Het niet zo lekker in je vel-topic

[Monito]

Like voor de herkenning! Ik heb hetzelfde qua motivatie en concentratie. Ik doe echt het minimale op dit moment. Ik ben gisteren zelfs een vergadering vergeten en heel eerlijk, het boeide me niet eens. Ook heel herkenbaar wat je zggt met je telefoon. Ik zit het ‘liefst’ de hele dag op de bank met de televisie aan en op m’n telefoon. Ik plaats het ‘liefst’ tussen aanhalingstekens omdat ik dat eigenlijk helemaal niet het liefste doe, maar het lijkt alsof ik vergeten ben wat ik wel altijd leuk vind om te doen. Het voelt ook een beetje alsof ik mijn huidige leven wel heb uitgespeeld en op zoek wil naar iets nieuws waar ik weer warm voor loop.

Sorry, geen advies dus maar wel heel veel herkenning!

[anon4388265]

Wat fijn te lezen

@Twijfelkont wat fijn dat het beter met je gaat, en heel goed als het inklapt dat je dan wel terug hulp gaat zoeken.

[Koffie]

Whaha ‘het boeide me niet eens’. Dat gevoel heb ik ook een beetje, terwijl ik mijn werk zelfs heel leuk vind (normaal gesproken). Ik wil gewoon ff lekker wat anders doen dan alleen werken… heb eind april een week vakantiedagen opgenomen en dan ga ik denk ik lekker in m’n eentje hier ergens in de buurt m’n tent opzetten. Boekje mee en ff niks aan mijn hoofd. Ik merk dat, nu ik iets heb om naar uit te kijken, ik het beter vol kan houden.

[Nimy]

[Krelis]

Heb je niet iets van handvatten gekregen om het onder controle te houden?

[Zora]

Heb je je al eens verdiept in act? Ik heb het hier al vaker benoemd op het forum en ik zweer er echt bij, zeker als dit laatste stukje zo in de weg staat kan ik me voorstellen dat je er baat bij kunt hebben. Wil niet zeggen dat je act therapie moet volgen maar er eens induiken door een boek erover te lezen kan al helpend zijn

[SummerDressed]

Ja, ACT is heel fijn! Op actinactie.nl zijn allerlei gratis oefeningen te vinden, ik vind een paar daarvan echt heel fijn

[Willem]

Wow ja dat is exact zoals ik me voel, alsof ik mijn leven heb uitgespeeld.

Dingen die ik (met veel moeite) verzin om te doen kunnen allemaal niet door corona.
Ik had me aangemeld voor een studie, had er helemaal zin in was al begonnen met inlezen enzo. Toelatingsgesprek gehad, en hij vond mijn 10-jaar oude schrijfsel niet goed, dus moet een andere schrijfopdracht doen.
Ik wist gelijk al dat ik dat toch niet ga doen, mijn motivatie is meteen weer ver onder nul.

Nu wil ik eigenijk gewoon een maand op vakantie ofzo. Maar ja dat kan ook niet.

Of een paar maanden in bed liggen diep onder de dekens, totdat de wereld weer normaal is.

Het vliegt me soms echt naar de keel allemaal.

[Krelis]

Ik vind het zoooooooooo moeilijk om nut te vinden in m’n leven.
M’n ex vergeten gaat stapje voor stapje beter. Maar ik blijf zo down. Had vrijdag een meeloop dag voor een nieuwe baan. Enthousiast als ik was gelijk weer kleur in m’n leven. Zag m’n droom (op mijzelf gaan) al helemaal voor me, ik dacht nog even bikkelen en het uitzichtloze krijgt weer zicht. Stort het weer in… Praktisch was ik al aangenomen maar nu vandaag toch een telefoontje met dat er geen ruimte voor me is. Waarom schrijf je dan een vacature uit?? Nu voel ik me weer uitzichtloos en zielig en verveeld en ben ik gedemotiveerd want NIKS WERKT… Ik blijf alsmaar stilstaan en ik heb het zo erg nodig om vooruit te kunnen. Ga echt enorm twijfelen aan mezelf. Kan in ieder geval in het guinness book of records… Persoon die de meeste tranen heeft gelaten in haar leven tot nu toe.

