Het is volgens mij inderdaad een soort recht om even te ‘logeren’ in het huis tot de echte erfgenaam er iets mee wil. Om te regelen dat het van jouzelf of van je partner wordt als 1 van jullie overlijdt is echt een testament nodig. En dan nog de hoop dat diegene de lasten zelf kan dragen.
Leuk!
Ik ben met mijn vriend na 3 jaar samen gaan wonen, we kende elkaar al 5 jaar. Samen zijn we een huis gaan huren, dit huis kwam op ons pad omdat vrienden van ons gingen emigreren. Daar aan vooraf hadden we al eens besloten dat áls we samen zouden gaan wonen, we een huis met meer dan 2 leefruimtes zouden willen. Financieel legden we steeds 50/50 in, ook bij de aanschaf van spullen en we hadden een gezamenlijke rekening aangemaakt. Hij legt voor boodschappen 50 euro meer in p/m omdat hij veel minder zuinig is en meer koopt dat ik niet gebruik.
Rustig praten en afspraken maken kan helpen, samen een beeld schetsen van het samenwonen, zodat je verwachtingen een beetje overeen komen. Bijv qua huishouden, boodschappen, hoeveelheid thuis/buiten de deur zijn, televisiegebruik, gamen etc.
Mijn vriend is nogal dominant, maar door rustig het gesprek aan te gaan lukte het me uiteindelijk altijd mijn zin te krijgen of tot een gezamenlijk besluit te komen.
Qua spullen hebben we exact dezelfde smaak, dus samen alles uitgezocht. Hij geeft meer om technische snufjes, dus qua aanschaf digitale shit was het beetje geven en nemen.
Tip 1: Wees realistisch. Ik bereidde mij al beetje voor in mijn hoofd dat het heus niet altijd leuk zou zijn, dat het even een modus vinden is met elkaar, en dat samenwonen voor- en nadelen heeft. Dat hielp me om op mindere momenten te relativeren.
Tip 2: Blijf denken aan tijd voor jezelf. Door soms even afstand te nemen van elkaar ga je elkaar weer extra waarderen en verminderen ergernissen.
Tip 3: Als er ergens ruzie over ontstaat, ga hier dan probleemoplossend mee om. Praat het uit, verzin afspraken, praktische oplossingen etc.
1 like
Wij zijn na 3 maanden al gaan samenwonen. Ik woonde in een tijdelijk appartement waar ik uit moest dus eigenlijk ook uit praktische overwegingen bij m’n vriend ingetrokken die een koophuis heeft. Maar ik heb er geen moment spijt van gehad! Ik vind het heel gezellig, alsof je elke nacht een logeerpartijtje hebt haha.
Qua kosten storten we naar rato op de gezamenlijke rekening en ik maak mijn deel van de woonlasten over naar m’n vriend. We hebben een schoonmaakster dus geen ruzies over huishouden 
Ik had met mijn ex al samengewoond dus ik vond de stap ook niet zo groot om er nu zo snel weer voor te gaan. Doordat ik dinsdag tm zaterdag werk en hij maandag tm vrijdag hebben we ook ieder een dag voor onszelf, dat vind ik wel heel prettig.
2 likes
Nee dit klopt niet. In een verblijvingsbeding worden de gezamenlijke goederen (dus eventueel ook het huis) toegedeeld aan de langstlevende partner. Het moet alleen nog wel worden geleverd dus het is belangrijk om in het samenlevingscontract een onherroepelijke volmacht op te nemen.
Die goederen blijven dan ‘buiten’ de erfenis.
Ik denk dat je misschien in de war bent met wanneer het huis van een van de twee partners is. Dan kan de partner waarvan het huis is inderdaad bepalen dat de andere partner na overlijden van de eerste partner nog een x tijd in de woning kan blijven wonen. Dat is een wettelijk recht dat je zou hebben als je getrouwd bent, maar voor samenwoners kun je het dus zelf zo afspreken. Je verkrijgt dan alleen een gebruiksrecht en geen eigendom.
Ons huis is geen gezamenlijk goed. Hij is eigenaar, ik niet. Vandaar dat de situatie bij ons zo uitpakt (of ten minste dat is wat ik ervan begreep)
Niet-gezamenlijke goederen vallen inderdaad niet onder het verblijvingsbeding, daar heb je echt een testament voor nodig, vandaar.
