Gestresst, ik denk dat 8 er het meest zo uitziet?
@Karl_Lagerfeld @DeFourneau @death_by_sexy ik denk inderdaad ook echt dat het aan de omgeving ligt. Dit was in een dorpje. Denk dat ze daar minder gewend zijn. Ga zometeen naar de stad. Kijken of ze daar minder bekrompen zijn haha. Al keken mijn ouders ook behoorlijk maf toen ik er vanmorgen mee binnen wandelde
Nee, en dat snap je zelf ook wel.
De meest recente keren dat ik de politie heb gebeld waren toen een meisje door dr vriend in elkaar getrapt werd midden op straat (en toen ben ik er ook tussen gaan staan), toen ik last van geluidsoverlast had 5 nachten achter elkaar tot 4 uur 's nachts, toen bleek bij een steekpartij dat we camerabeelden hadden van de dader en toen er 550 euro aan nepgeld in mijn brievenbus was gegooid.
Maar hey, denk vooral gelijk dat soort ongein.
Nee, dat zou ik niet melden. Als ik weet dat mn buurman drugsdealer is wel.
Als ik meer achtergrondinformatie heb dan meld ik iets, als ik een vermoeden heb of aanname doe niet. Mensen in mijn omgeving die drugs gebruiken snitch ik niet en lees ik de les niet, daar bemoei ik me niet mee. Ik heb nog steeds meerdere mensen die op recreatieve wijze gebruiken, daar heb ik geen oordeel over. Maar omdat ik het dichtbij fout heb zien gaan vind ik dat wel moeilijk om te zien.
Edit: ik heb overigens nog nooit stiekem geklikt. Ik heb nog nooit de politie gebeld als ik zelf de kans had er iets aan te doen (bij geluidsoverlast heb ik bijvoorbeeld ook eerst een Whatsapp gestuurd, aangebeld en gebeld en hier een poll geopend haha) en ik heb ook nooit de kliklijn gebruikt.
De vriend zijn wapen die ik aangaf heb ik zelfs ook eerst nog tegen hem gezegd dat ik dat zou doen, zoals ik net al zei.
Dubbele edit: is niet waar trouwens, ik heb 1 keer anoniem gemeld toen een zwangere kennis door dr drugsverslaafde vriend van de trap werd gegooid en aan dr haren door het huis werd gesleept. Dat durfde ik niet niet-anoniem te doen.
Dat was ook eerder sarcastisch/niet heel serieus bedoeld hoor. Tuurlijk hoeft niet iedereen alles mooi te vinden. Maar om mensen uit te lachen vind ik ook niet echt ok.
Hierboven zijn al veel tips gegeven die ik wilde geven. Misschien kun je apps installeren, zoals Bumble of Hey!Vina. Bij een club gaan, of desnoods zelfiets opzetten (spelletjesavond, kookclub, boekenclub). Zelf gebruik ik ook Instagram om mensen in mijn nieuwe stad te gaan volgen. Soms is er een online klik en spreek ik met iemand af.
Ja, ik vind het jammer, want ik beschouw het deels wel echt als mijn eigen schuld. Ik mis Ă©Ă©n vriendin best erg. Eenzelfde soort vriendschap heb ik ook niet meer kunnen vinden, het gaat allemaal wat oppervlakkiger nu?
Ik vind een persoon sneller aardig als diegene af en toe self-deprecating jokes maakt
- Ja
- Nee
- Maakt mij niet uit
0 stemmers
Ik heb een collega die altijd alleen maar positief over zichzelf spreekt. Ze werkt zo hard, en ze doet het allemaal zo goed thuis, en ze komt altijd voor iedereen op etc. Enerzijds heb ik bewondering voor haar zelfvertrouwen (als die oprecht is), maar ik merk zelf dat ik mensen die af en toe wel eens zeggen âik maak er altijd een puinhoop vanâ (oid) vaak veel sympathieker vind.
Ja love zelfspot. Dat zijn misschien wel mijn favo grapjes
Krijg jij wel eens te horen dat je stil bent? (Niet van bezorgde vrienden/familieleden maar gewoon op je school/werk of zo)?
