Ik weet nog hoe teleurgesteld mijn schoonmoeder was toen ze na de zoveelste keer vragen of er kleinkinderen kwamen, ik zei: nee, NOOIT (eerder zei ik maar gewoon netjes: nee). Ze ging nog net niet huilen. Ja hallo zeg, ik ga toch geen kinderen nemen/krijgen/whatever-werkwoord-correct-is omdat mijn schoonouders zo graag opa en oma willen worden 
13 likes
Oh en never forget, die persoon die beweerde dat ik later heel eenzaam ga worden omdat ik dan geen kinderen heb. Je mag blij zijn als je kinderen je op komen zoeken als jij in een verzorgingshuis zit. Alsof dat een zekerheid is…
8 likes
“Zoek maar een andere hobby dan kleinkinderen hebben”
Nul behoefte aan kinderen. Zeker nadat ik laatst een weekend voor m’n kreupele oma moest zorgen (ok geen toilet-duties maar toch) en die kon gvd verbaliseren hoe ze zich voelde. Ben niet gemaakt om te zorgen en vermaak me prima met kinderen van vrienden, lekker dumpen als je ze beu bent TOP.
Scheelt ook dat ik forever alone ben, dus de vraag niet heel vaak voorgeschoteld krijg.
Gelukkig heb ik in een verzorgingshuis gewerkt en weet ik wel hoe vaak oude mensen bezoek krijgen, en dat is vaak barweinig. Ik kan me nog goed een vrouw herinneren die een stuk of 6 kinderen had, maar ze zei dat ze allemaal goede banen hadden en dat ze het erg druk hadden en dat ze daarom niet langs konden komen. Dat begreep ze wel, zei ze met tranen in haar ogen. Totdat ze overleed, toen waren ze er ineens wel als de kippen bij.
En zelfs als je kinderen wél elke zondagochtend op de koffie komen heb je nog steeds 6,5 dag per week over om zelf te vullen. Dus het lijkt me toch slimmer om een sociaal netwerk op te bouwen dan altijd van zondag naar zondag te leven, voor dat ene bezoekje van een paar uurtjes.
13 likes
Op mijn werk zie ik dat kinderen hebben gelukkig weinig zegt over of je veel bezoek krijgt in het verzorgingstehuis of niet. Ik zie genoeg mensen met kinderen verpieteren, die krijgen dan bijna nooit bezoek. Terwijl er ook gewoon mensen zijn zonder kinderen die een sociaal netwerk hebben opgebouwd, bezoek krijgen van nichtjes/neefjes, vrienden.
3 likes
Ik heb nooit een kinderwens gehad, en eigenlijk nooit met ‘gekke’ reacties te maken gehad! Ik kom ook steeds vaker mensen tegen die geen kinderen willen.
Mijn laatste relatie is mede uitgegaan vanwege deze kinderwens (hij wilde wel en ik niet, en daar moet je geen concessies in doen vind ik).
4 likes
Ik vind het echt super kwalijk als (schoon)ouders zo veel druk leggen op hun (schoon)kinderen.
2 likes
Ik vind het belachelijk hoeveel druk mijn omgeving oplegt als het gaat om kinderen. Ik krijg al vragen recht op de man af. Terwijl ik het nog niet eens weet.
Wat hierboven staat over opvang regelen e.d. lijkt me zo vermoeiend.
Ik heb zelf (nog) niet zoveel met kinderen. Kan anders zijn als het je eigen kinderen zijn. Maar toch.
Snap gewoon niet dat mijn omgeving zich er zo mee bemoeit.
Wel of geen kinderen, ik weet het echt niet. Aan de ene kant vind ik kinderen leuk: als puber vond ik mijn zusjes van 10 en 12 jaar jonger echt heel leuk en als een kindje iets schattigs doet krijg ik het best warm van binnen. Aan de andere kant voel ik vrij weinig.
Een aantal mensen uit mijn omgeving zien kinderen als een logische stap: zodra ze er klaar voor zijn, krijgen ze kinderen. Want dat is leuk en logisch. Ik denk dan gelijk zoiets van: ??? Hoe kun je zoiets nou vinden? Hoe kun je zoiets voelen? Sterker nog, hoe voelt dat nou, een kinderwens? Zoiets staat zo ver van me af.
Dit vind ik ook zo kut, dan wil je beide geen kinderen maar je moet als vrouw wel de meeste concessies doen om niet zwanger te raken. Mijn vriend is ook zo, als ik alleen maar begin over eventuele sterilisatie dan duikt hij helemaal in elkaar want no way in hell dat er in dat gebied een scherp voorwerp mag komen!1!
Weet je hoe groot de kans op een zwangerschap is na een sterilisatie bij vrouwen? Ik overweeg dit ook als optie (over 15-20 jaar ofzo, als de artsen me dan eindelijk oud genoeg vinden om zelf keuzes te maken over mijn lichaam ), maar als de kans op zwangerschap dan alsnog vrij groot is dan vraag ik me af of zo’n ingreep het waard is.
