In de biblebelt trekken ze dat gemiddelde wel naar beneden, dat is bijna een grote broedfabriek
In mijn ogen niet. Ik was 23 en ik heb best veel irritante vragen en opmerkingen naar mijn hoofd gehad. Maar ik vond/vind het niet jong.
Ik ben 27 en ken niemand jonger dan ik die kinderen heeft, en ikzelf ook niet. Maar ook relatief veel mensen die bewust geen kinderen willen.
Op 10 minuten gesprek voor een baby?! Ben oprecht benieuwd wat ze dan vertellen
Tja. Ik kan me ook weinig voorstellen bij op je 27e op het schoolplein staan kletsen over het sorteren van de was en giegelen over je wilde avond tot 23 uur maar ik ga er wel vanuit dat deze dames rond hun 45e als de kids zachtjesaan uit huis gaan weer een studie oppakken, een leuke baan zoeken of iets anders leuks met hun leven gaan doen?
Ik ben zelf moeder geworden op mân 28e, nu 30 en de 2e op komst maar heb nu al plannen voor een studie, nieuwe baan en reizen voor als het weer wat rustiger word lijkt mij dat mommybloggers dat ook wel hebben. Wie weet dromen ze snachts stiekem allemaal van een echte baan
Ik mijn omgeving krijgt iedereen ook kinderen met 30+, dus ik val met mijn 23 jaar een beetje op. Ik voel me dus ook altijd zoân tienermoeder als ik mân kind kom ophalen
Dat gevoel herken ik wel, haha. Ik studeerde nog toen ik in verwachting raakte. En als ik dan mijn dochter naar kdv bracht omdat ik naar school ging voelde ik me echt zo iemand uit 16 and pregnant. Terwijl ik eigenlijk mijzelf niet jong vond. Klinkt het logisch�
Ik dacht laatst eens na over jong moeder worden. En ondanks dat ik die wens zelf ook al had op mijn 23e heb ik toch besloten om eerst te focussen op studie en werk en reizen enzo. Maar nu ben ik bijna 30 en denk ik wel eens: ja, maar als ik ze toen had gekregen, had ik er 8 jaar langer van kunnen meemaken in mijn leven. Het kan maar zo de grens zijn tussen wel of geen (achter)kleinkinderen ontmoeten in je tijd hier op aarde. Random hersenspinsel, maar dat vond ik echt een goede reden om jong kinderen proberen te krijgen.
Ik ben vrij recent ziek geweest en ook chemo gehad en toen dacht ik ook âfuck, straks kan het niet meer, waarom deden we dit niet eerder?â Als onze situatie ernaar was geweest was ik er ook zeker eerder voor gegaan.
Dat vond ik ook juist een voordeel. Mijn moeder was 18 toen mij kreeg maar op haar 27ste was het gezin compleet en toen iedereen naar school ging is zij ook terug naar school gegaan. Nu is ze 45 heeft ze een prima baan en zijn al haar kinderen volwassen. En ze heeft de laatste jaren een heftiger uitgaansleven dan mij. Lijkt me ook wel chill om relatief jong weer een beetje vrijheid te hebben.
Een baby als accessoire omdat je ânog maarâ 29 bent in wat voor tijden leven we
Haha ja dit is zo herkenbaar⊠Hier ook 24 bij de eerste en 25 nu bij de tweede (bijna 26 whooop).
En als ik dan vertel dat we er bewust tijdens mijn studie voor kozen om te trouwen en een kindje te willen, (2 inmiddels), zijn mensen echt shocked soms
En de vraag of de eerste bewust was, of de reactie âoh wat erg voor jeâ, ook regelmatig gehad
Hahahahaha dit gevoel heb ik nog steeds af en toe (35 )
@Pininhetweb in tijden dat moederschap niet meer geldt als de belangrijkste presentatie en levensdoel van vrouwen
Ik ben vooral heel blij dat ik niet zwanger ben geworden van het vriendje dat ik op mijn 23e had oh God hoe mijn leven dan was geweest hahahaha wat een ellende
Jaaa, die heb ik ook wel eens gehad. Toen ik op mijn 23ste gepland zwanger werd en dat een miskraam werd kreeg ik zelfs: âoh gelukkig zegâ. Haat huilen buitenshuis maar heb toen wel wat tranen laten lopen.
Ik wou dat ik tussen 25-30 mn leven op orde had om kinderen op te krijgen. Nu begin ik op mn 35ste, vind ik eerlijk gezegd wel laat.
Precies dit. Dit heb ik ook gehad. âWas zeker niet geplandâ, âben je nog wel samenâ, âje gaat toch geen bv geven, dan kan je niet meer mee uitâ, âwat zonde van je studieâ en nog meer blabla.
Mijn/onze echte vrienden zijn gebleven en snapte onze keuze. En die krijgen nu kindjes. En mijn dochters zijn gek op die kinderen. Ook leuk om te zien.
Haha ja dat is weer een heel ander verhaal
Ja, ik ben er rond die tijd ook met mijn vriend vandoor gegaan (gelukkig, zou ik in mijn geval zeggen). Maar goed, ik was ook zeker weten sowieso niet klaar voor kinderen toen dus op alle fronten hoera voor de pil!
Wthđ„ș dat zeg je toch niet echt hardop. Wow, echt bizar.