Het is denk ik goed om je te realiseren dat er altijd wel iets is wat andere mensen vinden. Ik heb een kamer over en een auto, en dan zeggen mensen tegen me dat ik toch zeker wel de auto moet vervangen als er kinderen komen, want hij is veel te klein 🤷
Ik vind de berichten hierboven wel heel erg van ga ervoor.
@Ladybug ik ben er zelf wat nuchterder in. Ik heb ook ervaring met psychische problemen en vraag me ook af wat voor invloed dat op een kind heeft en of het verstandig zou zijn. Ik denk dat je je moet afvragen of je een kind plezier doet met opgroeien en of je een leuke moeder kan zijn, ook als die psychische problemen altijd als een soort sluipmoordenaar op de loer liggen. Ik zou ook meenemen hoe je man is. Als een partner stabiel is, is het al wenselijker denk ik.
Een kind is heel duur (gemiddeld zo’n €10k p jaar) dus ik snap op zich ook wel dat het in dat opzicht handig is om financiële zekerheid te hebben en zicht op een baan om zo genoeg geld overhouden om een kindje op te voeden.
En dan bedoel ik niet dat het al vanaf baby af aan een eigen kamer moet hebben en de nieuwste/duurste meubels/kleding, dat vind ik ook allemaal onzin.
Ik snap wel dat je leeftijd meespeelt, dat herken ik hier ook.
Mijn vriend zegt vaak al lachend dat we ons kitten hebben om mijn rammelende eierstokken even te temperen, (hij wil ook kinderen maar zijn nog maar ruim een jaar samen) maar als hij er hele avonden mee knuffelt en zich luidop afvraagt “hoe je zo snel zoveel kan houden van zoiets kleins” kan ik alleen maar denken aan hem met een baby.
Ik doe af en toe een test omdat mijn gezondheidsklachten ook overeenkomen met zwangerschap en dan moet ik uitsluiten voor ik na de dokter ga. Maar stiekem baal ik elke keer als het negatief is
Alle kindjes waren zo lief vandaag op werk, ik wil een eigen babyyyyyy
Afgelopen zomer hebben wij afgesproken om het over een jaar nog een keer over kinderen te hebben, dus in de zomer van 2021. Mijn vriend heeft wel een kinderwens, maar vind ons leven nu ook prima en wil nog ‘genieten van samen zijn’.
Voor mij voelt het echt alsof mijn leven in de wacht staat. Vind ons leven nu wel prima, maar ook wat saai. Komt ook door de corona, alle vakanties/weekendjes weg/date nights in de stad kunnen niet door gaan, dus ik denk echt elke maand; waaaarom wachten we nog en beginnen we niet gewoon NU.
Maarja, ik breng het onderwerp niet meer ter sprake omdat ik weet dat mijn vriend er totaaal niet mee bezig is en ik toch teleurgesteld raak.
Goede vriendin van me is de afgelopen week bevallen en ik krijg nu de meest zoete foto’s toegestuurd. Ik kan het niet aan
Overigens heeft mijn vriend de mannenvariant van de rammelende eierstokken want die zat ook helemaal verliefd naar die foto’s te kijken. Wat mijn eierstokken natuurlijk alleen maar harder doet rammelen
Het is maar goed dat we niet op kraamvisite kunnen nu
Ik vind het zooo moeilijk dat we niet op een lijn zitten. Zeker nu de komende corona tijd ook weer uitzichtloos is spookt het echt steeds vaker door mijn hoofd ‘waarom niet gewoon nu’.
Vervelend dat jullie niet op één lijn zitten & begrijp dat het uitzichtloze Corona ook niet echt mee helpt. Kun je je wellicht focussen op iets anders leuks ter afleiding? Nieuw studie/werk/cursus doel, iets in huis, iets met een eeuwig verwaarloosde hobby? Hopelijk komen jullie snel op dezelfde lijn!
Maar oh die eierstokken…
Ik ga deze weken doelen stellen voor 2021 maar het enige dat ik wil is zwanger worden. Mooi kut want dat staat pas na de zomer op de planning en de kans dat het dan snel gaat ben je natuurlijk ook niet zeker van.
