Quarter life crisis

Yep. Volgens mij zit ik hier midden in. Alles in mijn leven is op orde (werk, huis, vriend, vriendinnen) maar toch voel ik alsof ik iets mis? Ik kan niet genieten van al het ‘geluk’ dat ik wel heb. Hier loop ik al een tijdje mee (als in 2 jaar) en krijg hierdoor de indruk dat ik mezelf nu ‘pas’ leer kennen. Hierdoor twijfel ik aan heel veel keuzes die ik tot nu toe gemaakt heb - bijvoorbeeld opleiding/baan. In mijn omgeving heb ik het voorzichtig ter sprake gebracht en ik ben blijkbaar niet de enige met deze struggles.

Zijn hier ook meiden die zich hier in herkennen? Of heb je zelf zo’n periode achter de rug?

1 like

Ja heel herkenbaar. Ik heb relatie, baan, eigen koopappartement. En nog mis ik iets en twijfel ik constant. Maar wat ik dan mis of wil weet ik ook nog steeds niet.

Yep ik heb ook op zich alles wel, woon samen, heb werk, een rijbewijs, twee diploma’s, een awesome familie, maar toch voelt het alsof er iets mist. Ik voel me gewoon altijd alsof ik niet genoeg gepresteerd heb en ik nog zoveel MOET met mijn leven.

Ik vind het ook herkenbaar. Er is niks waar ik over kan klagen, maar toch heb ik het gevoel alsof ik iets mis en ben ik toch niet tevreden met wat ik heb. Zoals hierboven is gezegd weet ik ook niet wat ik mis en wat ik wil. Heel erg vervelend vind ik het.

Heel herkenbaar. Net als iedereen hierboven heb ik een leuke baan, relatie, vrienden, appartement. Van buitenaf lijkt alles waarschijnlijk perfect. Toch weet ik allemaal niet zo goed wat ik wil. Er komen voor mij grote veranderingen aan. Soms heb ik er zin in. Een dag later vraag ik me af of ik wel de juiste keuze maak. Ik hoop dat mijn twijfels gebaseerd zijn op angst en dat ik geen verkeerde keuze maak.

En hoe pakken jullie dit aan? Ik heb er zelf al veel over nagedacht en geprobeerd uit te zoeken hoe het komt. Als voorlopige eindconclusie (denk ik) dat ik zelf best onzeker ben; hieraan gelinkt zit veel getwijfel en gepieker. Ik ben onlangs begonnen met het luisteren van o.a. podcasts of youtube filmpjes hoe hier aan te werken. Ik weet ik of jullie hier ook actief mee bezig zijn? Maar het stoort mij steeds vaker waardoor ik er klaar mee was.

Ik herken dit wel! Of nou ja, hier heb ik veel last van gehad voorheen. Bij mij kwam het door hoge eisen van mijzelf en ‘de maatschappij’. Heb al jaren een relatie, een paar jaar leuke baan, leuke vrienden, fijne familie maar toch had ik constante twijfel. Bij mij werd dit aangewakkerd door teveel te letten op anderen, te vergelijken, Social media als voorbeeld te nemen etc. Dat maakte me gek. Las ik iets over sparen, dan kreeg ik twijfels ook over hoe ik het allemaal aan heb gepakt met financiën en werd ik er verdrietig van. Terwijl als ik normaal nadenk ik ook weet dat dit niet veel anders kon en ik toen gewoon heel volwassen en bewust keuzes gemaakt heb. Dus die twijfel is onterecht. Gold ook voor relatie, huis, opleiding, baan enzovoort. Gelukkig kan ik het nu zo goed als loslaten, maar blijft lastig!

Zou het kunnen dat jij dit ook ervaart? Of dit een oorzaak zou kunnen zijn wellicht?

1 like

Ik herken dit heel erg maar dan met name over mijn verleden. Daar ben ik heel erg mee bezig en dan vooral negatief. Eerst zag ik mn verleden als super positief maar nu zijn daar wel wat barstjes ingekomen en zit ik nachtenlang te malen. Het is het verleden dus ik zou het los moeten laten, maar het hangt ook zó samen met hoe ik nu ben als persoon dat ik maar blijf analyseren. Iemand die dit juist herkent? Ik vind het maar moeilijk.

