Nee, hij heeft inderdaad geen contact meer gezocht, maar dat was sowieso al het geval sinds hij bij ons thuis was moeten vertrekken. Hij sprak wel met me af als ik het initiatief nam, maar er kwam niets van uit hemzelf. Mijn broers hadden op dat moment ook al geen contact meer met hem, omdat zij weigerden de eerste stap te zetten en hij dus ook geen pogingen deed. Hij was sowieso al altijd extreem onhandig/incapabel in dit soort situaties. En hij had ook vaak van die vage kronkels en onlogische redenaties van wat hij van anderen verwachtte. Dus ik wist wel zeker wat het zou betekenen als ik besloot te wachten tot hij me zou bellen/iets zou sturen. Dat vond ik ook zo moeilijk, want ik vond hem wel echt heel zielig in die periode (ondanks alles wat er vroeger gebeurd was).
Ik kreeg een hele tijd later nog wel 2 hele vage en zakelijke brieven, maar die heb ik genegeerd, want ik kon er niet zoveel mee (de ene was met de vraag of ik iets wilde ondertekenen dat hij, volgens mij, tegen m’n moeder wilde gebruiken in de rechtbank; de andere was met allerlei vage beschuldigingen en complottheorieën).
Heb je ook het contact verbroken met (1 van) je ouders?