ADHD-topic

Gezondheid
#804

Ik heb toevallig laatst mijn rapporten gevonden. Staat dus ‘B. doet mee met spel- en muziekactiviteiten. Soms is ze wat afwezig, ze “vergeet” dan mee te zingen’, ‘B. vindt het soms moeilijk om haar aandacht bij het werk te houden. Ze snapt de opdracht meestal wel, maar heeft dan moeite met het geconcentreerd afmaken van een werkje.’ en ‘B.’s concentratie is soms wat zwak, waarmee het werktempo ook omlaag gaat.’
Latere rapporten zijn zonder uitgebreide tekst en staat er alleen bij concentratie en werktempo voldoende - matig.

Maar goed al deze rapporten had ik nog niet gevonden toen ik in het onderzoek zat. Mijn moeder was in tegenstelling tot sommigen van die van jullie juist overtuigd dat ik het wel had (achteraf, toen ik er zelf mee kwam). Maar wij dachten allebei dat het in mijn jeugd niet heel duidelijk was, omdat ik niet voor grote uitdagingen stond (school was geen probleem ook zonder concentratie). Ik was enkel wat dromerig hadden wij het idee. Maar de vragen zijn wel zo dat je het denk ik niet per se gemakkelijk richting een bepaalde uitkomst kunt sturen bewust.

1 like
#806

Ik herken dit wel heel erg, en ook dat er niet tegen kunnen als anderen niet to the point zijn. Ik erger me er kapot aan bij mijzelf.

Maar ik heb nog altijd het beeld dat ik gewoon beter moet oefenen een verhaal te structureren. Dat mijn aanpak anders kan. En dat mensen die to the point zijn, dat na veel oefening inmiddels goed onder de knie hebben.

Ik ben wel benieuwd of er mensen meelezen die dit herkennen. Dat ze eerst heel warrig en uitgebreid vertelden maar hebben geleerd hoe ze, ondanks alle afleidingen en zijpad-gedachten, een verhaal goed kunnen overbrengen?

1 like
#807

Ik ben er altijd heilig van overtuigd dat mijn verhalen goed opgebouwd, gestructureerd en to the point zijn maar ik krijg eigenlijk altijd terug ‘hoe bedoel je dat?’ ‘huh zeg dat nog eens?’ :see_no_evil:

1 like
#808

Ik geef o.a. les en workshops en heb het idee dat ik inmiddels steeds duidelijker kan vertellen.

Misschien gek, maar wat me daarin helpt is het maken van Instagram stories, omdat je daarin maar 15 seconden hebt om iets te vertellen. In het begin maakte ik ze, keek ik terug en dacht ik: ‘wat wil je nou eigenlijk zeggen?’ Door het daarna opnieuw te doen, leerde ik steeds beter en sneller to the point te komen.

Maar. Het blijft lastig. Want als ik iets in het echt vertel, komt het best vaak voor dat m’n brein er allerlei informatie bij verzint, dingen die misschien wel relevant zijn, maar niet noodzakelijk zijn om op dat moment te vertellen.

6 likes
#809

Ik wil altijd alles tegelijk vertellen, want ik mijn hoofd verlopen die processen ook zo. Ik ben er pas sinds een jaar achter dat de meeste mensen wat meer lineair denken. Als ik wat wil vertellen probeer ik het als een les te benaderen, het doel voor ogen houden en stap voor stap uitleggen, beetje net als @heeleventerug . Maar soms vergeet ik dat en dan komt er een soort verbale diarree uit.

Over de mensen wiens moeder niet mee werken, bij mij is het het tegenovergestelde. Ik denk namelijk dat ik het van mijn moeder heb en zij denkt dat ook. We kunnen nu juist heel goed praten over de dingen waar we tegenaan lopen en elkaar tips geven omdat we het een beetje samen doorlopen. Ik hoop niet dat dat verkeerd overkomt bij jullie, dat is ook totaal niet de insteek. Ik had dit weekend even het besefmoment dat het heel fijn is dat mijn moeder (h)erkent dat ik het heel moeilijk vind om in een groep te functioneren omdat ik vaak net iets anders over dingen nadenk.