Anderzijds dat twijfelen over het heden heb ik dan niet echt. Ik heb zoiets van als je wilt kun je je leven op ieder gewenst moment veranderen en doen wat je wilt doen. Ok moeilijker gezegd dan gedaan. Maar het kan.

Ik weet natuurlijk niks van jouw financiele situatie, maar ik heb gehoord dat je in Dubai wel lekker geld kan verdienen (volgends mijn belastingvrij o.i.d.). Dit kan je natuurlijk heel erg helpen om een van die andere dromen waar te maken omdat je meer geld hebt. Dus misschien is het een idee om dat een jaar te doen en dan heb je ook wat langer de tijd om erover na te denken. Iemand die ik ken heeft gewerkt in Dubai en je moet er wel rekening mee houden dat als je toezegt dat dit ook echt voor een jaar is en dat je daar erg moeilijk onder je contract uit kunt komen als het niet bevalt.

Verder lijken al je opties mij heel gaaf maar kan natuurlijk niet voor jou kiezen. Alhoewel ik denk dat er wel een rode draad in zit en dat dit iets is met hospitality/tourisme. Dingen zoals duik instructeur en een wijn cursus zijn natuurlijk ook in die richting en kun je gebruiken als je je eigen hostel/B&B opricht.

Uiteindelijk is het denk ik belangrijk dat je je realiseert dat je nog jong bent en dat je nog alles kunt doen wat je wilt, en dat de volgende stap niet bepalend voor de rest van je leven is.

2 likes

Klinkt bekend.
Ik heb het boek het dertigers dilemma gelezen en daar komen ook veel van deze dingen aan bod.
Vond het leuk om te lezen. Vooral om het feit dat je niet de enige bent.

2 likes

Vind wel dat er een duidelijke lijn zit in je verhaal. Je wilt graag nog veel van de wereld zien en bent druk bezig met toerisme, hospitality en horeca.

Ik herken je gevoel van het ‘laatste kruispunt’, maar denk dat dat niet zo is. Eén van deze beslissingen kan ook allerlei nieuwe deuren openen. En daarnaast kan je over een paar jaar alsnog een andere keuze maken.

Je hebt meerdere goede opties. Lijkt mij lastig om een keuze te maken. Wat lijkt je het allerfijnst? Wat geeft dr meeste rust? Voldoening?

1 like

Je hebt wel duidelijk op een rijtje wat je allemaal zou willen, nu moet je alleen nog een keus maken. Misschien is het wel een idee zoals hierboven ook gezegd om eerst bijvoorbeeld naar Dubai te gaan en daar een jaartje te werken. Zo kun je gelijk nadenken over je volgende stap en heb je gelijk ervaren hoe het is om daar te wonen en werken. Ik begrijp heel goed dat het lastig is om een keus te maken maar je moet vooral doen waar jij gelukkig van wordt. Dan kun je achteraf nooit zeggen dat je het niet hebt geprobeerd.

1 like

Oh, ik herken me hier zo erg in! Ik heb ook geen echt levensdoel, nooit gehad, maar wel veel kleine dingen die ik ooit wil gedaan hebben en nogal uiteenlopend zijn (behalve dat ze niet het typische huisje/tuintje/boompje zijn). En tegelijk de tweestrijd tussen ambities/luxere single leven en het nomadische, wereldreizende avonturenleven. Ik weet niet waar eerst en ik ben meestal in m’n hoofd al bezig met het ‘volgende project’ in plaats van te genieten van het huidige moment.

Genoeg over mij :stuck_out_tongue:, ik zou je aanraden om je master afwerken wel als prioriteit te zien (daarnaast: Tanzania is geweldig! En de top van de Kilimanjaro bereiken is ook echt heel bijzonder). Ook al doe je daarna niets met je master, het is wel het bewijs dat je dat denkniveau hebt. Ik heb nog altijd spijt dat ik mijn eerste studie niet heb afgemaakt, ook al heb ik ondertussen al zoveel ervaring dat dat diploma niet zoveel verschil meer maakt.

