Deels wel herkenbaar. Ik heb meerdere redenen om geen kinderen te willen, maar mijn eigen ingewikkelde jeugd speelt zeker een rol. Door mijn jeugd heb ik psychische problemen gekregen en ik wil voorkomen dat ik dat doorgeef aan mijn kinderen zoals dat nu al generaties lang lang gaat in mijn familie. Ik heb mezelf beloofd dat het stopt bij mij.
5 likes
Ik denk dat dit bij mijn man ook een hele grote rol speelt waarom hij geen kinderen wil. Afgezien van een medisch traject waar we in zouden moeten heeft hij nooit een leuke jeugd gehad. Het is zijn verhaal dus ga ik er hier niet teveel over zeggen maar het was geen veilige situatie waarin hij is opgegroeid. Dat heeft deels (en deels persoonlijkheid) er mee te maken dat hij veel ruimte voor zichzelf nodig heeft en met een kind kan dat gewoon niet. Dus van hem uit een heel verstandige en goed doordachte beslissing. Voor mij soms wel een harde keuze maar we hebben het zo goed samen, dat wil(de) ik niet inwisselen voor een toekomst waarin ik dit nooit meer zou terug krijgen en dan misschien wel een kind.
1 like
Ik kom even binnenvallen; ik wil absoluut geen kinderen want ik heb er echt een hekel aan 
Ik vind het eerder ook verbazingwekkend dat mensen het wel willen. Gelukkig denkt mijn vriend er ook zo over. Moet zeggen dat ik relatief veel mensen ken die geen kinderen willen en ikzelf krijg er ook nooit vreemde reacties over ofzo.
2 likes
Poeh, ik ook. Ik lees af en toe al even mee in dit topic en vind het heel fijn om gelijkgestemden te horen en hun verhalen. Ik vind kinderen niet leuk en ook zou ik nooit willen bevallen/zwanger worden. Het is dan ook één van mijn grootste angsten (
) wat ook wel weer voor veel stress zorgt omdat ik soms bang ben dat ik toch zwanger ben. Dit is iets waar ik graag relaxter in wil worden…
2 likes
Maar stel dat je zwanger bent, dan is er altijd de mogelijkheid om die zwangerschap af te breken. Gelukkig wonen we in Nederland waar dat relatief makkelijk kan. En natuurlijk wil je dit voorkomen maar stel dat het gebeurt dan kan dat.
(Misschien ten overvloede, ik zeg niet dat zoiets een makkelijke ingreep of beslissing is. Maar het is zo’n groot goed dat die mogelijkheid bestaat en dat een vrouw zelf die keuze kan maken.)
2 likes
@Koffie en anders is sterilisatie misschien een optie, als je zeker bent en je je er serieus zorgen over maakt?
1 like
Ik heb als tiener altijd geroepen dat ik geen kinderen wil. Toen ik in een lange relatie zat, veranderde ik van gedachten en leek het idee van een gezin me weer heel leuk (ook doordat mijn ex wel altijd heel graag kinderen wilde).
Maar nu dat alweer een tijd uit is, ben ik eigenlijk weer bijna terug bij mijn oude standpunt. Ik ben er eigenlijk vrijwel zeker van dat ik geen kinderen wil, en ben achteraf ook zó blij dat ik er nooit aan ben begonnen met mijn ex haha. Toen ik mijn huidige vriend leerde kennen heb ik mijn afwezige kinderwens wel meteen gedeeld, en gelukkig denkt hij er hetzelfde over. Het is echt fijn om er nu niet over na te hoeven denken, onbewust was er denk ik - achteraf gezien - altijd wel een soort druk. Nu ligt alles in de toekomst gewoon open en hebben we genoeg tijd om de dingen te kunnen doen die we willen.
Het enige dat ik moeilijk vind, is dat mijn gezin dus wellicht nog steeds denkt dat ik een kinderwens heb. Het is inmiddels een kleine drempel voor mij om dit te vertellen. Ik kan het er met anderen prima over hebben, maar bij mijn naaste familie ben ik toch bang dat ik ze teleurstel, haha. Terwijl ik ook wel weet dat dit nergens op slaat.
