Ik vind niet dat je je vriend iets kan verbieden maar ik vind wel dat je er (des noods iedere keer als hij rookt) je ongenoegen over mag uiten. Ook vind ik dat je wel mag zeggen dat je niet wil dat hij binnen rookt of rookt in jouw bijzijn.
Als dit voor jou een dealbreaker is, is dat ook je goed recht.
Je hebt gelijk maar als je hem iets verbied dan moet er toch een consequentie zijn voor als hij het toch doet en wat is die consequentie dan?
1 like
Ik denk dat je het eigenlijk vooral uit jezelf kan brengen van; ik vind het echt heel onaantrekkelijk dat je rookt, je stinkt, etc. Wat je hierboven zelf al zegt. Dat het slecht is en z’n moeder ziek gemaakt heeft, weet hij zelf ook wel en zal denk ik alleen meer weerstand opleveren tegen het stoppen.
1 like
Hier nog iemand die het wel zou verbieden. In mijn relatie hebben mijn vriend en ik met grote uitzondering een vetomogelijkheid. Dus stel dat mijn vriend een tattoo op zijn voorhoofd zou willen zetten, dan kan ik daar veto op uitspreken. Andersom net zo natuurlijk. We hebben geen echte regels voor onze veto’s maar we hebben wel de regel dat we de veto van de ander accepteren. Als mijn vriend (weer) zou gaan roken, zou ik daar ook absoluut veto op uitspreken. En als hij daar niet in meegaat, zou dat voor mij reden zijn om de relatie te verbreken. Sowieso gezien het roken (noem alle nadelen maar op) maar ook omdat mijn veto niet gerespecteerd wordt. En respect hebben we in onze relatie hoog staan.
Nu vind ik het wel lastig dat jij soms ook rookt. Hierdoor vind ik wel dat je het hem niet kunt verbieden tenzij je zelf ook volledig stopt. En dan dus ook niet stiekem ergens een keertje roken.
Ik snap wel dat mijn veto-principe niet voor elke relatie zou werken trouwens.
1 like
@Protagonist Ja precies, ik denk dat het daarom (voor ons) ook werkt. Ik vind je laatste zin ook mooi: iets non-hierarchisch in overleg verbieden. Die onthoud ik 
@Rosalind Ik denk dat dat het bij ons ook is, dat we veel vertrouwen in elkaar hebben en dat het principe daarom werkt. Wat je zegt klopt ook wel, we veto-en niet op iets als we iets gewoon niet zo leuk vinden. Het wordt alleen in heel bijzondere gevallen gebruikt.
1 like
Ik ben normaal niet zo van mensen vertellen wat ze moeten doen maar in het geval van het oppakken van een mogelijke verslaving die een plethora aan extra nadelen voor mij zouden meebrengen zoals de stank en gezondheidsrisicos maak ik graag een uitzondering.
Als het om mijn vriend ging zou ik eerst exact willen weten waardoor het nu ineens een ding is. Stress? Verveling?
En daarna gaan we er eens goed over praten. Want het is voor mij absoluut een dealbreaker. Dat hij je mening wegwuift als overdreven is gezien zijn verleden wel een teken dat hij zelf geen zicht heeft op zijn verslavingsgevoeligheid.
Mijn vriend drinkt de laatste tijd trouwens meer dan normaal, gaan best wat flesjes bier en rum/port doorheen in een week. Gisteren heb ik hem gevraagd of hij een beetje besef heeft van de hoeveelheid alcohol die hij consumeert en dat bleek niet echt het geval. Dus daar gaat hij nu op letten. Ik vond dat wel een prima reactie en ik hoop dat jouw vriend ook een beetje openstaat voor communicatie.
1 like
Brrr ja ik zie mijn vriend ook steeds vaker een biertje pakken door de week. Helemaal prima natuurlijk, als hij dat wil. Maar probeer hem er wel bewust van te maken, vooral omdat hij niet lekker in z’n vel zit en ik niet wil dat het een uitlaatklep wordt
1 like
Ja precies dit!
