Ik ben ook voor dat iedereen gewoon lekker moet doen waar hij/zij zich goed bij voelt. Ik ga vanaf augustus van 3 dagen naar 4 dagen werken en ik weet zeker dat ik dan meer energie voor haar heb op de dagen dat ik thuis ben en dat voelt voor mij prettiger. Precies wat @Adje zegt.
Ik voel me juist op de dagen dat ik thuis ben en moe ben en niet de hele tijd gezellig met haar bezig ben schuldig. Nu hoop ik die energie straks beter te kunnen verdelen.
Ik vind ook dat je lekker moet doen wat je zelf wil. Als het kon zou ik niet werken en mijn kind nog twee dagen naar de opvang brengen om in die tijd leuke dingen te doen.
Maar ik viel gewoon over het âik wil mijn kind zien opgroeienâ. Ik weer dat kinderen zich snel ontwikkelen maar het is niet alsof je je kind ineens niet elke week ziet groeien als je meer werkt. âIk wil meer tijd met mijn kind doorbrengenâ vind ik al heel anders klinken. Het eerste klinkt veroordelend naar andere ouders. En ik voel me echt niet aangesproken trouwens.
Ik snap dat iedereen zegt dat hij doet waar hij/zij zich prettig bij voelt, maar laten we ook niet onderschatten dat deze vrije keuze wel gebeurt binnen een sociale norm en binnen een bepaalde cultuur. In Scandinavische landen waar mannen wel minder werken doen die ook âwat ze het fijnst vindenâ en de Duitse vrouwen die 5 dagen werken ook. Dus ik snap dat iedereen zegt dat hij dat echt zelf wil, maar ik denk dat de discussie eigenlijk moet gaan over de voorwaarden die een maatschappij schept waarbinnen je deze keuzes kunt maken.
Ja precies. Ik denk ook dat we heel erg beĂŻnvloed worden door de maatschappij en ook de omgeving waar je in leeft. Ik wil de verdeling tussen mijn man en mij zo veel mogelijk gelijk houden, maar toch is dat in de praktijk soms toch moeilijk.
Inderdaad, we worden enorm beĂŻnvloed door de heersende norm in Nederland waar de ongelijkheid nog enorm groot is op dit gebied.
Wij gaan straks beide van 36 naar 32 uur. En allemaal mensen die het zo goed vinden dat mijn vriend evenveel gaat doen als ik als de baby er is. Zo hoort het toch gewoon te zijn? Waarom krijgt hij schouderklopjes? Omdat de norm in Nederland anders is en we soort van niet beter weten.
Natuurlijk kan het ook naast elkaar bestaan! Ik viel idd ook over âhet zien opgroeienâ want of je nou niet of 1 of 6 dagen werkt, je ziet je kind opgroeien. Je kind willen zien opgroeien is niet afhankelijk van hoeveel iemand werkt. Ga er vanuit dat we allemaal onze kinderen willen zien opgroeien!
Minder werken staat dus niet gelijk aan âje kind willen zien opgroeienâ en meer werken staat niet gelijk aan âje kind minder willen zien opgroeienâ.
Dat was all along mijn punt (hoewel niet perfect verwoord) en de gedachte dat de uren werk aan hoe graag je je kind ziet, is idd wel een soort culturele druk zoals @anon18050057 zegt
Heb zelf trouwens totaal niet het idee dat ik ook maar iets mis en een misplaatst soort schuldgevoel erover. Voor NL begrippen ben ik erg part-time haha
Hoezo moet iedereen nu zn eigen situatie komen verdedigen? Fijn dat het voor jou en jullie gezin zo goed werkt maar daarmee stap je wel heel makkelijk over de heersende sociale normen in de maatschappij. En prima als je denkt dat dat geen invloed heeft op je besluit maar I beg to differ.