2 likes
#810

Ja ik vind het ook herkenbaar hoor. Heb zelf ook wle eens het idee dat ik de draad gewoon zelf kwijt ben. Zeker als ik heel druk ben en mijn hoofd overloopt kan ik mezelf niet volgen. Is het ook herkenbaar dat je gewoon niet kan stoppen met praten soms? Als je moe bent ofzo m

2 likes
#811

Fijn dat het herkenbaar is! Ik heb alleen niet echt dat ik maar door blijf praten. Ik ben voornamelijk hyperalert op signalen dat de ander het niet meer volgt of niet meer boeiend vindt en die angst wint het gauw bij mij denk ik.

Wat @heeleventerug zegt kan ik mij helemaal voorstellen! Gedwongen worden te focussen op wat je wilt zeggen helpt, dat is ook een goede oefening. En zoals acculader, stap voor stap. Alleen is het vaak lastig te bepalen wat de relevante en noodzakelijke stappen zijn om mee te nemen :joy_cat:

Soms denk ik dat het alleen de werking van mijn brein is waardoor ik moeite heb helder te vertellen, maar ook het weinig oefening erin door die angst dat de ander zal afhaken, of al überhaupt niet geïnteresseerd is.
Verhalen die ik vaker succesvol heb verteld komen er namelijk wel goed uit, met overtuiging en dat de ander ook echt luistert en reageert op de clou (ipv verward)

1 like
#812

Ik twijfel nog steeds of ik het wel wil laten onderzoeken, aangezien ik best goed functioneer en het duidelijk is dat andere zaken die ik heb en de coronacrisis ook wel maken dat ik momenten heb dat het wat slechter gaat. Dat van veel praten en van de hak op de tak, minder lineair, herken ik ook. Nu moet ik wel zeggen dat een docentenopleiding en een achtergrond in hoe bijvoorbeeld verhalen worden verteld (narratologie), ervoor hebben gezorgd dat mijn verhalen tegenwoordig structureel wel goed in elkaar steken, tenzij ik super enthousiast ben.

Op rapporten staat bij mij ook dat ik gauw afgeleid was, maar dat kwam dan wel omdat ik vaak veel sneller klaar was met de opdrachten en voor liep wat betreft mijn ontwikkeling. En op dat gebied heb ik verder weinig bewijsmateriaal omdat sommige mensen niet meer in leven zijn, als ze zouden willen vaststellen of ik adhd/add heb of niet.

#813

Ja dit idd! Van oooooh ja en dit (iets dat ik vergeten was maar wel leuk of belangrijk), dus voor mij wel echt een ‘ding’ of leuk terwijl iemand anders denkt huh? Maar als je weer te to the point bent bij een verhaal is er soms ook weer niks aan, dus die balans is vet lastig.

een beetje van:
ziet een paarse glijbaan en heeft het daarover met persoon en heeft een verhaal over vergelijkbare paarse glijbaan op die ene vakantie in jaar X:
Ik was op vakantie daar en daar in jaar X en toen dit en dit en ooooooohja toen had ik dit (totaal niet relevant iets) gedaan dat vertelde ik laatst toch? → heel gesprek daarover en andere dingen → komt nooit op het verhaal over de paarse glijbaan en vriend denkt wtf random dat ze begint over de vakantie toen in jaar X???

2 likes
#814

Even een vraagje voor jullie. Ik ben al sinds de zomer bezig met een (eventuele) adhd diagnose te krijgen. In september heb ik een diva interview gekregen van een psycholoog, zij zei dat dit voldoende was en dat ik hiermee naar de psychiater kon voor een diagnose. Dit koste me 210 euro voor 2 sessies. (ik woon in België btw, en voor psychologische hulp krijgen we amper/niets terugbetaald)

Ondertussen heb ik een andere psycholoog (dichterbij waar ik woon, de vorige was de eerste die plaats had) en volgens haar heb je ook een iq test nodig en een concentratietest. Ik ben eerder geneigd om haar te geloven want ze klinkt veel zelfzekerder dan de vorige, de vorige kon me niet op alles ivm de diagnose antwoord geven en mijn huidige wel.

Dus deze week legde ik ook de iq test en de concentratietest af bij haar, samen koste dit 250 euro, verslag inbegrepen.

