Herkenbaar. Ik vind de vraag: “wanneer volgen jullie?” ook steeds pijnlijker worden. Wij zijn vanaf september bezig 
Ik begin steeds meer rammelende eierstokken te krijgen voor een tweede kindje, maar ik weet dat het voor mij (lichamelijk en mentaal) beter is om nog even te wachten. Misschien dat we na de zomer voor een tweede durven gaan, al vind ik dat echt onwijs spannend!! 
1 like
Dat is lief, maar daarvoor moet ik eerst wat actiever worden op het forum.
@Jipster Dat lijkt me ook moeilijk idd. Wij krijgen die opmerkingen niet echt. En als iemand het wel zegt, zeg ik maar dat het niet op bestelling komt.
1 like
Ik ga eind augustus trouwen en heb een hele grote kinderwens haha. Mijn vriend wil ook heel graag kinderen maar heeft wat minder haast. Vorig jaar hebben we een keer ‘afgesproken’ dat het deze zomer wel het moment was, dus nu hebben we gezegd dat we na trouwen gaan proberen. Vind het heel moeilijk om het niet te bespreken met mensen om me heen dus ben blij het hier kwijt te kunnen🤭. Maar wil niet eind van van de dit jaar de vragen krijgen ‘Of het al is gelukt’. Ik ga begin september spiraal verwijderen, maar ik heb nu al 8 jaar een spiraal en daarvoor een jaar of 6 de pil. Heel benieuwd hoe mijn lijf zonder is.
Mijn zus heeft twee kindjes, waarvan 1 baby en elke keer als ik hem vasthou dan rammelen die eierstokken echt als een dolle haha
1 like
Ik hink echt enorm op 2 gedachten. Ik wil al 2 jaar lang een baby en als het aan mij had gelegen hadden we nu al een kindje gehad, maar mijn vriend wilde nog niet.
Nu wil mijn vriend wel maar hebben we afgesproken dat ik me eerst laat vaccineren.
Maar nu wil ik óók nog graag een roadtrip van een maand door de VS maken volgend jaar zomer. Dat wil ik heel graag met z’n tweeën doen. Maar nu twijfel ik dus heel erg, want aan de ene kant worden mijn gedachten totaal overheerst door baby’s en ik wil supergraag moeder worden en aan de andere kant denk ik: je bent nog jong (26) en je kunt prima nog een jaar wachten om eerst die mooie reis door de VS te maken en je wacht al 2 jaar dus dat ene jaar kan er ook nog wel bij. Maar als ik wel wacht en de vakantie kan niet doorgaan omdat Europeanen bijv. de VS nog steeds niet inkomen tegen die tijd baal ik ook dat ik heb gewacht.
Mijn hoofd zegt: wacht dat kaar nog even en maak die reis als het kan. En mijn hart zegt: ga voor de baby. Ik verander zo ongeveer elke dag van gedachten, word gek van mezelf
Het is niet of-of. Het is niet zo dat als je nu voor een baby gaat, je nooit meer naar de VS kan.
Toen ik iets van 3 jaar oud was, heb ik in de zomer een paar weken lang bij mijn nichtje gelogeerd terwijl mijn ouders op vakantie waren. Heb later vaak gehoord dat we blijkbaar allebei de zomer van ons leven hebben gehad. Misschien kun je wel zoiets regelen over een tijdje.
Verder, lijkt er niet altijd wel iets te zijn voor je een kind krijgt? Straks heb je die reis gemaakt en denk je: goh, zou ook nog wel graag andere reis willen maken voor we beginnen aan kinderen. Of haal je het in je hoofd dat er eerst een ander huis moet komen, of raak je je baan kwijt of wat dan ook. Je kunt wel blijven wachten tot het ideale moment, maar dat komt nooit. Ik denk dat je gevoel hierin leidend is.
En dat kan ook zijn dat je die reis wel heel graag nog wil maken natuurlijk. Maar het plezier van die reis moet wel opwegen tegen die ongeduldige rammelende eierstokken. Oh en het is natuurlijk ook niet gezegd dat je direct zwanger bent. Het kan ook zo zijn dat je gaat proberen en het een tijdje duurt waardoor je volgende zomer nog wel zonder baby naar de VS kunt. De waarheid is dat het gewoon allemaal niet zo te plannen valt.
Wat denkt je vriend?
8 likes
Mijn ouders hebben toen ik 6 weken (?!!) oud was met mij een roadtrip gemaakt door de VS van 4 weken. En het zijn echt niet mega avontuurlijke types haha. Ze hebben een camper gehuurd en waren daarmee super mobiel, ik in de draagvlak of buggy en ze hebben er hele mooie herinneringen aan. Wij willen ook graag een kindje en een roadtrip maar hopen dat te kunnen doen met baby en camper. Maar dan niet al na 6 weken 
9 likes
@Mazikeen ook.