Daarnaast zie ik dat de meeste dingen die je opnoemt geen jarenlange commitments zijn, maar eerder kortere avonturen (korter dan een half jaar, tenzij je onderweg beslist van toch langer te blijven), behalve de job in het buitenland. Ik ben bijna 30 (ugh) en ik herken heel erg het idee dat het vanaf nu ‘serieus’ moet of wat je nu kiest, datgene wordt dat je de rest van je leven moet doen. En dat is onzin. Ik heb het idee dat Belgen daar sowieso conservatiever in zijn (ofwel is dat vooral mijn omgeving), maar tegenwoordig wordt er steeds meer van carrière geswitcht en zeker als je rondreist, ontmoet je zoveel mensen met niet-lineaire levenspaden. Ik vind dat heerlijk inspirerend. Ik vind niet dat je jezelf moet opleggen dat de keuze die je nu maakt, definitief is voor de komende 10+ jaar. Dan wordt het inderdaad erg lastig om te kiezen.

Verder denk ik dat, juist omdat je niet kan kiezen, het misschien niet zóveel uitmaakt wat je gaat doen, maar dat vooral het uit je comfortzone gaan en het avontuur je aanspreekt? Misschien is het interessant om dan gewoon iets te kiezen en jezelf de vrijheid te geven om na het bereiken van dat doel verder te kijken. Ook kan juist het kiezen voor 1 ding je duidelijkheid geven dat je eigenlijk iets anders wil doen. Toen ik over m’n wereldreis begon na te denken, is dat eigenlijk ontstaan omdat ik een jaar naar Australië wilde gaan. En aangezien je voor zo’n working holiday visum jonger dan 30 moet zijn, drong de tijd en begon ik daar concreet mee aan de slag te gaan. Tijdens die voorbereidingen besefte ik dat, stel dat dit het enigste jaar was dat ik echt vrij kon kiezen wat ik wilde doen, ik liever eigenlijk andere landen en dingen wilde doen. Uiteindelijk ben ik helemaal niet in Australië beland, maar is dat wel de ultieme zet geweest om mijn wereldreis concreet te maken. Dus gewoon een keuze maken kan je al duidelijkheid geven.

1 like

Ik wilde even reageren op je berichtje omdat ik mij heel erg herkende in wat je schreef. Vooral dat stuk dat je gelukkig word van mensen om je heen maar dat je je eenzaam voelt. Dat heb ik ook. Daarom weet ik af en toe ook niet wat ik met mezelf aan moet. Ik denk dat het niet uitmaakt waar je naartoe gaat, je zal sowieso wel nieuwe mensen leren kennen. Wat je zelf ook zegt, je bent dan in een hele andere omgeving.

Ben je nog steeds van plan om in oktober naar Thailand te gaan en in november richting Afrika? Het is kut om elke dag naar een baan te gaan die je ongelukkig maakt, maar als je iets hebt om naar uit te kijken zal het wel wat makkelijker zijn misschien omdat je dan weet waar je het voor doet.

Ik ben benieuwd wat je uiteindelijke beslissing zal zijn :smile: (niet sarcastisch bedoeld)

1 like

Ik ben hier ook keihard door heen gegaan en kan nu wel zeggen dat het op zn eind loopt. Het mondde bij mij uit in een burn-out en uiteindelijk heb ik het roer helemaal omgegooid, wat niet per se de oplossing is voor iedereen maar bij mij wel voort kwam uit dat ‘jezelf nu pas leren kennen’, zoals hier sl veel genoemd wordt. Ik kwam er achter dat een groot deel van mijn basis gebouwd was op dingen die totaal in strijd waren met wie ik ben en ik moest echt ff terug naar mezelf om er achter te komen wat dan wel.

Nu ben ik daar nog lang niet achter hoor maar ik heb wel weer een soort stabiele basis gevonden waarvan uit ik verder kan. Zonder itching feeling zeg maar. Ik voel me weer aardig volledig.

