Ik weet niet of je er ooit echt klaar voor bent. En ik denk dat het voor iedereen anders is. M’n vriend en ik zijn er al een tijdje uit dat we graag samen kinderen willen en bij ons waren de omstandigheden voor ons nu goed. Een aantal jaar samen in een stabiele relatie, samen een huis gekocht, dus genoeg ruimte, beide een goede baan. En de leeftijd speelt ook wel een rol (30+). Vorig jaar mei gestopt met de pil en vanaf toen geprobeerd zwanger te worden en nu is het eindelijk zo ver 
. Maar ik denk nu ook “shit, wil ik dit wel, alles gaat veranderen” maar ik geef de hormonen de schuld haha.
11 likes
Heb echt niet normaal rammelende eierstokken haha. Mijn vriend vindt het nog een beetje spannend, maar wil er wel voor gaan.
Ondertussen zit ik al geboortekaartjes te pinnen op pinterest 
whats wrong with me 
11 likes
Dat weet je denk ik nooit, het is zo life changing en niet voor te stellen. En ook heel anders dan je denkt dat het is. Althans, zo ervaar ik het.
Als ik naar mijn eigen situatie kijk ben ik heel blij dat ik nog veel dingen heb gedaan die er met kinderen minder/minder makkelijk/niet van komen en alles goed op orde had qua huis, werk, financiën en relatie. Ik weet dat er ook vrouwen zijn die dat (deels) minder belangrijk vinden of dat gaandeweg opbouwen, maar voor mij is dat wel een zekerheid die bij de stap naar kinderen hoort.
2 likes
Ik vind dit ook echt heel moeilijk. Als ik naar vriendlief kijk dan denk ik echt: ik wil NU baby’s met je. Ook droom ik de afgelopen maand opvallend veel over baby’s/zwangere mensen/peuters. Heel gek, alsof ik het 's nachts allemaal aan het verwerken ben.
Ik heb echter ook 1 nacht gedroomd dat ik daadwerkelijk zwanger was en toen werd ik redelijk hysterisch wakker. Qua financiële situatie en stabiliteit zijn we er klaar voor, maar ik denk dat ik er zelf als persoon nog niet klaar voor ben. Ik kon alleen maar denken: ‘maak ik dan nog wel promotie volgend jaar?’, of ‘hoe gaan we dit doen met onze vakantie naar Australië’, of ‘wanneer heb ik dan nog tijd om deze cursus te doen’.
Uiteindelijk zijn dit dingen die allemaal wel op hun pootjes vallen, maar in mijn droom had ik daar heel veel stress over, en die stress voelde ik ook nog lichtjes toen ik wakker werd, haha.
Zo raar, want als ik er over nadenk vind ik dat wij ons toekomstige kind zo veel liefde te bieden hebben en dat mijn vriend ook echt daddy-material is.
Maar dat laatste verandert niet toch? Die hoeveelheid liefde wordt niet minder, en je vriend is ook over een paar jaar nog een leuke vader. Om maar even advocaat van de duivel te zijn 
1 like
Wat ontzettend leuk, gefeliciteerd!
Hier allebei rond de dertig (ik 29, vriend 32). Bijna 10jr samen, stabiel leven, eigenlijk alle omstandigheden zijn al maanden/jaren goed. Maar echt, er is altijd wel iets waardoor we dachten: hmm, we wachten nog even. Want dan was er nog een reis die we wilden maken, of de bruiloft, of…
En ook nu denk ik: een paar maanden wachten zou misschien praktischer zijn - maar dan zal er ook daarna wel weer iets zijn waarom we zouden kunnen uitstellen.
Ik weet niet of je ooit klaar voor zoiets kunt zijn. Maar ik vertrouw erop dat we, als het ons gegund is, goede partners blijven en goede ouders kunnen worden.
5 likes
Deze periode zonder feestjes en festivals zou eigenlijk echt perfect zijn voor een zwangerschap
Vriend trapt er niet in helaas.
7 likes
Dit heeft mij serieus een soort van over de streep getrokken, maar er zit ook een keerzijde aan, dat mensen je niet uitgebreid zullen feliciteren/ knuffelen en je buik aanraken, en hoe straks met het kindje, zal het erger worden of een tweede golf komen zodat je minder controles hebt, en hoe druk is het in de ziekenhuizen? Etc.
2 likes
Is ook zo! Wij (ofja mijn vriend vooral) hebben nog geen serieuze plannen, maar is inderdaad zeker ook een afweging die je maakt.
