Ja geen idee ik wilde ook een paar dingen erin zetten die pijnlijk zijn en permanente gevolgen hebben maar niet gelinkt zijn aan zwangerschap, dit was het enige wat ik kon bedenken 
2 likes
Oh, die volgde ik wel maar koppelde deze dingen daar niet aan. Misschien door de vinger?
Zwanger zijn lijkt me echt helemaal niets. Ik heb genoeg collegaās gehoord die incontinent zijn geworden of niet meer normaal trap kunnen lopen door bekkeninstabiliteit. Permanent.
1 like
Kan je je vinger kwijtraken???
2 likes
Neeee haha ik wilde gewoon ook dingen erin zetten die pijnlijk waren en ook wel permanente gevolgen, maar ik kwam niet verder dan ditttt ik heb duidelijk weinig martel inspiratie
Bel mij niet voor al je martel opdrachten want ik kom niet verder dan 1 vinger eraf snijden
6 likes
Nou op zich vind ik al die andere dingen ook wel martelingen hoor
2 likes
Ja nu wil ik al helemaal geen kind meer. Ben bang dat ik nu iets gejinxt heb en dat ik op ren of andere manier mmn vinger kwijtraak tijdens mn zwangerschap.
12 likes
True that
Al heb ik die niet zelf hoeven verzinnen. Freestyle martelen gaat me niet lukken
Whaha ohhh op die fiets. Had de draagmoeder discussie wel gevolgd maar had de vraag niet helemaal begrepen, dacht dat je bedoelde dat het de grootste droom van die vriendin zou zijn om je dat aan te doen en dat ging me toch wat ver 
Maar wetende dat het gaat om bijwerkingen/complicaties van een zwangerschap: tja. Sommige zijn wel heel zeldzaam, leuk is anders, maar stel dat ik echt helemaal overtuigd ben dat ik draagmoeder zou worden dan zou dit me denk ik niet tegenhouden. Behalve de vinger, dat gaat wat ver.
4 likes
Ik houd van niemand genoeg om al deze bovenstaande bullshit te doorstaan. Ja, van mezelf. Dikke doei vriendin!
11 likes
Misschien voelt het afstaan van het kind na een zware bevalling als draagmoeder ook wel als het missen van een vingertopje, vind het wel een mooi metafoor
7 likes
ok nav bovenstaande discussie ben ik ook wel benieuwd, een vraag voor de moeders onders ons:
als je weet wat je nu weet na de zwangerschap en bevalling (de blijvende verandering aan je lijf o.a.) zou je er dan opnieuw voor hebben gekozen?
- Ja
- Nee
- Ik snij nog liever mijn pink af
0 stemmers
2 likes
Ik heb hem trouwens expres anoniem gemaakt, misschien een gevoelig onderwerp 
1 like
Ik ben natuurlijk de vraag gestart en toch wel een beetje verbaasd geweest over het percentage āneeā stemmers. Nu ik alle berichten zie, snap ik het hoge percentage wel beter!
Ik ben nu voor de tweede keer zwanger en nu heeft mān aller beste vriendin de diagnose baarmoederhalskanker gekregen. Ze liep juist bij de gynaecoloog voor haar kinderwens. Dus dat je daar wegloopt met de diagnose kanker ipv we gaan je traject zo en zo inzetten is wel even een klap. Bij haar situatie is de kans vrij groot dat haar hele baarmoeder verwijderd moet worden.
Nouja, zoals aangegeven ben ik dus voor de tweede keer zwanger en ervaar daar net zoals bij de eerste keer niet veel ongemakken van. Mijn eerste bevalling was niet relaxed, maar zou ām wel overdoen als het moest. Nouja, warrig verhaal op de vroege ochtend. Ik overweeg het dus wel. We delen al 17 jaar lief en leed en ik heb sterk het gevoel dit voor haar te kunnen. Alhoewel ik misschien nu ook misleid word door mān hormonen.
Mocht het ooit zover komen laat ik jullie weten welke zaken ik vh lijstje van @Ovenschaal kan afvinken 
44 likes
Wat geinig dat jij dat zo anders ziet! Ik zie juist de zwangerschap meer als āmijnā kind, zou mij weinig boeien waar die eicel vandaan komt, het dragen van het kind zou het in dit geval echt āmijn kindā maken.
Eiceldonatie zou ik dus ook gerust doen, anoniem ook helemaal prima. Ik heb het kind niet gedragen of het leven gegeven of er van bevallen, dus het is niet mijn kind.
4 likes
Ja, ik zie eiceldonatie juist als veel heftiger!
Mān vriendin woont ook heel dichtbij. Ik hoef daar geen kind te zien lopen dat eruit ziet als mān eigen kinderen en/of mij, wellicht doet zoals ik of zelfs zo onhandig is als ik ben ;).