[babushkababy]

Niet aan jezelf twijfelen! Het is in deze tijd vast ook extra lastig om een baan te vinden. Zoek je een heel specifieke baan? En met tranen laten is niets mis, die moeten er dan gewoon uit.
Ik zit zelf ook in een heel negatieve spiraal en om er een beetje uit te komen heb ik gister een lijst gemaakt met alles waar ik dankbaar voor ben. Dat is wel goed voor mijn instelling en gemoedstoestand. Er zijn in deze tijd voor iedereen al zoveel redenen om negatief te zijn, en als je dan een extra lastige tijd hebt is het zo moeilijk positief te blijven.

[S.onrisa]

Zo herkenbaar allemaal jullie verhalen, maar holy moly ik weet ook gewoon niet hoe ik dit nog vol moet houden zo. Jullie? Het lijkt net alsof ik in een constante staat van paniek zit en ik vraag me ook af of mn lijf dat nog lang gaat trekken eigenlijk.

[Dr.Watson]

Ik heb dit topic net specifiek opgezocht want ik zit ook echt in een ‘coronadepressie’ zoals ik het zelf noem. Ik heb echt een enorme bore-out, terwijl ik tegelijkertijd heel weinig doe om extra dingen op te pakken. Sinds Corona er is heb ik letterlijk 0 extra hobbies opgepakt, sterker nog ik heb eigenlijk helemaal geen hobbies (behalve misschien hardlopen, dat doe ik ook wel).
Ik moet mezelf op m’n werk eigenlijk extra bewijzen omdat mijn contract onder druk staat vanwege Corona, maar ik zit halve dagen naar m’n scherm te staren en te hopen dat niemand me mailt.
Ik weet gewoon niet wat hier een uitweg uit is en hoe lang ik deze situatie nog volhoud. Maar wat ‘niet volhouden’ betekent heb ik eigenlijk ook geen idee van.

[Dr.Watson]

Op dit moment is alles een beetje een drempel, vind het bij wijze van al lastig om m’n droge handen in te smeren omdat dat ‘teveel moeite kost’. Terwijl ik weet dat het me wel blij maakt uiteindelijk.
Wat bedoel je met een perspectief tot Corona?

[Boba]

@Daytona

beu zijn.

Heel herkenbaar, vind het wel confronterend om te merken hoe snel ik eigenlijk te veel voor mensen ben. Het lijkt alsof mijn vriendinnen liever hun handen er vanaf trekken/ er zo min mogelijk mee geconfronteerd willen worden. Heb jij dat ook? Toen ik vertelde dat ik een depressie heb en al een tijd bij de psycholoog loop waren ze wel even geschrokken en baalden ze ervan dat ik het niet verteld had, maar nu ze het weten gaan ze liever uit de weg. Als ik het een keer tussen neus en lippen door benoem in een gesprek veranderen ze snel van onderwerp. Vind het vrij eenzaam zo.

[Marijn]

@Daytona @Dr.Watson herkenbaar. Ik heb mijn vriendinnen verteld over mijn depressie en sinds dien hoor ik van 2 vriendinnen een stuk minder. Hier ben ik zo teleurgesteld in, zeker omdat ik een luisteraar ben met veel belangstelling voor iedereens verhaal. Waarom kan het niet een keer andersom? Ik probeer niemand tot last te zijn, positief over te komen en denk veel na over wat ik fout doe ik het contact.
Gelukkig heb ik ook vriendinnen met wie het contact niet is veranderd.

Tegen jullie wil ik zeggen: neem het niet persoonlijk op en niet invullen voor een ander (mag ik ook wel tegen mezelf zeggen). Hopelijk hebben jullie ook contacten die wel voor jullie klaar staan

[Ola]

Ik zit al een tijd overspannen thuis en heb net een intake bij een psycholoog gehad om te kijken hoe we de dingen waar ik tegen aan loop structureel kunnen aanpakken. Ze heeft me nu het adviesrapport gestuurd met daarin haar bevindingen en ik kan wel janken. Ik herken heel veel van wat ze beschrijft, maar ik kan alleen maar huilen. Ze wil zoveel aanpakken dat ik het gevoel heb dat er niks in mijn gedrag zit wat wel “goed” is. Ik snap dat het herstel zwaar wordt, maar de stap voor het volgende gesprek voelt nu zo groot, terwijl de stap van een intake plannen al zo groot voelde.

Ik klap gewoon meteen dicht en kan me nergens meer toe zetten. Mn sociale netwerk is voor een groot deel weggevallen, eerst door corona, maar de mensen die ik nog wel om me heen heb, blijven ook op afstand sinds ze weten dat ik overspannen ben. Ik zou simpel aardappel, groente en een vleesvervanger eten, maar zelfs dat koken is echt te veel.