Je hebt zeker gelijk! Zowel het feit dat Amerika niet wegloopt als dat het leven niet te plannen is. Laat ik met dat laatste nou moeite hebben Mijn vriend en ik hebben toen we ons huis kochten afgesproken dat we in 2019 ons huis helemaal klaar zouden maken, en dat we in 2020 onze droomreis naar Amerika zouden maken. Dat liep natuurlijk even anders en ondertussen zijn mijn rammelende eierstokken zeer nadrukkelijk aanwezig. Ook versterkt door corona omdat ik nog meer verbondenheid met mijn vriend voel door alle tijd die we nu samen doorbrengen en minder afleiding etv.
En ik weet óók dat als we de keuze maken dat we voor een baby willen gaan, dat het zo een jaar of langer kan duren voordat ik zwanger raak (of helemaal niet). Maar mijn hoofd-hart dilemma is meer: ga ik er spijt van krijgen als we niet nog even geduld hebben en die reis naar Amerika gaan maken maar voor een baby gaan? Mijn hart zegt nee, want ik denk dat als het eenmaal zo ver is en je een baby verwacht ben je daar zo blij mee dat die reis je gestolen kan worden. Maar mijn hoofd zegt dat we qua leeftijd prima nog een jaar kunnen wachten en dat we nu de tijd en de financiële middelen hebben om die droomreis te maken. En met een kind kan je ook naar Amerika natuurlijk, maar dan zou ik pas willen gaan als het kind wat zelfstandiger is en ook herinneringen overhoudt aan die reis.
Mijn vriend en ik hebben afgesproken dat we een keuze maken als ik gevaccineerd ben, of we ervoor gaan of toch nog wachten ivm de reis. Maar ik vind het heel moeilijk om mijn hoofd stil te zetten en het tot die tijd in de ijskast te zetten. Ik vind mezelf ook vermoeiend haha
2 likes
Wij hebben dezelfde droom, maar we hebben in december wel besloten om voor een baby te gaan. Puur omdat dat niet te plannen valt en alle anderen dingen wel. Er staat nog een bruiloft op de planning en we willen langzamerhand de reis naar de VS gaan plannen voor volgend jaar en dat doen we allebei gewoon. Simpelweg omdat een zwangerschap nog een tijd op zich kan laten wachten (of misschien wel nooit komt) en wij niet tot die tijd ons leven on hold willen zetten. Als er wel een baby komt, annuleren we reis/bruiloft of steken we het op een andere manier in dat het wel met baby te combineren valt.
Is een persoonlijke overweging natuurlijk, maar ik vind het voor mezelf zonde om geen plannen te maken of ze uit te stellen omdat er misschien wel een baby komt.
2 likes
Ik kan natuurlijk niet in je portemonnee kijken maar je kunt ook met een kind dat herinneringen over houdt aan de reis naar Amerika gaan als je er zelf al eens eerder geweest bent. Ik weet natuurlijk ook niet hoe oud je bent maar ik probeer te zeggen dat je ook meer dan een keer een reis kunt maken als de mogelijkheden dat toelaten!
2 likes
Hier een moeder en ik zou absoluut die reis maken! Natuurlijk kun je met je kind(eren) op reis maar het is echt echt echt anders/minder relaxed/vermoeiender (en als ik heel eerlijk ben, denk ik ook minder leuk) dan zonder. Ik ben in ieder geval heel erg blij dat ik veel van mijn ‘droomreizen’ heb gemaakt voor ik aan kinderen begon.
Neemt niet weg dat ik er ook enorm naar uitkijk om met mijn kinderen te gaan reizen als dat weer kan, maar ik stel me er dan wel op in dat ik niet mijn vorige reizen als referentie kan gebruiken.
5 likes
Het ís ook heel moeilijk! Hart en hoofd kunnen elkaar soms ontzettend tegenwerken!
Los van de reis naar de US, vind ik het onderwerp ‘het leven plannen, kinderen plannen etc.’ altijd erg interessant. Heel veel mensen (ik ook) hebben vaak de neiging om dat te willen doen, maar zwanger worden kan zo ontzettend grillig zijn en dat geldt eigenlijk voor veel factoren in je leven. En ja dan kun je ook denken: laat ik het enige planbare (die vakantie) doen voor het helemaal niet meer te plannen valt.
Ik vond dit een goed artikel dat oa daarover gaat: https://www.trouw.nl/leven/wie-of-wat-bepaalt-eigenlijk-wanneer-ik-moeder-wil-worden~b2834da9/
Paar fragmenten uit het artikel
Wat er precies voorafgaat aan het moment dat vrouwen stoppen met anticonceptie, is niet iets waar we veel over praten. Als ik om mij heen kijk, lijkt het voor mijn generatie vooral een kwestie van je zaakjes op orde hebben én genoeg van het leven geproefd hebben. Een vaste baan, een koophuis en een aantal verre reizen zijn de minste voorwaarden.
Je moet een beetje rondgezworven hebben in de liefde, een jaar of wat samenzijn met een vaste partner, en niet te vergeten, je moet echt uitgestudeerd zijn, je carrière moet het liefst zo’n vijf jaar of meer op stoom zijn gekomen – dan pas is er ruimte voor een kind. Alsof een baby het sluitstuk van zelfontplooiing is, en ook: alsof je leven daarna ophoudt.
