Ik zou oorspronkelijk deze maand in New York zijn om archiefonderzoek te doen. Wat ben ik blij dat mijn vlucht geannuleerd is en ik daar nu niet ben 
Ook zou ik twee conferenties hebben in september, maar ik ben er vrij zeker van dat ik deze week de annuleringen binnen krijg per email, helaas
Dus vertraging en onzekerheid hier 
Pfoe wel een geruststelling dat je in elk geval niet in New York gestrand bent, lijkt me geen fijne plek om te zijn nu. Maar wel rot verder uiteraard. Vooral zo kut dat je ook niet weet wanneer je wel kan gaan lijkt me, ik word in elk geval behoorlijk gestrest van die onzekerheid (van wanneer uitgestelde dingen nou wel kunnen gebeuren).
Ik heb ook nog een conferentie in september, ben benieuwd of dat doorgaat (denk het eigenlijk ook niet, ik probeer alleen een beetje hoop te houden). Alles t/m de zomer wat er aan cursussen/conferenties gepland stond is bij mij wel afgelast of uitgesteld zonder nieuwe datum.
Hoi ik kom even klagen 
Ik heb best een chille situatie (heb al m’n data al, hoef geen onderwijs meer te geven) maar
Ik vind alles echt even kut en zit al de hele dag te kloten met een plaatje maken en normaal had een collega me zo kunnen helpen maar dat is nu allemaal ingewikkeld en bleggggh
Precies hetzelfde hier! Vind de hele week thuiswerken alleen zo zo zo saai…
Maar mag inderdaad ook niet klagen want alle data gelukkig al binnen.
Ah vervelend!
Ik vind videocalls ook veel vermoeiender dan face to face met m’n begeleiders (en andere collega’s) praten, en vroeger kon ik bij mensen binnenlopen voor een snelle kleine vraag die via e-mail meteen Een Ding lijken en sommigen reageren uberhaupt niet op hun mail en vroeger kon je er dan even heenlopen en nu is het gewoon…stilte…
En ik heb hele leuke kamergenoten die ik nu gewoon niet meer zie tot het einde van onze PhD denk ik :’(
Woohoo ik join dit topic! Ik ga in Juli beginnen met een PhD!! 
Kan al jullie welke-adviezen-zou-je-jezelf-gegeven-hebben-aan-het-begin-van-je-PhD gebruiken haha!
Inderdaad videobellen is echt heel erg vermoeiend! Geen idee waar dat aan ligt, maar ik wil altijd dat het zo snel mogelijk weer voorbij is het gesprek.
Wanneer ben je/ hoop je klaar te zijn?
Ik vind het ook zo sneu voor collega’s die klaar zijn en nu hun promotie via videobellen moeten doen…
Ik ben in het begin van mijn PhD, gestart in september. Ik vind heel deze quarantaine periode enrom confronterend en vermoeiend. Aangezien ik onderzoek doe, en heel veel labowerk op de planning stond, is dit allemaal in het water gevallen. Hierdoor ben ik momenteel bezig aan een review, maar hier ben ik nog zo onzeker over aangezien het de eerste keer is dat ik een uberhaupt een artikel moet schrijven. Momenteel voel ik me voornamelijk zeer onproductief en inefficiënt, en mis ik mijn collega’s en de duidelijke verwachtingen.
@Spillthetea gefeliciteerd! Mijn enige tip op dit moment is “probeer niet 5 weken na je start in isolatie te belanden” maar daar heb je helaas weinig over te zeggen 
Ik mis mijn collega’s ook! @hanson ahhh wel echt jammer dat je ze gewoon helemaal niet meer gaat zien tot het einde, lijkt me ook gek.
En (ook @chaussures) videocalls zijn inderdaad verschrikkelijk (en ik ben elke keer als we een videomeeting hebben minstens een half uur extra kwijt om al m’n oudere collega’s ook in de meeting te krijgen, want die vinden de techniek toch wel erg ingewikkeld hoor!!! kill me).
@5HT Wat vervelend dat het zo moeizaam gaat! Ik heb wel een vergelijlkbare situatie, ik ben in februari begonnen en zou nu eigenlijk vooral experimenten doen, maar dat kan niet helaas. Ben dus ook en review aan het schrijven, wat ook niet bepaald mijn favoriete soort werk is. Ik probeer er maar de voordelen in te zien, dat ik me nu in elk geval goed kan inlezen en hopelijk hierna een heel goed beeld heb van wat voor experimenten ik wil doen! Heb jij in je studie ooit iets van een literatuurreview moeten schrijven? En zou je misschien met een andere PhD in je omgeving die al wel een review in jullie vakgebied geschreven heeft kunnen praten over hoe zij zoiets aangepakt hebben? Ik heb daar zelf best wel wat aan gehad en de meeste PhDs/jonge postdocs kunnen zich echt nog wel genoeg inleven in hoe verloren je je kan voelen in je eerste jaren volgens mij, dus willen altijd graag helpen!
En vergeet vooral ook niet dat dit gewoon een internationale crisis is en niet een productiviteitswedstrijd. Bij mij voelt literatuuronderzoek áltijd minder efficient dan labwerk om te beginnen (want een experiment heeft gewoon heel duidelijk verschillende fases met een begin en een eind, dat vind ik zelf heel fijn). En dan zitten we nu ook nog in een abnormale situatie, dus ik denk ook niet dat je 100% productiviteit van jezelf moet verwachten. Bij mij helpt de pomodori-techniek wel om toch wat werk verzet te krijgen, heb je dat wel eens geprobeerd?
