ADHD-topic

@Nevertheless vervelend dat die medicatie zoveel bijwerkingen geeft, ik heb daar zelf ook altijd last van als ik een tijd niet heb gebruikt en dan weer begin. Na een paar dagen ben ik er dan aan gewend en heb ik die bijwerkingen ook niet meer (behalve een iets verhoogde hartslag maar dat zie ik vooral door mijn smartwatch, heb er zelf niet zo’n last van). Hopelijk wordt het bij jou ook snel beter! Een lagere dosis kan daar inderdaad ook bij helpen.

Ik merk dat ik met het thuiswerken heel veel moeite weer heb met structuur. Ik poets bijvoorbeeld normaal altijd mijn tanden voor ik de deur uit ga 's ochtends, maar nu blijf ik natuurlijk thuis en ik merk dat ik het gewoon vergeet en bijna nooit meer doe 's ochtends. Het zit ook niet in mijn systeem om het dan te doen als ik 's middags weg ga. Ik kan natuurlijk wel wekkertjes zetten en trucjes toepassen als reminder voor mezelf, maar dat werkt bij mij nooit zo goed omdat mijn dagen er niet altijd hetzelfde uit zien dus ik heb niet echt vaste tijden voor dingen. Ik probeer wel eens briefjes op te hangen of dingen ergens pontificaal neer te zetten als herinnering, maar na een tijdje wordt dat dan onderdeel van het interieur en zie ik het gewoon niet meer :neutral_face:hebben meer mensen hier last van en hoe gaan jullie daar mee om?

2 likes

Gisteren voor het eerst naar de psycholoog gegaan, in eerste instantie voor overspannenheid. Ik had wel al langer het vermoeden dat ik wellicht ADD heb maar vond dat het mijn leven nog niet zo beïnvloedde dat ik er actie op wilde nemen. Gisteren mijn verhaal gedaan bij de psycholoog en toen vroeg ze: heb je al eens gehoord van ADD? Dus daar zijn we toen op verder gegaan.

Nu mag ze geen diagnose stellen omdat het basis GGZ is, maar ik was toch al blij met de herkenning. Dat ik dus niet gek/raar ben maar dat het iets is wat ik (misschien) heb. Deels ook wel verdrietig als ik terug kijk op mijn jeugd, hoe vaak er wel niet gezegd is dat ik lui ben, beter kan etc etc.

1 like

Dat vind ik wel een rare uitspraak ja! Hopelijk was het anders bedoeld en zei ze het gewoon erg onhandig?

@Dombo heel herkenbaar! Vooral ook dat van het tanden poetsen. Daar schaam ik me dan zo erg voor achteraf. Bij mij valt of staat alles bij structuur, maar daar zit precies het probleem. Ten eerste moet je die structuur aanbrengen en dat is moeilijk. En ten tweede zit bij mij vooral het probleem in de flexibiliteit van die structuur. Als één ding niet ging zoals het hoorde stort alles in. Voelt een beetje als the blind leading the blind als ik je adviezen ga geven, want wat voor mij de ene keer helpt helpt de andere keer niet door dit alles.

Je zegt dat je dagen er niet altijd hetzelfde uitzien, maar betekent dat dat bijna elke dag compleet anders is of zijn die verschillen in een soort categorieen in te delen? En heb je de mogelijkheid om de avond van tevoren al te weten hoe je dag er ongeveer uit zou gaan zien? Want je kunt nu niet echt routines creeren daardoor, maar is er een andere manier waarom je structuur zou kunnen aanbrengen door een plan voor structuur te maken per ‘type’ dag en dan dus ook verschillende wekkers voor verschillende type dagen?

Waarom ik eigenlijk naar dit topic kwam:

Ik las net dit en wilde dat even hier delen. Ik heb geen ervaringen met ADHD centraal, dus ik vind dat ik hier niks over kan zeggen. En ik vind ook wat dingen die genoemd werden meer algemene problemen van de ggz of ons zorgsysteem. Maar ik vond het wel interessant om te lezen en snap wel die paradox van dat specialiseren.

Edit: nu het toch al een lange post is:
Wat ik vooral stom vind ik dat ik zo vaak aan self sabotage doe? Dat ik eigenlijk zin heb in iets waarvan ik weet dat ik ervan geniet én wat goed is voor me, maar dat ik het dan toch niet doe. Een voorbeeld: wandelen. Had gisteren eigenlijk zin om te gaan wandelen en het was prachtig weer (de laatste dag ook), maar ik ben de hele dag binnen gebleven en had daar geen goede reden voor, behalve dan dat de stappen vóórdat ik kon gaan wandelen even wat te zwaar voelden. Zo gaat dat de hele tijd.