Daarnaast woont ze bij mān ouders in de straat die dan ook ineens een kleinkind, of dus āgeenā kleinkind in de straat hebben wonen en daar ook dagelijks mee moeten dealen.
Als haar eierstokken ook weg moeten. Die kans is er, dan is het wel echt einde verhaal mbt haar kind en mijn hulp. Maar haar eigen biologische kind een logeerplek bieden in mijn lijf. Ja, ik denk dat ik dat wel aandurf als ik helemaal hersteld ben van mān eigen zwangerschappen.
8 likes
Dat kan ik me helemaal voorstellen en dat is ook heel logisch. Natuurlijk is het ook een big deal, en met anoniem bedoel ik dat ik die persoon niet ken, maar het kind natuurlijk altijd contact op kan nemen als die meer wil weten. Echt anoniem is (gelukkig) niet mogelijk meer.
Ik bedoel het meer vanuit het perspectief waarom ik eiceldonatie wel zou willen doen, omdat ik dat dus zo zie. Het is wel mijn genetisch materiaal en het kind mag daar vanalles over vragen, maar ik zou er geen enkel probleem mee hebben om het niet als āmijn kindā te zien (emotioneel ouder/kind band gezien).
Eerlijk gezegd denk ik ook dat maar weinig onvruchtbare vrouwen een eiceldonatie zouden willen ontvangen van een vrouw die zich wel echt āmoeder voeltā van die eicel (en vervolgens kind). Daarmee bedoel ik emotioneel moeder, niet biologisch/genetisch.
Ik snap dat dit een gevoelig onderwerp is dus als ik echt mensen voor het hoofd stoot wil ik het gerust allemaal weghalen
1 like
Ik denk dat het juist belangrijk is dit soort berichten niet weg te halen. Lekker hypocriet, want ik deed het daarstraks wel š„².
Maar nu een paar berichten en minuten wijzer denk ik dat het, ondanks dat het pijnlijk kan zijn voor mensen, wel goed is sowieso meer over donatie te lezen. Van zowel voor- als tegenstanders. Het heeft jarenlang in een soort taboe sfeer gezeten en juist daardoor zijn er allerlei misstanden ontstaan.
2 likes
Ik verbaas me er juist enorm over dat mensen vallen over een missende pink? Als ik moet kiezen om na mijn zwangerschap incontinent te zijn/ moeilijk lopen whatever of een pink zou moeten missen zou ik het wel weten hoor: off with the pinkie! Ik twijfelde al extreem over kinderen, maar als de meesten ook nog eens dit soort (permanente) klachten hebben en daar niks over zeggen dan voelt het als een soort modern day pyramid scheme van Tena Lady.
19 likes
Is ruim de minderheid hoor die incontinentieklachten heeft (behalve een klein plasje bij het niezen misschien)
Overigens zou ik ook liever mijn pink missen dan diepe snee in vaginagedeelte, ik val ook meer over de rest dan de pink idd.
Wel interessant dat ernstig fysiek leed bij een bevalling als āokĆ©ā wordt gezien, maar als je vergelijkbaar fysiek leed buiten een bevalling ziet (zoals een vinger afsnijden) als heftig wordt gezien. Mensen zijn een raar soort!
3 likes
Behalve dat ik nogal moeilijk zwanger word/blijf en het geen optie is ligt het er ook aan hoe mijn omgang is met die vriendin en hoe ze met afspraken om gaat. En je kinderwens moet vervuld zijn, zodat je dit kan doen zonder spijt te krijgen.
Ik stond aan de andere kant, genoeg vriendinnen/mensen die riepen; oh ik zou haar voor je dragen als je dat wil, maar dat vond ik vaak geen optie.
Maar er was Ć©Ć©n familielid dat het serieus heeft aangeboden, we zitten qua opvoeding en normen en waarden op Ć©Ć©n lijn. We hebben het uitgebreid besproken, al onze wensen, hoe we het zouden doen, met partners tot ver in detail. Uiteindelijk hadden we het geld en de moeite er zelf niet voor over, want tenzij je geen baarmoeder hebt of bewezen onvruchtbaar bent (dat is bijna nooit), doen ze dit niet in NL (we wilden mijn eitje/man zijn zaad door haar laten dragen). Daarbij komt er juridisch heel veel bij kijken en dat loopt enorm in de papieren. Al die moeite vond ik het niet waard en niet eerlijk voor haar als ik voor mijn eigen gevoel niet 100% alles uit de kast had gehaald om zwanger te worden/blijven (dat uiteindelijk wel gedaan en zwanger geworden).
4 likes