Toch ongelofelijk dat ze je vragen je ervaringen te delen. Dan snappen ze er dus niets van. Leggen ze ook de vraag bij jou hoe dit georganiseerd moet gaan worden, of pak je dat vanzelf op? Want dit lijkt me jouw werk eigenlijk niet, al ben je er natuurlijk wel bij gebaat. Marketingvrouw (of een andere D&I expert) is echt de expert, dus een gesprek met haar door management lijkt me een goed begin. Als je wil lezen hoe het niet moet, kun je naar boven scrollen naar Shaaars ervaring.
@tessel @Tas ja die inderdaad!
@Tas ik kan me voorstellen dat dat niet veilig voelt (en het is ook niet veilig). Ik begrijp dat management jou en je collega om input vraagt maar het is niet eerlijk om van jullie te verwachten dat jullie je ervaring gaat delen met collega’s.
Ik kan me niet voorstellen dat er niet bedrijven zijn die kant en klare diversiteits pakketten hebben inclusief een dag als kick off.
Er zijn volgens mij best wel veel business coaches die dat soort dingen doen en als het goed is weten die veel beter hoe ze dat moeten aanpakken dan jij en ik.
Bedankt voor jullie antwoorden! We zitten in een soort clubje, dit is dus met de mensen die vinden dat het anders moet op de afdeling, maar ik merk nu dat de belangen toch anders zijn. Weet ook niet echt meer hoe te reageren.
Samenvatting
Collega vindt Marketingvrouw te extreem mailt ze (in milde bewoording dan). Ik heb een reactie getypt op haar, kan iemand met mij meelezen of het niet too much is oid voordat ik het verstuur? Het gaat ook naar het hele managementteam, dus ik wil niet dat ik dan de boosdoener ben (omdat het best een starre witte organisatie is). Voelt een beetje alsof ik op mijn tenen moet lopen zo.
Met meelezen bedoel ik privé hoor, dus dan stuur ik de mails door via de pm hier. Laat maar weten. Kan zijn dat ik dit allemaal weer verwijder straks.
Ja hoor ik wil wel helpen
Ja die vind ik erg goed. Maar ik bedoel meer een boek dat kritisch is op d&i beleid. Mijn leidinggevende snapt prima dat er iets nodig is en mijn aanwezigheid heeft daarin geholpen. Ik mag haat graag dus heb elke keer dat er iets gebeurde een melding gedaan. Van racistische opmerkingen tot handelingsverlegenheid in ons werk rondom het thema. Ik wil haar dus eigenlijk een boek geven wat aangeeft dat alleen beleid, leuke middagjes en onderzoekjes het niet doen, maar dat er vooral ook bescherming nodig is als je als minderheid in een organisatie als de onze moet overleven. Ik zit te twijfelen aan On being included van Sara Ahmed, maar ben daar nog niet ver genoeg in om te weten of het goed genoeg is om te geven.
@Tas hoe weet ik ook niet. Maar ik heb na drie organisaties (waarin het in een heel succesvol is geweest) wel tips.
- Zorg dat het management zich committeert. Als middenmoot collega’s dit gaan trekken en bespreekbaar maken laat heel veel ruimte voor discussies. Het moet geen: laten we erover praten zijn. Het moet een: dit is een veiligheids en legitimiteitskwestie en we gaan het regelen zijn. Anders beland je in een situatie waarin de ‘goede’ collega’s uit interesse of steun gaan helpen en de rest gewoon lekker doorgaat met hun leven en achter je rug om praat over die ‘drammers’.
- Maak hier een verplichte activiteit van
- Besteed trainingsdagen, bewustwordingsdagen uit aan professionals met ervaring. Anders krijg je een ieders interpretatie van wat het zou moeten zijn en beland je op dagen met ‘diversity’ in gekleurde slingers waar iedereen hapjes meeneemt. Je ziet het al met ‘marketingvrouw is extreem.’ Zo kom je in allerlei interpretatiekwesties van wat er nodig is.
- Laat onderzoek doen zodat je kan staven dat er iets moet gebeuren. Laat ook uitzoeken wat gebrek aan diversiteit in jouw vakgebied betekent.
- Kijk bij organisaties in het vakgebied die het wel lukt. Wat doen zij dat werkt?
- Besef dat als jij dit als niet witte persoon trekt het hoe dan ook persoonlijk wordt. Bedenk van tevoren hoe ver je wilt gaan en waar je grens is. Het hoort en hoeft niet op jouw schouders te rusten tenzij je daar zelf voor kiest.
Misschien het boek de Diversiteitsmarathon? Ik heb het hier thuis liggen maar ben er zelf nog niet in begonnen.
Ik heb met werk het spel jammen met verschillen gedaan en dat vond ik wel waardevol om het gesprek mee te openen! Zou dan wel zorgen voor een goede gespreksleider, eventueel contact leggen met de makers van het spel.
Het spel ging ook in op bv dat je een nieuwe collega hebt met een visuele beperking en hoe je dan diegene kon betrekken /je communicatie middelen aanpassen. En ook veel reflectie vragen.
Ik vroeg mij iets af. Ik hoorde gister dat onze stagiaire volgend half jaar stage gaat lopen in Namibië of Zambia (ik weet het even niet meer)
Is dit ook white saviorism? Ik denk zelf van niet, omdat ze gaat helpen in een klein ziekenhuisje
Maar zou dat het wel zijn als je in een weeshuis gaat helpen, als verpleegkundige io?
