Ik vind het zo egoïstisch en vreemd dat iemand anders voor jou bepaalt of je moet blijven leven of niet. En of je wel genoeg lijdt om euthanasie te mogen krijgen.
15 likes
Plus dat zelfmoord ook nog wel eens mislukt met alle gevolgen van dien. Mensen die bijvoorbeeld verder moeten leven met ernstige hersenschade.
En de belasting op de omgeving, niet alleen nabestaande maar ook de mensen die getuigen zijn of het lichaam vinden. Het is zo’n verschrikkelijke manier om een uitweg te moeten vinden van het leven.
3 likes
Ik heb eens een onderzoek moeten doen voor school (SPH, don’t judge) en die persoon vertelde dat zijn euthanasieverzoek was afgewezen, duurde sowieso heel lang, maar aan alles merkte je dat hij het psychisch zo zwaar had en geen enkele therapie (die hij moest volgen) gewerkt had. Lijkt me echt heel erg ellendig en uitzichtloos.
Ik ken ook de ‘andere kant’ van een familielid dat door zoveel psychische problemen, trauma’s etc zelf uit het leven gestapt is. Maar van haar hebben we nooit afscheid kunnen nemen. En dat is voor de nabestaanden nog meer klote
2 likes
Jaa ik denk dat er een hoop ellende bespaard kan worden als er betere regels en dingen komen daarvoor.
3 likes
Komt misschien ook omdat Knabbel en Babbel in het Engels Chip ‘n’ Dale heten haha
2 likes
Heb voor mijn opleiding, ook sph, hier zelfs een betoog over geschreven. Euthanasie bij psychisch lijden (maar dan specifiek in de tbs). Zo’n interessante opleiding!! Maar veel nieuwsartikelen daarvoor gelezen, vaak als het afgewezen wordt of als je er niet in gehoord wordt gaan mensen op een andere manier, die veel minder humaan is, uit het leven stappen.
—-
Maar goed is echt complex, ik zou het niet iemand zelf laten bepalen, ook niet met bedenktermijn, vind wel dat mensen meer gehoord moeten worden in hun wens maar soms zit iemand in zo’n ernstige depressie of is dood willen zelfs een soort waanidee of imperatieve hallucinatie… als je dat dan behandelt (wat heel lastig kan zijn, en zeer zeker niet altijd lukt) hoeft die doodswens niet meer te bestaan.
In ieder geval, belangrijkste is naar iedereen luisteren en respectvol te zijn en de doodswens serieus te nemen
2 likes
Maar ik denk dan, hoezo kan iemand anders dan voor die persoon bepalen dat die maar verder behandeld moet worden tot het eindelijk beter gaat? Misschien is dat voor die persoon helemaal niet de moeite waard. Misschien zijn al die jaren van depressie zo ontzettend zwaar dat dat niet opweegt tegen daarna niet meer depressief zijn.
Sowieso vind ik dat leven als veel te heilig wordt gezien. Mensen moeten ten koste van alles in leven gehouden worden, want wie weet worden ze ooit nog gelukkig. Voor mij zou dat niet hoeven. Als ik er niet ben, mis ik dat ook niet.
23 likes
Ja volgens mij wel! Kan alleen de originele post niet meer vinden
nav de vlog van Enzo
Lijkt het jou leuk om naast je broer/zus te wonen?
- Jazeker!
- Neutraal
- Nee
- Ligt er aan welke broer/zus
- Ik ben enig kind
0 stemmers
Ik moet hierdoor gelijk denken aan Lisanne (ze had mee gedaan aan hollands get talent) zij heeft ook echt moeten vechten voor haar euthanasie. Is toen ook een docu over haar gemaakt.
Vond het zo vreselijk om te zien dat ze niet meer wilde maar ze maar door moest gaan.
Ja is een lastige kwestie. Maar laten we even iemand nemen met een psychose. Een psychose kan weken, maanden aanhouden. Sommige zijn zelfs chronisch psychotisch. Als je psychotisch bent kan je heus nog wel levensgeluk ervaren, afhankelijk van type psychose en evt. comorbiditeit. Maar in zo’n staat waarin je contact met de realiteit verloren bent vind ik niet dat je daar beslissingen over kan nemen. Ik vind het zonde om iemand niet alles te laten proberen voordat iemand geëuthanaseerd kan worden. Maar ja, ik zie het leven dan ook wel als iets waardevols. Ik weet ook dat dat voor veel mensen gedurende een (korte of (hele) lange) periode niet zo voelt. Toch voor de mensen die herstelden en waarbij hun doodswens is verdwenen is het leven ook waardevol. Het is dus mogelijk. Zonde om na 1 behandeling het op te willen geven vanwege hoe je je voelt, terwijl je nog niet genoeg geprobeerd hebt wat daar mogelijk verandering in brengt.
