De bootcamp-leidster. Ik kwam haar vanmorgen nog weer tegen tijdens mijn werk. Heeft een super schelle, irritante en veel te harde stem, waarmee ze DE HELE OMGEVING toch wel GRAAG WIL LATEN WETEN dat ‘wij hier met zijn allen aan het zwoegen zijn’. Elke oefening die ze rondskreeuwt verkondigt ze alsof ze 'm zelf bedacht heeft, maar haar begeleiding aan de deelnemers om hem goed uit te voeren laat zwaar te wensen over. Denkt dat de hele wereld haar ‘playground’ is en dat alles en iedereen voor haar clubje moet wijken. Vindt mensen die niet sporten raar, ongezond en onverantwoordelijk. Rode kop, zweet en hijgt gigantisch maar blijft vooral keihard doorbléren alsof er niets aan de hand is. Van die sportkleren in felle kleuren die het nét niet zijn. Maar vooral het geschreeuw. Daar herken je d’r aan. Probeer jij daar te werken / een gesprek te voeren / gewoon je leven te leven? Nee hoor, mevrouw schreeuwt eroverheen: “EN NOU PLENKEN HOP OP DIE HANDEN EN VOETEN MET DIE HAP DIE BUIKSPIEREN KOMEN ER NIET VANZELLEF HE JONGES HOP HOP HOP HEEEEEL GOED MARIEKE IETS MEER JE BILLEN OMHOOG (nee) JAA GOED ZO HOP HOP”
Je vergeet nog dat ze lid zijn van 9GAG waar ze zich vooral bezighouden met denigrerende en seksistische grapjes maken over dat fenomeen ‘vrouw’ waar ze nul ervaring mee hebben.
Zo herkenbaar deze types, ik heb mijn tante en zwager al voorbij zien komen!
Complimenten voor de schrijvers, jullie zijn er echt goed in!
Rob en Marjan starten ook ALTIJD een zjambre doot!
God ik mis Ik Vertrek.
De grenzeloos verliefd deelneemster.
Heeft vrijwilligers werk gedaan in een ver land en is daar verliefd geworden op een Don Guan. In Nederland heeft ze nog veel contact met Don . Ze vind het een goed idee om samen te wonen met iemand die ze 2 weken heeft gezien in een land dat ze niet goed kent. Als ze eenmaal bij Don guan in de sloppenwijk bij zn ouders woont vind ze het toch niet zo leuk. “Het is toch een stuk mibder luxe dan dat ik gewent ben”. Don Guan doet niks in huis want zo gaat dat niet in hun cultuur en hij is alleen maar aan het werk. Zij kan zelf moeilijk werk vinden is eenzaam en verveelt zich kapot. Uiteindelijk blijkt het hele emigreren voor je vakantie liefde toch niet zon goed idee.
De buurvrouw en haar vriendinnen
Deze buurvrouw is niet de slankste maar is ook zeker niet dik. Ze draagt vaak kleurige bloemen jurken. Als het mooi weer is nodigt zij haar vriendinnen uit voor thee en koekjes in de tuin. Taarten bakken vindt ze leuk en als ze dit doet draagt ze een fleurig keukenschort. Wanneer haar vriendinnen arriveren gaat die gepaard met vele zoenen op de wang en een lading aan complimentjes. In de tuin is het erg gezellig en wordt er heel hard gelachen. Deze buurvouw heeft een tuin met een groot grasveld, in het midden van de tuin staat de tuinset. De kinderen zijn het huis al uit en de man is aan het werk.
Ik heb hierbij Ine van Heel Holland Bakt in mijn hoofd, omdat iemand op het EGF toen zij dat ze Ine net zo’n type vond hahahaha.
doe mij Ine als buurvrouw!
Ik heb een ik-ben-altijd-overspannen-buurvrouw die haar 3 kleine kinderen net niet onder controle kan houden en daarom altijd maar schreeuwt zodat iedereen mee kan genieten van het feit dat Boaz weer eens speelgoed van Finn afpakt.
Hahaha zo’n buurvrouw heb ik ook!
De Shaniqua
Ze groeit op in een achterstandswijk. Dit kan zowel op 4 hoog zijn in een flat die ook dienst kan doen als schotelmuseum, maar ook in een volksbuurt zijn waar haar moeder een arbeiderswoning van de sociale woningbouwstichting heeft gekregen. In ieder geval is de vader meestal uit beeld of houdt hij zijn eigen agenda er op na: drank en drugs. In een enkel geval bromt hij in de gevangenis als hij weer eens is opgepakt voor illegale praktijken. De moeder is of fulltime uitkeringstrekker of werkt zich iedere dag een slag in de rondte als schoonmaakster of kapster bij de lokale Natasja Hairsyling. Dit om alles voor haar kinderen – haar enige trots - Welsey en Shaniqua te kunnen bekostigen en de vele pakjes shag die ze door de stress óf juist uit verveling oprookt. Vader hoeft geen alimentatie te betalen want volgens de belasting heeft hij nauwelijks inkomen.
