Ik ben in een winkel en een medewerker is constant aan het fluiten en ik wil echt haar lippen er af trekken
Wow, dat is wel heftig (moest het ff Googlen). Waar ben je allergisch voor?
Mensen die echt allergisch zijn voor gluten merken dat echt wel hoor. Ken mensen in mijn omgeving, die gaan dan echt kapot van de buikpijn en diarree etc. Voor hun is het wel fijn dat er nu zoveel glutenvrije producten zijn door deze hype maar ik zou me nu des te meer onbegrepen voelen ofzo. Want het is niet alleen maar even glutenvrije producten kopen.
er liggen vijf kerstbomen in mijn straat en ik zie ze ook overal in de stad/het centrum gedumpt liggen. serieus, de gemeente komt ze op twee dagen gratis voor je huis ophalen en verder zijn er nog genoeg punten waar je ze naartoe kunt brengen (soms planten ze zelfs opnieuw voor je). waarom moet dit?
Dat dit mij blijkbaar droogshampoo moet verkopen:
Ze staan er allemaal maar wat irrelevant te wezen met die stomme bus in hun hand maar vooral van hoe die linker kijkt word ik een beetje agressief ofzo? Ik heb daar wel vaker last van (nou ja nu ook niet elke dag he), dat ik boos kan worden gewoon van naar iemands gezicht te kijken.
Wij voeren onze katten alleen maar dure brokjes van de dierenwinkel, en toch heeft een van de twee de allergoorste stinkende drollen ooit. Hij is net naar de bak geweest 10 meter verderop en ik zit zowat te kokhalzen van de geur.
Dat vervelende kinderen vandaag nog rotjes op het fietspad gooien en dat heel grappig en stoer van zichzelf vinden.
Dat ik drie loten inleverde en 5 euro kreeg en die man voor mij twee loten inleverde en godverdomme 150 euro kreeg
Ik ging vanochtend in mijn pauze tijdens het werk en heel mijn dag is daardoor verpest
Dat ik 2 essentiele dingen ben vergeten in de supermarkt. Parmezaanse kaas en optimel pudding
Dat na vakanties collega’s altijd uitgebreid gaan vragen hoe de vakantie was, wat ik gedaan heb etc. Ik snap dat het aardig bedoeld is en misschien kom ik nu contactgestoord over, maar als ik op m’n werk kom heb ik helemaal geen zin in om daarover te praten, dan wil ik gewoon weer aan het werk. Eigenlijk is dat ook met het weekend. ‘‘Wat ga je doen, hoe was je weekend’’ etc. Blugh, ik kan er niets mee.
Ik heb dat altijd met: oh en met wie ga je op vakantie? Ik heb dan altijd zin om te schreeuwen dat dat ze geen ene flikker aan gaat.
Ja precies dat ja Ik heb dan ook het gevoel alsof ik met hele goede verhalen moet komen terwijl ik inderdaad alleen maar in bed / op de bank heb gelegen.
Vind ik ook irritant. Het gaat ze niks aan en ik heb er ook geen interesse in bij anderen.
Bij mij gaat dat zo, nadat ik een weekje vakantie had:
“Leuke vakantie gehad?”
ik: “Ja hoor, prima. Hier nog wat gebeurd?”
en dan volgt er een verslag van 6,5 uur over alle elk telefoontje, elke klant, elk gesprek met collega’s en als ik geluk heb ook nog de laatste nieuwtjes over collega’s buurvrouw, schoonzus, neefje en een verslag van hoe ze darten heeft gekeken. En nog allerlei zaken van vóór mijn vakantie, waar ik dus gewoon bij was, worden meestal nogmaals tot in detail verteld.
Kan ik daarna weer met hoofdpijn naar huis.
Sommige mensen hebben echt die grens werk/privé niet helemaal helder, net als interessant/niet interessant.
Er heeft vandaag iemand over mijn arm geplast
Ugh doen mijn collega’s ook altijd
Ooooh fuck hahahahah
haha het is niet zo dat omdat je geen zin hebt in die standaardvragen ‘hoe was je weekend/vrije dag/vakantie’ dat je geen zin hebt in sociale interactie, waar las je dat?
tuurlijk heb ik gesprekken met collega’s
Ik heb weer eens iemand geciteerd terwijl het niet de bedoeling was
Bij mij is het vooral het meisje dat mijn nagels doet. Ze vraagt altijd wat ik de betreffende avond ga doen. Is ook echt teleurgesteld als ik “ oh niks” zeg.
Ze is 19 en denkt vast dat ik een treurig oude mensen leven heb.
Ik ging vanmiddag een potlood kopen (hier ging het al mis: wie heeft er nou geen potlood?) Dus ik had een potlood gevonden en een agenda, kom ik bij de kassa, is dat potlood weg. Uiteindelijk gevonden tussen de agenda’s, want ik leg dat daar gewoon neer en vergeet compleet ik dat naar die winkel kwam om een potlood te kopen. Dus ik ga tevreden afrekenen en sta met mijn agenda en potlood bij de kassa als een echte volwassene met een georganiseerd leven (who am i kidding), heb ik m’n pinpas niet bij me uughhh. Dus toen moest ik weer helemaal naar huis. En nu thuis zit ik hier met mijn fancy agenda en ben ik dat vervloekte potlood weer kwijt
Dus ik hoop dat ik hem snel vind en dan hoop ik ook dat ik niks verkeerds schrijf of dat de punt niet afbreekt, want ik ben nog niet zo georganiseerd dat ik ook een puntenslijper of gum in huis heb.
Sorry maar ik vind dit echt heel schattig ofso