meer zeggen maar met al die - mimede-: zwarten.
Hij mimede dat omdat mijn oudste er bij was en ik een keer meeeeeega kwaad ben geworden om dat woord en überhaupt om zijn gedrag. Ook nadat hij en mijn moeder zeiden; “ ik kan geen reclame meer zien, tegenwoordig MOET er aldoor een zwart persoon inzitten”.
Ook na mijn uitleg waarom dat hedendaags gebeurt, dan alsnóg als statement houden: “ ja maar dat dat dan blijkbaar MOET is belachelijk, we zijn hier toch in Nederland?”
Jeeeeezus kijk even buiten je bubbel en je ziet dat de maatschappij niet meer uit de Unox gezinnen van vroegah bestaat met het kokende blonde altijd vrolijke vrouwtje met schort, het gladgeschoren witte mannetje met stropdas die thuiskomt en twee beeldige blonde kinderen die gezellig aan tafel gaan.
Ik vind het echt moeilijk om ermee om te gaan zonder dat de discussie in een ruzie eindigt.