Het niet zo lekker in je vel-topic

[babushkababy]

Heb je wat rust weten te vinden? Hopelijk voel je je wat fijner!

Haha nou gister was dus echt een debiele dag, mijn videoclip is in het water gevallen tijdens het filmen omdat het totaal niet werkte tussen de regisseur en filmmaker. We zijn gestopt en gaan het ws verplaatsen naar september. Maar dat vind ik niet erg want nu dingen afmaken en uitbrengen gaat me toch niet lukken…
toen ik thuis was kreeg ik een telefoontje dat ik (na mijn doorverwijzing naar de uroloog) ook nog naar de gyneacoloog moet omdat ik een afwijkend uitstrijkje heb. Zag ik echt even niet aankomen en ben er nogal van ondersteboven. Hopelijk is de wet van murphy nu klaar met me. Ben voorlopig lekker even bij mijn ouders.

[Krelis]

Hoe was je uitstrijkje nog? een beetje oké nieuws gehad?

[babushkababy]

Lief dat je het vraagt! Dat is pas over drie weken. Morgen heb ik een ct scan voor mijn blaas, dat is wel even spannend.
Ik maak werkelijk waar nooit meer grappen over de wet van murphy, vorige week hebben we afscheid moeten nemen van een goede vriendin die suïcide gepleegd heeft. Dat plaatst vreemd genoeg mijn eigen problemen ook even in perspectief ofzo, ondanks het verdriet. Ik doe komende periode even heel rustig aan en blijf logeren bij mijn moeder. Ws kan ik over 6 weken ein de lijk weer mijn eigen huis in, daar kijk ik enorm naar uit en ik ben vast lekker meubels aan het uitzoeken. Het komt allemaal wel weer, eerst maar door de medische molen en hopen dat het allemaal mee valt

Hoe is het met jou? Lukt het om wat verder te komen? Klinkt inderdaad niet als een makkelijke periode, hoop dat je stapje voor stapje wat geluk hebt en er goede dingen op je afkomen

[Krelis]

Oh, jeetje, dat is ook niet niks. Gecondoleerd! En hopen dat je scan morgen een goede uitslag geeft!
Ja af en toe jezelf rust geven is ook beter. En natuurlijk een goed vooruitzicht dat je over 6 weken je huis in kan. Dat hielp bij mij ook na een ontzettende moeilijke periode dat ik (toen nog) een vooruitzicht had! En meubels uitzoeken is ook ontzettend leuk, straks helemaal je eigen sfeer eigen vibe. Een medische molen is ook zeker spannend en zal ook de nodige stress wel geven kun je beter nu even opladen. ik zal voor je duimen voor een goede uitslag!

Bij mij blijft het maar een strijd. continu bezig zijn met vacatures zoeken, solliciteren. Gesprekken nog niet gehad bij voorbaat pas ik al niet in hun plaatje. Ik ben bezig met mijn stappen, maar vooruit komen wil het nog niet echt. Gisteren ook weer een ontzettende jankdag achter de rug. Kreeg ook gister het nieuws mee zonder dat ik daar om vroeg dat mijn vorige ex die me verliet voor een ander / mogelijk mee vreemdging een kindje verwacht. Dat vond ik ook wel even slikken. En mijn huidige ex blijft maar in m’n hoofd spoken. Hoor van de politie ook niks meer van die aangifte?

Had na het huilen wel een fijn gesprek met mijn moeder, over dat ik me bewust ervan ben dat ik mijn mindset moet aanpassen en af en toe lukt dat ook. Maar voel ook steeds aan als ik ‘terug’ val. waardoor ik er soms echt uitgeput van kan raken. Maar ik blijf ook hopen dat ik uiteindelijk win.

[monkeyslut]

Ik heb de laatste weken geen plezier meer in mijn werk, mijn motivatie en concentratie is echt beneden peil waardoor ik niks uit m’n vingers krijg. Het boeit me gewoon allemaal niet meer. Dus daar krijg ik geen energie uit, en er zijn eigenlijk ook geen andere dingen waar ik nu energie uit haal. Verder vind ik dat ik teveel op mn telefoon zit, maar ja, wat moet ik anders? Daardoor ga ik te laat slapen en kom ik 's ochtends m’n bed niet uit. Ik neem me wel eens voor om 's ochtends voor werk te gaan wandelen maar dat heb ik nu een paar keer gedaan en dan doe ik het niet meer.

Ik heb veel vaker van deze periodes maar als je er middenin zit voelt het zo uitzichtloos… maar het lucht wel op om het hier op te schrijven. Ik denk dat ik binnenkort maar een weekje vrij moet nemen, wie weet helpt dat.

