Het niet zo lekker in je vel-topic

Persoonlijk
#1226

Hele dikke knuffel, mijn DM staat voor je open!

Gisteren had ik toen ik onderweg was naar mijn manager allemaal flashbacks van mijn ex die mij in elkaar geslagen heeft. Ik herinner delen ervan, niet alles en stiekem heb ik (ookal is het 2 jaar geleden) zo veel vragen. Ik weet ook dat ik op die vragen nooit antwoord zal krijgen, en daarnaast is geen enkel antwoord goed genoeg om me half kaal en voor dood achter te laten op straat terwijl mensen dit zagen gebeuren. Uiteindelijk heb ik wel veel kunnen praten met mijn vriendinnen erover, mijn ouders niet echt, dat was erg zakelijk (wanneer is de rechtszaak, hoe laat is je ziekenhuis bezoek, heb je nog geld nodig?)
Gisteren vondt ik zo heftig en ik heb geen idee waarom ik die flashbacks kreeg, ik doe krampachtig veel om alle ‘herinneringen’ aan hem te vervangen (andere auto, verhuizen, nieuwe kleding etc). Nu voel ik me al heel de ochtend echt niet lekker erdoor en ik wilde het hier gewoon eventjes van mij aftypen, dat lucht alwel een beetje op.

5 likes
#1227

Misschien is dit allang bij je bekend, maar weet dat je met emdr dit specifiek aan kan pakken. Een trauma dat niet goed is verwerkt kan getriggerd worden door iets kleins. Zeker zoiets heftigs als wat jij hebt meegemaakt :hugs:

#1229

Beterschap :heart: Heb je veel last?

2 likes
#1232

Hopelijk blijft het daarbij en herstelt je rug ook snel! :four_leaf_clover:

1 like
#1233

@Krelis heel veel sterkte!

Ik heb de laatste tijd last van neurotische trekjes. Ik ben altijd al een control freak, dus heel erg opletten met m’n spullen en voor ik wegga drie keer checken of de deur op slot is en het fornuis uitstaat. Voor ik ga slapen check ik altijd waar m’n portemonnee en sleutels liggen. Dit is een beetje irritant maar niet erg. Maar de laatste tijd is het dus een stuk erger geworden. In september had ik een stressvolle maand en toen is het begonnen. Afgelopen vrijdag had ik een hele slechte dag. Ik pas op het huis en de konijnen van m’n zusje en woon zelf 5 minuten verderop. Ik was net thuisgekomen (ik slaap in m’n eigen huis) en lag al in bed, en toen dacht ik kut heb ik het gas wel uitgedraaid. En ik wist zeker dat ik dat had gedaan maar ik ben dus m’n bed uitgegaan en teruggelopen om het te checken, uiteraard stond het uit. En werd daar heel verdrietig van en voelde me dom. Dusss ik denk dat ik hier iets mee moet gaan doen voor het nog erger wordt. Ga morgen even de huisarts bellen, maar vroeg me ook af of mensen het hier herkennen/tips hebben.

2 likes
#1234

Ah wat vervelend, ik herken het wel een beetje. Enkele jaren geleden (ook tijdens een heel stressvolle/ angstige periode) had ik hier ook last van en checkte ik 's avonds een stuk of 5 keer het fornuis en het slot van de deur.
Wat mij wel een beetje hielp was om luidop tegen mezelf te zeggen ‘ok je checkt nu het fornuis en alles staat uit’. Maar het ging bij mij ook pas echt over toen de oorzaak van mijn stress/angst weg was.

2 likes
#1235

Heel vervelend inderdaad. Ik heb mijn dwangstoornis nu een paar jaar redelijk goed onder controle, maar als ik een stressvolle periode heb merk ik dat mijn controle dwang weer terug komt. Dan ben ik ook geneigd om midden in de nacht checken of de deur op slot is en of het gas uit staat. Nu check ik vaak heel bewust voordat ik naar bed ga en dan moet ik er van mezelf op vertrouwen dat dat genoeg is en probeer ik niet toe te geven aan de dwang om later alsnog te controleren. Verder helpt het mij heel erg om erover te praten met m’n vriend of m’n moeder. Het heeft voor mij 10 jaar geduurd voordat ik het iemand heb verteld en toen ik dat eenmaal had gedaan was dat zo’n opluchting. Nu praat ik erover als ik merk dat mijn dwang weer opspeelt en dat zorgt er bij mij echt voor dat de onrust afneemt. Ik heb een paar jaar geleden het boek Vals Alarm gelezen van Menno Oosterhoff, is ook wel een aanrader en heeft me veel inzicht gegeven.