Vandaag is voorlopig mijn laatste dag medicatie omdat het op is. Lang verhaal, heb ik al in topics over geklaagd maar komt erop neer dat het hernieuwen van mijn recept heel heel heel lastig is hier in het buitenland en dat ik dus nu iets met NL moet gaan regelen maar is allemaal lastig. Met medicatie ben ik al een wandelend drama maar zonder is alles nog net even erger. Gelukkig ben ik net aan een nieuw vak begonnen en heb ik veel meer overzicht en motivatie nu, maar het is wel kut dat ik het nu zonder moet doen. Ik slik het niet voor niks natuurlijk.

Om nog een beetje positiviteit toe te voegen aan mijn dagboekpost: Ben wel super dankbaar dat ik een mentor heb gekregen vanuit mijn universiteit. Ben vrij negatief over mijn uni van nu, maar dit doen ze echt top. Heb 20 uur (met mogelijkheid tot extra) per semester staan voor begeleiding en dat mogen we zelf indelen en het is aan onszelf hoe en wat. Dus we hebben nu iedere week een ‘kletsuurtje’ (helaas via zoom) waarbij we kijken naar dingen die ik moet doen en reflecteren op de vorige week enz. Het is heel informeel en persoonlijk, want mijn mentor is geen docent, maar ook geen psycholoog. Het allerbeste eraan is eigenlijk dat ik gewoon het gevoel heb dat ik er niet alleen voor sta en dat ik er met iemand over kan praten zonder dat diegene echt oordeelt of te dicht bij me staat. Ze heeft me ook al twee keer geholpen met het schrijven van een email waar ik tegenop zag. Dus ik moest gewoon die email schrijven tijdens onze meeting terwijl ik mijn scherm deelde. Zo’n email is echt zoiets stoms wat heel makkelijk is, maar waar ik teveel tijd aan besteed en wat ik maar blijf uitstellen.
Zou willen dat ze dit systeem overal hadden! Ik overweeg hierdoor in ieder geval het nemen van een coach ‘later’. Nu betaal ik niks, maar dit is me wel heel veel waard.

3 likes

Huh wat een aparten werkwijze zeg van ADHD centrale. Wat slecht ook. Zoveel hier die al eens hebben gezegd soms twijfel ik wel eens aan mijn diagnose en dan lees je dit en dan denk ik hm ja geen wonder dat veenmollen twijfelen kunnen.

Bij mij is het echt een heel gedoe geweest van jaren. snap ook echt niet dat ze kunnen en mogen beweren dit in een dag te doen. Bizar. Al weet ik ook niet hoelang je er dan over zou moeten doen om iets te achterhalen.

Ik kan me daar dan wel weer iets bij voorstellen, juist omdat ik denk dat de aanloop naar zoiets vaak zo lang is. Ik kan alleen maar mezelf als voorbeeld nemen natuurlijk, maar bij mij was de mogelijkheid dat ik ADHD kon hebben al door meerdere ‘professionals’ (studentenpsychologen, leraren, loodreigbriefaanbegeleiders, krotarts, psychologen) opgemerkt door de jaren heen. Ik wilde er alleen zelf niks van weten, zag het nut van een labeltje niet genoeg in. En ook op hele jonge leeftijd werden er dingen opgemerkt, hoewel daar toen nog niet aan ADHD werd gedacht. Alleen pas toen ik voor depressie onder behandeling stond bij een tweede psycholoog gaf die aan toch echt graag te kijken of er ook sprake was van ADHD, want dat zou van invloed zijn op de behandeling. Ben zeker nergens toe gedwongen, maar ging toen akkoord omdat ik dar wel snapte. Uiteindelijk ging het stellen van de diagnose supersnel vond ik! Dat heb ik door die lange aanloop eigenlijk nooit raar gevonden. Had het idee dat toen de meeste nadruk lag op wat mijn moeder te zeggen had over mijn jeugd. Heb volgens mij al tien keer eerder verteld dat ik dacht dat zij juist dingen zou gaan zeggen waardoor bleek dat ik het niet had, omdat mijn moeder er niet zo in geloofde dat haar RGK zoiets zouden kunnen hebben (want ADHD was dat ene irritante drukke niet zo slimme kindje op de basisschool volgens haar). En ik dacht ook dat zij niet zo oplettend zou zijn geweest omdat wij vaak situaties anders ervaarden. Uiteindelijk verraste ze me door zelfs nog met heel veel dingen te komen waarvan ik nieteens wist dat ik die had gedaan, waardoor ik een ‘schoolvoorbeeld’ van ADD bleek.

1 like

Ja oke dat is ook wel weer zo. Maar ik zit meer te denken van therapie en onderzoeken zijn vaak zo ingewikkeld. Nu word het als een soort dit is het denken we en dat kunnen we wel bewijzen in een paar uur.

