In principe dus wel. Je hebt een vaste aanstelling bij een school voor een x aantal uur. Maar welke klassen aan die uren gekoppeld worden heb je verder geen zeggenschap over. Ik kan wel moord en brand schreeuwen alleen havo te willen lesgeven bijvoorbeeld, maar onze directies wijzen je jouw klassen toe.
Maar het riekt wel aan alle kanten naar zwangerschapsdiscriminatie!
Dat is echt te achterlijk voor woorden
Bij mān man op het werk is hij een soort zeldzame diersoort omdat hij op vrijdagochtend thuiswerkt met ons kind. Er is letterlijk geen enkele collega met een āpapadagā. Ouderwetse zooi daar.
Ik ben zelf minder gaan werken toen M. kwam, omdat mijn belastbaarheid vrij laag ligt. Het is voor nu prima, maar ik kijk heel erg uit naar de komende paar jaar. M. gaat bijna naar school en ik kan me dan op mān werk doorontwikkelen met een extra opleiding. Merk dat dat mān ambitie, waarvan ik niet wist dat ik die had, heel erg aanwakkert. Met de tijd wil ik ook graag meer gaan werken.
@Adje Wat een verschil per school zeg! Wij mogen als sectie zelf de klassen verdelen. Dus ik weet nu al dat ik volgend jaar de havo en 4tl draai en mān collega 2tl en 3tl.
Voor mij is het toch echt kwaliteit over kwantiteit. Ik denk niet dat je zo makkelijk kunt zeggen dat iemand die niet of heel weinig werkt (man of vrouw) zijn kind āmeerā ziet opgroeien?
Ik ben nu in de weekenden en vrije dagen veel bewuster bezig met mān kind. Dan maak ik echt de tijd vrij om samen te spelen en dingen te ondernemen. Toen ik in de eerste lockdown en ook met verlof thuis was, genoot ik er veeeeel minder van en draaide alles op automatische piloot en was ik dus ook veel minder ābewustā met hem bezig.
Dat laatste was āvroegerā ook altijd bij ons.
Maar dit leverde soms ook strijd op in secties. Met name de oude garde kon soms het standpunt innemen; ik ben hier het langst dus ik doe alle āmakkelijkeā klassen en veel jonge docenten mochten alle lastigere klassen oppakken. Toen de directie merkte dat veel jonge, nieuwe docenten bezweken en snel uitvielen zijn zij de leiding gaan nemen in de klassenverdeling. Meerdere scholen bij ons in de stad werken nu zo. Er is natuurlijk wat voor te zeggen.
Ik vind het alleen belachelijk dat het regelen van vervanging nu bij mijn vriend komt te regelen wil hij de bovenbouw behouden. Dat is de taak van directie zelf. Ik vind het gewoon een āstrafā voor het gebruik maken van zān verlof.
Lieve toekomstige vaders, ga vier dagen werken
Vandaag de column van Loes Reijmer.
Echt heel erg treffend en vooral dit stuk dat in ons land de hardnekkige overtuiging leeft dat alleen moeders de waterkoker aan kunnen zetten en klaar zitten met koekjes.
āMijn man heeft er niet zoveel meeā
(En ook voor het werk van jouw partner @Adje )
Zo mooi gezegd. Ik krijg ook bijna elke keer een schuldgevoel als iemand dat zegt ā ā¦ het is mij veel meer waard om haar op te zien groeien of iets in die trantā. Alsof ik mijn kind niet zie opgroeien? Het gaat om de kwaliteit die je hebt met je kind. Wanneer we thuis zijn dan is het alleen maar S tijd totdat hij gaat slapen. Volledige aandacht voor hem. Dat lijkt mij het belangrijkst. Kwaliteit ipv kwantiteit.
In alle eerlijkheid? Voor mij gaat dit niet helemaal op.
Als ik soms meerdere dagen met mān zoontje alleen thuis ben i.t.t. een normale werkweek heb ik ook zoveel minder puf leuke dingen met hem te doen. Hij zit dan veel meer voor de tv of ik drop hem bij zān omaās. Ik ben gewoon niet zo goed in hele lange tijd een dreumes vermaken achter elkaar. Ik krijg daar geen energie van.
Als ik minder zou gaan werken zou ik hem niet zo zeer meer zien opgroeien, maar meer de achterkant van zān hoofd zien terwijl hij tv kijkt
Maar ik zeg toch ook nergens dat je niet meer of beter kan genieten als je minder tijd (kwantiteit) hebt?