1 like
#1236

Heel erg herkenbaar, ik merk ook op het moment wanneer ik stress ervaar dit bij mij ook heel erg wordt. Ik heb niet echt tips maar bespreek dit wel veel met mijn vriend en mijn psycholoog. Wat bij mij helpt is soms als ik de gedachte heb dat ik iets niet goed gecontroleerd heb dat ik die gedachte ga ontleden. Want mijn gedachtes zijn 9 van de 10x geen waarheid (want ik heb het gas bijv goed uitgedraaid etc). Wat ik dan doe is hard nadenken wanneer die gedachte bij mij op komt (is dit juist tijdens rust of stress). En aan de hand daarvan ga ik de stappen terug lopen en vaak ontdek ik dat het echt al gecontroleerd is en ik nu niets hoef te doen. Soms probeer ik ook terug te gaan naar wat mij gevoel zegt (gevoel vs gedachten). Beetje lastig uit te leggen sorry, ik hoop dat je het een beetje begrijpt.

2 likes
#1237

@Niffler @Olijfje @Barbamama nog bedankt voor jullie reacties! Deze week ging het veel beter, eigenlijk geen last van gehad (behalve de dingen die ik altijd doe). En inderdaad als ik iets checkte zei ik het hardop of maakte ik een foto.

Ik denk dat ik vorige week een beetje uit paniek reageerde, maar ik kan jullie tips zeker gebruiken. En in de gaten houden of het niet te erg wordt als ik gestrest ben.

3 likes
#1239

Ik heb zoveel last van de corona regels dat ik mezelf mentaal weer gek maak; voel ineens van alles, doe dagelijks zelftesten, kan t niet loslaten omdat ik zo bang ben dat ik het toch heb ondanks 2x vaccinatie en een besmetting. Moet woensdag naar de dokter en ga dan weer een verwijzing vragen naar de psycholoog want op deze manier gaat t niet

5 likes
#1240

Het blijft voorlopig allemaal nog onzeker, dus het is niet zo gek dat je jezelf gek maakt

Maar het is wel goed dat je het probleem signaleert en er wat aan gaat doen. Dat is ook wat waard.

Veel sterkte verder

1 like
#1241

Nee dat is ook niet gek alleen zit ik op het punt dat ik het niet kan relativeren

2 likes
#1243

Ik vind het niet gek dat je hier last van hebt/dit doet. Ik zie het ook om me heen. Juist door die onzekerheid zoals hierboven ook gezegd wordt. Ik vind het heel knap dat je er in elk geval niet mee blijft rondlopen. En wil je bij deze ook een hart onder de riem steken :smiling_face_with_three_hearts:

2 likes
#1244

@Gato wat een vreselijk moeilijke situatie. Ik ga heel hard zijn, als je partner geen hulp wil zoeken gaat hij hier waarschijnlijk niet uitkomen. Geef nog 1x heel duidelijk aan dat het 5 voor 12 is en dat er voor jou echt iets moet veranderen. Op je tenen lopen vanwege een wasje of een kind dat grenzen opzoekt - dat is niet oke, niet normaal en zeker niet wat jij en je kind verdienen.

Als het zo blijft - kies voor jezelf en je kind.

6 likes
#1245

Wat heftig zo te lezen. Je hoeft je allereerst nergens over te schamen! Zo te lezen loop je op je tandvlees en denken wij altijd idd dat het sterk en goed is om alles en alle verantwoordelijkheid op te pakken. Tijd om voor jezelf te kiezen en je rust te pakken,
omdat je over je eigen grenzen lijkt te gaan. Je wil geen relatie advies maar zou therapie hem helpen? Of jullie samen?
Wil jij anders niet zelf met iemand gaan praten?