[anon42392789]

Vind je je werk normaliter wel leuk? Speelde dit probleem alleen bij je huidige werkgever?

[Twijfelkont]

Oké ik kom er zelf ook niet meer uit, zal WJEKW met deze zaken niet meer vervuilen want dit pas echt beter hier. Maar ik weet niet meer wat ik (met mezelf aan) moet. Alles is zo’n achtbaan geweest, en nog steeds. Verschil is dat ik nu niet meer geleefd word maar dat ik veel te veel tijd heb om na te denken over alles wat is gebeurd. Zaken die ik eerst had als routine (bv 2x per week uur fysio) zijn weggevallen omdat ik daar voor nu ‘klaar’ ben. Wellicht ga ik later terug, maar dat duurt dan sowieso nog weken. Ik begin langzaamaan mezelf te verliezen nu. Natuurlijk wil ik door en Twijfelkont 2.0 starten, maar hoe? En wat wil ik, en hoe ga ik dat bereiken en en en …

Ik ga deze week nog contact opnemen met of de maatschappelijk werkster van het ziekenhuis waar ik eerder in dit traject al ben geweest of met de psycholoog van de revalidatie waar ik fysio heb gehad. Ik woon dan ook alleen, geen relatie. Wel onwijs veel lieve vrienden waar ik echt super dankbaar voor ben die er altijd zijn voor leuke dingen, maar ook om me te helpen of waar ik kan zeuren en huilen. Afgelopen 5 dagen heb ik ook elke dag mensen gezien en hulp gehad, echt onwijs fijn. Maar het is niet meer genoeg voor mij. Dat altijd alleen wakker worden, alleen zijn de rest van de dag zonder ook maar iets te doen te hebben en/of dat ze dan rond 20.30 weer weg moeten ivm de avondklok. Dan gaat die ellenlange dag maar door en ik slaap ook nog eens onwijs slecht. Vandaag was ik om 5.30 wakker, dus voor mijn gevoel zit de halve dag er al op en het is pas 4 uur later maar ik heb al wel heel hard gehuild. Nou, top! Ik heb zoveel behoefte aan mensen, of iemand, om me heen. Niet eens om constant te praten, maar gewoon het gevoel te hebben dat ik niet alleen ben

[anon4388265]

Je bent ook pas geopereerd toch?
Narcose middel doet echt gekke dingen met je, ook qua emoties.
Niet echt dat ik tips heb, maar het is handig om eerste periode (duur ongeveer 6 weken voor je lichaam heel het narcose middel heeft weggewerkt dacht ik) soms maar gewoon dingen even te laten zijn.

Wel supergoed dat je (meer) hulp gaat zoeken.

[Twijfelkont]

Ja, vandaag een week geleden! Wist niet dat dat nog effect kon hebben eerlijk gezegd. Kan er zeker mee te maken hebben dat ik me daardoor (extra) slecht voel. Proberen dat dan nu maar te accepteren en inderdaad er te laten zijn ipv dwangmatig tegen te verzetten. Wel moeilijk, zou willen dat het makkelijk anders was

[anon4388265]

Ja, ik had (en heb soms nog, ben nu maand verder) ook last van narcose-middel eerste 2 weken na operatie had ik geregeld uren huilbuien zonder echt verklaarbare redenen maar dat was ook van narcose-middel, had ik ook echt onderschat qua impact.
Nu ook geen ingrijpende beslissingen nemen, is gewoon niet handig.

En emoties maar even laten zijn wat ze zijn, als goed is, is het over paar weken wel wat stabieler en voel je je wat meer jezelf. Het is echt even rot dit!

[Twijfelkont]

Wow wat rot dat jij het nu ook nog hebt zeg! Maar echt super lief berichtje, zelfs daar moet ik bijna weer van huilen. Ik ben qua emotie en gedrag momenteel echt nog veranderlijker dan het Nederlandse weer merk ik wel. Dus goede tip van je in ieder geval!

[anon4388265]

Gewoon lekker je rust pakken om te herstellen, je was heel vroeg wakker dus je mag/kan prima (als je thuis bent, niet hoeft te werken etc) nog lekker gewoon in bed gaan liggen. Eventueel boek lezen/serie kijken/iets anders wat afleidt en eten/drinken mee, en jezelf wat rust gunnen.
En anders als je hulptroepen hebt, nodig je die maar nogmaals uit (als ze vrijwillig langskomen, ben je geen last voor ze), als je die behoefte nu hebt, mag dat.