Op jonge leeftijd probeert moeder haar dochter wijs te maken om niet dezelfde fouten te maken. “Sjaan, maak eerst je opleiding netjes af en begin dan pas aan kinderen. En laat die jongens met tasjes om hun nek lekker gaan.” Maar Shaniqa neemt haar moeders advies niet ter harte. Ze papt toch aan met Giovanni en gebruikt tijdens de seks geen condoom. Want als je rookt kan je toch niet zwanger worden?
Tijdens de eerste keer was het al direct raak en Shaniqua is zwanger van Giovanni, die bij iedere baan na een week al wordt ontslagen. De reden waarom dit gebeurt is zogenaamd een raadsel maar het lag zeker niet aan hem! Moeder is compleet over de rooie als dochterlief van zeventien na 10 weken trots vertelt zwanger te zijn van haar eerste kind. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Shaniqua geeft haar moeder de schuld omdat ze zogenaamd nooit naar haar omkeek!!11! Moeder geeft dochter twee keuzes: een abortus of het ouderlijk huis uit. Ze kiest de tweede optie, stopt met haar opleiding en trekt bij haar 22 jaar oude vriendje in. De toekomstige ouders steken zichzelf diep in de schulden want hun toekomstige prinsesje moet wel het beste van het beste hebben. Nog voor de geboorte worden Sja en Giovanni hun huurhuis uitgezet omdat ze al 3 maanden de huur niet hebben betaald. Dit was de laatste druppel, de relatie gaat uit en Gio laat niet meer van zich horen
Shaniqua komt terecht in een huis voor tienermoeders. Drie maanden later wordt het dochtertje geboren dat de naam Youandi krijgt want Shaniqua staat er alleen voor met haar dochter. Gio wil het kind niet erkennen omdat hij niks wilt betalen maar wil zijn eigen kind wel zien. Een maand na de geboorte maakt de moeder van Shaniqua kennis met haar eerste kleinkind. Ze is toch wel trots op haar dochter en betaalt de kosten voor Shaniqua om ‘YOUANDI’ in haar nek te laten tattoeren. Haar droom om binnenkort te kunnen werken als kassameisje bij de lokale supermarkt is hiermee direct vervlogen. Maar je moet wat over hebben voor je kind.
Je vergeet de powerbank in zijn jas of broek zak
Ja! Dit zijn mijn oom en tante (uit elkaar inmiddels). Ze heten Geer en Nel afgekort. Bruin als oempa loempa’s, en er gaat nog altijd een pakje pikzwarte haarverf in. Geen tintje lichter, ook al is hun haar van nature nooit zwart geweest.
Ome Geer pocht graag met z’n gouden schakelkettingen, hoeveel karaat het is en hoe duur het allemaal was. Z’n shirts wast ie niet vaak en hij rookt sjekkies.
Met Nel moet je niet fokken. Ze heeft stekeltjeshaar en ze is haar baan kwijtgeraakt door de bezuinigingen en de asielzoekers. Ze rijdt al heel wat jaren in zo’n klein, vierkant zwart autootje.
Waarom & hoe deze mensen een stelletje zijn (waren in dit geval): GEEN IDEE. Nooit een vleugje romantiek waargenomen.
Echt, ze kunnen zo viral gaan. Ze komen uiteraard uit Rotterdam-Zuid. Om een positieve noot toe te voegen: ze doen veel voor zwerfkatten.
Het herfsttype
Kijkt het hele jaar eigenlijk maar uit naar een seizoen. Weet nooit wat hij/zij aan moet trekken in de zomer omdat de voorkeur uitgaat naar vele lagen kleding. Heeft een lichte voorkeur voor rood of kastantje bruin haar en vindt groene ogen zeer aantrekkelijk. De garderobe bestaat vooral uit kleding in natuur- en donkere tinten. Moet er niet aan denken om als markeerstift of pastelpersoon door het leven te gaan. Kan niet wachten tot de bladeren oranje kleuren en producten met pompoensmaak weer in de winkel liggen. Is in het bezit van een bank met veel dekens en kussentjes en probeert bepaalde tradities in ere te houden zoals het kijken van bepaalde televisieseries in het najaar. Raapte als kind graag tamme kastanjes en eikels van de grond en vond het leuk om op de bassischool een herfsttafel te maken. Zou graag zelfs sjaals en sokken willen breien maar dit is maar voor een enkeling weggelegd. Maakt graag een playlist met folk/indiedeuntjes om alvast in de juiste mood te komen.
