Omdat het onderwerp toch wel regelmatig terugkomt, bij deze een topic.
Leuk! Ik studeer zelf om dominee te worden. Ik ben christelijk opgevoed, maar mijn denkbeelden zijn wel gaan verschuiven in de loop der jaren.
Ik wil graag wel benoemen dat ook al ben ik christelijk, ik me echt niet persoonlijk aangevallen voel als mensen andere dingen vinden, of de kerk stom vinden. Dus houd je vooral niet in.
Geloven er andere mensen nog iets?
Ik weet niet wat eens of dit mag dus dan moet het verwijderd worden, geloof jij in Jesus? Alleen al in om ja en nee te beantwoorden.
Ik ben ook christelijk opgevoed, niet streng maar het speelde wel een rol in het dagelijks leven. Ik geloof zelf niet maar haal wel enorme rust uit het bezoeken van kerken of het aansteken van een kaarsje in een kapel als iets niet zo goed gaat of als ik ergens op hoop. Niet omdat ik denk dat er een god met me meekijkt maar wel omdat het het gevoel geeft dat ik iets doe als er bv. iemand ziek is oid.
Vind het geloof, waarin dan ook en mits niet extremistisch wel mooi. Het lijkt me fijn om ergens in te geloven en in deze zin vastigheid te hebben, al kijk ik er misschien te eenzijdig naar.
Ja, ik geloof in Jezus!
In waarin geloof jij hem? Kun je dat uitleggen?
Hoe bedoel je dit precies? Wat ik met mijn geloof doe in mijn dagelijks leven? Wat ik geloof? Waarom ik geloof?
Leuk topic! Ik ben rooms-katholiek opgegroeid als in ik ben gedoopt en heb mijn communie en vormsel gedaan; maar dat is allemaal uit gewoonte vanuit het dorp, er is (ook van huis uit) nooit wat mee gedaan.
Sinds twee/drie jaar is mijn interesse wel gegroeid. Ben daardoor in wat christelijke app groepen beland en ik zoek regelmatig zelf dingen op. Ik kan mijzelf nog geen overtuigend christen noemen, maar blijf het interessant vinden en groei met de dag. Praat hier dus graag mee
Leuk topic. Ik ben (protestants) christelijk en ben hier ook heel actief mee bezig in de kerk etc. Wel grappig om te zien dat ik niet de enige ben met een religieuze achtergrond!
Leuk topic! Ik vind mezelf katholiek light haha. Ben gedoopt en heb mijn communie gedaan maar wilde daarna niet meer naar de kerk dus ik heb nooit mijn vormsel gedaan. Ik was van plan om me uit te gaan schrijven op mijn 18de maar toen kwam er een nieuwe paus en kreeg ik weer wat meer interesse dus uiteindelijk nooit gedaan. Er zijn ontzettend veel dingen binnen de kerk waar ik het niet mee eens bent of niet in geloof maar op een of andere manier trekt het me toch en voelt naar een kerkdienst gaan echt als thuiskomen. Heb er sinds een paar jaar dus weer wat meer interesse in en ik ben net verhuisd dus hoop dat ik in mijn nieuwe woonplaats een leuke kerk of jongerengroep kan vinden
Je verhaal is heel herkenbaar. Vooral de hypocrisie vanuit de kerk stoot mij erg tegen de borst. Veel show voor āde mensenā/omgeving. Mijn moeder heeft daar nogal een handje van, die hecht veel waarde aan wat andere zien/vinden. Vroeger ging ik braaf met mijn ouders mee en heb ook belijdenis gedaan. Uiteindelijk na een aantal jaren ben ik naar een andere kerk gegaan maar ook hier kom ik alleen nog af en toe wanneer ik het gevoel heb om te gaan.
Protestants christelijk opgevoed en ben dit nog steeds. Heb bij een christelijke studentenvereniging gezeten, wat ik super gaaf vond! Ik kom niet vaak meer in de kerk, omdat ik onze huidige dominee nirt geweldig vind. Ik kijk wel bijna elke zondag naar de preek van Hour of Power op RTL5.
Maar mijn ābandā met God is wel eens beter geweest. Bid niet heel vaak en ben minder met mijn geloof bezig. Zou dat weer meer op willen pakken.