Ik ga het hele topic eens doorlezen. Denk dat een beetje herkenning namelijk wel fijn is, want in mijn omgeving zie ik de baby’s ook langzaamaan verschijnen.
1 like
Je hebt helemaal gelijk. Ik denk dat het meer mijn eigen schaamte is die ik daarbij voel, en dan alsnog de angst dat ik het niet door heb en het dan al te laat is?
@Hazel is een optie die ik zelf eigenlijk nog nooit overwogen heb. Ben nu begin 20, dus voor mij voelt dat nog te vroeg.
Sterilisatie als vrouw is op jonge leeftijd vrij lastig om te krijgen. Artsen gaan er niet graag mee in. als man is het een stuk makkelijker.
Ik krijg er als goed is komend jaar een sterilisatie, maar paar jaar terug (mid 20, ben nu begin 30) ging er geen arts mee akkoord ‘want stel dat je later wel een kind wil’.
Ik krijg de operatie op psychische gronden (ik heb trouwens wel een kinderwens maar kan het gewoon niet) dat was de maas in het denken van gynaecologe.
Je moet deze trouwens volledig zelf betalen, behalve als je geheel aanvullend verzekerd bent (dat was ik niet, anders was ik afgelopen jaar al geopereerd). Dus als je dit wil, zitten wat haken en ogen aan.
2 likes
Het kan wel. Een vriendin van mij heeft zich rond haar dertigste laten steriliseren zonder medische reden. Puur omdat ze geen kinderen wilde. Was wel wat overredingskracht voor nodig maar ze heeft er nooit spijt van gehad.
1 like
Ja, het ligt ook wel aan de arts.
Het kan zeker, maar het is niet altijd makkelijk als je niet een arts hebt die meegaand is of jezelf niet heel veel overredingskracht gebruikt.
Maar met begin 20 is het lastiger dan rond je 30ste ook.
Het is echt mijn allergrootste nachtmerrie om inderdaad onwetend zwanger te zijn en al na de abortus datum te zijn. Als dat gebeurt dan wil ik niet weten wat ik ga doen, dus dat gaat ook gewoon niet gebeuren hoop ik. Ik ben er gelukkig dan weer niet zo bang voor, dat lijkt me ook wel vervelend.
1 like
Ik wist niet hoe oud je was, maar het is net zo’n goede keuze om voor andere opties ter voorkoming te gaan als je dat fijner vindt!
Ook @YangBo eventueel kun je wat rust krijgen door regelmatig (bijv maandelijks zodat je ook na een keer een vals-negatieve uitslag de keer erna ook nog genoeg tijd hebt voor abortus) een zwangerschapstest te doen? Als je ze bij de Action of in bulk koopt zijn die niet zo duur.
Ik gebruik zelf om deze reden meestal dubbele anticonceptie :’) zou een abortus ““niet erg”” vinden maar wel horror als het niet meer zou kunnen, dus alles omdat te voorkomen haha
Ik doe elke maand een test en heb genoeg testen liggen voor als ik mezelf weer eens gek maak en denk zwanger te zijn. Zwanger zijn is echt mijn grootste angst, het idee dat abortus kan stelt wel gerust maar toch. Dit jaar ga ik weer proberen om een sterilisatie te mogen. Deze is de afgelopen 15 jaar meerdere keren afgewezen want 'jong en zometeen bedenk je je’
nu ben ik 35 en denk er nog precies hetzelfde over. Al wil mijn vriend zich eventueel ook laten steriliseren en dat is een stuk minder ingrijpend. Dus daar eerst nog over babbelen.
4 likes
Geen inhoudelijke reactie, maar ik vind jouw besluit zo moedig en zwaar. Ik weet niet hoe ik het beter kan verwoorden, maar ik heb veel bewondering voor je.
2 likes
Ik denk nog steeds af en toe aan een paar bruuns bazaar schoenen uit 2001 die ik niet kon betalen 
Holy fuck het maakt me echt zo kwaad dat sommige artsen vrouwen blijkbaar nog steeds zien als niet in staat te beslissen over hun eigen baarmoeder en leven. Toen mijn vriend een vasectomie nam vroegen ze letterlijk 1x ‘Weet je het zeker?’ en dat is alles. Maar nee, als vrouw zul je je vast en zeker bedenken Sorry dat ik nu jouw post kaap met mijn frustratie maar echt, ik kan er gewoon niet tegen.