Nouja ik ga heus wel andere doelen vinden hoor maar het gevoel dat ik een kindje wil overheerst nu even heel erg.
Weer een baby in de vriendengroep geboren, weer die vreselijke mixed feelings van intens geluk voor hen en onzekerheid voor mij…
Heb je een beetje een idee van wanneer je eisprong is? Je kan natuurlijk ovulatie testen gebruiken, maar het boek period power / cyclus strategie van maisie Hill in combinatie met de Clue cyclus tracker app heeft mij wel erg geholpen inzicht te krijgen in mijn ook wat langere cyclus. zo merk ik het aan wat meer slijmerige afscheiding en sta ik dan ook meer stil bij wat ik voel in mijn buik, en heb ik de afgelopen keren volgens mij wel mijn eisprong gevoeld
Wij zijn nu een paar maanden ‘bezig’ en in het begin was ik er heel erg op gefocust, ook omdat ik in de geboortezorg werk en ik het gevoel had dat het meteen moest lukken want ik heb alle kennis in huis. Dikke onzin natuurlijk en nu kan ik het beter loslaten. Ik let nu juist niet meer zo obsessief op m’n cyclus of leefstijl dingen. We zijn jong, gezond voor zover we weten en t gebeurd vast een keer!
Dat is dan ongeveer op dag 14 als ik uitga van een 35dg cyclus, toch? Dus misschien klopt het wel
De rammelende eierstokken zijn zoooooo erg aanwezig bij mij nu. Weet niet waar het opeens vandaan komt, misschien door het feit dat ik meer tijd heb om erover na te denken na een periode van intense drukte? In een moment van zwakte heb ik zelfs geboortekaartjes ontworpen voor ons voorlopig niet op de planning staande toekomstige kindje (of moet dit in het opbiechttopic?). Ik heb het er over met mijn vriend en vindt het wel fijn om een soort van ‘toekomstplan’ met hem te bespreken waar ook ooit kindjes in voorkomen. Nu vinden we het prioriteit om eerst nog wat carrière stappen te zetten en nog wat verre reizen te maken, maar denk dat we over 3 jaar wel gehoor gaan proberen te geven aan mijn eierstokken haha. Can’t wait.
Spannend!! Veel plezier en succes
Ik wacht -helaas- nog tot mijn vriend ook wil. Die zegt deze vakantie iets te vaak hoe fijn het is om ongestoord te slapen…
Ja, zo denk ik er ook over haha. Dan gaat het kind een keer logeren en is uitslapen ook heel fijn. Maar ik wacht geduldig af, komt vanzelf
Haha, hij komt net terug van de supermarkt met 2 nieuwe doosjes condooms. Denk dat ik nog veel geduld nodig zal hebben.
Ik heb hier opeens een beetje last van. Nieuw jaar, ik word 30 dit jaar, veel mensen om ons heen die ouders worden en ineens denk ik hmm. Herken mezelf niet joh , ben wel bang dat ik nog in de fase zit dat ik het veel te veel romantiseer.
Ik herken het wel, dit jaar word ik ook 30 en mijn vriend is er al helemaal aan toe. Hij wilde er toch wel graag aan beginnen, want wat @Chipolata ook zegt over 10 jaar twijfel je nog. Dus zijn we gestopt met condooms (ik gebruik al een paar jaar de pil niet meer). Zelf vind ik het af en toe nog wel spannend en probeer er niet teveel over na te denken. Soms wel lastig, omdat ik weet/hoor hoe leuk familie en vrienden het zouden vinden.
Pfoe dat is nu.
Mijn vriend begon gisteren uit zichzelf erover dat dit het jaar is dat we gaan proberen zwanger te worden.
Ik wil echt niets liever, maar tegelijk vind ik het ook doodeng.
Ik denk wel dat ik mn spiraal het einde van de maand eruit laat halen, we willen pas in september beginnen met proberen zwanger te worden ivm bestuurswissel en studie.