Rammelende eierstokken topic

[Jeccat]

Ik heb altijd al een sterke kinderwens gehad, maar wist nooit wanneer ik zou willen beginnen. Nu knap ik sinds een paar maanden bijna uit elkaar van de rammelende eierstokken. Wanneer ik aan kinderen denk - en dat is bijna 24/7 - voel ik een warm gevoel door m’n lijf gaan. Echt van mijn tenen tot aan mijn kruin. Ik heb dit nog nooit zó sterk gevoeld en maak mezelf dan ook helemaal gek door er constant mee bezig te zijn. Ik ben namen aan het uitzoeken, ik gooi online winkelmandjes vol met kleertjes en meubeltjes om vervolgens niks te kopen, etc. Helaas wil mijn vriend het komende jaar sowieso nog niet beginnen. Hij wil eerst een andere baan met een beter salaris. Ik begrijp dit heel goed, maar ben ergens ook bang dat we blijven uitstellen. Want als hij die baan heeft, wachten we dan af tot hij een vast contract heeft? En is er daarna weer iets anders, zoals sparen, reizen, verbouwen…? De omstandigheden die we nu hebben zijn meer dan prima. We hebben allebei een baan met vast contract, een leuk huis met meerdere slaapkamers, onze ouders hebben een mooie leeftijd om opa en oma te worden, mijn eigen opa en oma leven nog en zouden het fantastisch vinden als ze overgrootouders zouden worden, we zijn allebei niet meer zo van het stappen en naar festivals gaan, etc.

Het liefst zou ik morgen beginnen, maar ik wil nog liever dat mijn vriend en ik er allebei vol voor willen gaan. Hebben jullie tips om rammelende eierstokken te temmen zodat het wachten wat draaglijker wordt?

[Stjerne]

Hier ben ik ook wel benieuwd naar. Ik zou het liefste nu beginnen en mijn vriend wil minstens een jaar wachten en nog even genieten van met zn 2en zijn.

[Random]

Misschien op iets van een ander doel of prioriteit focussen? Is heel lastig hoor en lekker kort door de bocht, daar niet van, maar ik heb zelf bijvoorbeeld dat ik heel graag nog naar een aantal sportwedstrijden aan het toe werken ben en we willen nog heel graag onze huidige vloer er uit hebben van het winter en een nieuwe er in. En dit kan zeker ook wel met/tijdens een kleine, maar lijkt mij fijner om dit eerst gedaan te hebben. Zodoende heb ik er wat meer met mijn hersens kunnen denken en minder met mijn eierstokken.
Kleine toevoeging; maar wij hebben wel een soort van “tijdsperiode” waar we graag met kinderen zouden willen beginnen. Dat geeft wel meer rust dan wanneer je vriend zoiets heeft van “ja nu niet maar weet ook nog niet wanneer wel”

[Applepie]

Pff, sinds vandaag zijn we officieel het enige stel zonder kinderen in de vriendengroep van mijn man. Wij zijn wel het langst samen. Ik wil zo graag zwanger raken dat ik jaloers ipv blij voor hen ben Alleen is het bij ons nog niet gelukt.

[Jeccat]

Bedankt voor je reactie! Dat is wel een goeie, we hebben nog wat ‘projecten’ gepland staan waar ik me op zou kunnen focussen. Ik wil het idd sowieso nog met mijn vriend hebben over ‘wanneer ongeveer wel’, hopelijk geeft dat me rust. Verder vind ik je uitspraak ‘meer met je hersenen denken en minder met mijn eierstokken’ heel treffend!

[Random]

Haha ja het klinkt heel stom maar je eierstokken zien natuurlijk alleen maar de leuke dingen

Hoop dat je vriend dit een beetje kan aangeven!

[Sovereign]

[Kusjessoldaat]

Ik word helemaal gek van m’n eierstokken.
We hebben afgesproken nog 13 maanden te wachten want ik doe nog een bestuursjaar en m’n vriend rondt z’n studie af maar ik ben echt geneigd eigenhandig m’n spiraal eruit te halen.
Ik heb ondertussen ook nog eens het schattigste neefje ooit (fun fact door de schattigheid van m’n neefje wil m’n vriend ook heel graag een baby) en ik werk iedere dag met kinderen.
En alle leuke dingen die ik nog wou doen tot die tijd waren zuipen en uitgaan maarja dat zit er met corona ookal niet echt in.