Ik ben protestants-christelijk opgevoed en ik kom uit een gezin waarin het geloof ontzettend belangrijk was. Op mijn 17e was ik het ineens helemaal zat en ben ik plotseling gestopt met naar de kerkdiensten (iedere zondag twee keer) en de catechisaties te gaan. Vooral omdat ik me tegen mijn ouders wilde verzetten, ik had er toen verder nog niet heel goed over nagedacht.
Later ben ik dat wel gaan doen, maar daar kom ik niet helemaal uit. Ik denk niet dat ik geloof dat God bestaat, maar het geloof heeft zoān grote rol gespeeld in mijn leven en is jarenlang zo iets vanzelfsprekends geweest dat ik me er nog steeds niet volledig van kan losmaken.
Ik weet niet zo goed wat ik van de kerk vind, ik vind het dubbel. Als ik naar de specifieke gemeente kijk waar mijn ouders lid van zijn zie ik daar echt mooie dingen. Mensen staan voor elkaar klaar en kijken oprecht naar elkaar om. Iedereen is welkom daar en als er iemand problemen heeft, van welke aard dan ook, wordt er altijd hulp geboden. Echt vanuit de overtuiging dat geloven iets is wat je actief doet en dat naastenliefde ontzettend belangrijk is.
Maar tegelijkertijd is dit een gemeente binnen een kerkgenootschap waarin het homohuwelijk niet erkend wordt en waarin alleen mannen functies mogen bekleden, om maar even een paar dingen te noemen waar ik het zeer mee oneens ben en die ik eigenlijk ook in strijd met de kern van het geloof vind.
Ik ben 3 jaar geleden bekeerd tot de Islam. Ik ben zelf niet opgevoed met een geloof, maar wel altijd veel interesse erin gehad. Persoonlijk kon ik op al mijn vragen, antwoorden krijgen uit de Koran en de overleveringen.
Interessant! Mag ik vragen hoe jij bij de Islam bent gekomen? Bedoel ik niet hoe je je bekeerd hebt, maar uhm hoe je in contact bent gekomen en wist dat dat hƩt geloof voor je was zegmaar.
Ik heb dus ook vanuit mezelf interesse in geloof. Toevallig dan in het Christendom omdat dat iets meer vertrouwd en voor mij toegankelijker is? idk haha
Ja tuurlijk! Mijn man is moslim, maar deed niet veel met zijn geloof. Ik had allerlei vragen waar hij eigenlijk geen antwoord op kon geven. Toen heb ik mij ingeschreven in een moskee voor lessen voor geĆÆnteresseerden in de Islam en bekeerlingen. En eigenlijk is toen alles begonnen.
Ik vond het zoooo spannend om toen naar de moskee te gaan en zo een andere wereld als dat ik gewend was. Ik volg nu nog steeds 1 keer in de week lessen in de moskee en het is voor mij nu echt mijn lievelingsplekje.
Nog een toevoeging; las je berichtje nog even terug met je vraag hoe ik wist dat de Islam het geloof voor mij was. Omdat het voor mij heel duidelijk was dat de Koran het laatste boek was, de verhalen van de bijbel komen ook allemaal terug in de Koran. Ook in geloof in jesus, maar dan als profeet.
Tof! Ook bewonderenswaardig dat je gewoon naar een moskee bent gegaan!
Ik ben (helaas) de enige in mijn directe omgeving die iets met geloof wil/doet en durf het inderdaad niet om naar een kerk te gaan. Terwijl ik al hoorde en hierboven ook al wordt aangegeven, het wel plekken zijn waar mensen open staan. Moet ooit maar eens die stap nemenā¦
Interessant. Ik heb eigenlijk maar weinig kennis over de Islam, alleen dat wat geleerd is op school bij godsdienst. Het Christendom ben ik gewoon iets meer bekend mee, waardoor dat mij ook direct trok.
Als je het wil zou ik inderdaad gewoon de stap nemen om naar de kerk te gaan. Ze zullen je vast met open armen ontvangen.
Voor mij was alles ook heel onwennig en ik wist niet wat ik moest doen of hoe ik mij moest gedragen Haha. Maar alle mensen zijn juist super aardig en ontvangen je graag.
