Erectiestoornissen zie ik zo snel wel maar alleen bij methylfenidaat. Bij dexamfetamine verminderd libido.
Niets over vruchtbaarheid.
1 like
Luchtig, meer entertainment dan dat het heel informatief is en dat vind ik er wel leuk aan. Niet dat er geen informatie in staat, dat zeker wel, maar het is toch meer een persoonlijke ervaring. Het is zeker geen handboek of zo, maar met dat idee heb ik het ook niet gekocht.
Als je het zelf hebt zijn sommige/veel dingen (ik heb ADD en herken me in sommige dingen helemaal en in andere dingen niet echt) herkenbaar en het is ook leuk geschreven. Er staat niet heel veel ‘nieuws’ voor mij in, maar ik merk dat het soms wel eens fijn is als een ander zegt: Hoi ik zit ook met die problemen en bij mij gaan dingen soms ook mega kut, maar ik probeer er dit en dit aan te doen en het is oké zo, accepteer jezelf. Ik vind het geen ‘kijk mij eens succesvol zijn’ en ook geen ‘oh wat ben ik zielig’. Gewoon lekker nuchter, hou ik van.
Voor mensen die het niet hebben, maar wel ermee te maken hebben of gewoon geïnteresseerd zijn, kan dit wel een zeer laagdrempelig, goed boek zijn om eens over ervaringen te lezen. Vanuit daar kun je altijd verder lezen.
Er waren een paar stukjes die ik bijv. misschien aan mijn ouders wil laten lezen. Dan snappen ze misschien dat dat echt niet iets is waarmee alleen ik moeite heb, of het is iets wat ik wel vaker probeer uit te leggen, maar nu eens goed verwoord is.
Voor jezelf: geen must-read, wel leuk voor tussendoor.
Edit: Ik ben blij dat ik het boek gekocht heb, maar zit nog ff te denken of ik het niet zou weggeven. Ga het boek niet meeverhuizen en dan ligt het hier toch maar te verstoffen. Het is niet iets wat ik meerdere keren nog zou gaan herlezen, dus misschien heeft iemand anders er dan meer aan. Misschien moet ik het eerst even aan mijn ouders laten lezen, of misschien mijn broertje (heeft het ook haha) of andere vriendinnen die het hebben. Als ik het niet aan een van hen weggeef, mag iemand van hier die geïnteresseerd is hem hebben. Zal het binnenkort laten weten.
1 like
Yes vrijdag gekocht, gister in 2 keer uitgelezen. Heb me kapot gelachen om de herkenbare stukken. Vind het zeker een aanrader.
1 like
Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen met rijles/rijden met add/adhd. Ik kan hier niet zoveel over vinden op internet. Ik heb namelijk al twee jaar rijles en het blijft moeilijk. Hebben jullie misschien tips voor mij?
Ik zou wel met je mee willen denken, maar vraag me af wat er nog precies moeilijk is en waar je precies tips voor kan gebruiken 
Ik vind het vooral lastig om alles tegelijkertijd te doen. Het kijken, reageren op het verkeer en dan tegelijkertijd ook de bediening van de auto zeg maar. Het is echt alsof mijn hersenen niet zo snel kunnen werken 
. Vandaag ging mijn rijles ook minder goed dan de vorige keren en dat voel ik me ook altijd gelijk zo slecht daarna.
Ik dit ook gehad! Dan kwam er een rotonde in de buurt kwam dacht ik vaak oké nog even tijd, maar daardoor was ik dan uiteindelijk te laat met remmen en terugschakelen etc. volgens mijn instructeur. Of dat ik heel even naar iets kijk (of als ik met iemand praat) en dan remt de auto voor me ofzo dus dan schok ik enorm (ben ik nog steeds bang voor).
