Dit klinkt wel goed hoor, beter dan diagnosefabriek adhd centraal. Als je medicatie wilt nadat je GOED bent gediagnosticeerd (wn het klinkt wel alsof ze het daar goed doen) kun je dit altijd via de huisarts vragen. Sommige ha schhrijven het gewoon zelf voor als je een diagnose hebt, anderen zullen je dan weer doorverwijzen naar iemand in de ggz die het voor je kan voorschrijven en begeleiden.
1 like
Even een inbreek in dit topic, maar misschien nog een kleine toevoeging. Veel huisartsenpraktijken werken tegenwoordig ook samen met (vrijgevestigde) psychiaters. Mocht je de diagnose krijgen bij die Oh My Mood instelling en toch behoefte hebben aan eventuele medicatie kan je huisarts dan heel makkelijk een eenmalig of tweemalig gesprek aanvragen bij de psychiater die je (na het bekijken van een eventueel verslag van je onderzoek) medicatie kan voorschrijven. Ik vond dit heel fijn (was niet voor adhd maar iets anders), omdat psychiaters toch meer van medicatie voor psychische dingen weten dan huisartsen vaak. En zo was er geen wachtrij en ook geen heel nieuw traject wat weer moest worden opgestart. En mocht ik in de toekomst toch nog weer vragen hebben over de medicatie is een afspraak ook weer snel en makkelijk geregeld.
3 likes
Ja dat zag ik inderdaad. Ik ben super benieuwd, dank voor je uitleg. De HA gaf aan dat zodra er een diagnose is hij mij Ritalin zal uitschrijven. We gaan het zien.
2 likes
Ah super, good to know! Had een aantal vragen gesteld over eventuele therapie aan de HA maar die kon daar logischerwijs niet echt antwoord op geven. Good to know dat je eventueel kunt switchen.
1 like
Hoe de HA het aan mij uitlegde was het geen probleem voor hem om mij diagnose medicatie voor te schrijven. Maar goed, we shall see. Ik neem aan dat ik gedurende het traject ook duidelijk krijg waar ik zelf behoefte aan heb.
Ok, fijn. Ja een huisarts kan en mag dat gewoon, dus dat zou ook prima zijn.
1 like
Ik vertelde mijn moeder dat ik een verwijzing van de huisarts had hiervoor. Ze kon zich er niet zo in vinden want ik was enkel wat dromerig en (sociaal) onhandig en lui ‘als het je niet interesseerde deed je het niet!’
Ze wilde wel mee als dat nodig was, maar alleen als het niet te ver weg was. Toen ik zei waar het zou zijn (bij mijn woonplaats in de buurt) vond ze dat te ver. Of het dan niet ergens daar kon. Dat wordt nog wat. 
3 likes
Ulg herkenbaar. Ik loop mezelf de laatste tijd een beetje in de weg. Ik kan niks afmaken/ veel te snel afgeleid / begin nergens aan.
En ik lees steeds meer dingen die er bij horen en waar ik als kind ook al last van had. Toen ik t aan mn moeder vertelde was t " Wat heb je nou weer allemaal lopen googlen".
Ze heeft een vriendin die angstoornissen heeft maar t ontkent en daardoor zichzelf allemaal lichamelijke dingen aanpraat om onder dingen uit te komen. Heb t gevoel dat mn moeder daardoor dingen allemaal minder serieus neemt plus het is een boomer haha.
Ik ben er zelf ook niet overuit of ik wel een diagnose wil en of me dat niet juist allemaal stress gaat geven.
Geeft het nu misschien niet juist stress omdat je het denkt maar het niet zeker weet? Ik vond het juist een verademing om het wel te weten. Niet dat torn alles gefikst was, absoluut niet zelfs, maar je kunt wel een richting zoeken en bepalen zodat je er mee om leert gaan.
De klachten die je hebt kunnen natuurlijk ook bij iets anders wegkomen, maar dan weet je dat en kan je dan kijken wat je er mee wil doen.
1 like
Ik ben alleen maar opgelucht sinds ik het weet en gewoon erg trots op mezelf. Ik leef er al 44 jaar mee, havo en hbo (master) afgerond. Ondanks het overweldigd zijn, in eerste instantie in bed willen blijven liggen omdat ik niet wist hoe ik het allemaal moest doen etc, toch die diploma’s gehaald. Ik ga eigenlijk best goed. Maar het kost bakken energie. En dat is nu dus logisch geworden voor mezelf.
(Er gaat ook veel niet goed zoals mijn huishouden haha maar dat was nu even niet mijn punt)
En @Freedom ik had t snel getypt maar idd gecombineerd type. Ik weet er veel vanaf vanwege mijn werk en wilde nu eigenlijk bevestiging. Dat is dus gebeurd.
Kan er veel over typen eigenlijk maar ik laat het hier even bij. Mocht iemand vragen hebben hoor ik het wel!