Terwijl hoe kan het dat dit in de GGZ verder nergens zo is? Het kan vast sneller dan dat daar vaak het geval is, maar zoals ook in het artikel gezegd werd er is vaak veel meer problematiek dan op het eerste gezicht lijkt. Ik zou zelf echt mijn twijfels hebben bij zo’n snelle diagnose.

Maar goed ik vind in een dag je rijbewijs halen ook zo iets. Wat zegt dat nu? Kan je dan echt goed rijden of? Al is dat natuurlijk als je al lessen hebt gehad eerder wel mogelijk. En als er, zoals bij jou, vaker op gehint is dan is het niet gek om dan alsnog in een dag een diagnose te kunnen stellen. Alleen dan heb je al een traject gehad.

Hè niet mijn probleem weet niet of dit nu heel duidelijk is. Merk dat ik het lastig vind uit te leggen. Ik krijg ook gewoon een beetje jeuk hiervan merk ik. Alsof een label lekker makkelijk is op te plakken en dat oplossingen zijn. Alsof een label alles oplost.

2 likes

Hmm ik ben afgelopen week door de krotarts (krotarts :joy:) doorverwezen naar adhdcentraal en heb er snel mee ingestemd. Las thui.s inderdaad dat de diagnose binnen een dag gesteld wordt. Sta nu op een wachtlijst, maar ben er dus niet heel blij mee eigenlijk.

Kan je niet alsnog vragen om een doorverwijzing naar een GGZ instelling ipv de ADHD centrale? Dat is ook basiszorg dus wordt vergoed en ze kijken daar sowieso breder. (wel goed opletten dat mocht er ADHD uitkomen, je wel gerichte hulp krijgt en niet met een kluitje in het riet word gestuurd)

1 like

Morgen met mijn tweede intake! Ben benieuwd. Dit keer zal zij vooral het woord doen.

Ja heb je gelijk in! Ik ga morgen maar eens met de dokter bellen. En bedankt voor de tip!

1 like

Dit artikel bevestigt wel mijn vermoeden eigenlijk. Het was onmogelijk om niet met een diagnose weg te lopen, ook omdat er veel leidende vragen gesteld werden vond ik.
Ik had gisteren een gesprek met de verpleegkundig specialist en hij is voornamelijk aan het woord geweest. Ik kreeg voor mijn gevoel niet veel ruimte om mezelf te uiten en moet vooral zelf kijken hoe het gaat met de medicatie. Snap ik aan de ene kant wel, ik kan dat het beste monitoren. Maar ik gaf aan dat ik veel last heb van angst en ook paniekaanvallen de laatste weken en daar werd dan niet echt op in gegaan. Ik gaf letterlijk aan dat ik graag cgt wilde omdat ik ook andere klachten had en toen kreeg ik als antwoord “denk er nog even over na”. Dat had ik al gedaan.
Ik heb tijdens de eerste intake ook aangegeven geen last te hebben van motorische onrust, maar scoorde hoog op de test, en dat werd nu benoemd als klacht. Het was geen klacht, want ik heb er geen last van. Ik heb last van mijn gebrekkige concentratie en prikkelverwerking, niet van mijn wiebel benen.

1 like

Lastig zeg! Niet fijn dat je het gevoel had dat je niet veel ruimte kreeg om jezelf te uiten. Vooral dat er niet ingegaan werd op jouw angst en paniekaanvallen en dat je graag cgt wil. Lijkt me toch fijn als je het gevoel hebt dat je gehoord wordt en dat is nu niet het geval. Kan je nog ergens anders naartoe verwezen worden? Of is dat nu niet mogelijk?

Samenvatting

Ik had ook ineens een verpleegkundig specialist die me hielp nadat ik weer bij de instelling kwam omdat ik bijwerkingen had van medicatie. En hij hiep me ook echt totaaal niet.
De eerste psychiater had me supergoed uitgelegd hoe het werkt, wat je kan verwachten wat je wel/niet moet doen.
En deze persoon kon je hier gewoon niks over vertellen, alleen vragen zoals hoe voel je je, wat denk je ervan. Eh ik kwam hier voor je expertise over dit.
Als ik zei dat de medicatie genoeg was dan was het van probeer maar op te hogen, terwijl ik helemaal niet daarvoor daar was.
Had een beetje het gevoel dat ze gewoon vervolgafspraken wilde maken en niet naar mijn probleem luisterde. Elke keer weer ‘ooooh kwam je eigenlijk voor dit’ na eerst een halfuur wat vragen te moeten beantwoorden.
Dus ik snap wel hoe je je voelt. Uiteindelijk heeft het meer frustratie opgeleverd en een oplossing heb ik niet gevonden (omdat hij niet echt wat over de medicatie kon zeggen behalve probeer maar eens dit).

Angst kan ook door de medicatie komen, dus wel fijn als je behandelaar daar iets mee doet? Sowieso gekkig dat daar niks mee gedaan wordt want dat is best heftig ook. Kan je misschien nog ergens anders terecht? Psycholoog of psychiater?

