Heb een hele slechte dag vandaag. Deze hele week eigenlijk.
Hele dagen achter de pc en weinig tot niks kunnen uitvoeren, daardoor juist compleet gestresst zijn en tientallen euro’s uitgeven aan besteld eten, want koken kost tijd. Strenge deadlines bedenken om het werk dat ik eerder had moeten doen, in te halen. Om uiteindelijk nog steeds alles te doen behalve dat wat ik moet doen. Ik ben ook constant aan het opruimen zodat de omgeving in ieder geval overzichtelijk blijft, maar de boel begint langzaam maar zeker weer op te stapelen. Dan weet ik dat het niet goed gaat.
Vanavond minutenlang in huilen uitgebarsten, nog nooit zo heftig gehad en alleen omdat ik dat eten bestellen eigenlijk niet nog een keer wilde doen dus ik probeerde hardop aan mezelf uit te leggen waarom ik het deed. Alsof ik het aan iemand anders vertelde. Ik probeerde uit te leggen dat eten bestellen een noodoplossing is omdat ik anders dagen door breng op koffie die de honger doet stillen en eventueel knaag op troep uit de voorraadkast. Ik probeerde uit te leggen dat ik het moeilijk vind om dingen als executive dysfunction te begrijpen, laat staan uit te leggen, maar dat als het zo makkelijk was om “gewoon” even door te zetten, ik dat heus gedaan had. Dat als ik echt niet wilde, ik de moeite niet zou nemen om elke ochtend vroeg op te staan en tot laat op te blijven om hopelijk -al is het maar een half uurtje- productief te zijn. Ik verkeer voorlopig namelijk in de luxe positie om aan niemand verantwoording af te leggen. Ik heb tijd om te doen wat ik moet doen, waarom lukt het dan niet?
Ik ben op, moedeloos en teleurgesteld in alles, zowel qua werk als privé.
Zo vaak lees ik dat mensen ADHD een superkracht vinden maar ik haat het. IK HAAT HET met mijn hele bestaan. Ik snap niet hoe iets dat zo verlammend kan zijn, een superkracht is. Ik geef het met liefde aan ieder ander persoon op zoek naar deze kut-superkracht. Neem het, houd het maar geef mij alsjeblieft een neurotypisch brein .