Uiteindelijk heb ik een superrelaxte instructeur gehad nadat ik een tijdje gestopt was met lessen. Die heeel kalm was (wat ik eerst irritant vond) maar daardoor was ik zelf ook veel relaxter, ipv dat de instructeur zei van ‘je moet nu al beginnen met terugschakelen hoor waarom doe je dat niet!!’ Waardoor ik vet in in de stress of opgefokt raakte en me superrot voelde achteraf. Misschien niet echt tips maar ik begrijp je frustratie. Uiteindelijk had ik gewoon wat meer tijd nodig denk ik om me vooral ook op m’n gemak en zelfverzekerder te voelen in de auto.
ik heb er ook ongeveer 2 jaar over gedaan! ben zelfs weggestuurd bij mn 1e rijschool omdat ik te eigenwijs was (??)
als de instructeur zei ‘dit moet zo’ en ik vroeg ‘waarom?’ wilde hij daar geen antwoord op geven, dat werd blijkbaar als te bijdehand gezien haha
uiteindelijk na 5 keer geslaagd met een faalangst-examen wat veel meer op eigen tempo ging + de examinator praatte niet tegen me wat daarvoor echt een strijd was.
ik kon niet én praten over welke school ik deed met iemand op de achterbank én op de weg letten.
ik ben nog steeds vrij onbeschoft als ik iemand moet chauffeuren, als diegene teveel kletst en ik moet even goed opletten zeg ik gewoon ‘even stil nu’ en als ze dat kut vinden hebben ze pech
uiteindelijk wordt het vanzelf meer een automatisme en komen de prikkels minder hard binnen, maar ik weet niet hoe je dat zelf kan versnellen!
Bedankt voor jullie reacties! Hiervan krijg ik weer wat meer zekerheid van dat ik het wel kan.
1 like
Ahh ja het gaat uiteindelijk écht goedkomen! Ik heb geen ADHD maar herken wel de moeite om alles ineens zo snel te integreren en te schakelen en heb ook best moeite gehad met rijles. Mijn 1e instructeur was ook snel mopperig en zei ook wel van “nou, dat je het nou nóg niet snapt zeg…” en hij wist ook niet zeker of ik zou slagen wanneer ik zou gaan afrijden (self fulfilling prophecy - ben dus ook twee keer gezakt). Toen ben ik overgestapt naar een heeeeeel rustige rijlesman en dat was zó fijn! Hij gaf me echt het vertrouwen dat ik het kon en gaf me echt de tijd ofzo. Toen ben ik zoveel gegroeid in korte tijd en uiteindelijk geslaagd
Mij hielp het btw ook wel om moeilijke kruisingen soms thuis even uit te tekenen en dan te bedenken wie ook alweer eerst voor ging enzo
1 like
@Noot Ja dit! Of in Google Street View de rotonde pakken, kijken naar welke baan je moet etc
2 likes
Mijn ervaring met rijlessen:
Ik had toen nog geen diagnose (die kwam pas jaren later), maar ik kreeg wel vaak opmerkingen ‘dat ik me misschien eens moest laten testen’. Zo ook door mijn rij-instructuur. Hij zag namelijk in die tijd ook iemand anders met ADD in zijn auto en hij zag veel overeenkomsten in ons gedrag. Deze man is altijd eerlijk en open geweest over hoe vond hoe ik het deed en naar mij toe was hij daarin ook heel vriendelijk. Ik heb bijna een jaar over rijlessen gedaan en dat was niet omdat ik niet kon rijden (dat ging na een paar lessen prima), maar omdat ik veel te snel afgeleid raakte. We hebben bij elke les de radio aan gehad EN we ‘moesten’ praten, zodat ik ook leerde ook met veel afleiding te rijden. Als het stil was en ik bekende wegen reed, zonder dat er op de weg iets raars gebeurde, lukte alles me. Maar zodra één dingetje anders was… Domino-effect. 
Nou, oefenen oefenen oefenen dus.
Bleek voor mij uiteindelijk iets dat gewoon tijd nodig had. Ja, jammer van die tijd en dat geld, maar ik had er wel ontzettend veel rij-ervaring al opzitten toen ik mijn rijbewijs kreeg, wat voor mijn vertrouwen goed heeft gewerkt en ik heb het de eerste keer gehaald. (In tegenstelling tot mijn theorie trouwens… Had zelfs geklaagd dat iemand echt een stoorzender was en dat ik vond dat ze moesten optreden, maar ik “moest me niet aanstellen”)
Inmiddels kan ik meestal wel de radio aan hebben staan en/of kletsen en geniet daarvan. Maar ik geef net als @Gelatelli ook gewoon aan wanneer dat ff niet kan. Ik rij, ik bepaal. Kutmuziek leidt me af: uit ermee. Moeilijk stuk met veel verkeer en handelingen: Stilte graag.