3 likes
Jammer dat ze zo reageert. Ook duidelijk dat ze een verkeerd beeld heeft van ADHD. Het is niet (alleen) dat drukke jongetje in de klas. Helaas hebben veel mensen dat beeld. Ik zou als moeder denken dat het goed en sterk van je is dat je je wil laten testen, al is het alleen om iets uit te sluiten. Misschien helpt het om wat modellen van adhd te laten zien en te vertellen waar jij je in herkent? Hopelijk werkt ze mee!
6 likes
Hahaha “boomer”
Grappige is dat ik bij haar al mijn ADHD-achtige kenmerken terugzie met heel veel zichtbare onrust, heel druk. Maar als je het ontkent, bestaat het niet.
@inezweski niet perse ongevoelig, wel onvolwassen.
2 likes
Ik kan gewoon letterlijk alles afvinken.
1 like
Ik weet niet of dit echt heel adhd is maar dit zijn gesprekken met mij 100% (alleen soms komt het punt nooit want nieuw verhaal bedacht).
En er niet tegen kunnen als anderen niet to the point zijn.
Of:
Iemand: ik was gister… ik: ja daar en daar hè, leuk hoor hoe was het???!
Godverdomme laat de mensen even uitpraten
10 likes
Haha vooral dat is zoooo waar!
7 likes
Ik moet trouwens oude schoolrapporten laten zien
Mijn juffen schreven enkel dat ik goed was in taal en rekenen, verder niks inhoudelijks
Hadden jullie wel echt uitgebreide rapporten?
Waar ik nu werk op de basisschool heb je hele digitale mappen vanaf groep 1, dat gaat nu veel gemakkelijker denk ik allemaal
Nee staat echt amper wat in. Zie het hier wel vaker voorbij komen dat dit moet/nodig is bij de diagnose stellen, maar was bij mij niet zo. Werd wel wat gevraagd over vroeger en hoe dat ging, maar dat was genoeg. Wat over de middelbare school ging was vooral hoe ervaren en nog iets van wat de mentor had gezegd. Dat mocht gewoon uit het hoofd besproken worden zonder ergens schriftelijk bewijs, gelukkig maar want dat is ook nergens. Die rapporten zijn net zo kaal.
Begrijp eerlijk gezegd ook niet goed waarom ze rapporten zo belangrijk vinden. Vooral ook omdat blijkt dat het bij meiden/vrouwen amper opvalt. Wat voor bijzonders zou je dan terug moeten zien wat je niet zelf kan vertellen?
2 likes
Ja daarom en begon al te twijfelen aan mijn school haha.
Ik heb uitgelegd dat ik op de basisschool gemakkelijk mee kon komen en nooit huiswerk maakte thuis maar in de pauze in 5 min alles kon invullen vlak voor het inleveren. Meer kon ik niet terughalen eigenlijk.
Ja dat dromerige en snel afgeleid maar kan ik ook niet echt bewijzen.
Nu komt de volgende keer mijn moeder mee die tegen alle medicijnen enz is. Dat wordt dus ook niks denk ik.
En hier heb ik 18 weken op gewacht 
OK frustratie is er weer uit haha
1 like
Super lastig dat je moeder tegen medicijnen enzo is. Heb je dit aangegeven bij de therapeut? Het is natuurlijk niet de bedoeling dat je moeder alles al bij voorbaat gaat censureren (of hoe noem je dat). Het kan fijn zijn als de therapeut al weet hoe zij er in staat.
In principe is de bedoeling dat er een duidelijk beeld komt van hoe je vroeger als kind was, zo breed en objectief mogelijk. De vragen worden ook wel op die manier gesteld is mijn ervaring. En anders als je het niet vertrouwd met je moeder, geen idee hoor of dat wel niet zo is maar stel dat, dan kan je misschien iemand anders vragen uit je omgeving? Van vroeger of juist van de laatste jaren. Ik weet niet of dat bij jou ook zo is, maar de meeste klachten waren er bij mij al en kwamen helemal tot uiting toen alles anders werd qua baan, huis etc.
En dat van die rapporten ligt niet aan jou, hier idem dito, haha
Ja ik heb niet zoveel mensen om me heen en ik heb geprobeerd mijn moeder uit te leggen dat het niet haar schuld is / dat ik niet voor altijd aan pillen ga (ze noemt t ook Speed, mygod) en ze wil me wel steunen op zich, maar ik moet wel als het perfecte kind op papier uitzien.
Heb het wel een beetje uitgelegd aan de therapeut! Zij zei ook dat ze er vast doorheen kon kijken en dat t niet het onderzoek maakt of breekt.
Ben er wel suuuuupernerveus voor maar komt vast goed. En anders sleep ik mijn pa ook mee maar die was nooit thuis vroeger.
2 likes