Ik zelf vond en vind het nog steeds verschrikkelijk dat ik niet de eerste keren kruipen van onze dochter heb gezien. Zullen de hormonen zijn maar kon er echt om janken - i did. Ze ging die week een dag extra naar kdv omdat ik intervisie dag had, we haalden dār elke keer pas om 18u op en dan was ze moe, hangerig wilde eten-tiet-slapen en deed niks meer. Op dinsdag ging ze kruipen en ik zag het pas op zaterdag - ja oke kdv had een foto gemaakt. Ja dat vind ik echt vreselijk stom. En daarmee heb ik wel het gevoel dat we zelf een (heel klein) stukje van dat opgroeien heb gemist, wat we niet hadden gehad als we minder hadden gewerkt. Ik ervaar dat stukje kwantiteit, en daarmee zoals @DonnieDarko beschrijft eerste keren bijv, wel als een gemis. Ik was ook echt als de dood dat T destijds zn eerste stapjes op het kdv zou zetten. Maar of ze het verzwegen hebben of dat ie het echt toevallig die avond deed, geen idee haha.
Maar ik ervaar het idd ook als een gemis als mān kind straks naar de basisschool gaat (@Ovenschaal). En dat zal ook per ouder verschillen, maar persoonlijk ervaar ik dat hetzelfde als het kdv inderdaad ā¦ Ik zal ze heus niet thuis houden, maar ja, ik vind dat wel vervelend. Mag het niet per persoon verschillen of je kwaliteit / kwantiteit aan elkaar gelijks telt of niet?
Precies dit idd.
Ik snap je punt, maar of je nu vijf dagen of 1 dag werkt de kans is er nog steeds dat je mijlpalen āmistā. Natuurlijk is bij de Ć©Ć©n de kans groter, dan bij de ander. Maar zou voor mij geen reden zijn daar werkgerelateerde keuzes voor te maken.
Mijn moeder vertelde dat ze het heftig vond dat ik naar haar toe kwam stappen na een dag bij mān oma. Ja pure pech, als ze toevallig niet donderdag maar vrijdag had gewerkt was ze wel bij de eerste stappen geweest.
Zelfs als ze huismoeder was geweest had ik de eerste stapjes kunnen zetten terwijl zij boodschappen doen was.
Bij mān broer mocht mijn oma overigens geen looptraining meer doen van mijn moeder š„²
En als je kind verplicht naar school moet mis je helemaal wat mijlpalen en weet je daar niks over. Hoort erbij .
Ja maar dat is het dus exact. Voor jou zou het er niet van af hangen werk gerelateerd en dat moet gewoon mogen die kans.
Voor mij wel, maar ook weer niet zĆ³ erg dat ik 0 uren werk, want ik vind mān werk ook leuk. Maar heb daar dan een andere ābalansā in die voor mij goed voelt. Ofzo. En dat is dan denk ik per persoon verschillend en goed.
@Broodrooster ja hoort erbij en mag toch alsnog vervelend zijn ? Ik krijg al buikpijn als ik denk dat T over anderhalf jaar idd 5 dagen niet bij ons is haha.
En als je dat echt zo vervelend vind dat je er verdrietig van wordt, is het dan echt kwetsend om te zeggen: āik (man/vrouw) heb de eerste 4jr van mān kinds leven minder gewerkt, want ik wilde niks missenā¦ā
Edit: gaat het alsnog onverminderd fout dat het nu bijna altijd de vrouwen zijn overigens. Dat staat hier imo los van. Ik ken ook mannen (okĆ© mān eigen dan haha) die er zo in staan.
Ik reageerde hier op met mijn kwantiteit van kwaliteit post. Daar zeg je namelijk letterlijk dat hoe minder je je kind ziet, hoe minder je hem/haar ziet opgroeien.
Als jij liever niet hebt dat ze naar school gaan is dat toch heel egoĆÆstisch? Als het goed is wil je dat je kind leuk en goed opgroeit en dat betekent dat ze steeds meer dingen zonder jou gaan doen. Je wil dat ze dingen leren en opgroeien als een leuke volwassene en een leuke tijd hebben.
Ik pak nu alleen het laatste stukje er bij, maar bij kinderen hebben hoort dat zij dingen doen zonder jou er bij en dat wordt steeds meer. Je zal er ook niet zijn als ze de eerste keer een woord schrijven ofzo en dat is logisch en alleen maar goed en heel gezond dat kinderen zelf een leventje hebben.
Heb het hier niet over 3 maanden oude babies ofzo trouwens.
Als ik voor mezelf spreek vind ik de opvang echt heel belangrijk. Ze leert zelfstandiger zijn, ze leert met andere kinderen omgaan, ze leert omgangsvormen, ze leert zelf ook een leventje te hebben. Dat is opgroeien. Ik ervaar het juist als een verrijking van haar leven en geen gemis, ik geniet er juist van hoeveel ze daar leert en ik denk dat het heel goed is voor een kind (nogmaals, geen newborn).