1 like
Bedankt voor alle verrijkende reacties! Heel fijn om hier verschillende visies op te ontdekken. Ik heb ruzie gemaakt met mijn vriend toen ik aankaartte dat ik wilde dat hij niet meer zou roken, waarna ik een heel pleidooi kreeg dat hij mocht doen wat hij wilde etc etc. We hebben er na die ruzie niet meer over gepraat, maar aan de geur die ik soms ruik en de as die ik in de tuin zie, doet ‘ie het nog steeds. Ik voel me verdrietig dat hij zo’n slechte gewoonte heeft opgepakt, met name omdat hij toch zou moeten weten hoe erg het is. Voor mij is mijn relatie enorm belangrijk en op dat ene punt na, is er geen enkel probleem, wat het moeilijk maakt om te bepalen hoe ik hiermee om wil gaan. Ik zie mijzelf namelijk niet in een relatie met een roker. En ja, ik heb misschien 6 sigaretten per jaar gerookt wanneer ik zeer dronken was, maar dat vind ik absoluut niet te vergelijken met bijna dagelijks roken en zeker niet omdat hij erg verslavingsgevoelig is (en ik totaal niet). Overigens ben ik zeker niet van plan dat nog te doen mocht dat mijn vraag om te stoppen vergemakkelijken, maar ik merk dat ie het gewoon niet van plan is. Ik hoop dat het een fase is en hij eens z’n pakje leeg is stopt oid, maar ik heb er geen goed gevoel bij. Ik zei ook ‘je ouders zouden het eens moeten weten’ en toen voelde hij zich heel aangevallen, dus hij weet dat wat hij doet niet goed is. Enkel omdat het lekker is of z’n collega’s het doen vind ik zo’n belachelijke reden om te gaan roken en dat geeft mij ook zo’n slecht gevoel, dat mijn gevoel daar blijkbaar niet boven staat.
1 like
Ah wat rot. Ik denk dat je weinig kunt doen: óf zeggen dat je eist dat ie stopt en aangeven dat je de relatie anders beeindigt (als je dit ook echt zal doen) óf het accepteren. Ik denk alleen wel dat je er snel een keuze in moet maken, anders denk ik dat de kans steeds kleiner wordt dat ie er nog mee stopt.
Het probleem is dat ik mijn relatie nooit zou willen beëindigen omwille van zoiets kleins. Zeker na 5 jaar waarin je toch veel meemaakt. Maar toch kwetst het me dat hij het doet en voel ik mij er slecht bij. Kan me niet inbeelden dat ik dat voor de rest van mijn leven moet vinden.
Als je het dan hiermee vergelijkt kan ik me ook best indenken hoe het voor ‘de andere kant’ is. Als mijn vriend me hier namelijk op zou aanspreken zou ik dat ok vinden maar ik zou ook denken: jaja ik kan wel voor mezelf denken hoor. Dus wellicht dat de vriend van TO ook zoiets heeft nu? Een beetje het gevoel dat je betuttelt wordt ofzo, want je weet zelf ook wel dat je iets doet dat niet gezond is.
Maar het is toch juist (voor jou) niet iets kleins? Volgens mij is het juist een groot iets, als ik het goed begrijp. Of dat is mijn interpretatie, dat kan ook natuurlijk. Ik snap het wel hoor, dat je hier je relatie niet om wilt beeindigen. Maar dan is er denk ik geen andere optie dan ermee leren leven en af en toe het gesprek proberen aan te gaan in de hoop dat hij er een keer voor open staat. Alleen is de kans wel groot dat het na verloop van tijd een echte verslaving wordt en dan wordt het helemaal lastig. Je kunt misschien zijn ouders erbij betrekken, juist omdat hij niet lijkt te willen dat zij het weten? Maar dan moet je je wel afvragen of dat hem helpt om te stoppen, of dat hem dat juist aanmoedigt om te blijven roken (want: komt tegen de krib gooien, afzetten tegen ouders).