Ik denk dat het er heel erg aan ligt via wat voor organisatie het is, dat is (denk ik) lastig om zo op basis van niks te zeggen.
Denk niet dat het geen white saviorism is, omdat het een klein ziekenhuis is maar afhankelijk van wat ze gaat doen en hoe ze zich gaat gedragen etc is het het wel of niet. Het is het in ieder geval niet per definitie geen white saviorism omdat dit een ziekenhuis betreft, ook daar gaat van alles mis met buitenlandse vrijwilligers. Je kan ook een white saviour zijn tijdens je vakantie.
Ik heb een tijd terug dit boek gelezen “De derde wereld op je CV” en dat gaat specifiek over vrijwilligers in ziekenhuizen (De derde wereld op je cv, Judith van de Kamp | 9789046823286 | Boeken | bol.com). Vond het een goed boek, misschien ook een aanrader om aan haar te geven zodat ze zich kan voorbereiden. Haar stage kan goed of fout uitpakken, afhankelijk van wat zij ervan verwacht en denkt daar te gaan doen. Als ze er heen gaat met de mindset om de wereld te redden dan kan je verwachten dat het misloopt.
Hmm ik vind het altijd lastig met zulke stages dat er waarschijnlijk ook genoeg kandidaten daar zijn die die stage graag hadden gedaan. Ik zit er helemaal niet in, maar krijg dan het gevoel alsof zij het plekje in neemt van iemand anders daar. En dat terwijl onderwijs daar vermoedelijk al minder vanzelfspreken/van andere kwaliteit is dan hier.
Vandaag pieten gezien die bruin geschminkt zijn met zwarte vegen. Sorry maar dan loop je de plank ook volledig mis.
Je mag ook niks meer… is tradissie
Kan iemand mij helpen met een artikel terug zoeken? Dat was een op instagram waarin de doodsstraf besproken werd. Het ging vooral over het feit dat het altijd wel mis ging bij donkere mannen (een paar keer achter elkaar) tot een witte man terecht moest staan en toen was er ‘ineens’ een stop met death penalty want ja, het ging elke keer mis. Het moment waarop weer een donkere man terecht stond ging het wéér mis en bij witte mannen elke keer niet. Ik wilde dit stuk gebruiken om aan iemand door te sturen die niet geloofde dat er tijdens een death penalty ook een bias heerst.
Op Facebook staat op de pagina van AW bruna een stukje over het anti racisme handboek van Chanel, die commentaren eronder zijn echt weer drek. Als iemand een tegengeluid wil laten horen doe dat dan vooral. We veranderen er de wereld niet mee maar nu is echt alles negatief.
Netflix tip: There’s something in the water. Een documentaire van Eliot Page over black en indigenous communities in Nova Scotia die al decennialang te maken hebben met milieuracisme. Erg interessant. En schokkend hoe wij hier nooit leren over de inheemse gemeenschappen daar, die tot op de dag van vandaag lastig gevallen worden door corporaties etc. Het land wordt gewoon nog steeds gekoloniseerd.
pfoe hebben jullie die demonstratie van kick-out zwarte piet in Volendam gezien, echt wat een domme, onaardige Nederlanders bestaan er toch. Stel he dat je zo simpel bent dat je niet kunt accepteren dat een traditie racistisch is. Dan zou je alsnog toch nog wel het fatsoen moeten kunnen opbrengen om niet met eieren te gaan gooien?
Ik kom het net tegen op het nieuws. Ik heb direct gedoneerd aan Nederland Wordt Beter (was alweer even geleden). Als je wat kan missen, best een aanrader.
Pff ja zo erg he. Echt walgelijk hoe ze daar zijn behandeld. Ik ben er opgegroeid en schaam me dan ook echt helemaal dood. Vandaag ook weer lekker ruzie gemaakt met mijn familie hierover. Vind het zo lastig om respectvol te blijven bij al dat racistische geblaat.
Ik denk wel dat het belangrijk is om dit gedrag uit de sfeer van onaardig, onfatsoenlijk of simpel te halen. Deze mensen weten dondersgoed dat ze racistisch zijn (of iig het lekker vinden om denigrerend te doen tegen alles en iedereen dat niet wit of zelfs zwart is. Hooguit vinden ze racisme zelf een iets te harde term voor dat gedrag). Oliebollen, eieren, visafval, vuurwerk gooien naar demonstranten is gewoon de hoogste vorm van intimidatie. Het verhindert (met succes) de ruimte om te demonstreren. Om als land een goede discussie over deze mensen te gaan voeren moeten we allereerst besluiten hun gedrag met de juiste bewoordingen te bespreken én de onschuld uit hun gedrag te halen.
Er wordt al jaren over deze discussie gesproken alsof het deze mensen daadwerkelijk om het feest gaat en ze in een vlaag van verstandsverbijstering verzet tonen. Dat gaat het niet. Dat ging het sowieso al nooit en nu zelfs nationale televisie over is gestapt naar de roetveegpiet en de kindjes nog steeds gulzig op de zak met cadeaus zitten te wachten, weten we zeker dat het dat niet gaat. Niemand heeft ooit daadwerkelijk het feest bedreigd. Het gaat om racistisch zijn en zelf mogen bepalen waar en wanneer je dat bent en zeker niet door een minderheid opgelegd krijgen dat jij iets anders zou moeten doen en die denkwijze wordt gefaciliteerd door de politie, de burgemeester, pers en politiek.