Moeilijkste beslissing ooit

[Hufflepunk]

In therapie gaan voor mijn angststoornis, toen ik eindelijk ging inzien dat ik het in mijn eentje niet op ging lossen.
Stoppen met mijn studie, ondanks het feit dat ik alleen mijn scriptie nog moest.
En besluiten om nooit meer in contact te willen komen met de familie van mijn vaders kant en dus ook nooit meer naar dat land te gaan, gecombineerd met de dag dat ik besloot me niks meer van mijn vaders emotionele gemanipuleer aan te trekken omdat hij niets over mijn leven te zeggen heeft. We hebben nog wel contact, maar ik zal dus niet meer bij hem aankloppen voor mentale steun.

Alledrie heel moeilijk, maar wel de beste beslissingen die ik voor m’n mentale gezondheid had kunnen maken.

[Ladybug]

Ontslag nemen omdat werken niet meer ging door ziekte.

Ontslag nemen en toegeven dat ik er mentaal door heen zat.

Kiezen voor mezelf en daardoor mensen ‘laten vallen’/contact verwateren.

[Lentex]

Voor iedereen <3

[Junebug85]

Een paar weken geleden moest ik (samen met mijn vriend uiteraard) beslissen of we onze geplande vakantie wel door zouden laten gaan nadat we van de verloskundige hoorden dat op de echo te zien was dat mijn zwangerschap misschien niet goed zou aflopen (kans was 50/50 dat het in de vakantie mis zou gaan).
Misschien niet de allermoeilijkste of -zwaarste beslissing in mijn leven, maar vond hem erg heftig en dacht er meteen aan toen ik de topic titel zag.

[grace]

Ah wat een rotsituatie :(.

[Junebug85]

Ja ik heb in de laatste week van de vakantie (we gingen 2 weken) een miskraam gehad. Achteraf echt geen spijt van de beslissing, het kon twee kanten op en had zoveel behoefte aan gewoon 2 weken weg zijn met z’n tweetjes. We hebben ondanks het verdriet wel van de vakantie kunnen genieten (beetje op een andere manier dan normaal natuurlijk maar toch).

[Whitecactus]

Niet zelf genomen.

Maar ik had een enorm sterke band met mijn hondje. Had hem genomen om mij te helpen met mijn paniek/angst stoornis. En hij heeft mij zo erg uit die put geholpen.

Tot dat die 2 jaar later dood werd gebeten in mijn eigen voortuin door een loslopende hond.

En klinkt voor vele misschien overdreven maar er is echt een stuk van mijn hart afgebroken en nooit meer aangegroeid.

[fysicus]

Jeetje wat heftig

Alsook alle andere verhalen hier… Jezus

[Junebug85]

Lief van je, dankje voor je reactie

[Leuk123]

Abortus. En het uitmaken van relaties, maar dat was echt wel van een andere orde dan dat.

Ik twijfel er nu over om van werk te veranderen omdat het te veilig/makkelijk wordt waar ik nu al jaren zit. Vind ik ook heel moeilijk. Maar natuurlijk ook weer niet zó groot.

[Swelgje]

De beslissing om bij mijn vriend (man) te blijven en daarmee ook de keuze te maken dat ik nooit moeder zal worden. (Man wil geen kinderen én we zouden een medisch traject in moeten vanwege vruchtbaarheidsproblemen aan zijn kant.) Ik ben heel gelukkig met hem maar soms vraag ik me af of het de juiste keuze was. (In theorie zou ik op zoek kunnen gaan naar een andere man of alleenstaande moeder kunnen worden maar dat is niet zoals ik het wil.)

[grace]

Heel heftig. Ik vraag me ook weleens af wat ik in deze situatie zou doen. Kan me goed voorstellen dat het ‘wat als’ door je hoofd blijft spoken.

[Swelgje]

Heel goed naar je gevoel luisteren is het beste wat je kan doen. Hoe lastig dat soms ook kan zijn.

[Daantje]

Heftig zeg! Kan me voorstellen dat je altijd wel met wat twijfel blijft zitten, dat is denk ik menselijk. Hebben jullie hiervoor/ voor deze beslissing ook hulp gezocht qua therapie of heb je dat helemaal zelf gedaan? Sorry als het te persoonlijk is, lijkt me gewoon zo’n moeilijk vraagstuk!

[Whitecactus]

Lijkt mij ook een hele moeilijke keuze.

