ik vind het best heftig dat je, ondanks dat hij anders wilt, niet kan zeggen wat je verdrietig maakt. Juist omdat hij er zelf naar vraagt… ik zou dan toch zoiets zeggen als dat je weet dat hij er niets mee kan maar dat er weer een vriendin is die zwanger is, dat je dat haar gunt maar dat het zo confronterend is. Dat zou toch moeten kunnen in een relatie? want nu pas je je in alles aan aan hem…
Ah dit is echt moeilijk. Je wil zo graag blij zijn, maar het steekt toch. Zou het toch eerlijk vertellen aan je vriend. Het hoeft niet direct met hem te maken hebben, maar gewoon met jouw gevoel en mood… Of trekt hij het dan heel persoonlijk aan waardoor er ruzie ontstaat?
Ben jij mijn beste vriendin? Trouw je op xx mei?
Ik kijk soms naar babykleren op de site van zara bijvoorbeeld en dan fantaseer ik echt over een baby. En soms ook over mijn vriend die dan met de baby loopt in een draagzak
Maarja nog lang niet hoor haha
Haha, nee ik trouw in het najaar!
Nou, gisteren toch de bom gebarsten omdat hij heeft zitten prikken bij me. Hij geeft aan het gevoel te hebben dat er een mes op z’n keel staat en dat hij het zo niet wil. Conclusie (no surprise): eerst verhuizen, bedrijf op orde krijgen en dan kijken waar we eindigen en ons leven in rustiger vaarwater zit. Maar godzijdank wil hij überhaupt wel kinderen. Dat heeft hij me ook verzekerd en gezegd dat ik echt mag vertrouwen op hem. Dat helpt wel. Ik word in augustus 30, misschien dat hij me dan ten baby gaat vragen, haha…
Ik snap mezelf echt niet. “Vroeger” wou ik nooit kinderen. Nu kan ik aan niets anders denken. Ik wil zo graag een baby met mijn vriend. Voor mij is het vooral de gedachte dat we samen een kind zouden krijgen die ik leuk vind. Mijn vriend heeft ook al een kind uit een vorige relatie, dus misschien heeft dat er ook mee te maken. Ik wil iets dat volledig van ons is en dat ik zelf kan opvoeden. Het voelt echt raar om zo plots deze gedachten te hebben.
Hier ook rammelende eierstokken…
Mijn vriend heeft gisteren uitgesproken dat hij graag een kindje wil en sindsdien kan ik alleen hier nog maar aan denken!
Maar ik vind het zo eng. We wonen samen in een huurhuis, ik ben net klaar met mijn opleiding en ik zou graag eerst een buffer willen opbouwen kwa spaargeld.
Aan de ene kant denk ik ohhh wat zou het geweldig zijn, maar aan de andere kant om bovenstaande redenen ben ik er voor mijn gevoel nog helemaal niet klaar voor.
Wil eigenlijk sws eerst een koophuis hebben samen… maar god knows hoe lang dat nog gaat duren
Mag ik even ranten? Ik moet ‘t even kwijt…
Ik ben trouwens zo zo zo zo blij! Ik werd maar niet ongesteld (PCOS) en nu ben ik ongesteld met een cyclus van 48 dagen deze keer! WOOHOO! Het is iets…
Wat fijn voor je!
Wat super fijn voor je!
Hoe is het verder tussen jou en je vriend betreft dit onderwerp? Kunnen jullie er nog over praten of laat je het even rusten?
blij voor je !!
Och mensen, het zit me momenteel hoogggg. Ik ben in staat om een jong katje te kopen nu, ook al ben ik allergisch.
Nee, echt praten-praten lukt niet, maar we zijn vol huizen aan 't bezichtigen, gister goed financieel gesprek gehad met de adviseur en ik heb het gevoel (of hoop??) dat hij me op m’n 30e verjaardag (augustus) “ten baby” gaat vragen. Maar bij deze man moet je geen verwachtingen hebben, haha! Ik merk wel dat we er allebei emotioneel redelijk aan toe zijn (naast de logische “O GOD O GOD O GOD WIJ KUNNEN DAT HELEMAAL NIET”). We zijn sterk gefocust op 't toekomstplaatje en we groeien langzaam naar het idee van volwassenheid. Er is 'n hoop onuitgesproken, maar het is goed zo. Stap voor stap.
Daarbij gaan we lekker naar een moooooie vakantie-avontuur buiten Europa (ik ben nog nooit buiten Europa geweest) van onze winst, dus daar heb ik zoveel zin in.
Ik twijfel altijd best wel of ik kinderen wil maar vandaag heb ik voor het eerst in mijn leven een baby vastgehouden (ik heb echt nul mensen met baby’s in mijn omgeving) en nu moet en zal ik er ook een krijgen haha. Ik had altijd verwacht dat het een beetje zou zijn als een baby born ofzo vasthouden maar zo’n baby leeft natuurlijk gewoon haha .
Ze ruiken ook zo lekker, en dat gebrabbel is zo cute. M’n eierstokken zijn vrij rustig maar ik ben wel dol op kleintjes, heerlijk.
Haha, ojee! Zo ging het bij mij ook. Van echt anti naar ‘Ohhh schattig!’. Inmiddels zijn de gemoederen weer wat bedaard. Of eigenlijk flink bedaard. Soms denk ik ‘Wat als…?’ maar veel vaker erger ik me als vanouds aan kinderen en alles wat daarmee te maken heeft. Ik moet nu echt niet denken aan een kind.
Dus mocht je je zorgen maken: niet doen! Het kan nog alle kanten op.
Ik zit nog steeds met dezelfde gedachten. En ben nog steeds ervan in de war. Vraag maar wat je wilt weten. Kan eventueel via pm.
eerder gaf ik aan dat we pas wilden beginnen na mijn opleiding en een lange vakantie wat zou betekenen dat we volgend jaar zouden gaan proberen… Nu hebben we gister op vakantie uitgesproken dat ik eigenlijk per direct ga stoppen met de pil en ik vind het rete spannend
Oh my God, de laatste weken ben ik steeds meer met baby’s bezig. Ik vind Claire van chateau meiland zo schattig, zeker met die staartjes. Ik stel me dan al voor dat mijn (verzonnen) dochter dat ook heeft. Vervolgens check in de hm en de Zara site naar kleertjes en op Pinterest kijk ik naar de babykamers en babykaartjes.
Eerst maar eens samenwonen, wat in september gaat gebeuren en flink sparen