1 like
Ik woon nu 5 jaar samen met mijn vriend, daarvoor hadden we 3 jaar een lange afstandsrelatie. Toen we ons eerste huisje betrokken, studeerde ik nog en werkte hij. Dus hij kocht officieel dat huis. Qua geld hebben we het in het begin gedaan dat hij de vaste laste betaalde en ik de boodschappen. Na een ongeveer een jaar hebben we een gezamenlijke rekening geopend en daar storten we beide onze salarissen op en hier doen we gewoon alles samen van. We hebben dus beide geen ‘‘eigen’’ geld/rekening. Begin dit jaar hebben we samen een huis gekocht, maar we hebben nog niets vast laten leggen. Moeten we echt doen ook mbt onze dochter.
Qua huishouden en verzorging van onze dochter doe ik denk ik 90%. Hij let natuurlijk wel op onze dochter en brengt haar wel eens naar bed. Maar ik ben degene die er over het algemeen 's nachts en 's ochtends uitgaat haar doucht, aankleed etc. Mijn vriend werkt wel veel en zorgt voor 70% van de inkomsten ik werk dan parttime.
In het begin vond ik het wel eens moeilijk om ‘‘zijn’’ geld uit te geven, als ik bijvoorbeeld wat duurders kocht ofzo. Mijn salaris is zeg maar de helft van de vaste lasten. Maar daar heeft hij snel korte metten mee gemaakt. Hij vind dat alles voor ons samen is omdat hij meer kan werken omdat het thuis regel dus dat is wel fijn. Omdat we alles samen doen overleggen we het wel als we ‘grotere’ bedragen uitgeven. Tenzij het voor mijn dochter is, dan overleg ik eigenlijk niets.
1 like
Ik heb wel een beetje last van koudwatervrees nu het dichterbij komt. Ik ben bang dat het te snel is en te veel en ik ben ook erg bang voor een sleur ofzo. Of dat we veel ruzie gaan krijgen. Opeens denk ik alleen nog maar aan de negatieve dingen.
Hebben jullie dit ook gehad?
Ik was er een beetje bang voor omdat ik van een langeafstandsrelatie naar samenwonen ging, en ik dus erg op m’n vrijheid gesteld was. Maarrr wij hebben ook al wel 6 weken samen vakantie gevierd en een week in een campervan rondgereden en dat ook overleefd.
Uiteindelijk is het echt het beste ooit. We hebben bijna nooit ruzie (niet vaker als toen we niet samenwoonden). Je moet gewoon duidelijk communiceren en aangeven als je even me-time nodig hebt. En gewoon lekker je eigen ding blijven doen, apart met vrienden afspreken etc.
1 like
Hoe hebben jullie het precies gedaan als je vriend een huis heeft gekocht en jij dus bij hem inwoont? Dit gaat wsl bij ons gebeuren omdat mijn vriend voldoende geld heeft en ik niet, maar ik weet nog niet zo goed hoe en wat.
Betalen jullie dan huur aan hem? Wordt het huis ooit van jullie samen? Als de badkamer oid verbouwd moet worden, betalen jullie daar dan allebei evenveel aan? Want de waarde van het huis gaat dan omhoog wat alleen voor hem gunstig is.
Voldoende geld in welke zin? Voor kosten koper bijvoorbeeld. Of om de hypotheek maandelijks te betalen? Zou jij wel de helft van de hypotheek iedere maand kunnen betalen?
Ik zit nu ook in deze situatie!
Ik verdien zelf maar 270 euro per maand (vanaf volgend jaar ben ik klaar met mijn studie en ga ik normaal verdienen). En wij hebben nu dat mijn vriend gewoon de hypotheek betaalt en dat ik wel meebetaal aan boodschappen, maar wel naar rato. Dus nou ja dat zal niet veel zijn en mijn vriend wil niet dat ik leen, dus de meeste kosten zullen op hem komen. Ik vind het wel lastig om te bepalen hoe en wat ik met mijn maandsalaris ga doen qua potjes maken voor verjaardagen, kleding, sparen. Blijft zo weinig van over dan haha. Hoe zouden jullie dit verdelen?
Edit: klinkt alsof mijn vriend al een huis heeft maar dat is niet zo haha.
Ik heb je een privé berichtje gestuurd!
Ik betaal aan alles naar rato mee behalve de aflossing van de woning. Het geld wat ik bespaar op aflossing gebruik ik om zelf een potje op te bouwen. Onderhoud dat direct aan de woning vast zit (bijv een ketel) doet hij. Onderhoud wat meer voor de fun of de look is bespreken we eerst samen (een mooiere kraan in de badkamer bijv). Doordat ik ook een potje opbouw gaan we er vanuit dat we bij een volgend huis aardig gelijk opgaan. Wat ik achteraf wel kan aanraden: als je elkaar genoeg vertrouwd en er zicht is op een situatie waarbij jullie beiden bijdragen aan de lasten zou ik het samen kopen. Wij hebben afgelopen jaar gekeken naar zaken als inkopen en dat is behoorlijk prijzig. Achteraf hadden we het misschien vanaf het begin samen willen doen (maar toen wisten we nog niet dat het zo lekker zou gaan, als je meer wilt weten moet je maar even een berichtje sturen ).