Mijn huidige psycholoog vroeg me om het verslag van de diva-test door te sturen, zodat ze dit eens kon bekijken. Ik stuurde haar gewoon de email met bestanden door van mijn vorige psycholoog waar ze ook in vroeg om nogmaals 50 euro te betalen voor het opmaken van het verslag. Onmiddellijk bij mijn volgende afspraak vroeg mijn huidige psycholoog mij hoeveel ik al betaald had. Ik zei dat ik haar net hetzelfde wou vragen, of dit niet erg veel was voor 1 test.

Zij zei dat de drie testen + verslagen bij haar in totaal 330 euro kosten, terwijl ik voor enkel de diva-test en verslag bij mijn vorige al 260 zou kwijt zijn! (ik heb de 50 euro nog niet betaald)

Nu vind ik het echt niet ok van de vorige psycholoog, en heb ik geen zin om nog eens 50 te betalen, voor een verslag wat eigenlijk geen verslag is want het zijn enkel haar notities (die ze hier en daar heeft aangevuld) ingescand.

Wat vinden jullie, moet ik nu nog die 50 euro betalen?

1 like
#815

Ik heb vandaag mijn 4e (denk ik ongeveer?) afspraak met de POH-GGZ. Maar ik merk dat hij heel erg hamert op ‘wat gaat er wel goed?’ En ik zit nog heel erg in de fase ‘na x jaar frustratie wil ik mijn hart luchten over waar ik moeite mee heb’. Dat ga ik zo proberen aan te geven :clown_face: Ik spring nog liever door een brandende hoepel

4 likes
#816

Ik ben ruim twee jaar geleden gediagnosticeerd met ADHD. Dat was toen een hele opluchting, want er viel veel op zijn plek.

Helaas kamp ik ook met depressie- en angstklachten, en momenteel maak ik helaas een depressie door. Met mijn ADHD diagnose is niet veel meer gedaan, maar nu heeft de psychiater voorgesteld om medicatie te gaan proberen. De moeilijkheden die zich voordoen bij mij ivm ADHD zouden namelijk invloed kunnen hebben op mijn angst/depressieveklachten. Ik sta er 100% achter om het te proberen, maar ik vind het wel een beetje spannend om eraan te beginnen merk ik

2 likes
#817

Haha lig dubbel om je laatste zin. Zo herkenbaar ook. Succes, hoop dat t je lukt om aan te geven :slight_smile:

1 like
#818

Update: de afspraak was blijkbaar verplaatst. En niet gecommuniceerd.

Extra balen want we hadden het juist de vorige keer gehad over slechte ervaringen met hulpverleners en hun slechte communicatie. Even potje janken.

#819

Ik ben GZ-psychologe (toevallig met de diagnose ADHD ;-)) en er is eigenlijk geen consensus over waaruit een ADHD onderzoek moet bestaan. IQ, DIVA, een goede ontwikkelingsanamnese is de basis wel, ook om omgevings/hechting uit te sluiten. Een concentratie test (dus neuropsychologisch onderzoek, welke nooit uit maar 1 test mag bestaan, omdat elke aandachts- en concentratie test iets anders extra’s nog meet (zoals motoriek, selectieve aandacht of volgehouden, visueel, auditief), dus je wilt ook extra aandachts en concentratie testen en kijken of je een patroon ziet, maar ook lager in de hiërarchie kijken naar ‘validatietesten’ zoals motoriek, werktempo, perceptueel) zegt niets over ADHD, is daar ook niet voor gevalideerd, omdat dat een test is in optimale omstandigheden en dus niks zegt over de kern symptomen van ADHD.

330 euro voor 3 testen (waaronder IQ en NPO) en verslaglegging is heeeeel erg goedkoop, want als je t omrekent in uren… En ze is waarschijnlijk ZZP? Ik kom er m’n bed niet voor uit! (Wel NL)
260 voor een diva is het andere uiterste, dit is een simpel onderzoek. Het verslag gaat geen meerwaarde geven, denk ik, want je scoort symptomen. Dus ik zou dat denk ik niet betalen!

3 likes
#820

Is dit herkenbaar voor iemand hier?

Ik vond het best confronterend en pijnlijk om te lezen.

3 likes
#821

Jep heel herkenbaar.

