De tip om het op te schrijven is inderdaad wel een goede!
En wat @pastelzwart aangeeft om even een stukje te fietsen heb ik al gedaan en vanavond lekker de tijd voor mezelf genomen. Film gekeken en gesnackt met een goed glas wijn, iets waar ik normaal erg goed van ontspan. Maar lig nu al weer twee uur lang te draaien in bed en iedere keer komt het toch weer terug allemaal.
Awh, dat vind ik echt vervelend voor je 
Ik zou het dan zo nog even opschrijven, dan ben je het vast wat meer kwijt. En luister je wel eens naar podcasts? Ik vind de Vandaag podcast van NRC heerlijk om bij in slaap te vallen. Die man heeft een beetje een eentonige stem haha. Moet je morgen ook weer werken?
Jeetje @Panda, wat een heftige dag voor je! Ik snap dat je daar erg van onder de indruk bent.
Fijn dat je wel direct goed met collega’s al hebt kunnen napraten. Dat helpt mij vaak het beste. Ook morgen/andere werkdag opnieuw even bespreken. Hebben jullie een collegiaal-opvang team of iets in die trant? Wij hebben dat wel, dat zijn specifieke collega’s die een training in traumaverwerking hebben gehad die ons een hand toereiken als er iets heftigs is voorgevallen op de afdeling. Die zou ik dan in zo’n situatie vragen om wat hulp. Verder herken ik me heel erg in de tips van @pastelzwart. Erover praten, ook thuis, maar ook juist afleiding zoeken in douchen, Netflix, wandelen of idd echt even een goed glas wijn. Het verwerken van dit soort dingen heeft ook tijd nodig, dus het is ook niet gek of erg als je er een matige nacht van slaapt. Als t maar niet te lang blijft hangen. 
Dit inderdaad! Wees niet te streng voor jezelf, je hebt ook gewoon een rottige dienst achter de rug. Daar mag je best even door van slag zijn. Ik hoop dat je zo alsnog lekker slaapt @Panda 
Ik bedenk me net dat ik bij zo’n soort situatie laatst de gedragswetenschapper een berichtje heb gestuurd om het erover te hebben. Hebben jullie ook zo iemand? Of bijvoorbeeld wat @the.rebel.club zegt iemand die helpt bij traumaverwerking?
Ben niet zo van de podcasts maar misschien zet ik zo wel wat rustige muziek aan.
Morgen ben ik wel weer aan het werk maar op een andere locatie, misschien juist wel even goed. En voor mij ook wat bekendere collega’s dus ga het er daar denk ook wel even over hebben.
@the.rebel.club helaas weet ik niets over een trauma team bij ons. Maar wel goed om te horen dat het niet gek is als ik er even van wakker lig, als het uiteindelijk maar weer over gaat.
Ben denk ook te hard voor mezelf dat ik er niet lang mee wil zitten, maar dat is denk uiteindelijk de ervaring die je opdoet.
Dit is een goeie realisatie denk ik. Als dit soort dingen voor het eerst voorvallen dan kan het gevoel dat daarna bij je achterblijft je best overvallen. Tenminste, dat is iets wat ik wel herken van mijn eerste diensten/ervaringen. Wees een beetje lief voor jezelf! Je hebt heftige dingen meegemaakt waar menig mens van onder de indruk zou zijn, dus geef jezelf ook de tijd om het een plekje te geven. Ja, dan draai je nog drie keer om en lig je te malen. Dat is niet erg, dat is ook verwerking. 
Daar heb je helemaal gelijk in. De verwerking moet nog komen en heeft gewoon tijd nodig.
Heb uiteindelijk toch een paar uurtjes kunnen slapen. Niet geweldig maar hopelijk komt dat vanavond!
Bedankt voor jullie lieve woorden 
Ik probeer altijd te bedenken dat al die dingen sowieso gebeuren, maar dat jij er was om juist op die momenten te kunnen helpen. Klinkt heel simpel, maar het was zeg maar erger als je er niet bij uit was gekomen.
Een van mijn cliënten heeft een stoma.
En “Nel” wil zelf niet haar stoma verwisselen want is een paar keer mis gegaan/hij lekte.
Nu heeft ze een ander systeem gekregen en daar hebben we sindsdien geen problemen meer mee gehad.
Nu is er afgesproken dat Nel zelf haar stoma verwisseld en leegt.
Alleen belt ze voor elke poep en scheet op met die stoma.
Want Nel vindt haar stoma vies.
NEE NEL IK VIND JE STOMA LEGEN LEKKER WERK.
Nu belde ze weer, ik heb haar gezegd dat ze hem zelf moet legen aangezien ik druk bezig was. En je hoorde aan haar stem de teleurstelling dat ze het zelf moest gaan doen.
