Het niet zo lekker in je vel-topic

Lieverd. Het is niet gek dat het er nu uitkomt. Nu is er ruimte in je leven om bepaalde dingen van vroeger te verwerken, juist omdat je die rust hebt gevonden en in een fijne relatie zit en stabiel bent. Die stabiliteit en “niet geven om bepaalde dingen van vroeger” waar je het over hebt… was dat niet gewoon wegstoppen?

Ik herken dit heel erg. Nu ik eindelijk wat rust heb in mijn hoofd en veel dingen weer op de rit heb kom ik er pas achter dat ik dingen vanuit vroeger niet heb verwerkt en dat ik daarmee aan de slag moet. Nu is er geen ongezonde relatie meer of ruzies of onvervulde kinderwens of gezeik meer wat mijn hoofd opvult de hele dag door, nu kan ik helder nadenken en met een nieuwe blik terugkijken op dingen die niet oke waren. Confronterend? Zeker. Maar eigenlijk niks mis mee en juist uiteindelijk wel ergens goed voor. Al is het natuurlijk niet leuk en best heftig.

Het is immers ook gewoon niet niks wat er vorig jaar bij jou is gebeurt. Hopelijk kan je het delen met je nieuwe vriend. Vind het ook erg om te lezen dat ej geen goede band hebt met je ouders… Veel liefs.

4 likes

Zo fijn soms dit forum he :heart: jullie geven me soms inzichten die zelf gewoon even niet kunt bedenken. Het klopt idd dat ik al mn gevoelens al die tijd gewoon heb weggestopt omdat ik simpelweg al teveel aan mn hoofd had. Best wel logisch achteraf maar ik vind het een hele geruststellende gedachte :pleading_face: dat het niet raar is dat nu ineens alles terugkomt en het niks met mn leven nu te maken heeft (of nou ja juist wel maar in de goede zin).

Ik vind het alleen wel lastig om mee te dealen dagelijks. Hoe doe jij dat @vaatdoek? Hoe ga je ‘daarmee aan de slag’? Gewoon door erover te praten? Door het toe te laten? Ik ben best praktisch ingesteld en wil voor alles een oplossing maar zo werkt het nu natuurlijk niet :sweat_smile:

2 likes

@adelasc01 je bericht is verwijderd. Zelfpromotie en spam is hier niet toegestaan. En wat mij betreft mag je je diep schamen om proberen gebruik te maken van de kwetsbaarheid van mensen hier.

8 likes

Ik heb een doorverwijzing naar mijn vorige psycholoog gekregen omdat ik zoveel last heb alles rondom corona. Geeft nu al rust

6 likes

Misschien stom en bemoei ik me met iets wat niet mijn zaak is, maar is het daardoor een idee om dit topic ook een soort privé toegang te geven zoals andere topics hebben?

2 likes

Het psychisch praattopic staat al op members only. Voor een iets luchtigere versie als dit, is openbaar voor ons prima.

Ik had een heel verhaal getypt maar nu ik je nieuwere post lees even verwijderd want het lijkt door die tweede post wel op een ander soort situatie dan de mijne. Ik lees dat je met hem hebt gepraat en dat hij schrok van wat het met je doet, dat is een goed teken natuurlijk. Nu moet het inderdaad nog een follow-up krijgen. Ik snap niet dat hij afhaakt door de lange wachtlijsten, wat is dat voor logica? Dan heeft hij juist nog tijd om het zelf op te knappen wat hij blijkbaar zo graag wil

3 likes

Ik wil hierover zeggen dat bij sommige mensen stress een uitlokkende factor is. Het klinkt als een heel stressvolle situatie met lange nasleep dus misschien is dat de reden. Als een soort geruststelling bedoeld, maar ik zou het zeker bespreken met een arts

3 likes

Zo, het duurde even sorry.
Ik moet er nog mee aan de slag, maar het herkennen is al stap 1. Ik heb jaren gezegd dat bepaalde traumatische dingen mij niet raakte, dat ik daar nul problemen mee had, gewoon wegstoppen dus. Terwijl ik nu terugkijk en denk ‘niet oke’. Op dat punt zit ik nu, en dat heeft 2,5 jaar gekost. Ik ben in mei begonnen met AD en ik merk dat ik daardoor veel relaxter ben, meer open ben om over bepaalde dingen te praten met bepaalde mensen. Therapie is voor mij nog een stapje te ver, maar ik kan wel veel opener zijn over wat er allemaal is gebeurd.

Wat is AD als ik vragen mag?

