We hebben mijn vader nog steeds niks verteld over zijn ziekte, maar volgens mijn moeder en zus vermoedt hij wel wat. Ik weet gewoon echt niet wat we moeten doen. Ik denk dat als hij het weet hij alle hoop verliest en super neerslachtig wordt en eigenlijk gewoon opgeeft, maar ja hij heeft ook het recht om het te weten natuurlijk. Sowieso gaat de dokter toch weer contact met hem hebben over twee weken dus dan komt hij er sowieso achter, dus we wilden hem eigenlijk nog eventjes niks vertellen tot dan, maar het voelt ergens gewoon zo vreemd. We weten het gewoon echt niet meer. Ook had ik voor volgende week een lang weekend Italië geboekt, wat nu ook heel raar voelt om naartoe te gaan.
Het is nu ook wel heftiger toch? Ik weet niet mega-veel van Australië, maar goede vriendin van mij is half-Australisch en het idee wat ik van haar kreeg is dat het een paar maanden terug nog vrij “gewoon” was (want er zijn vrijwel elk jaar wel bosbranden, het is er altijd heet), maar nu is duidelijk dat het allemaal echt veel extremer is dan anders? Maar ik zie er wel ook al maandenlang posts over moet ik zeggen, niet nu per se meer.
edit: zie net dit stuk toevallig! https://nos.nl/artikel/2317292-waarom-zijn-de-branden-in-australie-zo-moeilijk-te-blussen.html
@Otzi ik had je post gemist met wat er precies aan de hand was, maar het klinkt heel erg naar allemaal. Veel sterkte! Weet ook niet hoe urgent en heftig het allemaal is, of dat je vader nu veel zorg van jullie nodig heeft, maar gun jezelf ook wel je ontspanning dus als het enigszins kan zou ik ook gewoon gaan volgend weekend? volgens mij werk je ook heel hard en veel, denk ook aan jezelf!
1 like
Dank je 
Ja ik heb het weggehaald omdat ik het even van me af wilde schrijven, maar me daarna toch schuldig voelde om het hier te delen terwijl zoveel mensen het nog niet weten. Je hebt gelijk, het voelt een beetje vreemd, maar ik denk dat ik toch maar naar Italië ga, ook al heb ik weer zo’n angstig gevoel dat er misschien wat met hem gebeurt terwijl ik daar zit. 
Ik hoop echt dat hij wat opknapt en dat het misschien toch niet hetgeen is wat de dokter denkt dat het is.
Ja is oké hoor, je hoeft je er niet voor te verantwoorden! Wilde het alleen even zeggen dat ik dus niet precies de situatie kende (want wie weet sloeg mijn reactie voor de specifieke situatie wel nergens op). Heb je een reisverzekering? Want als er echt iets gebeurd kun je dan gewoon terugvliegen en zo ver weg is het ook weer niet.
1 like
Ohhh geen zorgen hoor! Haha ik dacht alleen ik leg mijn actie even uit 
Ja we zouden eventueel het hotel nog kunnen cancellen, en ook de vlucht kunnen we gelukkig gedeeltelijk nog terug krijgen! Dus als er echt iets aan de hand mocht zijn kan dat gelukkig nog wel.
1 like
Ik vind het eigenlijk best wel gek dat de verantwoordelijkheid voor dit slechtnieuwsgesprek nu bij jullie is gelegd (al weet ik natuurlijk niet precies hoe dit is gegaan dus misschien vinden jullie het wel prima). Het lijkt me heel vreemd en zwaar dat jullie nu deze wetenschap hebben en je vader zelf nog niet. En dan dat jullie het hem ook nog moeten vertellen. Kan me ook voorstellen dat je vader mogelijk allerlei vragen erover zal hebben zodra hij het hoort, die moet hij toch ook aan een arts kunnen stellen? Kunnen jullie de dokter niet vragen nog eens je vader te bellen (eerder dan over 2 weken) of een afspraak maken dat je vader daar langskomt zodat hij/zij toch zelf de uitslag kan vertellen? Het lijkt me idd ook een gek gevoel om hier nog twee weken mee rond te lopen zonder dat je vader zelf iets weet. Heel veel sterkte in ieder geval, het lijkt me echt megazwaar om dit te moeten dragen.
7 likes
Dank je Nu je dit zo zegt ben ik het eigenlijk wel met je eens. Het is best wel vreemd dat wij nu degenen zijn die dit aan hem moeten vertellen. Daarom wilden wij ook wachten op dat tweede gesprek met de dokter over een weekje of twee, maar het geheim houden tot dan is ook echt heel zwaar. Zeker voor mijn moeder die de hele dag bij hem is. Ik ga het denk ik toch nog een keer met mijn zus en moeder bespreken, maar mijn moeder zit denk ik ook nog een beetje het te verwerken en ook waarschijnlijk een beetje in de ontkenning. Ik vind het gewoon zo ontzettend heftig allemaal
Ben net gisteravond terug uit Italië, nadat ik daar met een vriendin was geweest naar het klooster waar ze gaat intreden. Het was zo raar, ook wel heel mooi hoor, maar ook raar. Om te bedenken dat ze echt non wordt. Het staat echt allemaal heel ver van me af.