Zuur zeg dat je ook niet bij familie (of vrienden?) terecht kunt. Echt niet teveel of schaamte voelen! Zo te lezen, komt alles nu neer op jou en dat is voor ieder mens heel zwaar, en niet acceptabel na lange tijd

3 likes
#1246

@Gato Wat een ontzettend lastige en moeilijke situatie voor je zeg! Ik voel met je mee
 en je hoeft je er echt niet zo voor te schamen. Op je tenen lopen en constant rekening proberen met de ander is erg slopend. Vooral als de ander geen rekening houdt met jou, je alsnog alles fout lijkt te doen en er geen begrip is voor jouw situatie. Wilde je vooral even een hart onder de riem steken en je laten weten dat je niet alleen bent hierin. Ook met “hoever je het laat komen”. Ik herken de gedachte erg. Heb het zelf ook ver laten komen, en het ook zeker meer dan een jaar laten voortduren. Zat in een vergelijkbare situatie (zonder kind wel, moet voor jou nog vele malen moeilijker zijn, respect voor je). Sterkte! :yellow_heart:

1 like
#1247

Jeetje wat naar zeg. Alsjeblieft ga jezelf geen schaamte aanpraten, dat is echt nergens voor nodig. Je zal vast zelf wel over allerlei oplossingen na hebben gedacht, dus ik wil je niet overspoelen met adviezen waar je misschien niet op zit te wachten. Niet om hem te verdedigen, maar hij lijkt zo met zichzelf in de knoop te zitten dat hij ook een bepaalde machteloosheid voelt die hij op jou afreageerd. Je hoeft dat echter niet alsmaar te slikken en als hij niet bereid is om aan zijn deel te werken dan zal er vrees ik ook niets veranderen
 hoe zijn de gesprekken die jullie hebben gehad hierover verlopen? Wat was zijn reactie? (Als je dit wil delen)

2 likes
#1248

Nou het werd al eerder voorspeld maar daar is het dan toch ineens. Alles lijkt op te stapelen.

Vorig jaar is er heel erg veel gebeurd, een lange relatie die op de klippen liep vlak na een miskraam. Een ex-partner die alles bij elkaar bleek te liegen deels door een verslaving waar ik niks van wist. De daarbij komende problemen (huis verkopen, een nieuwe baan zoeken, mn leven op orde krijgen). Ik heb inmiddels een nieuwe relatie die super fijn en rustig is (na een lange tijd in veel stress te hebben geleefd). Ik heb een nieuwe baan. En ik ben zo trots op hoe mijn leven nu is, hoe veerkrachtig ik ben geweest na zoveel shit. Maar ik ben ineens zo verdrietig.

Het lijkt wel alsof alles nu opstapelt. Mn jeugd, ongeĂŻnteresseerde ouders, een slechte relatie met hen, problemen in mn relatie die ik terug kan verhalen uit mn jeugd. Mn ex die me zoveel geflikt heeft. En heeel raar, ik mis de stabiliteit (al was het een groot toneelstuk bleek achteraf) van vroeger. Ik maakte me niet druk om mn ongeĂŻnteresseerde ouders, niet om mn baan (die was stabiel, nu niet als in ik vind er geen klap aan en op zoek naar iets anders). Een relatie die nieuw is. Nieuwe woonplaats. Ik kan het niet zo goed omschrijven. Aan de ene kant ben ik gelukkiger dan ooit met de situatie en aan de andere kant verlang ik naar de stabiliteit van jaaaren terug, hoe makkelijk dat ging, hoe ik me weinig zorgen maakte. En ik wil het gevoel nauwelijks toelaten want ik ben juist zo gelukkig met mn vriend. Nu ineens denk ik gadver, het begint echt allemaal bij geluk vinden bij jezelf. Maar hoezo komen al die dingen uit het verleden nu ineens terug :cry:

2 likes
#1249

Je hebt niks te ver laten komen, je partner heeft zijn issues zo ver laten komen dat ze ook het ritme en de sfeer van het leven van jou en je kind sterk beĂŻnvloeden. Ik denk dat het sowieso al goed is dat je het hier voor jezelf hebt opgeschreven want je hebt inderdaad tijd en ruimte nodig voor jezelf waarin je dit kwijt kunt en dat verdien je. Je kunt echt trots op jezelf zijn dat je dit wilt aanpakken want dat toont toch ook dat jij net zo goed een van die sterke intelligente vrouwen bent hier op het forum!!

7 likes
#1250

Ik herken een deel van je verhaal van iemand uit mijn omgeving. Haar partner heeft narcistische trekjes en is totaal niet in staat zijn eigen aandeel/fouten in hun relatie te zien, laat staan aan te pakken. Alles was haar schuld.
Zij heeft hem toen voor de keuze gesteld: of je gaat nu weg, of we gaan samen met iemand praten. Hij koos in eerste instantie de eerste optie want ‘er is niks met me aan de hand en ik hoef van niemand hulp’, na een paar maanden apart te hebben gewoond zijn ze toch samen in therapie nu.
Weet niet of je er iets aan hebt maar wilde het toch met je delen.

2 likes