Maar waarom zouden de mannen hier geen uitgesproken mening over hebben en de vrouwen wel? Dit is toch iets gezamenlijks?
Moet de man dealen met de hormonen in mijn lijf? Nee dus die gaat echt niet bepalen of ik langer de pil slik. Condooms are fine.
17 likes
Omdat een vrouw baas over haar eigen lichaam is? Waarom moet een vrouw elke dag een pil slikken met korte- en lange termijn gevolgen en de man heel makkelijk NEE kan zeggen. Of überhaupt niet over wil praten.
6 likes
Ik zeg toch hierboven dat ik na een eventuele mogelijke zwangerschap een andere optie overweeg?
Je mag ook accepteren dat ik er anders in sta.
Maar laten we dit topic even over onze eierstokken houden in plaats van de pil - ook al gaf ik de aanzet.
1 like
Uh nee. Die pil neem je niet allebei (of je doet iets fout).
Ik ben heel blij dat mijn vriend er 100% achter stond dat ik stopte met iets waar ik zelf niet meer achter stond. Spiraal was geen optie en tuurlijk zouden we het allebei liever zonder condoom hebben gedaan (destijds) maar dit was het scenario waar we allebei het meest gelukkig uitkwamen. Ik geen hormonen, wij allebei geen kind. Dan past hij zich maar even aan hoor.
2 likes
Een man heeft net zoveel te zeggen over wel of geen kinderen willen voor er een zwangerschap is. De vrouw kan er dan voor kiezen daarin mee te gaan of een ander te zoeken/het alleen te doen met donor. Maar geen kinderen willen en wel neuken betekent dat er iets aan anticonceptie gedaan moet worden. En dan kun je samen condooms gebruiken of de vrouw moet hormonen slikken/iets in haar lichaam laten plaatsen. En als de vrouw dat laatste niet wil kan de man inderdaad niet bepalen dat ze dat moet enkel omdat hij niet de voorkeur geeft aan een condoom om zijn piemel of geen penetratie.
4 likes
@Blush ik wil je alleen even veel sterkte wensen en een knuffel. Deze gevoelens zijn niet niks. Wij zitten thuis ook een beetje in dit schuitje (alleen gaat het bij ons om proberen voor een tweede kindje. Ons eerste kindje was een liefdevol “ongelukje” dus mijn partner wil er nu 1000% achter staan). Tegelijkertijd herken ik jouw gevoelens dus heel erg dat je het elke dag NU WIL. Dat je het wel uit kan schreeuwen. Ik snap helemaal hoe verdrietig je hiervan kunt worden en dat is super normaal. En weet je laat dat er ook maar zijn. Ik heb niet echt tips voor je. Behalve op een goed moment het gesprek aangaan. Ik heb soms het idee dat mannen ook denken superzaad te hebben, maar het kan ook nog even duren. Plus dat we niet eeuwig hebben. Je kan uiteraard niemand dwingen om je te bezwangeren maar ik vind wel dat we mannen soms mogen dwingen stil te staan bij wat hun afwachtende, twijfelachtige houding met ons doet. Zeker na een hele portie geduld te hebben gehad.
Die brief die je hebt geschreven klinkt heel goed trouwens en ik hoop dat het je op heeft gelucht. Ik hoop dat je alsnog een fijne avond hebt en wees lief voor jezelf.
PS. Ik geneer me soms hier te posten omdat ik al een kindje heb. Maar ik las laatst dat verdriet om secundaire kinderloosheid (?) echt een ding is. Desondanks mogen jullie het aangeven als jullie mijn berichten ongepast vinden.
12 likes
Zeker niet ongepast 
1 like
Ik zie net dat ik de meeste posts heb in dit topic 🥲 iedereen in iedergeval bedankt voor de reacties, ook die betreft de pil. Keep u updated 
4 likes
Ik lees nu pas bij en wilde nog even reageren omdat wat je schreef zo herkenbaar is. En ik ben het 100% eens dat pil of spiraal de keuze van de vrouw moet zijn maar ik begrijp niet zo goed hoe dat zou uitmaken in dit scenario. Condooms ipv pil gebruiken zou hem niet plots meer klaar ervoor maken. Ikzelf gebruik al lang geen pil of spiraal of andere eigen anticonceptie meer (om andere redenen dan kinderwens), en ik zit met hetzelfde: zelf al lang klaar voor, leeftijd en andere factoren waardoor ik de tijdsdruk enorm voel, en hij voelt gewoon niet diezelfde druk en is ervan overtuigd “dat het wel goedkomt” ook nog over een paar jaar 
dat weet je toch niet…en is wetenschappelijk gezien statistisch eerder niet het geval.