Dus mijn tips:
- Goede instructeur is cruciaal. Zoek iemand die je probeert te begrijpen en meedenkt. Switchen van instructeur gebeurt volgens mij best vaak, dus zit daar vooral niet mee. En je helpt je instructeur door zelf aan te geven waar je behoefte aan hebt. Hij of zij ziet wat er niet goed gaat, maar jij weet wat er in je hoofd omgaat.
- Lekkere open deur, maar: Erken dat het gewoon langer duurt, maar dat dat oké is. De twee jaar die je nu hebt gehad, hebben je echt wel wat opgeleverd in ervaring, ook al zie je dat misschien niet meteen zo. Wanneer je er bijna bent zul je merken dat het echt waardevol is.
- Sinds ik mijn rijbewijs heb weet ik ook: Als het ff allemaal niet lukt is er 9 van de 10 keer binnen korte tijd (soms paar seconden, soms paar minuten) de mogelijkheid om heel even te stoppen. Dan haal ik even goed adem en ga ik er daarna weer met goede moed tegenaan. Ik hoef bijna nooit te stoppen om die reden, maar weten dat het kan geeft mij veel vertrouwen!
- Ik maak bij langere ritten (uur of langer) sowieso gewoon altijd een tussenstop. Kost me maximaal 5 minuten langer in totaal, maar benen strekken, ‘frisse’ lucht en eventueel naar de wc of iets lekkers kopen en ik kan de hele wereld (of gewoon de rest van het verkeer) weer aan. Files haat ik, dan maak ik tussendoor zelfs nog extra stop om bij te komen wanneer ik er eindelijk ben. (Meer zo van: yes dat is voorbij, even mezelf belonen met benen strekken)
Edit nummer 10 of zo: (sorry blijf het willen aanvullen) Ik rij zoooo vaak verkeerd hahaha. En dat maakt vaak helemaal niet zoveel uit. Dus daar probeer ik niet meer zo om te stressen. Heb ik ff een bord niet goed gelezen of niet goed gekeken waar de afslag is? Nou dan maken we maar een toeristische route 
Vanochtend nog moest ik met mijn moeder naar een ziekenhuis in een andere stad. Zij durft dat stuk niet te rijden (mijn moeder ziet net goed genoeg voor een rijbewijs zeg maar) en ik vind dat helemaal prima. Op de terugweg reed ik de afslag voorbij, niet over nagedacht dat de steden op die borden me ook naar huis brachten. Mijn moeder kaartte het aan en ik heb haar gelijk gegeven, maar de route die ik uiteindelijk ben gereden was veel fijner. Ben alleen een stukje om gereden. Niemand last van gehad verder, dus wat mij betreft heb ik prima gereden.
3 likes
Super lief al je tips, bedankt! Dit helpt heel veel.
Ik heb vrijdag mijn eerste gesprek / test met mijn vriend en hoe ik in mijn volwassen leven ben en volgende week woensdag het gesprek met mijn ouders over mijn jeugd (add). Het is toch wel een beetje spannend. Ik heb steeds idee dat ik mij maar aanstel en het helemaal niks is. Ik had bijvoorbeeld geen moeite met mijn rijbewijs halen (1x gezakt) maar krijg bij het koken vaak wel errors in mijn hoofd omdat ik dan te veel te gelijk moet doen.
Niet iedereen heeft moeite met hetzelfde / loopt tegen dezelfde dingen aan. Als jij niet exact hetzelfde hebt als een ander, betekend dat niet dat jij je aanstelt!
Overigens herken ik je gevoel wel hoor. Ik dacht ook dat ik me aanstelde en dat het wel meeviel, en dat ik het groter maakte dan het was, maar uiteindelijk ‘scoorde’ ik op alle onderdelen 7 uit 9 of hoger. Bij mij was dat vooral angst omdat ik hoopte op een diagnose (want dan wist ik eindelijk waar mn gedrag vandaan kwam) maar bang zijn dat er weeeer niks uitkwam, waardoor ik het al af ging zwakken uit een soort zelfbescherming.
Succes vrijdag!