[Shinshell]

Ik word ook gek van m’n rammelende eierstokken.
Ben er nog nooit zo bewust mee bezig geweest als nu, terwijl ik ook weet dat het praktisch gezien nog echt niet handig is (werk, geld, huis). + mijn vriend is er gevoelsmatig ook nog niet zo erg aan toe als ik.
We hebben samen wel een soort tijdsperiode afgesproken waar ik naartoe kan leven, maar ik voel me er zo onrustig onder hoe ik die tijd moet doorkomen. Mijn normale leven met mijn werk en hobby’s voelt zo nutteloos, omdat ik alleen maar met mijn grotere levensdoelen in mijn hoofd zit. Ik zou willen dat ik het allemaal wat meer kon loslaten, maar hoe?

[Handtas]

Ik had nooit echt bedacht of ik kinderen wilde. Soms kwam er wel eens een periode dat ik het wel wilde, maar dat gevoel ebde wel weer weg. Tot half 2019, toen kwam dat gevoel weer heel sterk naar boven, dat is gebleven en nog wat sterker geworden. De “randvoorwaarden” die ik mezelf had gesteld zijn op orde, het enige is dat ik een avondstudie volg die nog wel even duurt, maar daar wil ik me niet door tegen laten houden eigenlijk. M’n man moest heeeeel erg aan het idee wennen, eerst wilde hij er niks van weten maar hij wordt langzaamaan enthousiast. Nu hebben we besloten dat ik stop met anticonceptie, maar dat we er nog niet direct voor gaan. Dat vind ik voor nu prima want dan kan m’n lichaam ook weer een beetje wennen aan de nieuwe situatie. Wat een bizar overweldigend gevoel is het als je eenmaal zelf zo ver bent.

Tot zover mijn epistel

[Handtas]

Oja wat ik nu doe is bevallingsverhalen luisteren via de podcast Podnataal. Omdat ik het interessant vind maar vooral ook om de minder positieve (soms zelfs negatieve) kanten van een bevalling en die periode daarna te horen, omdat ik van mezelf weet dat ik de neiging heb om alles te romantiseren en dat niet heel handig is als je zo’n grote levens keuze moet maken haha.

[Handtas]

Ah ja dat geloof ik direct haha! Maar ik denk niet dat ik actief genoeg kan zijn voor het members only gedeelte. Maar wellicht komt dat nog!

[Clo]

Wat grappig, hier een beetje hetzelfde verloop. Wij hebben ook vorige besloten te stoppen met anticonceptie maar nog wel even te wachten met “proberen”. Ik vind het dan opeens ZO spannend dat het moment bijna daar kan zijn, terwijl ik het super graag wil! Heb er helemaal kriebels van in mijn buik

[Handtas]

Ja dat kan ik me goed voorstellen! Het is ook zo’n grote beslissing, het voelt een soort van veilig om het nu wel te willen maar nog niet te hebben, of zoiets haha.

[Blush]

Ik vind het zo kut dat ik geen ‘uitzicht’ heb. Vriend wilt het echt nog niet, en dat respecteer en snap ik ook. We wonen pas net samen (en allebei dus pas net uit huis) en hij wilt echt nog even van de vrijheid genieten. Maar een beetje een idee wanneer wel zou ik toch wel heel fijn vinden.

[Tubing]

Ik heb de ene dag helemaal van die kriebels van het idee en de andere dag denk ik, nee lekker die vrijheid en met zn 2tjes nog genieten. Irritant

[Stjerne]

Wij zitten bij een strandtent en er zijn twee peuters van verschillende tafeltjes zooo lief aan het spelen samen. Ik wil vanavond een baby maken!! Maar eigenlijk wil ik dat die baby nú in mijn buik zit

[Broodrooster]

Leuk hoor en spannend! Ik las net elders dat je geen cyclus hebt. Dan hoef je zeker niet een jaar te proberen voordat er verder gekeken wordt.

[popieju]

We hebben nu allebei vakantie na een enorm drukke en intensieve periode. We zijn allebei zo ontspannen en het is gewoon zooooo leuk met hem. Het enige wat ik de hele dag denk is: ‘ik wil zo graag een kindje met je’. We hebben het er vaker over en zijn er allebei op dit moment nog niet klaar voor, maar ik heb dit gevoel nog nooit zo sterk gevoeld als nu. Kan niet wachten tot het zo ver is dat we het kunnen gaan proberen (duurt nog 2 a 3 jaar).

[beefje]

sorry, post is al eventjes geleden. Maar ik herken mezelf hier zo in!

Ene keer denk ik joh we doen het gewoon! Andere keer denk ja maar…
Normaal weet ik altijd exact welke keuze ik moet maken en ik ken twijfel absoluut niet.
Nu hebben we een soort van ‘afgesproken’ (ik heb dit gezegd, hij is er gewoon helemaal ready voor) we gaan later dit jaar verhuizen, dan even settlen en samen geniet daar en dan gaan we ervoor. En een uur later denk ik (maar zeg ik dus niet tegen hem) wie weet hoe lang het duurt en waaarom wil ik in hemelsnaam per sé settelen?!