Helaas geen tips dus, maar wel veel herkenning.
1 like
Kleine, of ja eigenlijk best een grote update: ik ben gestopt met pil.
Thanks voor alle berichtjes van afgelopen weekend
42 likes
Ik las van de week wat en moest aan dit topic denken:
Als je later een kind met je partner wil, en je wilt dat het een gelijkwaardige verdeling wordt van de zorgtaken; dan moet je niet vergeten dat dat al begint bij het regelen van de anticonceptie. Ik kon alleen het artikel niet vinden hoe je dan precies moest bespreken of ervoor moest zorgen dat het een gedeelde taak is.
Conclusie wat ik uit het korte artikel haalde was in ieder geval: betekent het dat jij het eigenlijk mag uitzoeken met je pil of spiraal want je partner doet moeilijk over condooms; houd dan in gedachten hoe dat later zal gaan met een kind.
Echt een goede reminder wel vind ik zelf. Ik vroeg me altijd af of vrouwen die het grotendeels alleen moeten doen, dit van te voren hadden kunnen zien aankomen. Hoe ging die kerel dan vóór een kind om met het huishouden bijvoorbeeld? Of gemaakte afspraken?
Ik dacht ik post het in een topic waar onze kinderwensen/plannen nog best abstract zijn.
7 likes
Ik zag je post hierboven nog, over het waarschijnlijk geen kinderwens maar geen borstvoeding geven bv missen. Dat heb ik niet echt, want het lichamelijke van een zwangerschap lijkt me echt al niks, maar ik vind het wel lastig dat ik nu ook voor mijn moeder beslis dat ze waarschijnlijk geen oma wordt én dat ik mijn familienaam niet doorgeef (weet niet of dat überhaupt makkelijk is maar dat zou ik dan wel graag willen haha). Dat het hierna dus stopt. Mijn vriend had het laatst ook over ouder worden en dat er dan dus niemand gaat zijn die voor ons kan zorgen… dat soort dingen vind ik lastig, en verdrietig voor mijn moeder bv.
Hee damess, ik heb ook rammelende eierstokken én een ‘dilemma’. Mijn vriend en ik willen vanaf januari voor 6 maanden reizen. Maar we willen ook aan kinderen beginnen . Eerst hadden we bedacht dat we dan in maart ofzo zouden beginnen met proberen, maar we kunnen/willen eigenlijk niet wachten (want ja, het kan zomaar eens lang duren, ben ook 32).
Wat zouden jullie doen? We fantaseren ook wel eens over nu al beginnen, en als het dan meteen raak is (halleluja) dan ben ik dan 3 maanden zwanger als we weg gaan. 6 maanden reizen halen we dan niet meer, maar dat is niet zo erg.
Ik vind het heel lastig om nu te ‘kiezen’, zeker aangezien het ook maar gewoon eens heel lang kan duren voordat het lukt…
Ik zou er heel goed overna denken hoe erg je het zou vinden om reizen evt niet meer te kunnen doen. Wij dachten ook we beginnen alvast maar ik raakte vrijwel direct zwanger en was echt dood en dood ziek. Als je je zo belabberd voelt is reizen sowieso ook niet chill en wil je voor je eerste echo’s in het buitenland terecht? Ik zou vooral de voors en tegens tegenover elkaar uitschrijven en kijken hoe je je daarbij voelt.
1 like
Wat fijn om te horen dat het bij jullie zo makkelijk en snel ging! Je houdt toch al snel rekening met dat het langer duurt 
hoe lang en van welke weken was je zo ziek?