Dus ik vind dat een professional wel moet beslissen of er genoeg geprobeerd is. Ben bang dat anders veel mensen in een ernstige depressie zich laten euthanaseren terwijl ze waarschijnlijk (want depressie verdwijnt vaak ook weer (maar komt ook vaak weer terug helaas)) zich over een tijdje anders voelen. In een heel diep dal kan je keuzes maken waar je spijt van hebt als je daar weer uit bent.
1 like
Klopt. Maar vind ook dat er geen onderscheid gemaakt moet worden tussen fysiek of mentaal lijden hoor. En ja zoals het nu gaat vind ik de euthanasieregeling prima, mag wellicht wat aan gedaan worden in de zin dat sommige psychiaters handelingsverlegen zijn, te terughoudend. Hun cliënten niet serieus nemen etc. Maar verder qua voorwaarden vind ik het goed zo.
In de poll was een optie of een professional of de persoon zelf alleen moet beslissen. Ik vind de input van een professional wel belangrijk in deze.
Ik vind dat iedereen zelf mag bepalen wanneer er sprake is van een voltooid leven, maar ik vind niet dat we zorgverleners kunnen dwingen om het euthanasieverzoek uit te voeren.
6 likes
Ik denk dat de mensen die euthenasie aanvragen daar niet komen na 1 behandeling. Vaak zijn het mensen met verschillende diagnoses die allerlei behandelingen hebben gehad en inmiddels de hoop op een beter leven hebben opgegeven. Ik vraag me dan af of het verstandiger is om maar naar oplossingen te blijven zoeken met de kans dat diegene alsnog zelf er een einde aan maakt. Met allegevolgen van dien. Of dat je diegene een eervolle dood kan bieden.
2 likes
Omg nee, mijn nichtje is een soort van verslaafd aan mij. Ik kan amper alleen naar de wc. Het lijkt me vooral daarom verschrikkelijk. En verder gewoon omdat ik het prettig vind niet te dicht bij familie te wonen.
3 likes
Dat klinkt schattig wel haha
1 like
Ik zie dus in de praktijk het wel voorkomen dat mensen die absoluut niet uitbehandeld zijn, euthanasieverzoeken indienen. Worden dan ook geweigerd, maar daarom vind ik dat op dat gebied het euthanasiebeleid niet versoepeld moet worden.
Aanrader is trouwens het boek van Noa van Pothoven. Deze heet geloof ik Winnen of Leren. Een meisje met verschillende psychische aandoeningen, welke ook opgenomen is geweest in de jeugd ggz. Ze heeft haar reis vastgelegd, haar ervaringen. Behandelingen die ze gehad heeft en welke mislukt zijn. Zij heeft ook een levensbeëindigingsverzoek ingediend (volgens mij uiteindelijk op een andere manier overleden). En hoe moeilijk ook om dat te zien bij een 17-jarig meisje, ben blij dat ze rust heeft. Is écht een heftig boek, maar een enorme aanrader voor iedereen die daar interesse in heeft. Ik heb wel wat tranen gelaten.
1 like
Ja het is ook heel lief hoor, zij zeggen ook, ze is idolaat van je! En ik hou echt van haar maar ik weet niet of ik zou aankunnen met de wetenschap dat ze weet dat ik naast haar woon. Dan ligt ze elke nacht in mijn bed. Ze ziet mij ook niet als tante maar noemt mij altijd haar vriendin, en ‘wij zijn vriendinnen!!’
1 like
Wanneer ben je uitbehandeld? Na 10 behandelingen? Na 10 jaar? Zo wil je toch niet leven? Als ik in zo’n situatie zou zitten zou ik ook niet na jarenlange zware depressie nog 10 jaar in behandeling willen. Laat me gewoon met rust en laat mij zelf bepalen wanneer ik ondraaglijk lijd en uitbehandeld ben.
12 likes
Haha, je hebt dan geen kat/hond meer nodig voor in bed 
Nee, ernaast wonen zou dan wel too much zijn. 