oja dit gebeurt met mentale ziektes ook, daarbij kan natuurlijk ook lekker ingespeeld kan worden op dat je het zelf moet doen omdat mentale problematiek als ongrijpbaarder/tussen de oren gezien word.
ik ben een keer door 2 ‘vrienden’ de les gelezen, die mij gingen vertellen dat zij zichzelf uit hun depressie hadden ‘gedacht’ en dat ik dat dus ook moest doen en het is mijn eigen keuze als ik dat niet deed en daarom was/bleef ik langdurig depressief. de broer van één die jongens die een hele ernstige verslaving heeft (geërfd ook nog) werd ook maar als zwak afgedaan en dat hij er zelf voor kiest.
dat soort dingen gebeuren echt veel en de hele coaching/‘say your affirmations’ cultuur waar je online niet aan ontkomt is gewoon victim blamen naar zieke mensen.
Ik vind het zo pijnlijk dat je dit bij alle vormen van onderdrukking eigenlijk wel terug ziet. En dat de mensen die deze (zure) coping hebben gekozen vervolgens natuurlijk luidruchtig toegejuicht en ingezet worden en overal een podium krijgen.
Hele goede opsommingen trouwens.
@Penny_Lane en als je dan “beter” bent (volgens wie beter, en wat is beter?), oftewel als je een behandeling hebt gehad en die klaar is en je officieel bent genezen. Dan gaat de buitenwereld ervan uit dat het klaar is en weer allemaal goed.
Ondanks dat je nog steeds leeft met de gevolgen, langdurige bijwerkingen en alle mentale shit die daar bij hoort. Dat wordt dan niet begrepen, want :“je bent toch genezen”
Ja mijn posts gelden zeker ook voor mentale ziektes, ik maak daar geen onderscheid in (of dat probeer ik toch onbewust zal ik wel echt al stomme kutte dingen gezegd hebben). Dat dat onderscheid wel vaak wordt gemaakt is al validistisch. Mensen denken verkeerdelijk dat ze zoveel controle hebben over wat er in hun hoofd gebeurd omdat het bij hen toevallig goed gaat 
Ja ik heb nu al zo vaak gelezen over moeheid na kanker, als je diegene bent die dat hebt ehh wtf erg hoor. Maar de maatschappij denkt vooral ‘maar je bent toch niet dood’ en das the bare minimum hier, mensen niet laten doodgaan. Met corona zie je dat ook. Altijd die focus op hoeveel doden. Terwijl long covid in politiek doodgezwegen wordt.
Ik heb een stuk taart geannexeerd
Ja, nasleep na een behandeling word echt genegeerd. Je moet inderdaad maar dankbaar zijn dat je nog leeft oid en voor de rest echt erover ophouden want is verleden tijd.
Denk dat het ook uitmaakt of je ziet hoe het echt ingrijpt op het dagelijks leven van iemand. Vaak zien mensen alleen de goede dagen of momenten, waardoor al snel een vertekend beeld ontstaat bij bijv. een chronische ziekte. Is geen excuus overigens. Moet zeggen dat ik wat dat betreft ook best veel heb geleerd door hier mee te lezen. Denk dat meer in het algemeen mensen het moeilijk vinden om hun eigen kwetsbaarheid onder ogen te zien (het kan iedereen gebeuren), terwijl dat juist de basis kan vormen van solidariteit.
Ja belachelijke opmerking en alsof je daar goed rond mee kan komen.
En leuke dingen doen/kopen heb je nooit verdient he, want je bent altijd vrij etc
Echt, als het me eens lukt bijvoorbeeld ergens koffie te doen (enorme luxe voor me zeg maar) dan ben ik opeens niet meer uitkeringsgerechtigde en de meltdown thuis word genegeerd
En dan doe ik verdorie niet eens aan “perfecte sociale media” oid
Je moet elke stap verdedigen vooral als het beetje goed met je gaat bij uitzondering
Of het vergelijken met elkaar
Die is ook autistisch en die kan wel voltijds werken, hoezo kan jij dat niet
En het frustrerende is dat jij jezelf ook vaak genoeg vergelijkt met anderen die hetzelfde hebben, dus krijgen jouw negatieve gedachtes meer waarde hierdoor.
Ja, ik ben een chronische zieke en ik vertoon ook validistisch gedrag. Tegenover anderen en tegenover mezelf. Voorbeeld daarvan is een aftrekpost die ik kan gebruiken bij mijn belastingaangifte. Dat doe ik niet elk jaar want “ja zo ziek was ik niet dit jaar ik heb hier eigenlijk geen recht op, dat zou profiteren van mijn ziekte zijn”. Alsof je meteen een slecht mens bent als je ook eens een keer een klein voordeeltje hebt van dat enorme nadeel in je leven.
Ik moet ook nog steeds oppassen dat ik niet aan dat verknipte ideaalbeeld van een patiënt wil voldoen. Aangezien dat vaak als voorbeeld wordt neergezet (zelfs in het blad van mijn patiëntenvereniging bijvoorbeeld) vind ik het wel eens lastig om dat niet ook daadwerkelijk als goed voorbeeld te zien.