Dat hopen herken ik inderdaad wel. Wat mij vooral een beetje ‘angstig’ maakt is dat mijn ouders steeds in de verdediging schieten dat ik toch heel normaal was en er niets aan de hand is? Gelukkig herkent mijn vriend zich wel in dingen van mij (hij heeft zelf laat de diagnose adhd gekregen) en dat geeft wel weer een soort van rust.
Thanks voor de tip. Ben het nu aan het lezen.
Afgelopen vrijdag had ik een gesprek met de psycholoog samen met mijn vriend over hoe ik nu ben en een uur geleden met mijn ouders over mijn jeugd.
Wat kunnen twee gesprekken zo verschillen zijn zeg! Het gesprek met mijn vriend liep heel soepel met veel herkenning (mijn vriend heef adhd) en ging ik met een goed gevoel weg. Het gesprek met mijn ouders vandaag was echt verschrikkelijk en ik kan bijna niet stoppen met huilen. Mijn ouders betrekken alles zo op zichzelf en weten steeds niets meer over mijn jeugd. Alles wordt vaak geschoven op dat ik gewoon een kind was en dat ze niks bijzonders merkten. Als ik naar een rapport van groep 6 verwees waar wat dingen in stonden ging hun hele verhaal over dat de leraar niet goed in zijn vel zat en dat hij dat pas aan het einde van het jaar zei en dat het zo’n verschrikkelijke klas was. Als ik zeg dat ze naar mij moeten kijken en hoe ik was dan luisteren ze daar totaal niet naar en beginnen ze het verhaal weer opnieuw. Ik speelde vroeger klarinet en dat ging best goed alleen oefende ik nooit (behalve net voordat ik les had) en dan zeggen ze dat het toch heel goed ging? Maar ze moeten juist kijken naar hoe ik oefen en of ik dat ook echt doe? Hetzelfde geld voor huiswerk e.d. Ik deed het altijd best goed maar mijn concentratie was nergens te bekennen en dat hebben ze nooit opgemerkt omdat ik mij eigenlijk altijd terug trok op mijn kamer.
Zelfs mijn psycholoog viel het op dat ze zich heel erg aangevallen voelden en dat er niet echt antwoorden kwamen. Op een gegeven moment moest ik huilen omdat het voor veel frustratie zorgde (ik was bij de psycholoog maar mijn ouders belden in ivm Corona). Ik was uit beeld mijn mijn psycholoog zag het al vanaf het begin dat het steeds verder opliep bij mij dus ze zorgde ervoor dat we tijdig stopten.
Ik weet niet zo goed wat ik hiermee aanmoet wat dit is eigenlijk precies waar ik al heel mijn (bewuste) leven tegenaan loop. Ze hebben echt niks verkeerd gedaan in hun opvoeding en mij heel vrij gelaten met dingen die ik wilde doen. Ik heb het idee dat ze denken dat ik ze voor een bus gooi ofzo met het verwijt dat ze al die tijd het fout hebben gedaan. Ik heb al meerdere keren gezegd dat het niet hun fout is en dat we op dit moment alleen naar mij moeten kijken maar dat gaat er niet echt in helaas. Ben op dit moment dan ook echt emotioneel een beetje uitgeput.
Heeft iemand ervaring met adhd en een (postnatale) depressie?
Ik heb adhd en chronische depressie, niet postnataal dus maar ik loop al weel een aantal jaar rond met beide klachten. Je mag me altijd een PM sturen als je dat fijn vind 
Er zitten hier ook wat meiden die dexamfetamine (van Amfexa) slikken toch? Hoe vaak nemen jullie een dosis op een dag en hoeveel tijd zit er tussen? Ik slikte het altijd maar 1x per dag (alleen 's ochtends), dan werkt het ergens in de middag uit. Ik wil nu liever twee dosissen gaan slikken omdat ik merk dat ik me beter voel als er regelmaat in m’n gebruik zit (en het dus de hele dag werkt ipv een deel van de dag, en dat dagdeel varieert nogal). Ik zit een beetje te worstelen met op welk tijdstip ik mijn tweede dosis moet nemen want ik kan niet goed inschatten hoe lang zo’n pil nou werkt. Als ik mijn tweede dosis te laat in neem slaap ik niet, als ik hem te vroeg neem overlappen ze en dat is ook niet prettig. Ik slik 5 mg per keer overigens.