Heel hard bedankt voor je antwoord! Ik heb inderdaad verschillende literatuurstudies gedaan in mijn opleiding, maar ik vind het niet echt te vergelijken met dit soort review. Ik heb wekelijks een skype-meeting met mij post-doc die mij goed begeleidt doorheen het proces. Maar ergens voel ik me tegenover hem wel verplicht om alles zo goed mogelijk en zelfstandig te doen (maar dit is eerder mijn persoonlijk karakter denk ik). Maar inderdaad een goed idee om die pomodoro techniek toe te passen, dit gebruikte ik voornamelijk tijdens het studeren.
Ik moet eind december klaar zijn maar hoop stiekem nog een beetje op een contractverlening hahah. Maar sommige collega’s zijn in augustus al klaar 
Ugh dit is echt kut 
. Ik moet wel zeggen dat bijna iedereen die ik spreek zich onproductief voelt in deze tijd dus hopelijk troost dat een beetje. Ook omdat mensen verwachtten dat als je de hele dag thuis zit je dan juist wel productief zou zijn, maar dat blijkt erg tegen te vallen, ook bij mij.
Gefeliciteerd, leuk! Mijn adviezen: realiseer je dat iedereen zomaar wat doet, ook de seniors, en dat je net zo slim bent als alle anderen haha. En gewoon om advies vragen als je dat nodig hebt!
Veel succes allemaal! Het is alweer twee jaar geleden dat ik gepromoveerd ben. Het was echt een super leuke chille tijd. Mijn tips voor nu:
(Grapje, ik wil niemand ontmoedigen. Het is achteraf voor mij persoonlijk gewoon werk wat niet zo goed bij me past)
Hahaha 
alles is relatief hè. Ik werk nu als arts in het ziekenhuis en dat is toch een andere koek en minder chill in de zin van geen flexibele werktijden en hogere werkdruk. Promotietijd was samen koffie drinken, samen lunchen. Om half 5 a 5 uur naar huis. Nu heb ik dagen dat ik blij mag zijn dat ik mag plassen.
Ja snap ik! Ik hoor ook wel vaker senior onderzoeker zeggen dat de promotie zo’n prettige tijd was vol vrijheid waarin je alleen maar je onderzoek hoefde te doen, ofwel, dat het daarna alleen maar chaotischer wordt. Daarom ben ik heel verstandig en ren ik straks na mijn verdediging (in… 2030?) meteen de universiteit uit om nooit meer terug te keren
Ik zou ook nooit senior onderzoeker willen worden. Dat is echt anders dan een promotietijd. Opeens veel meer verantwoordelijkheden en vaak ook ellebogen werk. Niemand heeft een vast contract, je moet jaarlijks aantal artikelen hebben etc. Althans zo was het bij het ziekenhuis / uni waar ik ben gepromoveerd.
Waar gaat je onderzoek over?
Ik ben historicus! Op zich vind ik mijn vak nog steeds heel leuk, maar de manier waarop mijn promotietraject is gelopen is voor mij gewoon niet ideaal. Heb in een open competitie een flinke beurs gekregen voor een voorstel waar ik eigenlijk niet goed genoeg over had nagedacht, ben dus echt helemaal verzopen in waar mijn onderzoek in godsnaam over moest gaan en uiteindelijk op een spoor terechtgekomen waar ik niet helemaal warm voor loop, mijn promotor is onervaren als begeleider en eigenlijk geen expert over mijn onderwerp, en dan waren er gewoon nog wat externe omstandigheden (ik moest voor mijn baan verhuizen en het settelen op de nieuwe plek ging niet lekker, er was veel stress in mijn onderzoeksgroep toen ik begon, ik heb veel te veel extra hooi op mijn vork genomen etc). Maar uiteindelijk ben ik er vooral achtergekomen dat ik heel graag met anderen samenwerk en 4 jaar (alleen) op één project echt te lang vind. Achteraf had ik een hoop anders gedaan!
Ik ben al een tijdje gepromoveerd en begeleid nu een aantal promovendi, ik app/mail ze actief om te vragen hoe het gaat, of ze het nog volhouden en moedig ze aan om aan de bel te trekken als ze willen sparren of even spuien over Corona en thuiswerken. Niet iedereen doet dat, maar mijn ervaring is dat het als begeleider ook goed is km te weten waar je mee zit en je een inkijkje kan geven in je hoofd: dus niet alleen inhoudelijk waar loop je tegen aan, maar ook hoe pak je het aan, waar heb je twijfels over, wat maakt je onzeker/wordt je ongeduldig van. Als je het niet fijn vind om dat te delen met je begeleider, zou je alsnog een beetje naar jezelf kunnen kijken, want zo kan je ook makkelijker een hulpvraag formuleren: ik en behoefte aan X. Het zou met helpen als je Y.
Ik heb al wel eens vaker gedacht door jouw reacties dat je volgens mij een heel lieve en betrokken begeleider bent, klinkt echt heel fijn allemaal!
Ahh dat is zo lief en ergens raar dat het niet gewoon normaal is dat je wil dat het goed gaat met je promovendi. Er zijn overigens ook genoeg dingen die ik niet goed doe, maar meelezen met dit topic houd me scherp :)!