1 like
#822

Ik ben vandaag dus begonnen aan het nemen van Ritalin (methylfenidaat van Sandoz, eerst een week 18mg en daarna opbouwen naar 36mg. Ik gebruik de langwerkende) en wow wat vallen de (voorlopige) bijwerkingen me nu al tegen. Ik voel me echt heel erg zenuwachtig, beetje duizelig en echt 0 eetlust. Hoort erbij (heb de bijwerkingen met de psychiater besproken, en heb gister aan de apotheker ook nog eens gevraagd het even met me door te nemen) maar pff.

Ik geloof niet dat deze versie van ritalin ook ‘recreatief’ wordt genomen maar als je dit niet op regelmatige basis neemt is dit toch helemaal niet leuk/zinvol??

#823

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord.
Hier in België vind je echt weinig informatie erover (op de site van mijn ziekteverzekering heeft men het alleen over adhd bij kinderen, over adhd bij volwassenen wordt zelfs niet gesproken) en er zijn ook geen vastgelegde criteria of testen of zelfs geen vastgelegd pad dat je doormoet om de diagnose te krijgen. Overal lees ik iets anders, en iedereen betaald een andere prijs. Ook het feit dat je niets terugkrijgt betaald, terwijl ik er net als iemand die zijn been breekt er ook niet om gevraagd heb natuurlijk :sweat_smile: Hier zijn te overigens wel mee bezig heb ik gehoord, dat een bezoek aan de psycholoog ed wel terugbetaald zal worden zoals een bezoek aan de dokter.

Ik had haar een mailtje gestuurd al, met de vraag naar een echt verslag en waar ik ook mijn twijfels uitte over die extra 50 euro. Nu heb ik vandaag een uitgebreider verslag ontvangen, met ook weer direct haar rekeningnummer erbij en de vraag om 50 euro over te schrijven :roll_eyes:
Ik denk dat ik het maar ga betalen, als ik idd kijk kom ik er in het totaal nog goedkoop vanaf, en ze heeft me toch een uitgebreider verslag gegeven. En ik wil niet dat dit aansleept, ik wil er vanaf en verder. Volgende week afspraak bij de psychiater :muscle:t2: (als het nog doorgaat met de sterk stijgende cijfers hier… :four_leaf_clover:

@Ficus Als kind en als volwassene zoveel last van gehad, maar ik wist nooit waarom ik me zo voelde/gedroeg. Nu ik weet dat het dit is, kan ik het veel beter plaatsen, en pieker ik er geen weken meer over. Mede hierdoor heb ik het heel moeilijk met vrienden maken en vriendschappen onderhouden

2 likes
#824

Ja heftig hè. Ik heb wel langdurige vriendschappen en zelfs een relatie van ruim 15 maar toch zit ik altijd alles over te analyseren. Ben ik niet te luid, praat ik niet teveel, zijn de dingen die ik zeg saai. Had ik dit of dat niet moeten zeggen want ongepast. Waardoor ik vaak doorsla naar de andere kant: ik stop met proberen. Heb denk ik zolang moeten maskeren dat ik niet eens meer weet hoe ik echt ben eigenlijk. Was altijd heel extravert maar ook net vreemd waardoor ik iets te vaak het deksel op m’n neus heb gekregen. Nu ben ik heel introvert. Heb nog wel graag sociaal contact maar alleen met mensen die ik goed ken en daarna kost het me toch veel energie omdat ik weer analyseer of ik niet te veel/te hard/te aanwezig was.

Ik heb trouwens ook echt moeite met de simpelste dingen. Gisteren met het riempje van de bakfiets om mijn oudste vast te zetten. Het klikt dan gewoon niet in mijn hoofd. Iemand moet dat heeeeel simpel uitleggen. Schoonvader hielp me, klikte hem weer los en vroeg me het zelf te doen. Uiteindelijk lukte het en zei hij “zie je wel dat je dat allemaal heus zelf kunt, het hoeft niet in een keer te lukken”. En eigenlijk werd ik daar zo verdrietig van. Want mijn hele leven is een aaneenschakeling van dit soort kleine dingen die niet lukken. Omdat ik gewoon net instructie niet snap of de informatieverwerking niet helemaal lekker gaat. En de reactie was vooral dat ik dom was of ‘jij kunt ook echt helemaal niks hè’ waardoor ik nu veel vermijd en me nog kutter over mezelf voel. Nu kreeg ik een kleine inkijk in hoe het ook anders kan.

1 like