Ik ben nog steeds van mening dat je een kind zeker niet minder ziet opgroeien als deze naar school gaat.
Het is toch het belangrijkste dat een moeder het op de manier kan inrichten waar zij zich het beste bij voelt. Zonder door de rest van de maatschappij of andere vrouwen bekritiseert moet worden.
Zoals in het artikel van @Bergamot. Ik ben het er helemaal mee eens dat mannen ook prima minder kunnen werken en een gezellige middag kunnen hebben als hun kinderen van school komen. Maar dan moet er direct weer aangehaald worden dat vrouwen (door de hormonen, want waarom zou je anders zoān domme beslissing nemen?), minder willen werken. En daardoor eigenlijk minder zijn omdat ze zichzelf niet meer willen ontplooien.
Alsof een vrouw die dat vrijwillig besluit minder waard is.
Het lijkt altijd zo in twee kampen verdeeld te zijn, waarbij gewezen moet worden naar de nadelen van het andere kamp. Kunnen we als vrouwen niet gewoon elkaar in onze waarde laten: of we nu volledig thuis zijn of 50uur per week werken.
Krijg dit gevoel op het forum trouwens niet hoor, maar je merkt uit alle reacties wel dat het een heel gevoelig onderwerp is, waar vrouwen zich snel aangevallen voelen.
Ja, maar ik vind zelf die eerste keren enzo, voor mij een groot deel van dat opgroeien. Waarbij hoe meer je werkt - hoe groter de kans dat je die mist.
Maar denk dus (inmiddels nog meer) dat de waarde die je aan dat soort dingen hecht en daarmee de keuzes die je er aan verbind, gewoon per persoon verschillen. En dat dat mag.
Niet iedereen jankt 4 avonden over der ze dr kind niet de eerste keer zien kruipen haha.
@Ovenschaal maar mag ik het dan ook niet jammer vinden dat ik daar niet bij ben? Ondanks dat het idd goed is? Zoals ik ook zei; ik hou ze heus niet thuis, maar vind het wel jammer.
En ik denk dat het verschil in daar overigens ook wel een beetje in zit. Ik redeneer vanuit het kader dat een kind met 3mnd naar het kdv gaat en je dus ban het eerste jaar (edit: potentieel) meer mijlpalen mist. Jij vanuit een kader waarbij een kind bijna een jaar bij ouder is, en die kansen dus heel anders liggen. De mijlpalen worden minder frequent naarmate het kind ouder wordt.
Daar begon ik heeeelemaal in t begin mee, dat je dit soort dingen wel grotendeels oplost als je moeders/ouders een aantal maanden meer verlof geeft.
Je kan het toch gewoon als gemis beschouwen en het toch fijn voor je kinderen vinden?
I gaat ook over een half jaar naar school en dat vind ik voor mezelf echt vreselijk. Dat mijn kleine baby ineens al best wel een grote meid is die de wereld gaat ontdekken. Maar dat ik dus wel minder tijd met haar kan gaan doorbrengen vind ik wel moeilijk. Voor haar aan de andere kant vind ik het wel heel leuk, ik denk dat zij die uitdaging en sociale contacten echt heerlijk gaat vinden. Dat kan toch naast elkaar bestaan.
precies, deed mijn vader 25 jaar geleden al maar dan met een glaasje ranja en een snoepje.
Mijn kind gaat gewoon een paar dagen per week naar de opvang hoor.
Ze vind het er leuk en leert er veel en ik vind het dus ook goed en belangrijk voor haar dat ze er naartoe gaat.
Maar dat neemt niet weg dat ik de dagen die ik alleen met haar ben als waardevol beschouw.
Volgens mij zegt @Fishing ook nergens dat ze niet wil dat ze naar school gaan.
Het kan toch gewoon naast elkaar bestaan?
Ik vind het fijn dat het voor mijn situatie zo kan en daar hebben wij voor gekozen.
Als anderen voor een andere indeling kiezen is dat toch prima?
Niemand hoeft elkaar idd te bekritiseren maar naar mijn idee gebeurd dat hier nu behoorlijk.
Misschien zijn sommige woorden van mij ook niet helemaal goed verwoord en kan het dubbel of anders opgevat worden maar naar mijn idee moet iedereen lekker zelf doen waar ie gelukkig van wordt.
Edit: overigens kan ik ook ontzettend genieten van dagen zonder haar en me time etc.
Zonder dat ik me daar schuldig over voel.
Het kan allemaal naast elkaar