De boho-bourgeoisie
Een koppel, leeftijd vanaf eind 30 tot begin 50 jaar. Ze wonen in een herenhuis in de stad en hebben 2-4 kinderen die allemaal een instrument spelen en/of bij de jeugdbeweging zitten. Ze hebben een abonnement op een politiek-correcte krant en het theater. Foodies. Ze kijken neer op mensen die elke dag aardappelen, vlees en groenten eten en hebben een ruim arsenaal aan dure koksmessen. Ze stemmen links en koken wel eens tajine maar hopen stiekem toch dat hun dochter niet met een Marrokaan naar huis zal komen.
De platteland student
Komt oorspronkelijk uit een klein dorp maar is vanwege zijn of haar studie naar een grote stad verhuisd. Neemt genoegen met de eerste beste kamer waar een kapitaal voor wordt gevraagd omdat heen-en-weer reizen (2 uur enkele reis) alleen voor ‘boeren’ is. Om vrienden te maken wordt men direct lid van een grote studentenvereniging die niet al te kak is omdat anders integreren er niet in zit. Ondanks de beperkte kennis van de nieuwe woonomgeving probeert deze persoon op andere studenten indruk te maken. Bijvoorbeeld door aan te nemen dat een andere student een buitenstaander is die je wel een gezellige rondleiding door jouw ‘stadsie’ kan geven. Jij weet namelijk de leukste plekjes, toevallig alleen maar omdat je laatst van een ouderejaars het gesprek volledig afluisterde.
Je raakt een beetje je accent kwijt en begint een linksere politieke kleur te bekennen en hebt steeds meer moeite met de mening van de mensen die in je geboortedorp wonen. Je denkt dat je een echte stedeling bent geworden en schreeuwt zelfs van de daken dat je na je studie in een grote stad blijft wonen. “Terugkeren naar een dorp waar niks te beleven valt? Mij niet gezien!”
Volgens je ouders zijn Amsterdam en Utrecht echte metropolen, maar jij bent tijdens je studiejaren in steden zoals London en New York geweest. Die gekke dorpelingen die eenmaal per jaar een andere provincie bezoeken weten er dus helemaal niks van.
Je krijgt een relatie met een echte randstedeling maar het gaat na je afstuderen uit. Steeds meer mis je jouw geboorteomgeving. Wat is die stad toch koud en kil en waar is de natuur? Het Vondelpark is geen echte natuur. Voor het liefdesverdriet is maar één oplossing: terug naar je geboortedorp en uithuilen bij papa en mama thuis. Toevallig kom je daar een oud klasgenoot tegen en jullie raken met elkaar in gesprek. Van het een komt het ander. Je besluit terug te verhuizen naar Schubbekutteveen, neemt genoegen met een minder uitdagende baan en kan niet wachten tot je een gezin krijgt dat opgroeit in jouw geboortedorp . Lekker vertrouwd en veilig, ver weg van de drukke stad.
Hahahaha dit topic is zo leuk!
Omg hier heb je Mn ouders zeer treffend beschreven.
De vale bejaarde
Een uitstervend ras en bijna letterlijk, aangezien dit type vaak al met 1 been in het graf staat. Oude mensen met paardenbloem-haar. (Van dat grijze krulletjes-haar waar je tegenaan kunt blazen zodat het bijna wegwaait.) Ze staan vaak bij de bushalte en je herkent ze aan een beige jas, beige broek en beige schoenen met een beige tas in hun hand of een boodschappenwagen. Ze kregen rond een bepaalde leeftijd een geheime brief waarin een adres stond waar ze deze beige kleren konden kopen. Want wij, het gekleurde plebs, zien deze niet hangen in de winkels. Soms heeft de mannelijke variant een vaal grijze pantalon mét vouw aan en een vaal versleten grijs leren jasje. Altijd nette schoenen! Mevrouw vaal heeft altijd schoenen met een klein breed hakje en een bandje over haar wreef. Ze gaan waarschijnlijk boodschappen doen of naar hun dochter Wilma. Mevrouw Vaal heeft natuurlijk wel een rolletje pepermuntjes in haar tas en een portemonnee met verouderde pasfoto’s van haar Robgeus kleinkinderen.
Eng hoe juist deze beschrijving is😱.
Haha dit is mijn schoonmoeder!
Heb mijzelf al langs zien komen 
beledigd worden is ook maar een keuze muhaha