Sowieso als ik lees hoe moeilijk werk van partners doet, opmerkingen die vrouwen op hun eigen werk krijgen en mannen die het eigenlijk ook gewoon wel lekker vinden om alles omtrent huishouden en kinderen niet te hoeven regelen.
@morange sorry maar als je na 16 weken postpartum moet gaan werken dan ben je ook nog hartstikke hormonaal. En je baby is dan ook nog hartstikke klein. En ik vind zeker dat je partner daarin zijn verantwoordelijk zou moeten nemen. Maar het is natuurlijk wel de easy way out als de man niks hoeft te veranderen.
En ik wil helemaal niet oordelen over iedereen zân persoonlijke situatie en alles maar opmerkingen als âik wil tijd om mijn kind te zien opgroeienâ bevatten imho wel degelijk een waarde oordeel en ik vind dat je daar best rekening mee mag houden. En fine als je vindt dat vrouwen/ouders die werken hun kinderen minder zien opgroeien of âwaarom heb je ze danâ. Maar dan hoef je ook niet zo zuur en onder de gordel te reageren op vrouwen die wel fulltime werken.
Ik ben er geloof ik niet voor dat iedereen doet waar hij / zij / x zich goed bij voelt. Ik ben voor economische zelfstandigheid, het is zo belangrijk dat je financieel je eigen broekriem op kan houden. En dat kan je nu denk je goed geregeld hebben, helaas gaan 1 op de 3 stellen toch weer uit elkaar en groeien kinderen nog steeds meer en meer op in gezinnen waarvan de ouders niet meer samen zijn.
47 procent van alle vrouwen is niet financieel zelfstandig, ik vind dat shocking. (Ook niet alle mannen hoor, maar met 24 procent ligt dat percentage een stuk lager).
Ik doe op dit moment wel wat goed voor mij voelt en in mijn ogen goed voor mijn kind is. Ik trek het anders nu niet. Dan denk ik niet daarover na, tsja misschien naĂŻef?
Je werkt nog 3 dagen. Dat is toch prima? Zo blijf je een basis behouden om in nood het evt uit te breiden. En missc ben je wel met die 3 dagen financieel onafhankelijk.
Ja straks 4, nu 3 ja.
Maar ik voel me nu naĂŻef en dom?? Dat ik me nooit verdiept hebt in: stel dat ik alleen zou wonen met haar of ik dan nog rond zou komen. Dat heb ik ook niet gedaan toen ik na bevalling van 4,5 naar 3 ben gegaan.
Misschien wel naĂŻef ja. Ik denk dat veel vrouwen daar niet bij stilstaan ondanks dat je leest dat er zoveel stekken uit elkaar gaan waarbij meestal de vrouwelijke partner de Sjaak is. Maar je werkt nog 3 of 4 dagen, dan heb je wel mogelijkheden om uit te breiden, je kunt je werkervaring gebruiken voor iets anders. Dus daar zou ik mij niet druk om maken hoor.
Als je volledig een thuisblijf moeder bent (zonder bv een apart potje waarin je geld vrij legt voor jezelf voor het geval⊠of flink veel spaargeld wat op voorhand goed geregeld is of je runt al een zaakje vanuit huis) dan is de kans om financieel onafhankelijk te zijn wel erg klein. En juist die komen in zwaar weer terecht op het moment dat men uit elkaar gaat. Tegenwoordig kom je met werkervaring al lastig aan werk, laat staan met een gat in je cv.
Heb je gelijk in! Je opent me wel de ogen, dank voor je uitleg.
Ah dat vind ik rot dat je je zo voelt. Ik sluit me aan bij Broodrooster. Ik hoop zelf heel erg dat ik binnen een jaar weer meer uren kan gaan maken. Voor mijzelf vind ik dat het vooral belangrijk is dat ik ergens op voort kan bouwen. Dat ik een binding hou met de arbeidsmarkt (kan ook vrijwillig), ga wellicht weer een opleiding volgen. Misschien helpt die gedachte jou ookm
Jouw individuele keuze is gebaseerd op dat je nu ook aan je gezondheid moet denken en het kan samen met je partner. Dat is hartstikke fijn.