Ik denk dat het trouwens best een logiscje crisis is trouwens, het is zon punt in je leven waarin je soort van vast gaat leggen hoe de rest van je leven wordt, best wel beangstigend. En we hebben als generatie zo meegekregen dat alles ook kan. Dus moeten we daar ook optimaal gebruik van maken ofzo.

Edit: ik begon deze post trouwens omdat ik dacjt advies te hebben maar dat heb ik niet eigenlijk. Denk dat het enige wat je kan doen is er aan toe geven. En het tijd geven.

4 likes

Ik meld me ook in dit topic! Ik ben 25, ben in 2013 afgestudeerd en daarna een jaar gewerkt (onder niveau maar wel in mn vakgebied), toen twee maanden gereisd, daarna een hele tijd gesolliciteerd en aangeklooid (en klotebaantjes gehad). Toen een baan gevonden, waar ik nu een jaar werk. Maar de laatste tijd zuigt het al m’n energie op, ik baal vaak van mezelf en ben niet productief en voel me daardoor schuldig. Ik moet dit op de een of andere manier gaan aankaarten.

Ik ben nu begonnen met het zoeken naar andere vacatures, ik weet wel een beetje wat ik wil maar ik heb geen passie ofzo. Waar ik ook al een tijd aan zit te denken is om een opleiding tot docent Engels of Nederlands te gaan doen. Ik vind talen heel leuk en ben er goed in, maar wil ik de rest van mn leven voor de klas? En dan moet ik ook nog vier jaar studeren… en het gaat me veel geld kosten. En ik vraag me ook af of ik het wil omdat ik het echt leuk vind of omdat ik niet weet wat ik anders wil.

Ik heb ook het probleem dat ik me heel snel verveel. Zo irritant. Waarom kan ik niet gewoon tevreden zijn?

Wel heel fijn, de herkenbaarheid in dit topic!

1 like

Ik herken mezelf hier ook wel in. Zo een beetje het gevoel van ‘Is dit het nu? Ga ik zo de komende 50 jaar leven?’

2 likes

Ik ben nu 24 en over twee weken klaar met mijn master. Ik sluit daarmee voor mijn gevoel een fase in mijn leven af, en ben ‘vrij’ om te kiezen welke weg ik nu in wil slaan. Ik had eerst het plan om een paar maanden te sparen en te chillen (ik woon momenteel in het buitenland en heb hier een baantje en leuke mensen) en dan in februari een tweede master te beginnen. Maar nu heb ik een vacature gezien voor een superleuke baan en nu weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik heb al gesolliciteerd en als ik op gesprek word gevraagd betekent dat dat ik terug naar Nederland moet komen. Nu is dat op zich geen ramp (ook als ik de baan uiteindelijk niet krijg, dan vind ik wel weer wat anders), maar het is vooral dat ik voor mijn gevoel nu pas nadenk over wat ik echt wil. De tweede master lijkt me superleuk, maar de baan ook, en het is een unieke kans (PhD waarbij je veel reist + het onderwerp is interessant). Ik wil enerzijds aan mijn ‘echte’ leven beginnen, maar anderzijds nog totaal niet.

Is het verplicht om 50 jaar lang te werken in het vakgebied waar jij voor hebt gekozen? Je portemonnee zegt misschien van wel, maar je kunt toch beter je hart volgen. Als deze keuze het beste is voor nu, het heden, moet je het gewoon doen. Want het gaat erom dat je nu gelukkig bent, wat er over 10 jaar is zien we dan wel weer. In een jaar kan zoveel veranderen, laat staan in 5 of 10 jaar, en tegen die tijd ben je stukken wijzer geworden, waardoor je ook beter weet wat je dan wilt.

1 like

2e bachelor in het onderwijs/zorg is volgens mij niet tegen instellingstarief (althans tijdje terug zo) mits je eerste niet in dat vakgebied zat ofc. Ik zou eens goed kijken of er voor die vakken nu veel vacatures uitstaan, ben er zelf een beetje uit. Zijn wel basisvakken, dus wat dat betreft worden die in alle leerjaren en op alle niveaus gegeven.