Ik heb de voorbije paar maanden een enorm mentaal dipje gehad omwille van dit onderwerp… Ikzelf heb nooit kinderen gewild. Ik kan super met kinderen om, vind baby’s enorm schattig maar 24u 7 dagen lang? Nee, dank je. Mijn vriend is opgevoed met het idee dat het gezin alles is. Zijn ouders hebben ook niks of niemand buiten hun kinderen omdat ze alles hebben opgegeven voor hun zonen. Hij wilt zelf geen kinderen, maar geeft zelf aan dat hij niet weet hoe het binnen 5jaar is ook al is hij midden de dertig (binnen vijf jaar moet je dan ook niet meer afkomen denk ik dan). Wij hebben steeds duidelijk gecommuniceerd hierover. Hij zegt steeds (en nu in die laatste paar moeilijke maanden meer en meer) dat hij voor mij kiest en niet om een hypothetisch kind. Dit allemaal omwille van mijn omgeving die mij (niet hem!!) gewoon niet met rust kan laten, blijven manipuleren (“dan ben je helemaal alleen!! Wat als je vroeg dood gaat en hem helemaal alleen achter laat!!”) En zelfs zover gaan en zeggen dat hij me uiteindelijk wel zal verlaten om ergens snel een kind te maken… Op een bepaald moment heb ik zelfs een eind aan mijn relatie proberen te maken omdat ik zulke kutcommentaren maar bleef horen, hoe je geen compromis op dit vlak kan maken etc. Gelukkig pikte mijn vriend dit niet en zijn we nog steeds gelukkig samen. Het gaat mentaal al beter maar voel me nu enorm onzeker in mijn relatie, ondanks dat ik helemaal geen onzeker type ben … Sorry voor het half boek dat ik hier geschreven heb, maar het zit allemaal erg diep en ben blij dat dit topic hier is!
5 likes
Dit precies. Ik dacht dat ik ze wilde omdat het van je wordt verwacht. Ik heb ook geen relatie en dan denken mensen dat je het misschien alleen wil doen, maar nee. Ik ben ook teveel gesteld op tijd voor mezelf en kan mijn moedergevoelens kwijt op mijn kleine neefjes 
Ik merk in m’n omgeving dat steeds meer mannen wél een kinderwens hebben 
. Ook de jongen met wie ik nu date, het is niet serieus besproken maar ik merk wel dat hij dat wil. Voorlopig blijven we gewoon daten maar mocht het serieus worden dan hoop ik niet dat het (wederom) een breekpunt wordt.
1 like
Ik snap niet dat zoveel mensen al vanaf jongs af aan roepen dat ze zo graag kinderen willen later. Toen ik vijftien was en mijn vriendinnen al over kinderen begonnen kromp ik in elkaar bij de gedachte alleen al. In mijn omgeving is er niemand die bewust kinderloos wil blijven, behalve ik. Ik voel me soms ook vrij alleen in mijn overwegingen om niet aan kinderen te beginnen, denk ik er dan te zwaar over na? Zie ik te veel problemen of beperkingen in mijn vrijheid en kan ik de zinvolle toevoeging van kinderen in je leven niet goed op waarde schatten?
1 like
Ik vind het ook erg eenzaam. De enige in mijn vriendengroep die bewust kinderloos was is nu ook zwanger… Het was gemakkelijker geweest als ik wel kinderen wou.
Ik stel mezelf die vragen ook, probeerde zelfs bewust de positieve dingen op te sommen en in te beelden in de hoop dat het een soort gevoel zou triggeren, maar helaas. Elke situatie is wat je er van maakt. Ik probeer telkens in mezelf (en tegen anderen) te herhalen dat je zelf zin geeft aan je leven, kinderen of niet.
Er zijn twee mannen in mijn omgeving die echt discussies hebben gehad met hun vrouw/vriendin omdat ze nu, nu, nú kinderen willen.
Eentje is zwanger (ook al wou zij eerst geen kinderen - en heb tot nu toe nog niks positiefs gehoord over de baby…) en het ander koppel is nu aan het proberen (terwijl ze binnenkort hun trouwfeest hebben en zij absoluut niet nu al wou proberen. Op een week tijd was ze van gedacht veranderd…) Het zijn dus zeker niet enkel de vrouwen de babyfever krijgen. Ik vind het allemaal maar gek en begrijp er niets van.
Ach en wie weet komen er vanuit dit topic nog mooie kinderloze vriendschappen.
Ik heb nu een paar vrienden die kinderloos willen blijven en 1 stel dat geen kinderen wil maar wel heeft besloten om een eventueel ongelukje te houden. Fingers crossed.
3 likes
Ik heb hetzelfde, ik heb de leeftijd dat iedereen in mijn omgeving aan kinderen begint. Ik heb 1 vriendin die aangeef absoluut geen kinderen te willen, zij is ook degene met wie ik er fijn over kan praten zonder veroordeeld te worden.
Ik vind het vooral jammer dat mensen met kinderen vaak weinig tijd hebben voor hun sociale leven, en dus ook voor mij. Het feit dat ze kinderen hebben stoort me op zich niet.
@chocotoff
Om aan te haken op jouw post; ik heb een kennis die altijd zei geen kinderen te willen, en haar vriend wel. Ze was uitgesproken negatief over kinderen, begon er ook vaak zelf over dat ze zo’n hekel had aan kinderen. Opeens was ze zwanger. Ik heb haar nooit iets positiefs over de baby horen zeggen tijdens de zwangerschap. Toen ik vroeg hoe het ging met de baby, zei ze; nu kan ik niet meer terug. Ik kreeg daar zo’n oncomfortabel gevoel van, dat ik op een gegeven moment ben gestopt met vragen. Nu klaagt ze ook steeds over het moederschap. Ik waardeer haar eerlijkheid, maar vraag me soms wel af of ze spijt heeft van haar keuze.
Wow, bijzonder verhaal over je kennis. Ik vraag me dan echt af hoe ze nu naar haar kind kijkt…
Treurig dat mensen toch kinderen nemen omwille van de omgeving of het ideaalbeeld. Kennis van mij is ook net zwanger, maar met name omdat haar schoonfamilie vrij dwingend is. Ze hadden zelfs al een stationswagen uitgezocht lang voordat ze zwanger was…