Ik heb laatst de vraag eens omgedraaid, waarom wil jij wel kinderen.
Daar kreeg ik me toch vage antwoorden op 
Nee joh goeie antwoorden, laat mij ook met rust dan.
Bedankt voor jullie lieve reacties. Ik kan veel hebben en ook lang dingen hebben maar zo nu en dan schiet ik ook behoorlijk uit mijn slof hoor en verlies ik soms ook wel even het belang van de kinderen uit het oog.
Ik ben mezelf nu erg aan het focussen op dat ik niet teveel aantrek van andere mensen, wanneer mensen ook tegen mij zeggen ze verdienen ook een vader zeg ik maar gewoon ja amen. Geen zin in mezelf telkens te moeten verdedigen. Soms voel ik mij dan weer super schuldig naar de kinderen dat ik er zo naar uit kijk dat ze ook eens een paar dagen weg zijn, andere kant een vriend zei tegen mij wanneer je in het vliegtuig zit en er is een calimiteit word je ook geïnstrueerd om eerst goed voor jezelf te zorgen voordat je je kind kan helpen. Ik hoop dat ze later kunnen zeggen dat ik er veel aan heb gedaan om de verstandhouding goed te krijgen. Dat is direct ook het lastige, mijn ex heeft een kant achter zich staan die echt denk dat ik hem kapot probeer te maken terwijl ik echt niets lievers wil dan vrede, rust etc. Enige wat ik wil is duidelijkheid voor de kinderen en geen onduidelijkheid nee papa komt wel papa komt niet etc. Mijn ex betaalt alimentatie voor de kinderen maar hij ziet het als onderhoud voor mij dus als ik wat leuks ga doen is dat natuurlijk van zijn geld he haha. Zo kortzichtig. Mensen vinden dat ook al snel zielig, ze zien alleen maar de dingen die ik doe in vrije tijd zoals 2 X achter elkaar op vakantie gaan (1 vakantie van mijn ouders gekregen) , auto rijden af en toe uit eten etc. Ze zien niet dat ik soms weken maak van 46 uur werken, dat ik soms 23 uur thuis ben van werk en weer de volgende ochtend om 7 uur in de ochtend op de werkvloer sta.
Al met al, heb ik ook een aantal mensen onder andere vriendinnen die in het zelfde schuitje zitten dus mijn situatie komt echt meer voor dan iemand denkt. Ik hoor het zo zo vaak, natuurlijk ga je er niet vanuit dat je uit elkaar gaat maar volgens mij gaan 1 op de 3 stellen uit elkaar… Ik wil ehct niet te negatief zijn, ik heb echt naast dit gezeur een prima leuk leven. Ik ben eerlijk gezegd niet toe aan een nieuwe relatie maar ook dat is zo lastig te combineren met kinderen, zeker wanneer je iemand ontmoet die ook kinderen heeft dan moet je zoveel plannen voordat je elkaar kunt zien, is vaak het spontane er al vanaf. Ik heb alleen fantastische familieleden, hele leuke lieve vrienden om mij heen en vooral steun van de omgeving die wel inzien dat ik mijn best doe, als ik dat niet zou hebben zou ik echt een wrak zijn.
Ik vind je verhaal ZO heftig om te lezen… knuffel
Thuis werken met een kleine om je heen gaat ook niet werken.
Ik heb dus zelf wel 2 kinderen en op mijn zogenoemde mama-dag heb ik
echt HEEL weinig tijd voor mezelf, laat staan om thuis te gaan werken.
Zelf heb ik geen behoefte aan kinderen. Ik ben nu 27 en misschien dat het er wel is over 3 jaar ofzo maar ik zou niet weten waarom ik überhaupt een kind zou nemen? Ik denk dat mijn leven nu echt prima is en er nog genoeg stappen zijn voor mij om te nemen maar tot nu toe is kinderen hebben er geen.
Ik laat wel altijd duidelijk weten dat mijn baarmoeder niet perse iemand anders zn zorg hoeft te zijn.