[1103]

Like voor de herkenning, ik zit ook sinds een paar weken thuis met klachten van overspannenheid/burn-out (ik weet nooit hoe ik het bij mezelf moet noemen). Ik kon ook wel janken toen ik het rapport van de bedrijfsarts las. Je gefrustreerd en kut voelen mag en is dus heel normaal! Is er ook iets dat je een goed gevoel geeft dat je kunt gaan doen (bij mij bijvoorbeeld: in de zon zitten, wandelen, muziek luisteren of luisteren naar podcasts van mensen die burn-out klachten hebben ervaren)? Geef jezelf wat tijd om het te laten bezinken en het een plekje te geven. Bij mij hielp het ook om die informatie vervolgens opzij te leggen en er niet meer naar te kijken. Goed om te weten dat je je erin herkent en dat je psycholoog dus op de goede weg zit, meer hoef je er niet mee te doen. Wanneer heb je je vervolggesprek?

Gewoon lekker even niet koken vanavond en lief zijn voor jezelf. Kun je het opbrengen om eten te bestellen of om iets lekkers uit de kasten te trekken? Voor aardappels, groenten en vleesvervanger is er morgen ook nog een dag, en als het dan ook niet lukt is er daarna nog een dag, of je gooit het eten weg en kookt over 2 weken een keer als je daar weer energie voor hebt.

[Ola]

Dankjewel voor de herkenning. Het voelt af en toe alsof ik dit allemaal in mn eentje aan het doen ben, dus die herkenning is fijn (al gun ik je natuurlijk het beste).

Ik heb zojuist aardappelpartjes in de oven gegooid, zodat ik in elk geval kon eten. Ik ga zo proberen om inderdaad een avondwandeling te maken om het allemaal een beetje te laten bezinken. Het vervolggesprek is vrijdag, dus dat valt gelukkig mee.

Ik twijfel ook steeds of ik het overspannenheid of burn-out moet noemen. De psycholoog zei dat die definities ook veel door elkaar gebruikt worden, dus ik probeer me ook niet te druk te maken over welk label anderen er op plakken.

[Evenveel]

Ik voel me al een paar maanden neerslachtig en ik kom er niet niet echt uit. Maar ik lees nu in dit topic een aantal herkenbare verhalen. Ik heb inderdaad ook het gevoel dat ik alléén maar aan het werk ben en als ik dan vrije tijd heb doe ik niks, behalve scrollen op m’n telefoon. En wat nog kan, wel afspreken met vrienden maar ik merk dat dat in de meeste gevallen lastiger is geworden. Mijn goede vrienden wonen ver weg en ik probeer wat contacten op te doen/dichterbij wat meer te onderhouden maar dat kost enorm veel energie. Plus collega’s spreek je nu 90% zakelijk en ook dat is natuurlijk sociaal contact.

Nu is het zo’n mooie dag en is het eigenlijk nog confronterender omdat ik dan niet echt iemand heb om te appen van joh ik neem een fles wijn mee, zie ik je zo in het park? En dus de hele dag alleen in een hoekje zit te werken.

[Maestoso]

Heb echt een jankdag vandaag. Ik zou over 4 weken een hamsterpup krijgen, maar kreeg gisteren te horen dat het hele nestje is overleden, dus dat is nu uitgesteld. Nja niks heftigs, maar keek wel echt uit naar een nieuw huisdiertje, want ben zo alleen. Zit sinds januari 24/7 alleen thuis en heb bijna geen sociale interactie meer. Vriendinnen van me werken in sectoren waarbij ze gewoon druk zijn nu en ik mis gewoon het lekker kletsen over koetjes en kalfjes met mensen. Mn leven is momenteel best wel inhoudsloos en ik vind dat gewoon heel moeilijk nu. Elke dag is hetzelfde, ik zit in bed te leren voor tentamens, maar dat lukt niet en dan ben ik weer gefrustreerd en dan heb ik weer een hele dag niks zitten doen. Ik ga nog wel 2/3x per maand een middag bij mn werk langs om daar te kletsen, maar dat vult de week ook niet echt.

heb eigenlijk gewoon behoefte aan een virtuele knuffel en ik vraag me af of mensen dit herkennen (vast, maar wil er graag even over praten/ventileren met mensen, daarom post ik het nu)