[Soy.peor]

Zo ik heb de hele week al een enorm kut gevoel. Het is een combinatie van allemaal dingen en normaal kan ik dan gewoon afleiding zoeken en het allemaal een plek geven. Maar door de corona bleef ik maar in die dip hangen en was de afleiding die ik had bedacht niet zo gelopen als ik wou. En dat krop ik dan lekker allemaal op omdat ik niemand wil lastig vallen. Net nadat mn moeder en ik hebben gekat kwam het er allemaal uit. En nu weet zij in ieder geval dat ik me kaulo kut voel haha . Het lucht heel erg op inieder geval en ik hoop dat ik snel weer een beetje vrolijker kan worden en dingen kan gaan loslaten.

[Krelis]

Misschien een tip, misschien ben je je er al bewust van. Geld ook voor andere en overigens ook voor mezelf. Wees niet te hard voor jezelf. En huilen werkt ook helend. Ik ben ook al een aantal jaar een enorme jankbal. Maar gelukkig heb ik een hele lieve vriendin die me dit afgelopen jaar vaak gezegd heeft dat er ook ruimte mag zijn voor verdriet. Ik ben blij dat je je verhaal deelt. Ik kan alleen maar zeggen. Je bent niet alleen! Ondanks dat dat soms zo voelt.

@Soy.peor Goed van je dat je het toch gedeeld hebt! Als het bij mij echt teveel word ga ik ook altijd lekker huilend bij m’n moeder zitten. Dan val ik haar maar lastig. Als ze er echt last van heeft is het aan haar om daar iets van te zeggen en dat doet ze niet en mijn vriendinnen overigens ook niet. Dus misschien is het ook gewoon zo dat ik ze helemaal niet lastig val. Als ik het mag projecteren op mezelf, mag iedereen bij mij altijd komen uithuilen als ze dat even nodig hebben. En ik heb net zoveel recht als een ander om daar ook wel eens gebruik van te maken En ik weet het niet zeker maar ik denk dat jij daar ook wel hetzelfde in zal staan?

Knuffel voor ieder die zich rot voelt!

[Soy.peor]

Wat lief zo had ik het inderdaad nog niet bekeken lief

[Twijfelkont]

Onwijs lief @Krelis ook ik heb daar nooit zo over gedacht. Altijd het negatieve zie ik er dan van in, maar je verwoordt het juist andersom heel mooi!

[anon4388265]

@Twijfelkont hoe gaat het nu met je?

En met jou @Soy.peor?

[Soy.peor]

Aahw lief dat je het vraagt Het gaat stukke beter. Ik heb het er vorige x allemaal eruit gegooit en sindsdien gaat het elke dag steeds beter en heb ik mn levenslust weer terug haha.

Hoe gaat het met jou nu?

[DuivenFan]

Hey beetje laat, maar super herkenbaar. Zelf had ik er voor corona wat minder last van maar ik vind het saai om thuis te werken en daardoor heb ik (met vlagen) 0 concentratie en krijg ik werkelijk niks uit mijn vingers. En inderdaad heel laat opstaan… En veel op mijn telefoon zitten want ik verveel me suf zo onderhand. Gek genoeg vind ik mijn werk best prima, zou er niet weg willen maar alsnog last hiervan.

Trouwens ook al 100x mezelf voorgenomen voor en na het werk naar buiten te gaan maar komt er nooit van haha. Tussen werk door probeer ik wel altijd even een rondje te lopen maar heb niet echt het gevoel dat ik me daarna veel beter kan focussen. Soms is het enige dat me een beetje helpt om gewoon echt zo’n pomodoro timer te zetten!

[Twijfelkont]

Lief Een heel stuk beter dan toen ik dat schreef. Het blijft echt wel met momenten rot gaan, en dat kan me ineens nog overvallen of na een heel fijne dag toch een moeilijke avond. Maar over all goed. Ik slaap stukken beter en op normale tijden, dat scheelt de helft. Mijn dagen duren dus geen 20 uur meer en ik word gewoon weer moe etc.! Ook ben ik thuis lekker aan het rommelen en m’n balkon wordt opgeknapt met nieuwe spulletjes (vooral dus money spenden​:money_mouth_face: maar voor nu maakt het me blij). Heb ook een goede uitslag gehad dus wellicht dat ik daar vorige keer ook (onbewust) nog bang voor was.

Heb ook de arts van de revalidatie gesproken. Zij gaf ook wel aan dat ze na zo’n traject dit vaak hoort van mensen en dat het nu allemaal weer goed gaat want goed nieuws en fijn en blij, maar dat de kans groot is over een week of 6 dat alles van het traject weer opnieuw inklapt zegmaar. Maar dan mag ik altijd weer een verwijzing vragen en terugkomen voor en hulp van de fysio maar ook psychische hulp!

Hoe voel jij je ondertussen?