Ik heb rond mijn zwangerschap en eerste half jaar van haar leven zo goed als geen inkomen gehad. Maar des te belangrijker vind ik het nu weer goed aan de slag te gaan en na te denken over spaargeld en pensioensopbouw.
Financieel onafhankelijk betekent niet dat je nu alles in je eentje zou moeten kunnen betalen hĂš? Volgens mij is een inkomen van 1400 euro wat ze als onafhankelijk beschouwen.
Het kan geen kwaad om er nu wel over na te denken.
En het zit me gewoon dwars dat veel vrouwen financieel onafhankelijk zijn, veel meer dan mannen.
Maar ben je dan financieel onafhankelijk als niet niet werkt ? Niet altijd toch.
Ik heb bewust de keuze gemaakt om het eerste jaar bij mijn kinderen thuis te blijven. Stel nu dat ik met mijn man uit elkaar zou gaan. Dan is ons huis, spaargeld etc⊠de helft van mij en zou ik toch wel een tijdje verder kunnen hoor.
Ik zou dan wel moeten gaan werken, maar dat lukt dan toch ook gewoon ?
Nu lijkt het zo dat elke vrouw die kiest om thuis te blijven voor de kinderen een 0 is op gebied van geld, en zwarte sneeuw gaat zien als ze uit elkaar gaan.
Ik denk dat het ligt aan de afspraken die je met elkaar hebt gemaakt. Hebben jullie bijvoorbeeld vastgelegd dat alles 50/50 is, of ben je getrouwd ofzo? Dan is het weer een ander verhaal. Dan alleen een gat op je CV/carierre maar van een jaar is dat nog wel te overzien.
Ik hoor veel van vriendinnen dan de mannen de hypotheek betalen want hoofdkostwinner en de vrouwen bijvoorbeeld de boodschappen. Dan bouwt de man dus alles op, en vrouw kost t alleen maar geld. Vind ik niet zo goed over nagedacht. Of dat je denkt dat je samen alles betaald maar wanneer je uit elkaar gaat nergens recht op hebt, het is dan zijn verdiende geld.
Stél er gebeurt iets ergs en je staat op straat
of hij gaat er vandoor en neemt het gezamenlijke geld mee (wat iedereen kan overkomen, financieel onafhankelijk of niet), dan heb je niet direct de helft van dat spaargeld of dat huis. Daar zullen dan rechtszaken en dergelijke overheen gaan. Dan heb je geen spaargeld/helft huis en je hebt ook niet de volgende dag een baan.
Als de nood nu aan de man is omdat hij je ineens mishandelt (ik noem maar wat, iig een situatie waarbij hij niet de volgende dag akkoord gaat met helft spaargeld) dan kan je niet direct, financieel gezien, weg.
Dan is ofwel een grote persoonlijke spaarpot nodig (alleen op jouw naam) ofwel dat je nu een baan hebt om jezelf te onderhouden. In deze situatie.
@Popje dan heb je het toch goed geregeld? Die voorbereiden heb ik boven ook aangehaald als je als ervoor kiest thuis te blijven regel het dan ook goed. Helaas ben jij daar een uitzondering in. Heel veel vrouwen die het het echt niet zo goed als jou hebben geregeld. Die blijven financieel afhankelijk.
Tja of je meteen kunt gaan werken is denk ik niet waar. In heel veel sectoren is het zelf met werkervaring en zonder gat in de cv al lastig om aan een baan te komen. En voor wat simpele banen ben je meestal te oud of te duur.
Dan heb ik denk ik 2 keer geluk gehad want hier geen problemen. Misschien ben ik dan een succesverhaal.
Mij leek het vanzelfsprekend om het zo te regelen. Wens het iedereen toe.