M’n vriend heeft een nieuwe baan 
Ah ben zo blij voor hem. Ik hoop zo dat het bevalt, maar ik denk het wel. Echt beetje started from the bottom (in een nieuw land) now we‘re here. Voordeel is ook dat het grotendeels remote is, dus we zouden terug naar NL kunnen verhuizen en dan kan hij z’n baan houden.
Hij heeft overigens in de 5 jaar dat we hier zijn, 4 werkgevers versleten, dit wordt de vijfde.
Herkennen jullie het gevoel van stress dat je werk niet af is voor je vakantie? En hoe ga je daar mee om?
Mij werk is eigenlijk nooit af maar we hebben bepaalde ‘richtlijnen’ zodat je collega alleen de dringende zaken hoeft te doen. Maar door omstandigheden buiten mij, lukt het niet. Ik kan t alleen niet zo goed loslaten…
Dus wil deze week een paar uur extra werken en overleggen met de collega of zij t erg vindt als ze wat extra moet doen
Ik ga er niet goed mee om, want ik ben ook altijd mega gestresst de laatste week dat ik werk, terwijl het bij mij ook forever doorgaat. Dus geen tips, maar ken het gevoel.
Je geeft aan dat je werk nooit af is, dus wanneer leg je komende week de grens dat het wel af genoeg of af is?
Ga je die extra uren in je vakantie draaien, dan zou ik het al helemaal niet doen.
Mocht hier een structureel werkprobleem onder liggen zoals onderbezetting, dan is dit ook niet de manier om dat op te lossen.
Ik snap dat het gevoel heel naar is en ik herken het ook,maar ik probeer zelf ook echt meer de grens tussen prive en werk te hanteren.
Nee, in de vakantie sowieso niet! We hebben de afspraak dat je werk voor deze maand (in mijn geval september) af is. Idealiter ook het meeste van oktober maar dat lukt niet.
Allebei niet doordat er zieken zijn of er nog veel onduidelijkheid is rondom roosters en wat de bedoeling is.
Ik ben planner in het vitale proces dus dat stopt echt nooit hahaha. En corona bemoeilijkt dit nog heel erg
Ik heb mijn afscheidsmail verstuurd, telefoon overgezet, kopie laptop gemaakt… Wat een gekke dag. Geen exit gesprek, geen borrel, al 1.5 jaar nauwelijks een collega gezien. Raar einde van 4 jaar werken.
Wat een vreemd afscheid moet dat zijn. Wil je zelf er niets aan doen of er is gewoon niets georganiseerd?
Oh wat stom, heb per ongeluk mijn bericht verwijderd. Maar heb met mijn team nog op eigen initiatief een Afscheidsborrel (wilden zij ook hoor!). Vind t alleen zo zuur ofzo, dat je jarenlang mega veel geld hebt binnen geharkt maar het op corona wordt gegooid dat je niet echt afscheid kan nemen oid. Bosje bloemen had toch op zn minst gekund 
Gelukkig wel wat hele leuke mailtjes van collega’s die ik minder vaak spreek.
Ja inderdaad, kom op. Stuur dan iets op, laat een bloemetje bezorgen op de dag zelf.
Nou wat stom zeg!!
Ze hadden je toch op een of andere manier wel kunnen bedanken
Misschien krijg je nog iets opgestuurd? Zou wel netjes zijn na al die jaren inzet.
Een recruiter had een aantal berichten over een vacature gestuurd via LinkedIn waar ik niet op had gereageerd omdat het overduidelijk was dat hij mijn profiel niet had bekeken. Ben ook niet op zoek naar ander werk of iets.
Vandaag belt hij ineens naar mijn huidige werk??? Kwam via de telefooncentrale binnen, dus een andere collega heeft hem ook aan de lijn gehad. Ik vind dat echt super brutaal eigenlijk en dat heb ik hem ook gezegd, maar hij snapte oprecht het probleem niet? Ben ik nu gek of…?
Dat kan ECHT NIET. Wowow wat slecht. Heb je nog iets gezegd? Dat is echt een absolute no-go hoor.
Edit: ik lees nu dat je het gezegd hebt. En hij snapte niet dat je dat raar vond?? Wat een klapmongool joh.
Ik snap opeens waarom ik laatst een profiel voorbij zag komen met de als titel ‘tevreden bij mijn huidige werk’. Echt not done hoor.
Ik word ook zooo moe van die recruiters. Pas ook een die belde (gelukkig wel direct mijn eigen werknummer). Dus ik vertelde dat ik niet geïnteresseerd was en btw net een andere baan had. " Die kan je toch opzeggen in je proeftijd". Eeeeh pardon?!
Hier ook geen afscheid of iets opgestuurd gekregen, maar in de weken nadat ik weg was wel regelmatig appjes of ik wist waar x opgeslagen stond of hoe z ook alweer gemaakt was.
Neh, flikker op.
Ik moet voor mijn werk een heel uitgebreid proces beschrijven en ik hik er al een week tegenaan. Gevolg: uitstellen uitstellen uitstellen. Eind week 38 moet het klaar zijn en normaal ben ik helemaal niet zo. Op de universiteit moest ik 100 van dit soort dingen binnen een week schrijven maar nu kan ik het opeens niet meer. Echt hatelijk.
Ik ook geen afscheid. Heb er lang gewerkt en inderdaad veel geld binnengeharkt. Er komt wel iets door collega’s nog maar vanuit organisatie niet.
Vakantie en corona denk ik niet. Want het is niet eerste keer dat het gebeurd, pre corona eigenlijk ook.
Heeft iemand misschien tips voor mij? Ik werk 4 dagen, waarvan nu tijdelijk 1 dag opleiding is. In de andere 3 dagen heb ik standaard te veel werk. Ik houd het allemaal net bij, maar ik heb nooit het gevoel klaar te zijn omdat er eigenlijk altijd wel wat te doen is. Die druk zorgt er soms voor dat ik niks gedaan krijg, omdat ik zo erg bezig met met alles wat nog gedaan moet worden. En eigenlijk ligt er ook nog een hoop werk wat ooit nog gedaan zou moeten worden, maar ik nu helemaal geen tijd voor heb. Hoe gaan jullie hier mee om?
Ik heb dit al met mijn leidinggevende besproken, en hij ziet ook in dat de werkdruk te hoog is en dit in het vervolg anders moet, maar voor nu is dat natuurlijk geen oplossing.
Ik had net een bizar gesprek met mijn baas, het ging over de wc-bril omhoog of omlaag hebben. Dus ik zei: ik vind het echt raar als de bril omhoog blijft staan, mannen moeten hem gewoon omlaag doen. Waarna hij de discussie aan ging dat het voor mannen de default is dat hij omhoog staat, dus waarom kunnen vrouwen hem niet gewoon omlaag doen en moeten ZIJ hem omhoog doen. Echt wtf dude.