Hier nog iemand die christelijk is opgevoed. āMijn kerkā is erg ruimdenkend zou ik wel zeggen en was altijd veel ruimte voor jongeren. We hadden daar sleep overs etc.
Heb het net als @Violoncello altijd ervaren als een hele warme plek, echt een thuis waar iedereen altijd voor je klaar staat, ook al ben je er maanden niet geweest.
Mijn persoonlijke geloof gaat een beetje met ups en downs zou ik zeggen. De kerk waar ik ben opgegroeid is, zoals gezegd, erg ruimdenkend. Mijn tantes zijn lesbisch en hun relatie is bij ons in de kerk ingezegend nog voor het homohuwelijk in Nederland was toegestaan (ging niet zonder slag of stoot, maar toch). Mijn zusje heeft laatst met een groepje vanuit mijn kerk een andere kerk bezocht waar een oneindige kerkdienst werd gehouden zodat uitgeprocedeerde asielzoekers niet uitgezet konden worden (tijdens een kerkdienst mogen autoriteiten geen mensen uit een kerk halen). En standaard zijn er bij ons vrijwilligers beschikbaar voor allerhande hulp voor vluchtelingen bij ons in de woonplaats (juridische ondersteuning, van A naar B brengen, taallessen etc etc). Dit vind ik hele mooie acties, maar ik vind dat de kerk als instituut zich meer mag laten zien.
Als je gelooft dat de aarde ons door God is gegeven kan ik er echt niet bij dat Christelijke politieke partijen geen voorlopers zijn op het gebied van klimaat. Ik ben blij dat de ChristenUnie en het CDA zich begin dit jaar hebben ingezet voor een verruiming van het kinderpardon, maar soms lees ik ook in mijn ogen schandalige dingen wbt de standpunten van Christelijke partijen tav vluchtelingen. Dat vind ik heel jammer
Ik ga naar de kerk om geinspireerd te raken en tot denken of doen aangezet te worden. Dat gebeurt niet altijd in mijn eigen kerk. Daarom ga ik, als ik een kerkdienst bezoek, meestal naar een baptistengemeente. Vind het ook leuker dat daar alleen opwekkingsliederen worden gezongen Alleen daar gelden dan weer zoveel regels waar ik het absoluut niet mee eens ben dat ik er nooit lid zou willen worden. Dus ben nog lid van mijn kerk van vroeger en daar bezoek ik dan kring en dat soort dingen.
Lang verhaal kort is dat ik niet echt Ć©Ć©n kerk heb waar ik helemaal geen klachten over heb. Ik geloof denk ik ook niet echt in een God die overal controle over heeft. Maar ik voel wel een soort band met God en het Christendom. Het heeft ook zoān grote rol gehad altijd in mijn leven en is ook wel bepalend geweest. Het heeft mij mede gevormd tot de persoon die ik nu ben, dus ik denk niet dat ik mijzelf ooit helemaal los van kan zien van het Christelijk geloof.
Ik ben juist als een van de weinige mensen in mijn jeugd niet christelijk opgevoed. Ik was als een van de weinige kinderen niet gedoopt en deed dus ook geen communie. (Terwijl ik op een montessorischool zat en niet op een katholieke school, maar volgens mij zijn in Brabant veel meer kinderen gedoopt dan in de Randstad, waar ik nu woon.)
Mijn ouders hebben wel een beetje geprobeerd om me over verschillende geloven iets te leren, zo ging ik wel naar de kindermis met kerst en had ik wel een kinderbijbel en een boekje over de Islam en het Boeddhisme uit de bieb. Ze zijn zelf wel gedoopt maar geloven niet dus vonden altijd dat wij (hun kinderen) zelf een keuze moesten maken hierin.
Ik vind het dus wel lastig om in dingen te geloven die niet bewezen zijn. (Zowel God als andere dingen zoals bijv. alternatieve geneeskunde en horoscopen.)
Ik vind het dus ook wel bijzonder dat een best groot aantal mensen op mijn uni gelovig is. Ik snap niet echt hoe je zowel āwetenschapperā kan zijn als in God kan geloven. Hoe zien jullie dat? (Zonder oordeel trouwens want ik keur het niet af of zo, ik begrijp het alleen gewoon niet.)