Ik vond het aan de ene kant echt heel leuk, maar ook wel echt zwaar. Ik was de enige Nederlander, iedereen sprak Italiaans, en de enige niet-katholiek. Rituelen waar die vriendin zo blij van werd, zeiden mij niks. Ik was de hele tijd bang om iets verkeerds te doen, en ondanks het feit dat ik echt met open armen ben ontvangen, voelde ik me toch alsof ik er niet bij hoorde. Ik was bang iets verkeerds te zeggen, de botte Hollander te zijn, of per ongeluk iets heiligs om te stoten. Mensen probeerden me ook te overtuigen om katholiek te worden, dat vond ik ook niet zo leuk. Die vriendin was heel lief hoor! Maar zij heeft een hele andere ervaring, omdat zij dit kent en begrijpt en omdat zij heel erg uitziet naar het moment dat ze dit leven echt mee kan leven. Voor mij was het allemaal nieuw. Dat heeft me best wel eenzaam doen voelen. Ik moet er gewoon nog echt over nadenken allemaal
13 likes
@Otzi aah lieverd wat heftig allemaal. Ook al weet ik niet wat er exact aan de hand is, ik ben het eens met Lemongrab dat deze verantwoordelijkheid zeker niet bij jullie zou moeten liggen. Het lijkt me goed om nog even bij elkaar te komen en de arts te benaderen om het eerder te bespreken met je vader. Dat is namelijk zijn verantwoordelijkheid, en zeker niet die van de familie. Knuffel <3
1 like
Wat @Lemongrab zegt zat ik ook al te denken. Ik vind het raar van de dokter dat hij/zij het jullie heeft verteld in plaats van je vader. Sterker nog, ik vind het een behoorlijke misser. Eigenlijk zou ik erop staan dat de dokter nogmaals belt, dit keer met je vader, om het goed te vertellen en duidelijk uit te leggen. Het is voor jullie allemaal al zwaar genoeg zonder dat jullie diagnoses moeten gaan doorgeven.
6 likes
Ja, ik ben het hiermee eens! Ze zouden jullie niet hiermee op moeten schepen. Dokters zijn getraind in slecht nieuwsgesprekken en kunnen alle informatie ook uit de eerste hand geven. Dan heeft hij ook de kans om vragen te stellen.
1 like
@Evenveel Dank je wel ik vind het ergens wel raar dat je er zo achter moet komen ipv een persoonlijk berichtje, maar ik weet gewoon echt niet hoe ik dit mensen meer persoonlijk moet vertellen.
@grace @Hatsmetflats @August dank jullie wel ja ik ben het ook met jullie eens. Ik weet niet of de dokter nog een keer gaat bellen, maar heb het gevoel dat mijn moeder nu ook in de ontkenning zit wat het een stuk moeilijker maakt allemaal omdat ze nu niet meer wil dat hij erachter komt heb ik het idee. Ik vind dat hij het sowieso wel moet weten om al zijn zaken omtrent overlijden alleen al af te kunnen handelen, hoe naar ik het ook vind om daaraan te moeten denken. Misschien is het het beste om mijn moeder even een weekend ademruimte te geven en dan die dokter nog maar eens te contacteren.
Ik ga over 1,5 week naar de kapper en ik ben ZO EXCITED. Balayage here I coooome! Misschien zelfs een curtain fringe 
12 likes
Ik wil in mijn pyjamabroek naar de brievenbus maar dat is best ver lopen en dit is niet echt een geschikte broek. Wat een dag
1 like
Sterkte
1 like
Ik ben echt een beetje van slag omdat ik gewoon zoveel heb om over na te denken. Geen hele heftige dingen, maar wel veel. chronisch zieke ouders, een premaster in Amsterdam terwijl ik studeer in België, bijna beginnen met stage, examens in februari, alles van mijn vakantie waar ik net van terug ben.
Ik ben echt dankbaar voor mijn leven, maar het overweldigt me nu gewoon even allemaal.
2 likes
1 like
@Otzi
Sterkte!
@Hatsmetflats
Ik geniet echt van jouw berichten! Nu ook weer met vriendin die het klooster in gaat, dat zijn echt dingen die ik iig nooit hoor eigenlijk. Heel mooi.
5 likes
Dankbaardheid kan ook naast andere emoties bestaat hè! En veel is ook heftig, het is helemaal niet erg, en zelf begrijpelijk als ik het zo lees, om je overweldigd te voelen
1 like