Waar ik heen ging werd je gewoon getest, niet specifiek. Maar als je specifiek komt voor adhd dan werden de vragen wel sneller daarop gericht (of in iedergeval bij mij wel toen). Stel je zegt ineens op andere dingen ook veel ja dan keken ze denk ik wel ook daarnaar.

(Het was ook niet in 1 dag, maar 2 of drie en ik moest ook een ouder mee. Dat vond ik al best weinig en vraag me soms af of het wel echt echt klopt)

1 like

Ik denk niet dat het per se door de medicatie komt, er spelen momenteel ook andere dingen. Ik ben aan het overwegen weer terug naar de huisarts te gaan voor hulp, mocht het de komende tijd niet beter worden want dit is puur voor de vorm die behandeling volgens mij. Ook @Circe

2 likes

Ja ook al komt het door iets anders dan is het wel naar dat degene niet echt naar je luistert. Dat is toch wel het belangrijkste.
Als je twijfelt zou ik zeker naar de huisarts, desnoods even peilen en kijken wat ze zeggen wat je het beste kan doen. Ik hoop dat je snel ergens terecht kan die je goed kan helpen!

Ik heb vanmorgen mijn vervolg intake gehad, en ondanks dat de intake-arts het niet mag zeggen, is het is vrij duidelijk dat ik dus idd AD(H)D heb. Vanaf nu ga ik door naar een behandelend psycholoog/psychiater die het officieel gaat vaststellen.

Wel mooi ik was de eerste in haar carrière (ze was denk ik tussen de 50-55 jaar) die zo duidelijk kon benoemen wat voor probleem ik met vrije tijd/vervelen heb. Mijn oplossing is namelijk slapen. Ze gaf alvast als tip dat ik een hobby voor in huis moest zoeken.

2 likes

Sinds een week een (voorlopige) diagnose van ADD (en overspannen) gekregen. Heb het hier uiteraard met vriendinnen over omdat ze op de hoogte zijn dat ik naar een psycholoog ga. Ondanks dat ze heel open minded zijn, merk ik een soort afkeer voor een diagnose? Herhaaldelijk wordt er gezegd dat ze toch niet denken dat ik het heb, dat iedereen wel een beetje AD(H)D heeft, dat ik dit nu niet als excuus moet gebruiken (wat ik ook niet doe?) en dat mezelf niet moet gaan vasthangen aan het label.

Tegelijkertijd schaam ik me ook heel erg voor de echte invloed die het heeft op mijn leven (mijn tanden niet regelmatig kunnen poetsen, lampen aanlaten, soms het gas aanlaten staan, rekeningen niet op tijd kunnen betalen etc etc). En praat ik daar ook met niemand over.

Heb wel aangegeven dat ik het vervelend vind dat er zo gereageerd werd en daar hebben ze (gelukkig!) ook wel sorry voor gezegd. Hoe reageerde jullie omgeving op de diagnose?

Mega herkenbaar! Ik word binnenkort getest maar herken mezelf zo in ADD. Zit al anderhalf jaar thuis omdat werken niet lukt, m’n relatie loopt spaak omdat ik huishoudelijke dingen gewoon niet kan en zie soms niet meer hoe nu verder. M’n vrienden zijn mega ruimdenkend maar hierover werd gezegd: ja het is maar een label, allemaal onzin. Wat ik nu doe is zeggen dat ze op onderzoek gaan naar wat ik heb naast een eetstoornis, angststoornis en persoonlijkheidsstoornis die waarschijnlijk komen door ADD en alleen m’n klachten noemen zonder het label. Maar het is toch belachelijk dat dit niet serieus genomen wordt? Geen hulp maar wel herkenning. Sterkte!

Wow, wat toevallig! En heftig zeg :(. Hopelijk kun je snel terecht voor je test en geeft dat meer duidelijkheid. Wat shit van je relatie ook. Mijn vriend is gelukkig heel begripvol maar in onze 6 jaar relatie zijn er ook al talloze ruzie’s geweest over het huishouden. Dingen die voor hem (en veel andere mensen) normaal zijn, zie ik niet of kan ik niet. Denk dat het stigma ook een beetje is dat als je AD(H)D hebt je gewoon geen concentratie hebt etc etc, terwijl het (voor mij in ieder geval) wel veel meer is dan dat.

Goed dat je het nu zo uitleg maar eigenlijk ook zonde dat dat zo moet. Ik heb ook nu duidelijk gemaakt dat ik met de psycholoog vooral aan de slag ga met de dingen waar ik tegen aan loop en niet gezegd dat ik echt met ADD aan de slag ga. Wat eigenlijk absurd is. Fijn in ieder geval dat het herkenning is!