Ik zou alleen aan de gebruikskosten betalen. Dus bijv. de hypotheekrente, gwl en boodschappen.
Als je hem huur betaalt, betaal je gewoon zijn hypotheek af en gooi je dus geld in zijn spaarpot.
Stel jullie zouden uit elkaar gaan dan krijg je dat niet meer terug, tenzij je dat op papier zet maar dat is voor hem ook vervelend want dan moet hij jou in één keer een groot bedrag betalen.
Als het huis ooit van jullie samen wordt kun je altijd nog iets regelen met dat je jezelf bijv. inkoopt.
Ik zou ook niet meebetalen aan de badkamer e.d. zolang het niet op jouw naam staat om dezelfde redenen als ik noemde bij de hypotheek.
De hypotheek en een nieuwe badkamer zijn geen kosten, de hypotheekrente een gwl wel. Meebetalen aan de kosten is prima.
Nooit meebetalen aan een huis dat niet op jouw naam staat is mijn credo.
11 likes
Wij gaan bijna samenwonen! Wel pas na 7 jaar, samenloop van omstandigheden. Ben heel erg benieuwd hoe het allemaal gaat lopen haha!
3 likes
@Flamoes helemaal met jullie eens! Ik voelde me helemaal in het begin nog eens een parasiet toen ik dit voorstelde, tot ik een keer berekende wat aflossing over een periode van tien jaar met ons vermogen zou doen. Hij zou 24.000 euro besparen en ik uitgeven. Je snijdt jezelf zo enorm in de vingers als je meebetaalt.
1 like
Ja ik snap wel dat het heel scheef voelt om bijna gratis bij iemand te wonen, vandaar dat veel mensen toch meebetalen. Maar een huis afbetalen is geen kost. Je gooit het geld eigenlijk gewoon in je spaarpot. (Als het het jouw huis is dan.)
Als je dat per se wil dan kan dat alsnog wel maar dan moet je alles gaan vastleggen.
Ik snap wel dat het moeilijk kan zijn om het op deze manier voor te stellen.
1 like
Ik kom even binnenvallen! Weet niet of ik in het juiste topic zit, maar hier komt ie : Ik ben nu een maand of 8 samen met mijn vriend, en we begonnen snel over samenwonen (ik ben 22, hij 24) en we zijn beide nog thuiswonend. Natuurlijk is het heel leuk en spannend om het daar over te hebben, alleen denk ik dat het toch ergens handig en verstandig is om eerst een eigen huisje/kamer te hebben. Soms hebben we beide nogal andere verwachtingen van de kosten, en wil ik het eerst even ‘‘zelf’’ gedaan hebben. Ik denk toch dat dat een goede start is. Maar aan de andere kant, als we beide iets voor ons zelf zoeken, zijn we ook weer duurder uit. Beide huur betalen, beide reiskosten etc. Ik ben iemand die veel eigen ruimte nodig heeft, dus eerst apart beginnen lijkt me stiekem wel ideaal. Sparen is wel een ding, want verdien geen volle bak, en wil ook mijn rijbewijs halen. Het is zozozo lastig allemaal.
Hoe hebben jullie dat gedaan, en zijn jullie wel snel gaan samenwonen? Ik ben enorm benieuwd naar jullie tips en of ervaringen.
Ik ben zelf ook snel gaan samenwonen (11 maanden) en was toen 22. Nooit spijt van gehad, maar wij zaten qua kosten en hoe we de toekomst zagen wel volledig op een lijn en waren beiden ruim vier jaar het huis uit. Ik ben zelf heel erg van het; je kan het maar beter proberen, als het fout gaat zie je dan wel.
Maar ik denk dat als je aan je zelf merkt dat je het eigenlijk eerst nog eens zelf wil proberen je er wel goed aan doet om naar dat gevoel te luisteren. Samenwonen is wat dat betreft niet altijd fantastisch en ik vind het zelf wel fijn dat ik ook altijd weet hoe het was on dingen alleen te fiksen. Wat sparen betreft zou ik me niet teveel zorgen maken. Als je na een jaartje beiden op een eigen plek bedenkt toch bij elkaar in te trekken heb je een jaartje gemist. Wat is dat op een leven?
1 like