Door het weggaan van Hectometer was dit topic even weg, maar geen zorgen: it’s back!
Dit!! Ohhhh
Kan niet wachten🤣 haha maar helaas… duurt wss nog 2/3 jaar
Jaa, hier ook! Ik wil zo graag een kindje, maar het kan nu gewoon echt nog niet en mijn vriend vind het doodeng haha. Ik heb steeds vaker dromen dat ik zwanger ben of juist dat we ons kind een heel rare naam geven ofzo haha.
Oooh herkenbaar, normaal hoor je vaak dat vriendschappen verwateren bij het krijgen an baby’s maar ik ben met twee studievriendinnen closer sinds hun zwangerschap en bevalling gewoon omdat ik zo gek op babys ben en het me allemaal interesseert.
Ben alleen zo bang dat het er voor mij nooit zal inzitten.
Ik werk met kleine kindjes dus had wel rammelende eierstokken. Maar op dit moment zwanger
Over het algemeen ben ik er echt nog niet aan kinderen toe, maar soms zegt mijn vriend van die lieve dingen over onze toekomstige kinderen en dat wil ik echt meteen een kindje maken.
Ah ja dit heb ik! Ik wil het zo graag, maar het is nog niet de ideale situatie. Hopelijk over 2/3 jaar.
Jaaaaa mijn topic! Kan écht écht écht niet wachten tot ik zwanger word. Alleen ben ik zo stom geweest om een jaar terug de prikpil te gebruiken en hier heb ik nog steeds last van (geen regelmatige cyclus en geen ovulatie ) … Kan niet wachten tot dit mijn lichaam uit is en mijn lichaam weer normaal werkt… Zelfs zwanger zijn lijkt mij geweldig (kom ik later vast wel op terug mocht het ooit lukken)
Ik weet niet zo goed of ik hier ik nou wil posten of niet op papier alles voor elkaar zoals ik me vroeger voorstelde waar ik wilde zijn voordat ik aan kinderen zou willen beginnen (al 15 jaar samen, huis, vaste banen, beiden al 30+) en als ik mijn hart volg zeg ik ja. Maar rationeel schreeuwt alles NEEEEE. Weg vrijheid, weg me-time, weg rust, net een nieuwe baan dus niet handig.
Ondertussen ken ik bijna al de hele collectie van de Prenatal uit mn hoofd😭
Jaaa here i am! Helemaal ready, maar mn vriend krijgt het spaans benauwd nog bij het idee van een baby. Duurt nog wel een jaar of 2 gok ik_Cursieve tekst_
Jaaa mijn eierstokken rammelen ook als een malle. Volgend jaar zouden mijn man en ik wel willen proberen een kindje te krijgen, maar tegelijkertijd zie ik enorm op tegen zwangerschapskwalen/bevallen/slaapgebrek - als het al lukt.
Hier ook luid gerammel. Toen ik er voor het eest semi serieus over begon bij mijn vriend schrok die denk ik wel een beetje, alhoewel ik altijd al heb gezegd jong moeder te willen worden. Maar ik heb het gevoel dat hij het zelf ook steeds meer voor zich gaat zien. Hij begint vaak uit zichzelf over kindjes en kwam laatst thuis met de mededeling dat hij die dag een mooie naam had gehoord die potentieel zou zijn voor onze baby. Ik probeer het onderwerp niet te laten overheersen maar het gerammel wordt steeds luider. Wil mijn vriend zelf tot het punt laten komen dat hij er echt klaar voor is. Ergens wil ik zo snel mogelijk beginnen omdat ik al zo lang aan de anticonceptie en dergelijke ben, dat ik bang ben dat het straks niet lukt en we dan nog een traject van jaar(en) in moeten.
Jaaaa oooh mijne rammelen zoo hard. Maar allebei nog niet klaar met studeren, zitten nog in studentenhuizen… Het kan gewoon nog echt niet. En eigenlijk wil ik ook nog niet want we willen nog zoveel doen en het is nog niet het juiste moment. Dus ik rammel lekker verder
Heel vaak denk ik bij schattige kleertjes en baby’s enz wel “omg ja ik wil ook, NU!” maar als ik vervolgens weer ergens een kind hoor krijsen en schreeuwen dan ben ik ook wel weer eventjes genezen haha.
Ik heb dit echt zó erg. Echt niet leuk. Ik wilde nooit kinderen.
Maar sowieso de eerstkomende 5 jaar zit het er niet in . Ben over 1 jaar klaar met mn studie, daarna (vaste) baan zoeken, huis kopen etc. Blehh.
Soms heb ik het enorm: zie ik het hele “plaatje” voor me en vind mijn vriend zo lief met kinderen. Maar dan passen we op op ons nichtje (1 jaar) en is ze ziek, huilt ze veel etcetc. en dan ben ik weer even van mijn rammelende eierstokken af haha. Gaat nog wel aantal jaar duren.
Aaah herkenbaar! Ik was tot een jaar geleden nog niet eens zeker of ik uberhaupt kinderen wilde, maar nu ik een vaste baan heb, we op zoek zijn naar een huis enzovoorts… Zit ook stiekem regelmatig even kinderkleertjes online te kijken of op youtube naar vloggende gezinnen te kijken met schattige kindjes… Mijn vriend moet er echt nog niet aan denken voorlopig en het is nog helemaal niet handig nu dus ik hou het nog even bij dromen en oppassen bij vriendinnen haha.
Mijn eierstokken rammelen een klein beetje maar ik voel ook wel een beetje druk van buitenaf omdat het steeds gevraagd wordt, mijn leeftijd er blijkbaar naar is en iedereen om me heen kinderen krijgt. Eigenlijk wil ik nog niet want ik geniet wel van mijn vrijheid zo en met de baan van mijn man is het sowieso niet te doen nu. Maar ik ben ook heel angstig voor een zwangerschap, voor de complicaties etc. En ik wil meer afvallen want wil geen hoog-risico zwangerschap hebben. Maar loveeee baby’s en hoop zo dat het allemaal lukt want ik wil het wel graag!
Ik heb dus echt helemaal niks met de kinderen van andere mensen, vind de baby’s van mijn vriendinnen heel leuk maar ik smelt daar niet van zoals sommige andere vrouwen. Ik heb een vriendin die middenin een gesprek ineens afgeleid kan raken en stil valt omdat er een koter het café binnenkomt, en dat vind ik echt vet overdreven. Ik denk nooit ‘oh had ik er maar zo een’. MAAR. Ik wil wel mijn eigen baby met mijn vriend want volgens mij worden wij leuke ouders en krijgen wij een coole baby.