Wat lief, dank je voor je verhaal!
Ik weet wel heel goed dat deze verhalen er ook zijn! Had me er al bij neergelegd dat het voor mij ook minimaal op mn 35e pas gaat gebeiren, vandaar mn hele ‘jong moeder worden is onbelangrijk’ standpunt. Ik vergelijk me ook totaal niet meer met anderen. Neemt niet weg dat het niet heel ver weg voelt voor mij op dit moment gezien leeftijd, situatie en ook nog eens vruchtbaarheidsproblemen die ik nu al weet.
Gefeliciteerd met je kindje trouwens:)
4 likes
Eigenlijk rammelen mijn eierstokken al een tijdje maar mijn emetofobie heeft tot nu toe altijd in de weg gestaan. Nu ben ik er steeds meer klaar voor maar net begonnen met een studie en we hebben allebei geen vaste baan (wel eigen bedrijf er naast) dus het is gewoon te onzeker nu. En ik ben bang dat als straks wel het moment er is, mijn fobie weer te erg is (zijn altijd pieken en dalen) en ik niet meer durf.
Wat lastig dat die fobie zoveel impact heeft. Heb je er hulp voor gehad of zie je het zitten om die te zoeken? Zijn er ook geen mogelijkheden voor begeleiding tijdens de zwangerschap of andere dingen waardoor je het aan zou durven? Ik vind het heel rot voor je dat het je zo in de weg zit.
Ik heb er vanaf mijn 8e al last van en veel veel verschillende therapieën voor gehad en het gaat ook best wel goed nu alleen op sommige momenten heb ik er nog wel wat last van. Ik ben sinds kort weer naar een psycholoog gegaan omdat ik van dat laatste stukje angst af wil, onder andere vanwege mijn kinderwens. Het eerste wat ze zei was dat deze angst waarschijnlijk altijd een beetje zal blijven, dat zit gewoon in de aard van het beestje. Maar we gaan er wel aan werken om specifieke situaties beter behapbaar te maken. Ik hoop dat ik uiteindelijk de stap durf te maken, want ik ben enorm bang dat ik later heel veel spijt ga krijgen als ik mijn angst in de weg laat zitten voor mijn kinderwens.
Ik denk dat het meestal ook minder met timing te maken heeft en meer met wanneer die knop in je hoofd omgaat. Ik moest zelf echt door een soort proces heen waarin mijn prioriteiten langzaam veranderden. Maar tussen begin dit jaar, toen ik nog dacht ‘ieeeeeehhh wil ik dit wel?’ en nu ‘kom maar door met die baby’ zat geen wezenlijk verschil in omstandigheden.
Bij mij had het ook veel te maken met realiseren dat het leven niet oneindig maakbaar is en dat ik gewoon niet overal controle over heb. Het klinkt misschien stom, maar ik las vorig jaar een boek dat me echt aan het denken zette (The Rules Do Not Apply van Ariel Levy). Ze beschrijft daarin hoe ze haar hele leven op orde had en toen dacht ‘nou, nu wil ik wel een kind’. Dat ging op een vreselijke manier mis en ze schrijft heel openlijk over hoe zij haar feministische idealen en carrièredrift moest verenigen met haar biologische klok en kinderwens. Dat heeft me heel erg geraakt. Toen dacht ik ja, sommige dingen moet je misschien niet blijven uitstellen omdat je ‘eerst nog andere dingen wil doen’.
11 likes
Mooi gezegd!
1 like
Mijn vriend en ik zijn babynamen aan het swipen op Kinder 
7 likes
Haha no joke! Een app met babynamen en je kan je partner toevoegen. Namen die je beide leuk vindt, komen in een lijstje 
3 likes
thanks voor je reactie! ik schaam me er soms voor maar zulke dingen denk ik echt over na. Als ik mijn gevoel volg zou ik kinderen willen maar rationeel denk ik steeds “ja maar ik wil nog die reis maken, ik wil nog een x naar lowlands”. zo vermoeiend van mijzelf.
Niet voor schamen! Heb ik ook gehad. En nog steeds! Ik vind het bijvoorbeeld ook echt heeeel erg dat ik dit jaar niet mee kan op wintersport ivm de zwangerschap. 
