Rammelende eierstokken topic

Ik snap zo goed hoe je je voelt!
Inmiddels besloten om er vanaf half juni tóch voor te gaan, ik zal altijd blijven twijfelen. Zo ben ik nu eenmaal. En hoor van mensen die dichtbij mij staan, dat zij dit ook hebben bij zulke ingrijpende gebeurtenissen.
Het perfecte moment zal er ook nooit écht zijn, dus besloten om daar niet op te wachten.

Ondertussen ben ik zwanger, nog heel pril. Bijna 7 weken. We zijn zó blij en gelukkig! En vooral ook heel dankbaar.
Dus alles valt uiteindelijk toch op z’n plek. Zelfs nu heb ik het ene moment alleen maar gelukzalige en blije gevoelens en het volgende moment ineens ‘paniek’… wat gaat er allemaal gebeuren? Hoe gaat alles aflopen? Maar ik lees overal dat dit normaal is en bijna elke vrouw hier wel last van heeft.

Succes met je beslissing!

7 likes

Ik weet niet of ik echt rammelende eierstokken heb want het is niet het “ik wil nu een baby!” - gevoel. Ik wil alleen wel erg graag “later” een gezin hebben en het idee dat dat misschien niet zal kunnen (en vooral die onzekerheid) maakt me zo verdrietig.

Ik heb een aandoening waardoor ik misschien niet of moeilijk zwanger kan geraken en na een operatie (cyste uit beide eierstokken gehaald) zei de chirurg dat ik na mijn herstel eens moest nadenken over de mogelijke trajecten. Uiteindelijk is mijn gynaecoloog daar nooit echt op teruggekomen, behalve dat hij zei “hoe sneller, hoe beter / niet meer wachten eens je de juiste partner hebt”. Maar ja, dat is natuurlijk niet zo simpel en mijn vriend beseft denk ik niet écht dat het zou kunnen dat het later niet meer kan, of wie weet nu al niet meer… Hij wil er nog niet echt over nadenken omdat hij er niet klaar voor is. Ik zou er liefst ook nog jaren niet over nadenken maar het zit wel constant in mijn hoofd. Ik wil niet nù een baby, maar ik ben zo bang dat het te laat gaat zijn ofzo. En dan wil ik het wel liever nu dan nooit. :frowning:

Ja, dat is ook wel zo. Er is natuurlijk ook nooit een écht perfect moment.

En, wauw!! Gefeliciteerd, zo leuk! :grinning:

1 like

Nouuu hier vanavond tijdens het eten een gesprek over dat we toch minder laks moeten doen met condooms, want straks gaat het toch mis. Ik rammel nog even verder in mijn eentje :pensive:

We keken vandaag een serie waar ze een huilende baby niet stil kregen en mn man zei “ach wat sneu… Ik zou in draagzak doen en koptelefoon op zodat ik er voor de baby kan zijn zonder door te draaien en hopen dat dat werkt” en ik was helemaal in shock dat hij überhaupt wist wat een draagzak was en wil echt nu meteen een baby.

19 likes

Mijn vriend en ik hebben morgen partnerschap registratie en m’n vriend zei gisteravond dat die het wel spannend vindt omdat dan echt de volgende stap van z’n leven begint en die er dan aan toe is om vader te worden.
Dus ik zei dat ben je nu ook al, daar heb je niet nog 2 dagen voor nodig.
En toen was die het helemaal met me eens. Ik ben echt zo geneigd die spiraal er nu uit te laten halen en er gewoon voor te gaan. Alle redenen die we hadden om dat niet te doen voelen echt als kul.

6 likes

Bij ons is de knoop ook doorgehakt. Vet lang uitgesteld om redenen assorti maar nu hebben we besloten er voor te gaan en slik ik foliumzuur. Ik heb al ruim een jaar geen spiraal meer en had gelijk weer een mooie regelmatige cyclus. Vind het enorm spannend, ben heel benieuwd of het ons gegund is.