Ahhw kan me wel voorstellen dat een stoma echt heel ingrijpend is voor iemand. En heel confronterend dat je er zo vaak “mee bezig” moet zijn. Het psychische aspect is ook zeker een belangrijk deel om naar te kijken
Klopt, alleen heeft de hem al heel lang en ineens sinds een tijdje belt ze elke keer.
Voorheen deed ze het zelf gewoon.
Enige verandering nu is dat ze een niet werkend systeem had voor haar. Dat is inmiddels opgelost. En ze kan het zelf ook, gaat helemaal goed.
Verder was het gewoon ff een klaagmomentje want alles loopt in het honderd en ik ben alleen vandaag. Normaal sta ik met nog minimaal 1 collega in de middag
Is er geen psycholoog die haar kan helpen omgaan met haar stoma? Ik snap beide van jullie wel een beetje. Het klinkt alsof ze het niet echt goed heeft geaccepteerd ofzo
Kun je niet iets of iemand inschakelen dat ze wat hulp krijgt met het accepteren van de stoma? Snap jou irritatie heel goed, vooral als ze het ook goed zelf kan. Maar lijkt me zo vervelend voor Nel dat ze zo’n moeite heeft met dat aspect van zichzelf!
@Sazie @Karl_Lagerfeld
Goeie, zou ik even moeten vragen aan mijn collega. Die weet er denk wat meer vanaf.
Al wordt het ook vaak op ons bordje geschoven want ‘thuiszorg’ zal het wel weten.
Gelukkig benoem ik het wel als ze het zelf goed heeft gedaan, en geef ook aan dat het goed gaat.
En dat ze zo meer vrijheid heeft als ze het zelf kan.
Alleen soms lijkt het weer even goed te gaan, en soms ineens pure paniek lijkt wel.
Het komt in vlagen merk ik.
Weken gaat het gewoon goed en is het rustig en zo ineens kan het weer een tijdje druk zijn met oproepen.
Snap heel goed dat je er soms ff doorheen zit. Dit soort oproepen werken dan niet echt mee aan je eigen innerlijke rust 
Hopelijk is je dienst zo voorbij!
Ik hoop voor Nel en voor jou/jullie dat er een goede “oplossing” komt. Zoals hierboven ook al voorgesteld is 
Goed om iig met de (huis)arts te bespreken denk ik!
Dit is een goed idee! Ik merk dat ik de laatste tijd meer mee naar huis neem en erg druk ben in m’n hoofd. Heb een journal besteld om daarin even stil te kunnen staan bij de dag, wat de positieve punten waren op de dag. Maar ook perfect om een casus van me af te schrijven, goede tip.
Werk je in de thuiszorg? Je zou ip ook contact kunnen opnemen met haar stomaverpleegkundige. Misschien kan zij met Nel kijken naar het systeem. Er zit een reden achter dat ze er voor belt. Is ze daadwerkelijk wel content met nieuw systeem?
En anders misschien oefenen met een spiegel. Kan ook zijn dat er angst is voor stomalekkges
Ben weer op mijn bijbaan, en er zijn weer zulke leuke collega’s, sfeer is goed, lekker lang met een patiënt zitten praten waar ze doordeweeks geen tijd voor hebben maar hij wel nodig had, ik zie een patiënt buiten in het zonnetje genieten, wat een lekkere werkdag.
Ik begin volgende week aan mijn laatste stage van de opleiding en ik ben zenuwachtig en voel zo veel spanning. Merk nu al dat het contact niet soepel verloopt en daardoor ga ik al helemaal negatief denken over de komende periode en de begeleiding. Kan al een week nergens anders aan denken en probeer de tijd zo langzaam mogelijk te laten gaan, eetlust is ook helemaal weg. Echt niet gezond. Herkent iemand dit nog van de tijd dat je nog in opleiding was?
Ja heel herkenbaar! Ik ben nu in opleiding in een ziekenhuis (duaal voor een medisch technisch vak) en een bepaald onderzoek ben ik niet zo heel goed in. Dat onderzoek doen wij in ons ziekenhuis ook eigenlijk helemaal niet op de manier waarop ik het moet leren, waardoor ik steeds allemaal testpatiënten moet gaan regelen of medewerking vragen van gewone patiënten. En dat continu plannen + de stress dat ik dat helemaal niet kan zorgt dat ik de laatste weken ook echt nergens anders aan kan denken. Zelfs op mijn vrije dagen ben ik alleen maar gestrest. Dan ga ik ook zo negatief denken dat ik al oplossingen en banen zit te zoeken voor als ik dit vak nooit ga halen. Terwijl dat eigenlijk (nog) niet aan de orde is.
Hoe lang is je stage? Misschien valt het allemaal wel mee op het moment dat je er bent. En zo niet, dan hoef je er in ieder geval niet te werken. Ik ben altijd wel een beetje van het stressen en negatief denken. En uiteindelijk valt de realiteit meestal 100% mee in vergelijking met het doemscenario dat ik in gedachte had. Heel veel succes alvast volgende week!