Heel erg. Moet nog echt mijn weg vinden in wat ik wel en niet aankan
1 like
Ja dat is zeker waar. Ik zie vaak alleen de grens pas te laat, want ik denk altijd :âach joh stel oe niet anâ en vervolgens neem ik weer teveel hooi op de vork en stort ik in. Vind dat echt heel erg moeilijk om te accepteren dat ik minder kan.
Maar de vergelijking met een bokswedstrijd vind ik wel mooi! Die houd ik erin
Jij hebt echt aan puur hart. Zou je echt alle knuffels toewensen die jij hier geeft aan mensen.
@Vaiana dat is echt lastig en daar mag je echt de tijd voor nemen, aldoende leert men denk ik!
2 likes
En soms boeiend als je over je grenzen gaat en op de blaren moet zitten soms is het het wel waard. Ik ken iemand die dezelfde klachten heeft als ik heb maar zo ontzettend alles is gaan aanpassen aan haar âhandicapâ dat haar leven en mogelijkheden daardoor nog minder werden. En dan zit je dan lekker altijd veilig thuis en op internet je onvrede te uiten, terwijl het in haar geval waarschijnlijk ook (deels) anders kan. Ik neem toch liever de grillige lijn voor lief met hoogte- Ă©n dieptepunten dan een lat die zo laag is dat je al een overstroming hebt bij het geringste laagje water.
3 likes
Ja daar ben ik het zeker mee eens! Ik doe ook absoluut wat ik leuk vind en ik laat dingen niet gaan vanwege mân dingen, alleen merk ik dat ik veel te ver ga en de leuke dingen neit meer kan, omdat mân lichaam nu echt op is en dat vind ik lastig; de uiterste grens vinden. Ik raak namelijk ook enorm gestrest van alle verwachtingen en krijg daardoor meer klachten. Nja veel geblaat, maar ben het absoluut eens met je dat je de dingen die je mooie herinneringen geeft niet moet laten
Verwachten die je zelf hebt of die andere van je hebben?
Anderen voornamelijk. Heb chronisch vermoeidheidssyndroom en heb ervoor 3 maanden intern gezeten, daardoor denken mensen dat ik genezen ben. Echter heb ik meer inzicht gekregen en kan ik weer (aangepast) studeren. Maar omdat ik op de een of andere manier wel wil meedraaien als âgezond persoonâ doe ik zoveel extra dingen dat ik nu weer letterlijk omval en veel slaap, waardoor ik als het ware weer terug bij af ben. Gewoon heel stom, maar ik vind het moeilijk om die extreme vermoeidheid te accepteren
Lief overigens dat je reageert. Hoop niet dat het nu overkomt dat ik mân hele verhaal over je heen gooi, want dat is niet mân bedoeling. Wil ook zeker niet koppig overkomen haha
haha ik plaats iets gratis af te halen op marktplaats, binnen een paar minuten bericht: 5 euro
14 likes
Nee hoor. Ik hoop dat je die verwachtingen van anderen op ten duur meer los kan laten, want dat werk ook bevrijdend en krijg je ook weer wat meer energie van.
1 like
Laat je niet ontmoedigen door onbegrip! Super makkelijk gezegd dan gedaan hoor, maar uiteindelijk word je er beter van om wel die grens aan te geven, ipv die reacties te vermijden en dus over je grens te gaan. Dat ze geen begrip kunnen tonen ligt niet per se aan jou
2 likes
Oké gelukkig! Ben daar ook wel echt mee bezig met de medisch psycholoog! Het kost me onnodige stress en het is eigenlijk belachelijk dat ik me druk maak om wat mensen vinden. Wel goed dat je het zegt, besef nu wel meer hoe stom het is
Lastig! Ik heb hypersomnia door mijn medicijnen. Mijn slaap advies is 11 uur per nacht. Dat haal ik natuurlijk niet altijd dus ben ook vaak heel moe overdag tot in huilen aan toe 
Oh dat lijkt me ook heel rot zeg, zeker omdat je 11 uur slaap best wel strak moet inplannen. Vermoeidheid is echt lastig, want je kan daardoor prikkels vaak ook minder goed hebben en ik herken het huilen wel. Soms loopt mân emmer ook over aan het eind van de dag en dan zit ik brullend op de bank 
net zoals een vermoeide peuter. Herken je dat? Functioneer je ook slechter als je minder slaapt?
Het is alleen ontzettend moeilijk om die knop om te draaien. Dat lukte mij pas op mijn 25e of zo. Er waren 13 jaren aan voorafgegaan voordat ik dat kon loslaten en had uitgevogeld wat voor mij verder werkte.
1 like
Dat geloof ik ook direct! Het is echt een slopend proces, maar zolang er progressie in zit heb ik hoop. Denk dat het erin moet slijten? Jij bent ervaringsdeskundige haha, dus ik geloof je gelijk. Je zei zelf net ook dat je last had van lichamelijke klachten, dus wellicht speelde dat ook mee in het proces?
Ja die prikkels vooral. Als ik te weinig slaap dan functioneer ik niet. Dan is mijn hoofd een grote wattenbende en is nadenken lastig.
Kan niks hebben en moet om alles huilen.
Mijn man zegt dan : ja maar je bent alleen maar moe. Dat ben ik zo vaak.
Maar hij snapt niet hĂłe moe ik kan zijn na 1 nacht te kort slaap en hoe erg ik daar last van heb.
Na een paar nachten slecht slapen krijg ik ernstige paniek en rand psychotische verschijnselen.
So i need my sleep 
2 likes
Over dat te weinig slaap is precies hetgeen waar ik nu mijn grenzen voor aan het aangeven ben. Aka op tijd naar huis gaan 
En idd die prikkels en hoe verrot je je voelt na te weinig slaap⊠<3
Ja ja hebt moe zijn en echt ziekelijk moe zijn. Dat is niet echt te vergelijken inderdaad. Dan zijn de simpelste rekensommen niet uit te rekenen en dan kom je gewoon niet uit je woorden, praten gaat soms gewoon niet. Dan komt er een binnensmonds brabbeltaaltje uit. Prikkels maken je helemaal gek en zuigen je helemaal leeg. Het liefst schreeuw je dan dat iedereen je met rust moet laten en hun waffel moet houden
Jeetje dat lijkt me heftig zeg!
1 like
Op de middelbare school lag ik voornamelijk op bed. Tijdens mijn bachelor sliep ik regelmatig 's middags 2 uurtjes (als het kon). En nu na 4 jaar gezeik (had anderen redenen) kan ik gewoon hele dagen werken. Al moet ik nu wel voor 4 maanden > 32 uur bikkelen maar dan ben ik klaar. (Meestal is 32 uur werken per week voor mij de max als ik per se op kantoor moet zitten.) En dan ga ik toch wat anders doen dan het onderwijs. (Maar niet om lichamelijke redenen.)
3 likes