Hebben meer mensen mentaal last van het thuiswerken? En hebben jullie dat ergens aangekaart? Onderzoek doen is natuurlijk al best alleen, maar nu door Corona is het wel heel eenzaam vind ik. Heb wel af en toe contact met begeleiders en 1x per week een online lunch met de sectie. Verder geen gezamenlijke projecten met andere collega’s oid. Maar ik mis gewoon echt dat je af en toe even iemand aanhoort over z’n onderzoek en daardoor dan weer geïnspireerd wordt, dat je soms even door het gebouw loopt en koffie kan drinken met collega’s etc. Gewoon om soms uit je “gedachten spiraal” te raken even nieuwe input te krijgen. Ik ben echt zooooo gedemotiveerd en zit soms gewoon echt te janken achter m’n laptop van ellende en voel me echt zo nutteloos. Waardoor het werk ook slecht gaat wat dan ook weer niet helpt. Ik zou naar uni kunnen gaan 1x per week maar ja dan zijn daar 2 anderen dus dat is ook niet echt een oplossing. Weet echt niet goed wat ik ermee aan moet (heb nu nog 2 dagen vakantie maar de gedachten van weer achter m’n laptop gaan zitten vind ik zo naar).
Mocht het nog nodig zijn, ik heb dat wel eens gebruikt!
Haha love it
@quarterlife Ik heb zelf geen ervaring (meer), maar in de tijd dat ik thuis moest werken ging ik 1x per week bij een collega werken (op anderhalf meter, zij had een ruim huis) omdat ik het ook totaal niet trok. Is dat een mogelijkheid?
Zo te horen heb je al een paper en genoeg data voor meerdere papers.
Ik zou me niet druk maken hoor.
Ik ken gewoon PhD studenten in jouw positie die geen paper hebben noch genoeg data om er een te schrijven. No stress en gewoon genieten van je verlof!
Dan ben je echt al super goed bezig!
Ik herken mezelf volledig in jouw verhaal. Aangezien ik in België woon en de Corona maatregelen nog verscherpt werden heb ik het voornamelijk aangekaart bij mijn collega’s. Heel veel herkenden het probleem, en vooral het gevoel van in een negatieve/ongemotiveerde spiraal te zitten. Daarom organiseren we nu met de close collega’s een soort ‘home office’ en dit brengt de motivatie wel wat terug!
Ja dat is misschien wel een idee. Zeker om er een vaste dag van te maken! Ga eens vragen aan een collega of zij dat ook zou willen. Dankjewel 
Ah wat vervelend dat je het herkent, maar wel fijn dat je herkenning vond! Bedoel je met home office dat je ook met een klein groepje mensen bij elkaar werkt? Dat is wel een fijne stap lijkt mij!
Bij mij op de afdeling is niet iedereen even open en tot nu toe hoor ik vooral verhalen dat men zo lekker productief is en de andere helft is heel druk met online onderwijs. Ik weet wel van een mede phd’er dat die zich hetzelfde voelt dus misschien kunnen we samen het bij iemand aankaarten op de afdeling.
Bedankt in ieder geval!
Ik herken dit ook wel een beetje, hoewel het inmiddels weer beter gaat en ik ook wel wat voordelen zie van deze situatie (voor mij: veel minder reistijd en minder klusjes omdat er gewoon minder gaande is op de afdeling) dus inmiddels probeer ik nu lekker door te werken, ook met het idee van als het ooit (hopelijk) weer terug naar normaal gaat, ik lekker ben opgeschoten en dan weer wat rustiger aan kan doen.
De dingen die ik doe en helpen:
- Van de voordelen gebruikmaken, niet alleen door lekker door te werken maar ook door mijn dagen zo in te delen als voor mij prettig is ('s ochtends rustig opstarten en liever wat langer doorwerken want 's avonds gaat het bij mij juist vaak lekker, na iedere maaltijd een stuk lopen, tussendoor sporten).