1 like

Antidepressiva

3 likes

Ik baal van alles. Die kut operatie die aankomt. Daarnaast kan ik nooit genieten van niks. Ik heb een super mooie kerstboom van mijn ouders gekregen, deze gevuld met kerstballen, lampjes en slingers. En ik kan het gewoon niet mooi vinden (?) ik heb dat kut ding al twee keer opnieuw gedaan maar het is gewoon fucking lelijk. Het is gewoon debiel dat ik niks kan, ik kan niet eens een boom versieren.
Dus heb nu die tering boom weer leeg gehaald en ga nu in bed liggen. Ik haat echt dat ik nergens van kan genieten. Alles wordt gemeten aan mijn perfectionisme en control freakery.
En dan pak ik al die negativiteit en ga ik allemaal willen slapen, tv kijken, niks doen en boos zijn en zo heel mijn dag verpesten.

1 like

Jij bent oké. Dat wilde ik even zeggen.

Je mag best balen, dat maakt je geen slecht mens. Je mag ook in bed gaan liggen en de dekens over je hoofd trekken, dat maakt je ook geen slecht mens. Niet van de kerstboom genieten is ook een optie, er is geen wet die zegt dat dat moet.

Misschien lukt het je als je dit leest om even naar buiten te gaan. In je pyjama, met je chagrijnige hoofd, woedend rondstampend. Misschien lucht dat even op. En misschien ook niet. Dan niet. Dan ga je gewoon weer boos voor de tv zitten, niets mis mee.

En in aanvulling op @Bells: je kunt dus wel een kerstboom versieren hè. Dat heb je nu al drie keer laten zien!

1 like

Ik zit zo met een rotgevoel omdat ik het idee heb dat ik afstand moet nemen van een vriendin die ik al jaren ken. Ze gaat door een moeilijke tijd en ik heb geprobeerd er voor haar te zijn door bijna elke dag te bellen. Maar door die telefoontjes ben ik er steeds meer achter gekomen hoe onze contact eigenlijk is: namelijk dat ik steeds commentaar van haar krijg. Hoe ik doe, reageer en ben. Ik ben tijdens een van de telefoongesprekken beschuldigd dat ik deels oorzaak ben van haar depressie omdat ze vindt dat ik altijd mooi weer speel, dat ik niet zo open ben, dat ik geen emoties toon. Dat laatste is misschien waar maar ik geloof in daden, elke dag bellen vond ik al best goed van mezelf.

Haar gedrag knaagt zo aan mij dat er iets is gebroken bij mij en ik nu afstand van haar heb genomen. Ik voel mij daar best schuldig over omdat zij door een rotperiode gaat en ik heb idee heb haar te laten vallen. Maar ik heb het idee dat ik niet meer kan zwijgen voor haar opmerkingen.

Ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld:(. Ik voel me zo ontzettend alleen.

4 likes

Wil je vertellen wat er aan de hand Is? Is het puur een gevoel of is er iets gebeurd?

Veel sterkte in elk geval!

Wat vervelend dat je je zo voelt. Is er iets gebeurd waardoor je je nu zo voelt of is het iets van langer?

1 like

Wat rot zeg! Het is ook niet eerlijk van haar om dit zo op jou te projecteren. Ik snap heel goed dat je hier afstand van neemt. Heb je het ook besproken met haar of zou je dit willen doen?


Ik heb zo een mondeling examen en ik heb er buikpijn van. Ik voel ook echt faalangst opkomen en gedachten als: “Ik weet het niet, ik kan het niet.” Ik heb ook ‘flashbacks’ naar vroeger, naar de tijd van mijn studie. Dat docenten wel 100 keer benoemden dat ik te introvert ben, onzeker, verlegen etc. Terwijl ik weet dat ik heel erg gegroeid ben. Ik voer dagelijks gesprekken met ouders over allerlei onderwerpen en voel mij daar heel goed bij. Maar nu ik mij moet bewijzen, tegenover een docent voelt het weer alsof ik het niet kan.

Nee ik vind het ook niet eerlijk en ik wil het over een paar weken met haar bespreken omdat ze nu aan het reintegreren is op werk en ik denk dat ze zo een gesprek er nu niet bij kan hebben.

Maar introvert zijn is niet slecht. Ik geloof dat je als introvert persoon meer overzicht kan houden over het gesprek omdat je beter kan luisteren. Probeer rustig te blijven en erg op je ademhaling te letten. Mij helpt het altijd om chille kleding aan te trekken en zoveel mogelijk ervoor te zorgen dat het een normale setting is zodat het als een normaal gesprek voelt en niet per se een officieel gesprek.