Rammelende eierstokken topic

[Camomille]

Ja dit herken ik wel. Ik ben heel erg team ‘go with the flow alles komt wel op z’n pootjes terecht en je regelt je leven er wel omheen.’

Het raakt naar mijn idee ook een beetje aan het idee dat we al onze keuzes heel bewust en rationeel maken. Maar voor mij, en voor veel anderen, voelt een kind krijgen ooit niet als een rationele keuze maar een emotionele waar veel diepere motieven aan ten grondslag liggen. Rationeel heb ik wel eens twijfels (om al die negatieve dingen die jij ook noemt) maar emotioneel is de wens heel sterk. Dus het is niet zozeer het focussen op het negatieve waar ik me aan erger, maar meer het rationele ipv emotionele.

Geldt andersom overigens ook: als iemand die kinderwens emotioneel echt niet heeft, zijn rationele argumenten om het wel te doen daar net zo goed ondergeschikt aan.

[Zompig]

Ik denk dat dat idd een heel gezonde manier is om ernaar te kijken! Klinkt alsof je er wel bewust van bent, maar je daar niet zo op focust.

Ik weet ook wel dat het zwaar gaat worden en dat een kind hebben niet alleen maar leuk is, maar ik beeld me voornamelijk de mooie dingen in. Kindje in slaap zingen, met z’n drieën op de bank zitten, samen knutselen, voorlezen, naar school brengen, etc. Daar heb ik echt zin in. En ja, ik weet ook dat er gebroken nachten zijn en poep en kots en al die dingen, maar dat hoort er nou eenmaal bij.

[the.rebel.club]

Haha okeeee wij moesten schuilen in de Hema want stortregen. En toen liepen mijn vriend en ik langs al die schattige baby kleertjes en lieten we steeds aan elkaar zien welke dingen we leuk vonden vond het helemaal leuk en gezellig

[Broodrooster]

Niet onzeker worden hoor. Ik ben ook niet iemand die gaat piekeren enzo. Momenteel een tweede onderweg. Tja zal wel zwaarder worden, maar ja dat zien we dan wel hoe en wat. Je kunt het toch nooit goed voorspellen.

[Vloeistof]

Ik merk dat ik de laatste tijd wel serieuze rammelende eierstokken heb. Ik heb altijd wel een grote kinderwens gehad maar wilde niet per se jong moeder worden ofzo omdat ik weet hoe zwaar het kan zijn. En ik geniet ook nog echt van mijn/onze vrijheid.

Mijn vriend en ik praten er ook wel steeds meer over dus het wordt ook meer besproken en wat serieuzer.

Alleen een huis gooit echt roet in het eten. Ons appartement wordt echt te klein qua slaapkamers. En de huizenmarkt is natuurlijk zo dramatisch. Dus soms word ik daar wel sip van en durf ik daarom ook niet echt te dromen van een kindje ofzo.

[Gato]

Bedoel je met dat het huis te klein is dat er geen extra slaapkamer is voor de baby? Of iets anders? Valt er misschien met een tijdelijke wand iets te maken?

Hoe gaat het verder met jullie allemaal? @Blush bijvoorbeeld?

Hier gaat het zijn gangetje. Ik onderdruk mijn schreeuwende (want rammelend is het niet meer te noemen) de laatste tijd. Althans ik doe een poging want in mijn achterhoofd speelt het (te) vaak. Afgelopen dagen was ik ook ongesteld en dan kan ik zo down zijn. Vooral als ik dan zwangere vrouwen zie en helemaal als zij een kindje heeft dat jonger is dan mijne nu en dus weer eerder zwanger is. Echt zo stom. Want je gunt het eenieder maar jezelf ook. Ik hoop dat het nieuwe jaar een verrassing voor me in petto heeft. Maar ik hou ook steeds meer rekening met het scenario dat het bij 1 gaat blijven

[Blush]

Ik ben gestopt met de pil, dus we gaan het proberen Heel spannend allemaal.

[Gato]

Ohhh wat fijn!! Dat je maar gauw mooi nieuws mag komen vertellen!

[Vloeistof]

Ja geen slaapkamer voor een baby. We hebben twee slaapkamers maar mijn vriend heeft twee kinderen die daar om het weekend slapen en als ze er niet zijn staat het wasrek er. Dus die kamer is echt wel bezet. Verder qua ruimte in de woonkamer zou er makkelijk een box etc. in kunnen. Die is ruim genoeg. Maar het heeft ook geen haast. Alleen soms heb ik opeens zo’n stressmomentje omdat je ook niet in de toekomst kan kijken hoe het gaat met de huizenmarkt bijvoorbeeld. En ik merk wel dat mijn eierstokken meer gaan rammelen.