1 like
Ik ben 28 en zou enorm graag een kindje willen met mijn vriend. Ik dacht altijd dat ik rond mijn 22e al moeder zou zijn, dat leek me toen wel wat, heel jong moeder worden 
Aan de andere kant geniet ik ook nog steeds heel erg van de vrijheid die we nu nog hebben. Toch knaagt het op de een of andere manier heel erg aan me dat het bij ons niet gemakkelijk zal gaan, het zwanger raken/blijven. En ik weet niet waarom. Want op zich hoeven klachten zoals een pijnlijke menstruatie dit toch niet te betekenen, of steek ik nou enorm mijn kop in het zand? 
Soms zou ik willen dat je het gewoon even kon testen of alles werkt en dat het goed is, zonder daarna abortus te hoeven doen 
(onmogelijke actie, i know )
De timing is inderdaad nooit perfect en daarom zijn wij gewoon begonnen. Ook onder het mom van ‘je weet ook nooit hoelang het duurt en óf het lukt’! Maar het is natuurlijk wel handig als je leven er naar is en je er zelf ook achter staat. Maar twijfel zal er naar mijn mening altijd wel zijn!
3 likes
Joh ik ben 37, was twee jaar geleden nog/weer single, heb nu de man van mijn leven ontmoet en werd moeiteloos zwanger. Ik heb op een gegeven moment bedacht dat je op je 39e ook nog prima moeder kunt worden en dat scheelt een boel qua biologische klok kan ik je vertellen.
Leg jezelf geen verplichtingen op, laat het los en vertrouw er op dat het goedkomt. Dit soort dingen loopt toch altijd anders dan je denkt en het is zinloos erover te piekeren of je zorgen te maken. Worrying about tomorrow only ruins today 
18 likes
Ja, ik snap dat zo’n fobie die je al zolang met je meedraagt altijd wel een zwakke plek zal blijven. Goed dat je eraan blijft werken en het per situatie bekijkt. En wees ook blij met dat het nu ‘best wel goed’ gaat, want dat betekent dat je dus al enorme stappen hebt gezet. Dat geeft hoop. En soms zet je wat stapjes terug, dat hoort er helaas bij.
En realiseer je ook dat lang niet iedere zwangerschap gepaard gaat met (veel) overgeven. Natuurlijk, de kans is aanwezig, maar het hoeft niet! Ik hoop voor je dat de dag dat je je hierdoor niet meer tegen laat houden gauw in zicht is!
2 likes
Ik ben ook heel blij met hoe het nu gaat! Ik heb bewust gekozen om nu door middel van therapie dat sluimerende stukje angst ook aan te pakken. Ik denk dat ik het ook zonder zou kunnen, maar soms helpt een extra steuntje in de rug wel om er sneller van af te komen.
En ik weet dat niet iedere zwangerschap gepaard gaat met overgeven, maar de gedachte dat het zou kunnen vind ik nu nog heel eng. Ik heb het al eens met de huisarts besproken, en die zegt dat er ook allerlei middeltjes zijn om overgeven tegen te gaan dus wellicht dat ik nog eens met haar in gesprek ga als we de knoop echt hebben doorgehakt. Eigenlijk wil ik eerst trouwen, en dat gaat in 2020 gebeuren maar dat duurt me ook weer wat te lang haha.
Misschien niet helemaal zijn op plaats in dit topic. Maar ik heb een baby van 5 maanden en kan al een tijd niet wachten op een tweede
3 likes
Ik heb een baby van 2.5 week en zou er nog wel een willen 
komt gewoon doordat ik tot nu toe een makkelijke baby heb. Maar nog een x 9 maanden zwanger zijn, mwaaaaah liever niet.
1 like
Die medicatie die jij noemt, die heb ik nu! En ja, het werkt écht. Zeker goed om het er uitgebreid met je arts over te hebben denk ik. Maar dan weet je nu in ieder geval ook van een ervaringsdeskundige dat die pillen mij in ieder geval heel erg helpen!
1 like
De zwangerschap zie ik ook heel erg tegenop! Nog maar even wachten haha
Dat is fijn om te weten, dankje!