Ja voor mij is het groot. Maar niet groot genoeg om een relatie van 5 jaar die verder heel goed is voor te vergooien. Maar wel groot genoeg om me elke dag aan te ergeren en te denken: waarom ben je zo de verkeerde kant opgegaan? Ik heb hem in de ruzie gevraagd of ‘ie nog een nieuw pakje zou kopen en toen zei hij van niet, ik heb zijn pakje gevonden en hij heeft nog 3 sigaretten dus als ik zie dat ‘ie een nieuw koopt, ga ik sowieso het gesprek opnieuw aan. Heb ook een briefje in z’n pakje gestopt met “Denk aan mij en je gezondheid”. Met zijn ouders praten zal niks oplossen want dat gaat alleen tegen ‘m werken, plus wegens de situatie is dat ook niet het moment
1 like
Ja hij beseft denk ik niet genoeg dat het niet alleen ‘zijn huid zijn lefe’ is maar ook die van jou. Maar hoe je hem dat kunt duidelijk maken… sorry geen idee.
2 likes
Ja, helemaal mee eens. Hij is een volwassen vent dus hij moet het helemaal zelf weten. Maar ik ben liever even een zeikerd en dat hij er een klein beetje mee bezig gaat zijn dan dat ik te laat iets zeg. Je gaat na een opmerking van je s.o. toch nadenken
2 likes
Ik denk wel dat je moet bedenken dat de keuze om te stoppen vanuit hem uit moet gaan en dat je toch misschien niet zoveel invloed hierin hebt. Je kan aangeven wat je er van vindt, maar dat is het denk ik. Zoals hierboven besproken briefjes en discussies gaan denk ik niet helpen en hem alleen meer standvastig maken. Het is heel vervelend, maar dit ga je niet winnen met argumenten, rokers weten zelf ook dat het slecht is. Ik hoop/probeer al jaren dat mijn moeder stopt met roken, maar het is gewoon ontzettend verslavend. Probeer het naast je neer te leggen zou mijn advies zijn, dit is verspilde energie. Hij weet hoe je erover denkt en het stoppen zal toch vanuit zichzelf moeten komen. Misschien dat er over een tijd geen noodzaak meer is om.bij de rokers op werk te horen of stopt iemand van hun, wordt het te koud etc.
Nah ik vond het zelf wel een lief briefje hoor, heb het niet letterlijk zo geschreven en ik denk dat hij er wel even van zal moeten slikken. Ik ken hem en weet dat het duizend keer herhalen geen zin heeft, maar als hij dit ziet op het moment dat 'ie wil roken gaat hij misschien wel nadenken.
Ik denk dat het feit dat je rookt sowieso invloed heeft op hoe je hierin staat.
1/3 van alle kankers hebben te maken met tabak. Gemiddeld sterven rokers 10 jaar vroeger dan niet-rokers. Het is de eerste vermijdbare doodsoorzaak. En dat zijn maar een paar dingen.
Ik heb een relatie met mijn vriend met het idee dat wij samen oud gaan worden en de kans is gewoon veel kleiner dat zoiets zorgeloos kan, als hij rookt. Daar kan ik niet achter staan. Roken is geen slechte gewoonte zoals het dopje niet op je tandpasta draaien of de vaatwasser niet willen uitlegen. Het is een (on)bewuste keuze om je gezondheid naar de *** te halen en dat voor, tja, de gezelligheid of het feit dat het lekker is?Vandaar ook dat ik er zoveel waarde aan hecht en ik zeker nog meer wil doen om mijn vriend geen verslaafde te maken. Ik ga niemand erin veroordelen en heb verschillende vrienden die roken, maar bij mijn eigen partner, waarvan ik het belangrijk vind dat we dezelfde waarden hebben, kan ik mij er niet mee verzoenen.
3 likes
Ik heb dit probleem ook, ik ben al boos geworden en heb hem vaker gevraagd om te stoppen. Dat deed hij dan wel maar omdat hij het niet vanuit zichzelf deed was de motivatie om gestopt te blijven toch te hoog.
Dit gaat al 2 jaar zo (zo lang ken ik hem nu) maar ik heb de hoop een beetje opgegeven… Het enige wat een beetje lijkt te werken nu is op precies het juiste moment weer (vrij luchtig) ter sprake te brengen dat ik er wel mee zit, en vooral met zijn gezondheid op de lange termijn. Dan bekent hij dat hij daar soms ook wel mee zit, en hij heeft nu al wel sinds het begin van onze relatie gezegd (uit zichzelf!) dat hij in ieder geval voor zijn 30e gestopt wil zijn.
Goed verhaal, lekker kort haha en hier heb je niks aan… Samengevat: Pushen werkt bij mij dus niet.