Nou ja, volgens mij is dat dus door racisme. De ervaringen van de zwarte medemens doet er niet toe voor ze, dus waarom zou je naar ze luisteren als ze zeggen ergens last van te hebben?
Ik voel niet de behoefte dit te herhalen, ik reageerde in eerste instantie op iemand die zei dat die mensen dondersgoed weten dat ze racistisch zijn. Ik denk namelijk dat heel veel dat niet weten. Dit werd anders opgevat, daarom herhaalde ik het. Neem het niet voor deze mensen op en snap ook niet waarom je reageert wat ik zogenaamd wil bereiken? Namelijk niks. Ik reageerde gewoon op iemand. Vind het ook kwalijk dat je denkt dat ik het zogenaamd voor die mensen opneem of het goed voor ze praat oid.
Maar als iemand je talloze keren verteld heeft dat het racistisch is, dan kun je er toch niet meer om heen dat ze het weten? Ze vertikken het misschien om aan te nemen oid, maar niet weten gaat er niet meer in.
Stel jij wordt op werk gepest, mensen treiteren je elke dag met kleine pesterijen. Jij hebt dit talloze keren aangekaart, HR heeft gesprekken met hen gehad en nog blijven de pesters zeggen: “ik ben geen pester, maar humor op de werkvloer moet kunnen”. Dat is gewoon achterlijk bij gebrek aan een beter woord. En als een collega die het verwerpelijk gedrag vindt dan tegen je zegt: “ze zien het gewoon niet in, ze snappen gewoon niet dat dit pesten is”. Dan zou dat voor mij vervelend voelen, alleen al omdat het niet interessant is. Ik heb er dagelijks last van, het belemmert me, zowel ikzelf als HR heeft hen verteld dat het pesten is. Dan is het punt bereikt dat het 0 waarde meer heeft hoe de pesters er tegenaan kijken of wat dan ook, gedrag moet stoppen, klaar.
De hamvraag hierbij is: waarom vinden we het zo belangrijk dat deze personen erkennen dat ze racistisch zijn? Je krijgt het niet aan hun verstand gepeuterd omdat ze racistisch zijn en daar okay mee zijn.
De meest nare racistische gebeurtenis die ik in mijn omgeving heb gezien bevatte onder andere tieners die swastikas op de foto’s van een andere tiener plaatsen, fysieke bedreigingen en nare gesprekken vol met het n-woord. Het was overduidelijk racisme. De daders vonden echter zelf van niet. De wijkagent kwam vervolgens geen praatje houden over racisme, maar over pesten. De school maakte na deze casus geen beleid op racisme, want het was gewoon ‘pesten’. Dus werd het reguliere pestbeleid van stal gehaald, moest het slachtoffer op weerbaarheidstraining en was er geen seconde aandacht voor het feit dat het slachtoffer het mikpunt was omdat ze zwart was.
Veel nederlanders schieten volledig in de kramp bij het woord racisme. Ze zijn tevreden met hun gedrag en uitspraken, mits je het niet noemt wat het is. Immers: als ze dat erkennen moeten ze er wat mee. Tuurlijk vind de doorsnee racist zichzelf niet racistisch. Net zoals de narcist zichzelf niet narcistisch vindt en de leugenaar niet zal roepen dat ie leugenaar is. Als je ze echter vraagt hoe ze denken zonder dat racisme te noemen, zullen ze elk kenmerk bevestigen. Of ze het zelf labelen als racisme doet er niet toe. Het zijn racisten en ze zijn zich prima bewust dat ze erge dingen zeggen/doen. Ze zullen die immers niet zeggen over de witte personen in hun omgeving.
Jeetje tell me you gaslight without telling me you gaslight Ockje. Waarom voelt die vrouw zich zo aangevallen en gaat ze zo tekeer. Iemandbzegr ik word geintimideerd en zij roept “Nee jij bent nu niet aan t woord !!” Oke dan…
Ja precies dit. Mensen zullen altijd roepen “Nee ik ben geen racist want… het is gewoon zo!” “Dat was niet racistisch het was namelijk …” en dan doorgaan met wel degelijk racistische uitingen. Echt heel kut. En daar kunnen ze wel degelijk wat aan doen.
Maar ook de ‘mijn vier kinderen opvoeden’ is makkelijker. En dat noemt zich voorzitter? Wow.