14 likes

Wij gaan woensdan met ons 3jarige neefje naar de dierentuin en nu al helemaal zin dat we als een soort oefengezin daar rondlopen :smiling_face_with_three_hearts:

11 likes

ik heb ook heeeeel erg rammelende eierstokken, dat zo’n gevoel zo heftig kan zijn joh

3 likes

Ik wil ook een oefengezin hoe kom ik daar aan? :sob:

1 like

Ik kreeg gisteren van mijn neefje van 1,5 uit zichzelf een kushandje toen ik wegging :heart_eyes::heart_eyes::sob::sob:

4 likes

Ik, als Nederlander, zeg dit ook :nerd_face:

Mijn eierstokken gaan echt tekeer, niet te zuinig.
Ik wil gewoon die spiraal eruit en er voor gaan, al mijn redelijkheid is verdwenen.
Ik droom ook steeds over zwanger zijn of zwanger willen worden.
Ik weet echt niet hoe ik dit nog een jaar vol moet houden…

Ja hele late reactie hier haha maar bij (privé) beslissingen in je leven: ik denk niet dat je collega’s ook maar 1x aan jou of andere collega’s zullen denken als zij besluiten een huis te kopen/proberen zwanger te gaan worden. Het is werk en geen persoonlijk verraad en je zou dat ook helemaal niet van ze verwachten, toch? Dat ze aan jou denken als ze gaan verhuizen ofzo? En over 2 jaar weet je echt niet meer wat een collega 2 jaar terug heeft gedaan in zijn/haar privéleven.

Dus ook omgekeerd: laat collega’s op dit vlak geen invloed hebben op je levenskeuzes!

8 likes

Dit gaat dan over iets anders dan studieschuld neem ik aan…? Want ik ken niemand in mijn omgeving die een baby heeft zonder (studie)schulden. Een schuld die in 1,5 jaar afbetaald kan zijn klinkt in mijn oren niet zo heel heftig eigenlijk… maar ik vind het wel heel goed van je dat je liever helemaal zonder schulden aan een kind wil beginnen! Voor mij is dat helaas niet meer mogelijk gezien mijn leeftijd en de hoge studieschuld die ik nog heb lopen…

Iedereen rondom me heeft een kleine baby of is zwanger. close collega’s tot familie en vrienden, zoveel babytalk dat ik zelf bijna kan meepraten haha. Kan er dan ook zoooo van dromen, maar als ik dan zie hoe vermoeiend ik de combinatie werken huisiuden sociaal leven soms al vind …:rofl:

Ah ja ik kan me voorstellen dat het dan een beter gevoel geeft als die rekeningen eerst weg zijn. Fijn dat je samen met hem tot een oplossing bent gekomen!

Maar is dit echt het ding? Want je legt uit dat dit in jullie situatie 1,5 jaar afbetalen is etc, maar je schreef ook dat je ‘er achter kwam’ en daardoor aan je relatie ging twijfelen. Dat lijkt me veel heftiger dan 1,5 jaar maandelijks iets wegzetten en weten dat het snel opgelost is. Lijkt me lastig voor je dat je al gestopt was met anticonceptie en dan dit gebeurde/uitkwam. Hoop dat het vertrouwen in die afbetalingsperiode ook weer snel hersteld kan worden, sterkte!

1 like

Heb je aan hem gevraagd waarom hij er niet eerder mee is gekomen? Je hoort vaak dat het uit schaamte is, maar als het uit laksheid komt kan jij ook kijken om het geld in de gaten te houden. Bij mijn man weet ik namelijk, dat hij het gewoon ‘vergeet’ tot er opeens extra betaald moet gaan worden… nu regel ik alles en sinds dien zijn er eigenlijk nauwelijks problemen.

P.s. we hebben gezamenlijke rekening en allebei een eigen. Op zijn eigen rekening heeft hij een bedrag waar hij zelf alles mee mag doen. Ik beheer de gezamenlijke

Herkenbaar. Vaak denk ik ja, je bent nooit helemaal klaar maar dit is ‘as ready as I’ll ever be’ maar soms word ik misselijk van hoe overweldigend/eng het me allemaal lijkt.

Ik ben dus ook heel benieuwd naar ervaringen van andere forummers.