Omdat ADHD wel eens ter sprake komt en er meerdere mensen last van hebben, hierbij een speciaal topic. Hier kunnen we onze strijd en overwinningen delen, en vast ook tips uitwisselen.
Dussss… Alle mede ADHD’ers: Meld je!
1 like
Altijd als andere mensen en vooral vrouwen zeggen dat ze AD(H)D hebben, dan ben ik bovenstaande Spider-Man
7 likes
Ik heb pas op latere leeftijd mijn ADHD verklaring gekregen. We waren er mee bezig toen ik nog minderjarig was en toen moest ik verklaringen van mijn leraren inleveren en dat wilde ik niet. Toen ik meerderjarig was hoefde dat gelukkig niet meer. Ook al wist ik altijd wel dat ik ADHD had, vond ik het toch lastig dat het nu ook echt op papier staat. Ik denk er soms ook aan om het te laten vernietigen en ik vertel eigenlijk ook niemand dat ik ADHD heb.
Hier ook op latere leeftijd. Denk pas officieel op mijn 23e. Psychiater op mijn werk had het wel eerder random gezegd.
Ik ben nu aan het twijfelen of ik geen andere medicatie moet, ik ben zo druk (normaal niet echt) dat ik er zelf last van heb.
Interessant topic! Mijn vriend is gediagnosticeerd met adhd (weet hij pas sinds jaar of 2 en is 30+, dus diagnose op “latere” leeftijd). Ik werk zelf als kinderpsychologe en weet vanuit mn werk en studie best wel wat erover denk ik, mocht iemand vragen hebben, let me know 
Ik heb 13 jaar geleden de diagnose gekregen, toen een jaar ofzo medicatie. Daarna mee gestopt. Wilde zonder kunnen.
Wat ik zelf vaak merk is dat ik heel erg kan twijfelen erover. Of ADHD wel echt nou iets is, zeg maar.
Ik noem mezelf ook nooit ADHDer. Alleen als het ter sprake komt en het kan wel handig zijn want mensen kennen het labeltje heel goed dus dan levert het wel vaak begrip op
Drie jaar geleden zat ik slecht in mijn vel en toen speelde de diagnose wel weer ff een grote rol. Met name mijn impulsiviteit vond ik toen heel moeilijk, nog steeds wel. Maar toch twijfel ik altijd over of ADHD nou wel echt wat is ofzo of dat ik gewoon een set chaotische eigenschappen bij elkaar heb haha.
1 like
Wat fijn, zo’n topic. Zelf heb ik ook de diagnose en op zich heb ik er mee om leren gaan (ik werd gediagnostiseerd op mijn 19e). Hoewel ik nu op latere leeftijd veel meer tegen problemen aan loop dan tijdens mijn studie. Van de huisarts heb ik een verwijzing gekregen voor een psycholoog en ik hoop daar binnenkort terecht te kunnen.
Haha dit, zo herkenbaar. Ik kreeg de diagnose rond mijn 21e, was er enorm blij mee dat ik eindelijk wist ‘waarom ik was zoals ik was’ em dus gerichter kon zoeken naar oplossingen voor waar ik tegenaanliep.
Ik slik dagelijks concerta, 54mg en vind het super. Voel me helemaal mezelf, maar dan wel de ‘enigszins gefocuste’ versie van mezelf.
2 likes
Soms denk ik weleens dat ik het heb, maar ik heb nooit de moeite genomen om het te laten testen.
Ik denk zelf dat ik ADD heb, maar ben zeker niet hyperactief. Wel chaotisch, kan geen structuur aanbrengen, mijn gedachten gaan soms alle kanten op.
Er zitten trouwens ook veel positieve kanten aan ADHD. Lees nu al van een aantal dat ze het eigenlijk niet vertellen etc. Dat vind ik rot om te lezen. Ik werk met jongeren met oa ADHD en dat is echt niet alleen ‘oh wat zijn ze druk’.
De meeste mensen met ADHD hebben een groot rechtvaardigheidsgevoel, zijn creatief, kunnen snel schakelen, etc. De moeite waard om op te zoeken.
2 likes
ADD’er hier en ik woon samen met een andere ADD’er.
Ik functioneer niet altijd in mijn dagelijkse leven (zowel privé als studie) en dat heeft waarschijnlijk te maken met mijn ADD, maar toch slik ik geen medicatie. Ik probeer wel op andere manieren eraan te werken en ‘trucjes’ aan te leren. Helaas zijn veel van die trucjes schijnoplossingen, maar het werkt soms wel.
Nu ik met mijn vriend samenwoon zie ik nog duidelijker de verschillen en overeenkomsten. Zo zijn mijn stemmingswisselingen inmiddels berucht terwijl dat bij hem veel minder is. Merk wel dat het soms lastig is om in elkaars chaos te leven.
Edit: Even nog wat uitleg waarom ik geen medicatie slik in een spoiler.
Medicatie
Ik heb er niks tegen en ben de eerste die zal zeggen dat je het moet proberen. Bij mij treedt er een gevoel van paniek en controleverlies op als ik alleen al denk aan medicatie (dit heb ik ook bij alcohol, caffeïne en zelfs sommige pijnstillers). Ik denk dat het minder goed zal werken als je er heeeel negatief tegenover staat, zoals ik. Daarnaast ben ik bang voor bijwerkingen en weegt de kans op bijwerkingen VOOR MIJ absoluut niet op tegen het verbeteren van de huidige situatie. Mijn vriend heeft als kind ritalin geslikt en dat was dramatisch (depressief en slaapproblemen waren bijwerkingen) en dat maakt me extra huiverig bij mezelf want ik heb sowieso al last van depressies. Daarnaast wil ik niet mijn leven lang medicatie slikken en ben ik bang dat als het wel goed zou werken ik niet meer zonder zou willen (en kunnen).