Ik volg dit topic niet altijd maar zijn jullie al lang aan het proberen? En ik snap wel dat je daar verdrietig van wordt. Er komen zo veel gevoelens bij kijken.

[Gato]

Ah zo! Ik snap het wat je bedoelt! Ik kan wel zeggen je hebt niet gelijk een aparte slaapkamer nodig maar ik snap wel dat je dat graag wilt.

We zijn überhaupt nog niet aan het proberen haha. Het ene moment gaat het heel goed en vind ik het allemaal prima en dan geniet ik van ons kindje nu en het andere moment dan kan ik wel janken. Key is eigenlijk om mezelf bezig te houden

[Ficus]

Ik snap mezelf echt niet. De weg naar de zwangerschap van Gerben was zo’n hel, de zwangerschap zelf idem. Hij is nog geen 3 maanden en ik rammel al. We hebben altijd al 3 kindjes gewild en nu kriebelt het toch om die droom na te jagen.

[Phi]

Weet dan in elk geval dat je niet de enige bent! Ik heb twee kinderen via IVF, was echt ook geen pretje die hele reis, maar toch rammelen de eierstokken alles door de war.

[Ficus]

Ja oef, de spanning die die trajecten met zich meebrengen. Een hele zwangerschap kotsen maar toch hè.

En eigenlijk kan ik het niet zo goed kwijt bij mijn omgeving. Want ik moet blij zijn met wat ik heb en waarom zou je jezelf dat aandoen en so

[the.rebel.club]

Haha ben ik de enige die meubels nu al op een bepaalde manier neerzet /een bepaalde hoek vrijhoudt in de kamer zodat er ooit makkelijk een box bij past?

Meanwhile zit mijn IUD nog lekker op zn plek

[Feather]

Nee hoor, wij hebben een groot gat in een hoek van de woonkamer en geen idee wat we daar anders mee moeten dan een box of speelhoek

Verschil is wel dat we actief bezig zijn, haha. Om het niet te jinxen binnenkort maar even een grote plant kopen die ook leuk staat in een andere hoek hehe

[Zompig]

Doe ik ook, haha. Ik weet al waar ik de box wil neerzetten en waar de kinderwagen in de gang kan komen. :’)

[Hectometer]

Ik ga veel te goed op dit baby yoda pakje, nu wil ik ook een kind

[JustinBieber]

Ik dacht hetzelfde

[Tostibrood]

Ik wil (wij willen) heel graag een kind, maar soms denk ik: kan ik dat wel aan? En dan niet qua relatie of verantwoordelijkheid, maar qua energieniveau. Ik ben nu al heel vaak moe, ben al bij de huisarts en internist ervoor geweest en behalve vitamine D slikken is er niks aan te doen/niks gevonden. Maar dat neemt niet weg dat ik wel bijna altijd moe ben terwijl ik goed slaap, genoeg beweeg, gezond eet, niet rook/drink etc. Het belemmert mijn leven momenteel niet heel erg, maar ik merk wel dat ik door vermoeidheid een lagere belastbaarheid heb.

En daardoor vraag ik me af of ik slaapgebrek en altijd bezig zijn met een kind qua energieniveau wel aan ga kunnen. Vriend heeft ook wel eens uitgesproken dat hij soms wel een beetje bang is voor mijn energieniveau als we een kind zouden krijgen. Maar los van mijn vermoeidheid wil ik wel heel graag moeder worden. Herkent iemand dit/ heeft iemand ervaringen?

[Zitzak]

Ik kan alleen maar zeggen dat voor mij het begrip ‘vermoeidheid’ een totaal nieuwe definitie heeft gekregen sinds ik kinderen heb.
Als ik vroeger (dacht dat ik) moe was, was dat na een weekend feesten of een paar weken knallen op het werk. Nu voelt het meer als een diepere/permanente vermoeidheid, omdat het (voor mij iig) een continue stroom van verantwoordelijkheid, fysieke zorg, mentale zorgen, slechte nachten, rumoer, aanpassen aan nieuwe fases en ‘aan staan’ is.

Het is een vermoeidheid die ik nooit eerder heb ervaren, en daarom ook heel erg lastig je er iets bij voor te stellen vóór je het zelf ervaart. Vind het heel lastig om je te adviseren (want iedereen ervaart het anders) maar wel heel goed dat je er nu al bij stilstaat denk ik.