Het is een enorm luxeprobleem hoor, maar enige planning is wel geboden omdat we het onbetaalde verlof bij ons werk moeten regelen. Ik zie alles nu rooskleurig in en denk dan ‘ah die maand misselijk trek ik wel als we rustig aan doen’ en die controles in het buitenland komt ook wel goed. (Er natuurlijk wel rekening mee houdend dat sommige landen niet echt fijn zijn om zwanger te zitten)
Ja tegen alle verwachtingen in was ik meteen zwanger, wij hadden vanuit ziekenhuis namelijk al te horen gekregen dat onze natuurlijke kans heel erg laag lag. Ik ben echt 3 weken gevloerd geweest en de verloskundige zei dat als je zo misselijk bent het eigenlijk bijna altijd het hele trimester aanhoud. Of dat zo is kan ik helaas niet voor je bevestigen want bij ons is de zwangerschap uitgelopen in een miskraam. Maar ik heb wel echt onderschat hoe intens zwanger zijn is. Die vermoeidheid en misselijkheid als je het goed te pakken hebt is wel echt bepalend voor je dagen/weken ik kon bijv gewoon echt niet meer werken. Nou is dat meer uitzondering dan regel ook maar wel iets om rekening mee te houden als reizen echt belangrijk voor je is.
Ik wilde ook enorm graag eerst reizen voor we kinderen zouden krijgen en zou dat in 2020 doen maargoed, we weten allemaal waarom dat geen optie was (spoiler: corona). Sowieso is daardoor ons hele leven nu anders, zonder corona hadden we geen huis gekocht bv dus zitten daar nu ook aan vast/weinig spaargeld meer. Een evt reis zou voor ons de enige reden zijn nu om onze kinderwens uit te stellen maar omdat we in een medisch traject zitten en dat ook lang kan duren hebben wij gekozen voor het traject en dan hopelijk met een jonger kind alsnog gaan reizen over een aantal jaar. De reis die wij wilden maken lijkt me zwanger echt helemaal de hel (denk dan ook aan bv voeding, andere hygiëne in niet-westerse landen (ik ben al 2x met een parasiet thuis gekomen, wil je zwanger echt niet) wellicht minder comfortabel allemaal) en ik denk ook dat het minder leuk of totaal anders zou zijn met een kindje.
Persoonlijk zou ik voor de reis gaan, zeker als dat ook een grote droom is!
1 like
Ah ja ik heb dat over grootouder maken niet echt omdat ik niet degene zou zijn die voor grootouderschap zou zorgen. Maar het lijkt mij inderdaad ook leuk om te zorgen voor nog een kleinkind. Maar ik houd er sowieso al rekening mee dat ik dat grote kans niet ga redden met de leeftijd van mijn ouder.
En zorgen voor je als je ouder wordt, tja, iedereen is toch altijd druk bezig met zichzelf. Misschien ga je bezoek missen wat je vrienden dan op die leeftijd wel krijgen, maar echt zorgen? Gelukkig leven we niet in een land waar je kinderen voor oude dag zorgen. Misschien ga je zelf als oudje wel veel weg, de wereld nog over ofzo op je 70/80e en heb je zelf niet eens tijd voor (klein)kinderen als die er wel zijn.
Je gaat nu uit van een rooskleurig scenario als je zwanger zou zijn. Dat je je dan vrij goed voelt en misschien een maand een beetje misselijk. Dat kan natuurlijk, maar ik heb in mijn omgeving ook andere verhalen gehoord.
Vrouwen die tijdens het eerste trimester zo moe waren dat ze meteen na hun werk naar bed gingen. Vrouwen die de hele zwangerschap misselijk waren. Vrouwen met bekkeninstabiliteit vanaf week 14/15, waardoor ze alleen nog maar kleine stukjes konden wandelen (en dan bedoel ik half uurtje maximaal) en niet veel konden staan of tillen.
Dit zijn géén extreme gevallen, deze vrouwen hadden allemaal vrij normale zwangerschappen. Ik zou er dus in de planning vanuit gaan dat als je voor die tijd zwanger raakt de reis niet of alleen zwaar aangepast door kan gaan. Als je dan nog steeds bereid bent dat risico te nemen, dan ga er voor! Misschien valt het reuze mee en ga jij fluitend door je zwangerschap. Of het valt mee/tegen en ben je dan nog niet zwanger.
2 likes