Voor een positieve twist in dit topic, dingen waar ik goed in ben dankzij ADHD:
Muziekquiz - bij de eerste noten van het intro ken ik het nummer al, niemand wil meer tegen me spelen
Sowieso quizzen
Omdenken in creatieve oplossingen: soms pakt dat niet goed uit, meestal wel
Out of the box (haat die term maar goed) denken
Verbanden leggen
Edit:
Ging naar nog meer voorbeelden zoeken:
Lijkt me niet, Google
5 likes
Als ik denk aan de positieve kanten van mijn ADHD, denk ik meteen aan mijn enthousiasme! Ik kan heel enthousiast worden van kleine dingetjes, veel meer dan de meeste mensen. Daarmee kan ik ook wel een sfeermaker zijn in een groep, iemand die de moed erin houdt.
Ik denk dat veel meer mensen met ADHD dit hebben!
Ik heb trouwens mijn scriptie geschreven over ADHD en de relatie met religie, waarin ik vooral de positieve kanten heb benadrukt. Daar ben ik ook erg enthousiast over!
6 likes
@moderators zou dit topic misschien op members only mogen? Of moet je daarvoor aan andere dingen voldoen?
Ik ben heel benieuwd wat uberhaupt de relatie is tussen ADHD en religie, of welke invalshoek je hebt gebruikt! Wil je dat delen?
Ik heb gekeken naar hoe er in de kerk op de beste manier kan worden omgegaan met ADHD. Het idee is dat elke beperking (ik haat dat woord) een sociaal en pathologisch aspect heeft. Het pathologische aspect gaat over de diagnostische criteria, dus echt puur de symptomen. Daar kan je niet zoveel aan doen als gemeenschap.
Het sociale aspect heeft de meeste invloed, dit is dat veel mensen met ADHD last hebben van een laag zelfbeeld en eenzaamheid, vooral door de manier waarop er met ze wordt omgegaan, hoe ADHD wordt geportretteerd in bijvoorbeeld de media, de stigma’s en de afwijzing die men ervaart door niet te voldoen aan de sociale norm. Dit kan je wel opvangen als gemeenschap.
Ik heb onderzocht welke faciliteiten er zijn in de kerk en een voorstel gemaakt voor hoe er beter kan worden omgegaan met ADHD, om ervoor te zorgen dat mensen van het sociale aspect minder last zullen hebben.
De invalshoek die ik hiervoor heb gebruikt is de bevrijdingstheologie, het idee daarvan is dat we God kunnen leren kennen door onze naasten lief te hebben, juist de mensen die niet aan de sociale normen voldoen. Ik heb beargumenteerd vanuit de theologie waarom we juist voor ADHD’ers meer aandacht moeten hebben en ons best moeten doen zodat de sociale aspecten van welke beperking of aandoening dan ook mensen binnen de kerk minder belemmeren.
Ik hoop dat het een beetje duidelijk is Ik denk dat ik dit later weghaal ivm herkenbaarheid
2 likes
Hoe slapen jullie in? Ik heb echt meer slaap nodig dan de gemiddelde persoon. Het valt me op dat ik overdag ook zoveel gaap en soms als iet écht saai is, krijg ik slaapaanvallen. Maar ik kan niet langer dan 7u slapen, omdat ik niet in slaap val en ik minimaal 9u nodig.
1 like
Ik doe vaak muziek aan, of een youtubefilmpje. Ik kan niet zo goed inslapen met stilte. Wat ik ook doe is in mijn hoofd alle staten van de VS opnoemen, en daarna alle landen, zodat ik niet kan piekeren. Hoe gek het ook klinkt, ik moet juist mijn hoofd een beetje bezig houden, anders gaan mijn gedachten met me aan de haal.
Meestal werkt dat wel
Super interessant, nog nooit bij stilgestaan dat de kerkelijke gemeenschap voor religieuze ADHD’ers ook een rol kan spelen!
Heb dit soms hele dagen, tot ik in bed lig
Lig er dan precies zo bij. Ik weet nog van vroeger, toen ‘ik nog geen ADHD had’, dat ik wel eens tegen mn moeder klaagde dat mn ogen open gingen als ik in bed lag. Ze zei dan: doe je ogen gewoon dicht!! en ik: maar ze gaan weer open!
Niks werkt eigenlijk, behalve soms een slaapmiddeltje. Dus doordeweeks slaap ik maar 6u per nacht ofzo en in het weekend 10u
2 likes
hahahaha, ik had dit gisteravond nog! Ik wilde slapen, maar toen ineens was ik aan het ijsberen in mijn kamer
Kan ook echt geïrriteerd raken als mensen zeggen: aah doe gewoon uur van tevoren je telefoon weg/warme douche/al die cliches over niet kunnen slapen
HE BEDANKT daar had ik zelf nog nooit aan gedacht, nu is het probleem waar ik al letterlijk 30 jaar elke dag mee struggle verdwenen!!!
Moest vroeger (en soms nu nog) ook huilen 's nachts, waarom ik niet kon slapen en dat ik zo moe was etc. Snapte er echt geen fluit van - als je zo moe bent dan val je toch gewoon in slaap? Maar nee
2 likes