13 likes
Maar echt! Maar sowieso hoe huisartsen soms zijn… Ging dan wel over iets heel anders maar hoe vaak ik bij de huisarts ben weggestuurd omdat ik dik ben (altijd verkouden? Ga maar afvallen? Je slaapt niet? Afvallen!) Zelfs dat ik 1x te lang met een longontsteking heb rondgelopen omdat ik niet meer durfde te gaan. Nu gelukkig nieuwe huisarts. Maar ik vroeg dit aan mijn vriend hij is ook dik en heeft ook allerlei kwaaltjes en hij heeft nog NOOIT gehoord dat hij maar eerst eens moest afvallen… En ik hoor dit al zo veel in mijn omgeving. GRRR maakt mij kwaad!
2 likes
Ik wil m’n ei even kwijt en hoop dat ik hier mensen vind die eenzelfde gevoel hebben? Ik ben jaren samen met m’n partner, we willen geen kinderen vanwege de gedachte dat we te egoistisch zijn 
en gewoon tijd voor onszelf willen en we denken dat met kinderen te verliezen.
Nu ben ik 32 geworden vorig jaar, en het lijkt wel alsof de afgelopen 3 maanden er een zwangerschapsbom is gevallen Om me heen worden steeds meer vriendinnen zwanger of krijgen kinderen. Dit was te verwachten natuurlijk en ik dacht dat ik alleen maar blij voor hun zou zijn. Nu sinds vorige week weet ik dat mijn beste vriendin ook zwanger is, en dan blijven er nog heel weinig vriendinnen over die geen kinderen hebben.
Ik ben natuurlijk blij voor hun, absoluut, maar ik heb een soort van verdrietig gevoel over de hele situatie. Het voelt alsof mijn leven nu gaat veranderen, dat mijn vriendschap met die vriendin nooit meer hetzelfde gaat zijn, op een negatieve manier.
Mijn “objectief” standpunt over geen kinderen willen is hetzelfde gebleven (als in: de redenen dat ik geen kinderen wil staan nog steeds), maar er komen steeds meer twijfels omdat mijn omgeving zo verandert. Waar mijn standpunt eerst kraakhelder was worden mijn gevoelens nu steeds troebeler.
Ik snap nu dus ook waarom koppels opeens van mening veranderen als hun vrienden kinderen krijgen, waar ik dat eerst een beetje onzin vond.
Wie kan me een hart onder de riem steken? Hoe hebben jullie deze gevoelens opgelost? Moet ik op zoek naar bewust kinderloze vrienden? Of kan het zo zijn dat m’n vriendschap echt niet zo hard gaat veranderen als ik (doem)denk?
Ik snap je gevoel heel goed, maar ik wil je ook geruststellen. Ik ben zelf 34 en ben de enige van mijn vriend(in)en die geen kinderen heeft. Mijn relatie met die vrienden is niet veranderd door de komst van hun kinderen. Sure, er zijn kinderen om rekening mee te houden, maar mijn vriendschappen zijn er niet slechter door geworden. Moet er bij zeggen dat we geen uitgaanstypes zijn dus in die zin is er niks veranderd in onze patronen. Bij mijn beste vriendin vind ik haar kinderen juist ook weer een verrijking van onze vriendschap. Haar kinderen zijn nu bijna 3 en ruim 1 jaar en ik vind het zulke leuke wezentjes. Zie ze nu al bijna een jaar alleen met videobellen vanwege corona (ook al wonen we niet ver van elkaar, ik zit in een risicogroep). Kan echt niet wachten tot ik ze weer kan knuffelen.
Ik denk niet dat je op zoek hoeft naar kinderloze vrienden hoor, maar natuurlijk spreek ik alleen maar uit eigen ervaring. Ik vind het zelf wel altijd fijn om te weten (bv via dit topic) dat er gelijkgestemden zijn.
4 likes