Ik heb het 2 keer gehad. Eerste keer was echt heel intens en snel (maar ook snel over). Nu bij m’n vriend moest de liefde groeien (ook omdat ik bang was voor weer een gebroken hart) maar ben ik 2 jaar later juist (nog) intens verliefd. Dat je soms niet weet wat je er mee aan moet haha (maar niet per se Marco Borsato achtig, gewoon heel heel gelukkig).
Ik vraag me af of het dan wel hetzelfde gevoel is wat er beschreven word. Want ik ben ook wel eens heel verliefd geweest en dat mijn hele stemming daarvan beter werd. Zoals jij het zegt je heel gelukkig voelen. Maar was het ook zo intens als die liedjes beschrijven ? Dat je bij wijze niet kan ademen als je partner in de buurt is?
Hm nou die eerste keer was ik vooral heel verwonderd. Dat iemand je zo prioriteit #1 maakt en dat alles vanzelf gaat enzo.
Nu bij m’n vriend is het soms wel dat ik heel gelukkig ben en dat het dan soms door m’n hoofd flitst van ‘wat als het stukloopt’ (of als hem iets overkomt), haha lekker dramatisch. Dan voelt het wel een beetje zo misschien? Maar over het algemeen ben ik denk ik te nuchter voor van die echte liefdesliedjes zoetsappigheid.
Edit: niet kunnen ademen bij je partner lijkt me ook helemaal niet goed, alsof ie op een voetstuk staat of zo
Team ‘petatte’ Limbo of niet he…
Haha ja niet kunnen ademen is wel overdreven maar ik weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven. Oké ik denk dat ik tot de conclusie ben gekomen dat liefdesliedjes liefde zo omschrijven omdat het een vorm van entertainment/kunst is. In plaats van zoals ik dacht een speciale soort van liefde.
Ja, misschien is het ook wel de leeftijd! Of iig dat zorgeloze, dat je niet al gelijk nadenkt over de toekomst
Hahaha herkenbaar. Heeft het verder ook niet meer te maken met volwassen worden? Op je 17e is verliefdheid gewoon verliefdheid maar als je ouder word dan ga je ook nadenken over je behoefte/wensen en de toekomst. Dan is de liefde niet meer zo vrijblijvend haha.
Mijn vriend en ik kopen allebei een heel lot, is een beetje traditie geworden.
Wat moet ik doen?
- Eerst spaghetti carbonara maken, eten, opruimen en verslag maken
- Eerst verslag maken en daarna koken, eten en opruimen
- Eerst opruimen, dan koken, eten en verslag maken
0 stemmers
Mijn beredenatie: door de honger ga je nog harder werken aan je verslag. En opruimen voor het koken zou zonde zijn. Kun je dat in één keer doen.
Ik juist andersom, kan me echt niet concentreren met een lege maag…
Hmm maar ik word vaak juist moe na het eten… Ik ga nu eerst verslag maken en daarna koken en opruimen. Heb ook nog niet heel veel honger dus moet goed komen!
Ik vind het echt heel interessant om verschillende meningen over verliefdheid te lezen, omdat ik hier voor mezelf zo erg over nadenk. Ik heb een vriend, maar dat verliefde gevoel heb ik eigenlijk nooit gehad. Al mijn vriendinnen hebben ook een vriend en die hadden dat allemaal wel. Dus dan krijg ik wel vragen als ‘maar heb je dan nooit dat je super gelukkig bent als je alleen maar naar hem kijkt?’. Nou nee, nooit eigenlijk. Voel me echt een botte hork dan. Of ga dan twijfelen aan mijn relatie. Maar we komen wel enorm overeen in toekomstplannen, levensvisie, karakter, intelligentie etc. En dat vind ik belangrijk, niet perse een gevoel.
Nu denk ik zelf eigenlijk dat of je zo super verliefd kunt worden ook afhangt van je karakter. Als ik naar mijn vriendinnen kijk: super romantisch, gevoelsmensen. En ik zelf: enorm rationeel en beslis altijd met mijn hoofd ipv hart. Ik geloof ook totaal niet in ware liefde en denk dat ik met 1.000 andere mensen net zo gelukkig was geweest als met mijn vriend. Dus je instelling maakt denk ik ook wel uit.
Jaa wel ware liefde maar niet dat er maar één “ware” is (zo zie ik het dan)
Ik at gisteren voor het eerst sinds jaren chocoladepepernoten en nu ben ik benieuwd
Chocoladepepernoten…
- Puur
- Melk
- Wit
- Gek smaakje van van Delft, Bolletje, Hema blabla (welke?)
0 stemmers
Puur en wit tegelijk
Ik bedoelde in dit geval inderdaad ook ware liefde als in ‘dit gevoel kan maar bij één persoon en ik kan met niemand anders gelukkig zijn.’ Wat jij zegt is idd wel zo, zo had ik er nog niet eerder over nagedacht.
Melk en wit tegelijk
Ik geloof ook wel dat je instelling uitmaakt, maar als ik naar mezelf kijk dan matcht dat niet per se zo. Ik ben superrationeel en geloof niet in de ware, maar kan echt ontzettend hoteldebotel-kan-alleen-nog-maar-aan-hem-denken-verliefd worden. Ik vind dat voor mezelf ook een vereiste voor ik aan een relatie begin, ik moet echt ontzettend gek op iemand zijn, en hij op mij. Ik moet continu in dubio zijn of ik goede gesprekken met hem wil voeren of dat ik hem wil bespringen. I WANT FIRE