De Jeroen
Je ouders verwelkomde je in het begin van de jaren 80 en gaven je de naam Jeroen mee onder het motto *Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg". In rumoerige tijden van hoge werkloosheid, schoudervullingen en getoupeerd haar hadden zij zwaar de behoefte aan normaliteit. Niet wetende dat nu ieder kantoor wordt geteisterd door blonde Jeroenen met slechtzittende ruitjesoverhemden in kotskleurencombinaties waar een C&A t-shirt met een nietszeggende tekst onder uitpiekt. (Als dit shirt uberhaupt de kans krijgt om de shinen want Jeroenen lijden allemaal aan de alle-knoopjes-dicht ziekte).
Wat betreft hobby’s doen ze nog steeds aan squash in de veronderstelling dat deze balsport nog steeds helemaal hip is. Tevens denken ze nog steeds dat hun vriendin drie keer per week naar de sportschool gaat voor Tae Bo, terwijl hun geliefde Bernadette gewoon deeluitmaakt van de #squatsquad.
Het brein van Jeroenen staat eigenlijk al 15 jaar stil net als hun libido. Aan maatschappelijke veranderingen kunnen ze als late dertigers / begin veertigers maar moeilijk wennnen. “Waren dragqueens niet gewoon transgenders?,” verzucht een Jeroen terwijl hij languit op de bank iets oppikt van de botenparade. (Voor de normale kijker gewoon canal parade maar dit kunnen wij Jeroen met zijn tere zieltje niet aandoen.) De Engelse taal ligt ook gevoelig aangezien Jeroenen denken dat ze een kei in deze taal zijn, maar je eigenlijk hun steenkolenengels beter direct in de vuurkorf kan werpen.