[Leuk123]

Ongevraagde bemoeienis van mij hier maar ik heb hetzelfde meegemaakt en kwam van de week dit lied tegen dat voor mij echt heel mooi verwoordde wat ik voelde:

!! alleen luisteren als je op een plek en moment bent waar je kunt huilen eventueel !!

https://www.youtube.com/watch?v=Npq_ieGCzes

Songtekst:

Jill it’s Amanda just waving from London
I know that you’re going tomorrow, the hardest decision
And I’ve been on the side of the phone for a month
And I know you’re in hell and you know that I know what you’re feeling

Life’s such a bitch, isn’t it?
When you have a baby, they throw you a party
And then when you die they get together for a cry

But no one’s gonna celebrate you
No one’s gonna bring you cake
And no one’s gonna shower you with flowers
The doctor won’t congratulate you
No one on that pavement’s gonna
Shout at you that your heart also matters

I’m not sure that you’ll get this in time
I don’t know if you’re checking your voicemail at all
But in case it’s the morning
And you’re off at the green line and walking through Copley
I want you to stop for a second, I want you to listen

You don’t need to offer the right explanation
You don’t need to beg for redemption or ask for forgiveness
And you don’t need a courtroom inside of your head
Where you’re acting as judge and accused and defendant and witness

It’s a strange grief but it’s grief
Look at all the women in the street
You know the statistics, Jill
Even though they may not help
Isn’t it amazing
How we can never tell
Who is in an identical hell

No one’s gonna celebrate you
No one’s gonna bring you cake
And no one’s gonna shower you with flowers
The doctor won’t congratulate you
No one on that pavement’s gonna
Shout at you that your heart also matters

No one’s gonna compliment you
No one’s gonna nod their head
And wink in league with what you are pursuing
No one’s gonna tie surprise balloons
Onto your desk at work
And no one’s gonna ask you how you’re doing

But I’ll be back in Boston by next Thursday
Why don’t I come over?
I can bring some friends if you want us to come
We can bring you cake and we can bring you flowers
We can bring you wine and we can talk for hours
Ukulele by request
We’ll throw you the best
Abortion shower

[NoTime]

Wauw, thanks voor het delen♥️

[Swelgje]

Nee (nog) geen hulp gezocht. Voor man hoeft dat ook niet, die vind het moeilijk om mijn verdriet te zien maar staat achter zijn beslissing. Misschien moet ik het wel een keer met iemand gaan praten, om me heen hebben al mijn vriendinnen nu ‘opeens’ baby’s of zijn zwanger en dat maakt het wel moeilijk. Maak het mezelf misschien ook lastig omdat ik ook vind dat mijn keuze is om bij man te blijven dus moet ik ook maar dealen met de consequenties.

Wat ik zo indrukwekkend vind aan de verhalen hier, de meeste beslissingen worden genomen omdat ze het beste zijn voor degene zelf, hoe moeilijk ook. Dat vereist zoveel moed.

[Airy-fairy]

Ik heb je verhaal al eens eerder gelezen. Heel heftig…

Mijn moeilijkste beslissing is juist de andere kant van dit verhaal. Ik heb namelijk twee weken geleden besloten om uit elkaar te gaan met mijn vriend omdat hij geen kinderen wil en ik wel.

Heb twee jaar lang nagedacht of ik mijn toekomst zonder kinderen voor me zie/gehoopt dat hij ze misschien toch zou willen, maar het zit er helaas niet in.
Ik weet van mezelf dat ik het hem kwalijk ga nemen als ik niet eens de kans krijg om in ieder geval te proberen voor kinderen te gaan. Ik ga dan toch liever voor de onzekerheid dat ik misschien nooit meer zo’n leuke vriend ga vinden en misschien ook wel nooit kinderen krijg of het uiteindelijk alleen ga doen. Maar dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Voor mijzelf had ik er niet mee kunnen leven als ik het niet had geprobeerd, althans zo denk ik er nu over. Maar ik begrijp ook helemaal als je een hele goede relatie niet wilt opgeven voor iets wat misschien niets eens gaat gebeuren. Vandaar dat het mij ook twee jaar duurde om tot deze beslissing te komen…
Sterkte

[Leuk123]

Wat stoer, echt respect en sterkte voor jullie! Nieuwste afl van Damn Honey de podcast gaat over kinderen/kinderloos zijn. Best heftig maar ook wel interessant