- Ja, regelmatig of vaak
- Heel af en toe
- Vroeger wel maar tegenwoordig niet meer
- Nee, dit heb ik nooit gehoord
0 stemmers
Vind je het vervelend als iemand dit tegen je zegt?
- Ja en ik geef dat ook aan
- Ja, maar ik doe er niks mee
- Nee, maar ik reageer er wel op
- Nee en ik reageer er niet op
0 stemmers
Ik vind het niet vervelend als iemand het zegt (volgens mij bedoelen ze het vaak ook niet vervelend), maar ik weet ook weer niet echt wat ik vervolgens moet zeggen. Als mensen me iets beter leren kennen dan merken ze vanzelf wel dat ik in het algemeen stil ben, maar dat een rake opmerking of goede ideeën ook prima van mijn kant kunnen komen
@morale wat zeg je dan? Ik vind het echt heel kut als mensen dit tegen mij zeggen. Net hoorde ik het van de directeur van het bedrijf waar ik werk. âWat ben jij stil, roep of zing af en toe eens wat!â En ik wil echt naar hem schreeuwen dat ik geen circusaap ben die zomaar doet wat hij wilt maar ik zat alleen maar schaapachtig te lachen.
dit niet zozeer maar ik krijg ZO VAAK de vraag/opmerking âkun je niet wat vrolijker kijkenâ âis er ietsâ en raak daar zĂł triggered van
iets in de aard van âja, dat is toch niet ergâ of âik heb niks te zeggenâ.
Ik ben alleen stil als ik me niet op mn gemak voel, dat had ik vroeger bijv tijdens verschillende stages. Dan werd er wat van gezegd, maar dat vond ik dan dus ook nog eens een kutopmerking, dus het was niet dat ik dan lekker los ging en opeens een spraakwaterval werd ofzo
Krijg jij weleens te horen dat je (te) veel praat?
- Ja
- Soms
- Nee
- Een heel enkele keer eens voorgekomen
0 stemmers
Ja precies, door dat aan te geven maak je het alleen maar ongemakkelijker allemaal. Ik ben gewoon een vrij rustig persoon, werk hier nog niet zo lang en voel me inderdaad nog niet helemaal op mijn gemak. Maar nu ik die opmerking gehoord heb, voel ik een soort drang om meer te zeggen of zo, dus ik heb nu al twee keer de telefoon gepakt om iets aan een collega te vragen wat eigenlijk helemaal geen haast heeft, alleen om de stilte te breken. Voel me echt stom en opgelaten en als hij er nog een keer een opmerking over maakt ga ik er wel wat van zeggen.
Ik krijg zowel vaak te horen dat ik stil ben als dat ik veel praat, haha . Oh, en ook hĂ©Ă©l vaak âstille waters hebben diepe grondenâ, als mensen me beter leren kennen, omdat ik dan toch niet zĂł braaf of stil blijk te zijn. Maar ik ben vooral stil in groepen en als ik mensen nog niet zo goed ken. Ik vind het al snel erg druk ook en dan heb ik niet de behoefte om daar nog eens aan bij te dragen. 1-op-1 of in kleine groepjes kan ik wel echt wat af tateren.
Ik praat meestal eerder teveel dan te weinig, maar ik ben ook best wel wisselvallig eigenlijk. Als ik er een keertje geen zin in heb allemaal, of het besproken onderwerp me niet interesseert, of ik de mensen waar ik bij ben saai vind, dat trek ik mijn bek niet open. Ik heb niks met small talk en ik voel dan ook niet zo de behoefte om toch mee te doen uit beleefdheid.
Ik ben inmiddels wat minder stil, maar vroeger was ik echt muisstil en je hoorde me nooit. Dan kreeg ik dus wel opmerkingen, maar ik zei dan vaak dat ik niet zo de behoefte voelde om altijd maar mijn stem te laten horen/op de voorgrond te staan. En âals ik wat interessants te melden heb dan hoor je het welâ.
Ik snap die aversie tegen stille mensen sowieso niet echt. Mensen die hun mond niet kunnen houden zijn een stuk irritanter (en vaak de personen die anderen wijzen op hun stilheid).