@LazySusan dat klopt denk ik. Mijn collega’s hebben bv een heel slecht beeld van mijn ziekte, want als ik echt ziek ben kom ik natuurlijk niet. Moet ook zeggen dat ik bepaald geen zin heb om iedereen in mijn leven voor te lichten over de impact van een/mijn chronische ziekte. Sommige mensen begrijpen het grotendeels vanuit ervaring of empathie, anderen niet nou jammer dan.
Maar dat idee zit wel nog overal. Zelfs zogezegd woke forum ging megagoed op die post dat iemand geklikt werd. En dan kwamen mensen met excuses als maar nee gewoon goeie biecht blabla. Maar dat dit zo goed bevonden werd toont al die focus op ‘je mag pas krijgen als je mij iets bewijst en als ik dat bewijs legitiem genoeg vind’. Zo ja dan krijg je the bare minimum en kan je maar beter dankbaar zijn hoor, zo nee 
Het is echt schrijnend hoeveel mensen helemaal onterecht niet de juiste uitkering krijgen en dat dan zo goed gegaan wordt op iemand die ze misschien (!!!) onterecht krijgt eruit gehaald wordt. En ik zeg misschien want het zal bijna altijd wel terecht zijn maar door validisme snappen mensen niet hoe ziekte in de praktijk is.
Ja! Die zijn zo gemeen.
Ook met het bewust ongewenst kinderloos blijven
Maar X heeft wel een kind en is ook autistisch
Ja bedankt
ik las hier ooit een artikel over, over het leven van een meisje nadat zij op jonge leeftijd kanker kreeg. ik ken haar, en in de tijd van haar ziekte was ze een goede vriendin van mijn ex. ik had echt géén flauw idee hoeveel nasleep alles heeft gehad voor haar. tegen de tijd dat ze genas was ik met iemand anders en kreeg ik niets meer mee van haar leven. ik dacht tot dit artikel dat ze alles weer kon en haar leven ‘gewoon’ weer opgepakt had.
(Hoe mijn leven na de kanker nog jarenlang overhoop lag)
@Penny_Lane sorry, ik vind niet dat je onderscheid maakte en ik weet ook dat je dat niet doet.
ik ben gewend om ‘zieken’ als alleen lichamelijk ziek te interpreteren omdat men daar over het algemeen in de maatschappij inderdaad wel vaak onderscheid in maakt, en ik ook gewend ben geraakt mentale problemen anders te omschrijven omdat mensen het geen ziekte vinden.
(ja maar als je het zelf al een ziekte gaat noemen dan kom je er natuurlijk nooit meer vanaf/leg je je erbij neer!)
maar ziek is ziek, of dat nou mentaal is of niet.
Omg ja! In stomaboekjes staan ook altijd mensen die ondanks hun stoma een berg gaan beklimmen blabla. Wel met mijn stoma kon ik dat ook, met mijn dysautonomie en uitputting niet. Maar ook patiëntenverenigingen kicken hierop omdat die natuurlijk ook onderhevig zijn aan hoe de maatschappij naar zieken kijkt.
Ja dit ook! Had er net een heel stuk over getypt, nu toch maar weer: het is echt slecht dat je helemaal geen begeleiding of iets kan verwachten als je ziek wordt. Wel medisch maar verder mag je het zelf uitzoeken, terwijl je daar nou juist de energie niet voor hebt en je hele toekomst overhoop ligt.
Twee voorbeelden uit mijn persoonlijke leven:
- Toen ik moest stoppen met mijn opleiding omdat ik tijdens mijn studietijd ziek werd heb ik zelf een DUO regeling gevonden die mij enorm geholpen heeft. De studieadviseur kende deze regeling niet eens…? En haar begeleiding stopte trouwens ook op het moment dat ik moest stoppen met de opleiding.
- Een vriendin van me is ongeveer op hetzelfde moment ziek geworden en heeft toen een wajong-uitkering gekregen waar ze nu nog hulp (zowel financieel als in begeleiding) van heeft. Ik had daar waarschijnlijk ook recht op gehad, maar wist dat niet dus ja pech gehad dan maar ofzo…?
En wat daarbij nog het ergst is… je moet idd zoveel zelf uitzoeken terwijl je daar al minder energie voor hebt. Wie de weg beter vindt krijgt vaak meer. Maar het kost enorm veel energie en tijd. En net dat laatste wordt je dan soms ook nog verweten. Van amai wat is die veel met haar ziekte bezig ze zou beter wat meer focussen op leuke dingen.
Bizar he.
Er zijn best dingen waar je recht op hebt, maar vind de energie maar uit te zoeken welke dingen precies en hoe je het moet aanvragen. En hoe je dingen moet verwoorden.
——
Ik heb trouwens ook weleens gehoord dat ik niet “like-able” genoeg ben om een goede behandeling/therapie te krijgen of juiste hulp en dat ik eerst maar aardiger moet worden
En dat ik echt geen recht zou hebben op 24/7 hulp want “vroeger” deed ik ook alles zelf (de zelfmoordpogingen en opnames kunnen we natuurlijk verwaarlozen bij dit want niet relevant toch??)
Dus het feit dat ik weinig hulp krijg en heb is mijn eigen schuld.