Ik zie het bij ons in de vriendengroep helaas ook veel. Hoorde het laatst ook weer, hij heeft een eigen bedrijf, zij is gestopt met werken en doet zijn administratie. Ik dacht dat huis is van hun samen en ze krijgt gewoon betaald voor het werk wat ze voor zijn bedrijf doet. Maar nu hoorde ik dit laatst van hem dat alles op zijn naam staat “want zij kan het toch niet betalen”. Het huis, de hypotheek, de b.v. en zij staat ook niet op de loonlijst. Terwijl zij samen de keuze maken dat zij stopt met werken na de geboorte, voor het kind zorgt en de administratie doet zodat hij (inmiddels met flink succes) zijn bedrijf op kan bouwen en uit kan breiden. Dan draagt zij daar toch nét zo goed aan bij? Als ze uit elkaar gaan heeft zij dus letterlijk niets en moet ze via een rechter partneralimentatie af gaan dwingen. En dat zegt hij ook “ja dan hebben we iig niet het gedoe met dat ik haar uit moet kopen ofzo en is alles wat van mij is gewoon van mij”. Huh??? Vind dat zo respectloos en asociaal om te zeggen over je vriendin en de moeder van je kind. Die notabene een zeer substantiele (gratis!!) bijdrage levert aan de groei van je bedrijf.
Hij was zelfs een beetje verbaasd dat ons huis wel op beiden namen staat? Ik weet niet hoor, maar is het zo goed mijn huis. En dat ik nu minder werk dan mijn man is een gezamenlijke keuze. Onze bijdrage aan de gezamenlijke rekening is momenteel dus ook niet helemaal 50-50 (was het in het verleden wel). Maar doordat ik nu meer thuis ben, kán hij meer werken en dus ook meer bijdragen dan ik. We hebben een gezamenlijke rekening en spaarrekening en leggen daar naar ratio op in en doen daar al het gezamenlijke van. Maar die vriend vond het dus vreemd dat omdat mijn man zoveel werkt het ook op mijn naam staat? Uh gast, wat denk je.
En zo zijn er helaas wel meer in onze vriendengroep waar zowel huis & hypotheek alleen op naam vd man staan en de vrouw dan bv de ”verbruikskosten” draagt zoals boodschappen, verzekeringen etc. Ofwel waar je bij een eventuele breuk niks van terug ziet. Snap dat eigenlijk sowieso niet zo goed, open een gezamenlijke rekening, stort daar allebei geld op en betaald daar dan die dingen van die gezamenlijk zijn?
Ik werk nu 3 dagen, soms 4 als het zo uitkomt en pre-corona was ik daarmee prima financieel onafhankelijk. Mijn werk heeft veel te lijden gehad onder lockdowns en aantal grote vaste klanten zijn ook failliet gegaan of flink aan het bezuinigen. Ik heb mezelf tot het einde van dit jaar gegeven om weer op een goed niveau te komen qua omzet en anders moet er iets veranderen / ga ik iets anders doen. Maar gelukkig begint het nu weer aan te trekken, dus komt wel goed. Mijn man werkt veel te veel nu (80u in de week gemiddeld) maar dat is zo gelopen door start eigen bedrijf naast baan in loondienst (van 45u). Dat bedrijf ging in 2020 als een speer en dat was heel fijn omdat mijn inkomsten regelmatig kelderde door corona en we daardoor 0 financiele stress hebben gehad. We laten het dit jaar nog even zo en volgend jaar gaat er wel eea veranderen bij hem qua werk want ik trek dit niet nog jaren dat hij zóveel werkt.
Soms denk ik zal ik stoppen met werken, maar ik vind mijn werk veel te leuk en ik denk niet dat ik een leukere moeder wordt van niet werken. Denk dat de lockdowns en het steeds wegvallen van mijn inkomsten afgelopen jaar er echt wel in hebben gehakt voor dat gevoel, dat je denkt waar doe ik het voor. Maar nu het weer aan begint te trekken denk ik weer nee, dit is waar ik het voor doe. Ik vind het ook fijn even iemand anders dan alleen maar mama te zijn en me niet op te hoeven splitsen.
…
ik sta gewoon versteld van de gedachtegang in deze tijd, als een man zo naar mij redeneert weet ik onmiddellijk dat ik dus niet gerespecteerd word als persoon, flikker dan maar meteen op hoor?!?!