[…]
En alsof vroeg beginnen altijd betekent dat het lukt. Vrouwen kunnen onvruchtbaar zijn en daar diep verdriet door voelen. Ook hun omstandigheden kiezen ze niet altijd zelf: ze kunnen ongewild flexwerker zijn, zwangerschapsdiscriminatie zien bij collega’s en daardoor afgeschrikt worden, of geen betaalbare woning vinden, en niet in een studio willen bevallen.
Toen ik Pans een jaar geleden interviewde, verzuchtte ze wel: “Oudere mensen zeggen: ons kind werd geboren in een lullig kamertje en sliep in het washok, dat was ook prima. Misschien is het probleem van nu ook wel dat we alles te perfect willen.” Dat zette mij aan het denken.
Journalist Tom Grosfeld, die op zijn 25ste vader werd, schreef eerder in Het Parool: “Het is, denk ik, goed om ons te realiseren dat we onbewust door tal van factoren worden beïnvloed om relatief lang te wachten met kinderen. En dat, als je graag aan kinderen wilt beginnen als koppel, je het gewoon moet doen.”
Zit wat in, dacht ik. Vrouwen staan niet altijd stil bij het feit dat hun eierstokken een soort kauwgombalmachines zijn die leeg raken, en hoewel er inmiddels medisch heel veel mogelijk is – tot en met draagmoeders inhuren in het buitenland – is het ook riskant om te mikken op een korte window of opportunity. Zonde zou ik zeggen, dat kinderen krijgen pas na de dertig een gespreksitem wordt, want dat proces kan best wat tijd in beslag nemen.
4 likes
@horselady spannend! Wij hebben ook eind augustus ons trouwfeest en willen daarna starten.
Ik heb in januari mijn spiraal laten verwijderen, na 6 jaar spiraal en 9 jaar de pil. Ik was na anderhalve maand weer ongesteld en uitgaande dat ik morgen weer ongesteld word heb ik meteen weer een regelmatige cyclus van 30 dagen.
@anon3765766 ik heb de laatste tijd ook dat het kriebelt dat ik nog van alles wil, maar ik denk dat op 1 ding na alles wat ik wil nog wel kan, ook als ik moeder ben.
3 likes
Ik heb ineens last van zwangeren om me heen. Weet niet zo goed wat ik ermee moet, wij zijn er nog helemaal niet mee bezig. Ook een beetje het gevoel van…zouden wij ook niet? Echt irritant, haha.
2 likes
Niks aantrekken van anderen (makkelijker gezegd dan gedaan haha)! Je zelf en samen afvragen: ben ik/zijn we hier klaar voor?
1 like
Zomerkampen begeleiden (en bestuur dat ik erbij doe). We hebben de harde regel dat het niet voor mensen met kinderen/ zwangeren is, en ik sta daar zelf ook achter, dus deze zomer even extra hard genieten 
1 like
Mijn eierstokken rammelen ook als een malle. Mijn partner twijfelt nog. Maar staat er op zich voor open. We gaan binnenkort verhuizen en hebben dan een extra slaapkamer. Ik hoop dat hij gauw overstag gaat.
3 likes
Al lange tijd rammelende eierstokken maar “het goede moment” was er nooit. Uitgebreid over gesproken met mijn vriend en nu sinds 2 weken mijn spiraaltje laten verwijderen… Nu lijken april en nu mei opeens veel langer te duren. Echt heel spannend. Ben benieuwd hoe lang het duurt voordat mijn cyclus weer normaal wordt etc…
5 likes
Die van mij rammelen ook zo hard, haha. Ik wil gewoon het liefst nú een baby. M’n vriend wil het ook graag, maar hij wil nog even wachten tot we in wat rustiger vaarwater komen (we hebben allebei best een heftig jaar achter de rug). Maar uugh, geef me een baby aub.
1 like
Wij waren er dacht ik best van overtuigd dat we na de zomer zouden starten, al ving ik wel wat lichte twijfels bij m’n man op omdat hij nog een studie volgt. Maar hij wordt ook niet jonger dus dat speelde weer mee in dat die het wel wil.
Maar ik moet dan ook vanaf de zomervakantie mijn bestuursfunctie opzeggen, en ik ben daar eigenlijk helemaal niet zo aan toe. Als in, ik moet dan iets superleuks los gaan laten en ik wil dat niet. Maar tegelijk wil ik ook zo graag zwanger worden.
Ik neig nu ergens naar in januari starten, dan kan ik ws nog wel een jaar in het bestuur blijven (moet ik wel overleggen maar zie ik wel positief in). Maar nouja ik twijfel dus gewoon zo erg.
Terwijl, als ik nog gewoon een leuk jaar heb dan is wachten eigenlijk helemaal niet zo erg denk ik. Als ik eenmaal bevallen ben is dat kind er voor de rest van mijn leven hoop ik, en dat bestuur is alleen nu nog een jaar.
2 likes