Ik vind het zo naar dat mensen verwachten dat anderen uitleggen dat ze geen kinderen willen. Heb zelf een kinderwens, maar ik kan geen enkele logische reden geven anders dat dat het een sterk aanwezig gevoel is. Het is uiteindelijk een vrij egoistische (een kind is in mijn ogen beter af als het er niet is, het is ook de enige manier om het optimaal te beschermen) vervulling van mijn wensen. Ik vind de vraag ‘waarom wil je kinderen’ dan ook veel logischer dan ‘waarom wil je geen kinderen’.
Hoe zou het egoïstisch van jezelf kunnen zijn als je geen kinderen wilt ?!
Voor grootouders o.a. 
Don’t ask me… Ik snap sowieso niet waarom ‘we’ elkaar daar op be-/veroordelen 
Vind het ook bizar dat er dan zoveel vragen gesteld worden wanneer je kenbaar maakt geen kinderen te willen, want inderdaad, andersom worden ze zelden gesteld en raakt men beledigd wanneer dit wel het geval is.
Ik heb dat ook gehad ‘goh wat rot voor je ouders, die zouden graag opa en oma worden’. Vind ik echt een k*topmerking.
Vraag me soms af waar die drang vandaan komt om andere mensen rot te laten voelen over iets als dit. Alsof ze dat oprecht erg vinden voor je ouders. Please 
Mijn tante zei laatst ook het is een vanzelfsprekend jets dat je verwacht dat je oma wordt. En toen was ik heel blij met mijn moeder die zei; nee hoor het is geen verwachting, het is iets wat kan gebeuren maar zeker niet iets wat zo hoort.
Ook zo knap dat onbekenden weten of jouw ouders überhaupt wel opa en oma zouden willen worden…
Precies en ik ben eigenlijk benieuwd wat ze voor antwoord verwachten. ‘Goh je hebt gelijk, beter om een kind ongewenst op de wereld te zetten, zowel t kind als mezelf ongelukkig te laten zijn door de situatie maar dan zijn mijn ouders tenminste opa en oma’
Ook zo’n pareltje ‘wacht maar als je zwanger raakt hou je er wel van’. Uhm dat is bij mij dus gebeurd ondanks zorgvuldig pilgebruik en ik zat dezelfde middag dat ik t ontdekte nog bij mn huisarts in totale paniek. Ik kon niet wachten tot het uit mijn lijf was… Zeer pijnlijk zulke vooroodelen en ik heb er zelf ook van geleerd nooit zomaar een ander naar kinderen, kinderwensen etc te vragen.
Ik snap ook gewoon niet zo goed waarom anderen zo bezig zijn met jouw kinderwens, wat hebben zij daar nou aan?
Ik lag een tijdje terug in de stoel bij de mondhygiëniste en ze bleeeef maar doorzagen over het feit dat ik geen kinderen wil. Ik zie die vrouw zelden en we zijn niks van elkaar. Maak je lekker druk om niks.
Wat zij dus zegt over kinderen in haar leven is dus wel een beetje mijn ‘probleem’.
Ik denk niet dat ik ooit tante zal worden en ik werk niet met kinderen en daarom zou ik ze misschien toch wel zelf willen. Als ik een kind zou hebben van een ander waar ik leuke dingen mee kon doen zou ik dat denk ik minder hebben.
Dat gevoel heb ik gelukkig niet. Ik word namelijk ook nooit tante en heb geen kinderen om me heen. Maar vind je dat dan niet heftig? Want moeder of tante is wel even een flink verschil.
Ja ik moet ook zeggen dat ik daar heel erg over twijfel hoor. Ik neig op dit moment meer naar nee, maar eigenlijk wil ik zo’n soort band met een kind gewoon niet missen. Ik wil wel de lusten, niet de lasten. Zelf een kind krijgen beperkt mijn leven denk ik heel erg. Ik zei het ook al in een ander topic maar als ik een man was zou ik sowieso een kind willen.
Ik lees hier zo veel herkenbaars. Ik wil geen kinderen, ik sluit niet uit dat ik ooit van gedachten verander, maar ik kan me niets voorstellen bij een kinderwens. Mijn man voelt er wel voor, maar heeft altijd gezegd dat onze relatie belangrijker is 
.
Ik heb niet zo veel toe voegen aan het topic, maar ik wil jullie bedanken voor de posts hier.