Hoewel het ook wel prima klinkt dat mensen van m’n buik afblijven 
1 like
Ik ben nu zwanger en heb zelfs dat gevoel nog steeds. Blijdschap afgewisseld met (heel veel) angst en onzekerheden.
Misschien heeft het te maken met hoe je bent als persoon. Ik zie bijv. altijd beren op de weg, bedenk 1001 doemscenario’s en denk álles tot in de puntjes uit van tevoren. Dus ik denk dat het bij mij past dat ik me zo voel.
Bij een kind kan je niet alles uitplannen en is heel veel onzeker. Dus ik probeer me daar maar bij neer te leggen. Gaat de ene keer beter dan de andere keer (hormonen…;))
6 likes
Precies dit haha! Herkenbaar… wanneer ben jij uitgerekend? Ik half april!
Ja zo ben ik precies ook dus ik verwacht ook dat dit blijft bij een eventuele zwangerschap later. Gefeliciteerd met je zwangerschap
1 like
Mijn vriend hoeft de kat maar op te pakken en dan denk ik ‘oooooh zo schattig!’ En dan bedenk ik dat dit ook misschien ooit een baby kan zijn en dan gaan m’n eierstokken BOEM
3 likes
Heel herkenbaar allemaal! Ik ben begin maart gestopt met de pil en hoopte elke maand een positieve test in handen te hebben, maar nu het zover is… pff wel echt heel erg spannend hoor! Ik ben al iemand die alles overdenkt en nu draait mn hoofd helemaal overuren. Misschien ook omdat ik 1 vd eersten ben bij mijn vriendinnen, ik heb altijd sterk last van fomo en ben bang dat is straks iets ga missen. Tegelijkertijd geniet ik van mijn groeiende buikje en heb ik er enorm zin in, maar die onzekerheid is soms ook wel echt killing. Moraal van mijn verhaal is denk een beetje dat je het gewoon over je heen moet laten komen, de onzekerheden horen erbij!
2 likes
Oh grappig, ik ben precies zo idd! Denken in doemscenario’s en beren op de weg zien. Maar ik probeer er nu maar relaxt onder te blijven en me pas zorgen maken als dat nodig is 
. En gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik ben in mei uitgerekend
Leuk ook om van anderen te lezen dat ze het hetzelfde ervaren! @Juffie jij ook gefeliciteerd!
Ik had altijd wel het gevoel kinderen te willen, maar ook altijd dat gevoel van “later”. Tot ik 29 was, bijna 30 zelfs, en toen dacht ik tja ik moet echt niet lang meer wachten. Toen gestopt met de pil en eenmaal de beslissing gemaakt was (puur rationeel dus) kwam die klik wel direct voor mij. Bij mijn vriend heeft het wel wat langer geduurd, die heeft in de eerste maanden dat we probeerden nog geregeld gezegd “ik weet niet of ik hier klaar voor ben”, maar stilaan is dat ook goedgekomen. (Nu twee jaar later nog steeds niet zwanger helaas dus nu denk ik wel, waarom ben ik er niet eerder aan begonnen. Maar ja, dat weet je op voorhand (gelukkig) niet.)
2 likes
Thanks! Jij ook gefeliciteerd he!
Ik vind het ook heeeel fijn om te lezen dat ik niet de enige ben 
!
Laten we lekker genieten van deze bijzondere periode en alles maar een beetje over ons heen laten komen idd!
Jaa het gevoel dat later opeens ‘nu’ is vind ik ook best moeilijk.
2 likes
Ja precies dat. Ik dacht altijd dat ik vroeg kinderen zou willen maar toen klonk 25 nog zo veraf. Nu ben ik 29 en heb ik endometriose dus dringt de tijd nog meer maar ik vind het toch eng.
Voor mij speelt ook mee dat mijn vriend de tijd niet echt voelt dringen (hij is even oud) en zich er niet klaar voor voelt (of nog niet echt over nagedacht heeft). Als hij zou willen beginnen, zou ik ook veel enthousiaster zijn maar nu houd ik dat misschien ook een beetje tegen. Ik wil gewoon samen kiezen om ervoor te gaan en samen denken ja wow dit is eng maar ook leuk spannend en we kunnen dit wel maarja.
O djiez, ik heb inmiddels positief getest 
we zijn de hele dag al een beetje in shock, haha. Ik had niet verwacht dat het zo snel raak zou zijn, maar oh wat is het welkom 
47 likes