- De pomodoro-techniek voor het werken zelf (ik werk in blokjes van 50 min-10 min pauze-50 min-20 pauze en zo verder), aan het eind van iedere werkdag schrijf ik kort op in mijn agenda wat ik heb gedaan zodat ik overzicht houd en een soort verantwoording afleg richting mezelf;
- Mezelf motiveren door kleine projectjes tussendoor die ik leuk vind, ik ben nu bijv. bezig wat interviews uit te werken die ik had afgenomen en wil proberen daar tussentijds ook nog een artikel over te schrijven. Motiveert mij altijd om tussendoor ook wat te produceren en dan zit ik al goed in de schrijf-flow/gebruik ik ook al bronnen die ik later ook weer kan gebruiken voor mijn proefschrift.
- Naast de wat formelere online bijeenkomsten met mijn afdeling doe ik met enige regelmaat virtueel een koffie met een paar andere PhDs, kan je toch wat lekkerder kletsen en opener zijn. Ik initieer dit ook best vaak maar wordt eigenlijk heel goed ontvangen.
- Ik ga regelmatig wandelen met een collega die in de buurt woont, zo heb je toch een beetje die praatjes (deels gezellig deels handig voor werk) die je normaal op je werkplek zou hebben.
Maar soms heb ik ook wel een off-dag/week hoor.
Als ik jou was zou ik misschien toch gebruikmaken van die dag op kantoor trouwens, even een andere omgeving en je kan die twee anderen die er zijn misschien toch even aanschieten voor een praatje? Ik ga zelf vanaf september vanwege lesgeven weer een dag in de week en ik kijk daar eigenlijk heel erg naar uit (maakt me niet eens uit wie er is, denk dat ik ook lekker ga kletsen met de mensen die ik normaliter altijd ontweek). En ik heb het zelf niet aangekaart bij iemand, maar je zou het misschien eens met je begeleider(s) kunnen bespreken als je dat nog niet hebt gedaan?
Ik weet trouwens niet in welk veld je werkt, als je het leuk vindt zouden we (wellicht met een FF-groepje) ook een app/bel/Skype-groepje kunnen aanmaken voor af en toe een extra koffiemomentje of even kletsen met een buitenstaander over je onderzoek/het proces/wat dan ook?
Inderdaad! Wij werken nu met 2 a 3 personen bij iemand thuis en dat motiveert ons wel.
Ik vind het ook vervelend wanneer collega’s nu net productiever zijn, dan voel ik mezelf nog extra onnuttig 
Maar er zijn zeker veel mensen die je gevoel herkennen! Ik hoop dat je steun vind bij enkele collega’s.
Als je zo erg worstelt (geloof dat ik ook wel eens eerder over de start van je traject gelezen heb of vergis ik me? Dat klonk ook wel heftig) zou je wellicht ook je promovendidecaan of misschien beter nog psycholoog (als je universiteit die in dienst heeft) kunnen vragen om wat ondersteuning. Heel veel succes! Hoop dat je je snel wat beter voelt
Ja dit @quarterlife! Ik ben in mijn laatste jaar eigenlijk hartstikke overspannen geraakt en ik had echt naar de bedrijfsarts moeten stappen (en sowieso veel eerder aan de bel moeten trekken over mijn slechte begeleiding). Universiteiten hebben echt hulp voor dit soort super veel voorkomende klachten en het is goed om het aan te geven zodat je een beetje begeleiding kan krijgen als dat nodig is. Wij vinden het allemaal maar doodnormaal om vol angst en depressie ons werk te doen 
maar dat is het natuurlijk niet.
Bij mij sloot de hulp totaal niet aan omdat ik dus naar een random psycholoog ben gestapt ipv dat via mijn werkgever te doen. Die psycholoog had gewoon echt geen kennis van de specifieke situatie waar je als PhD in zit (vooral ook de kutte lange termijnperspectieven waar ik veel last van had). Maar vrienden zijn wel via de bedrijfspsycholoog gegaan en die kregen fijne concrete tips. Het is altijd het proberen waard, en je moet zeker niet denken dat je nog niet diep genoeg in de put zit voor hulp. Ik heb het veel te lang gelaten en zit nu met een onaf boek in mijn vrije tijd verder te werken terwijl ik ook met ander werk geld moet verdienen 
@Peony O wat fijn! Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat het volgens mij gewoon niet kan, haha. Maar je weet nooit: ik wil een dubbele dependency aanmaken. Dus stel de vraag is: wat is uw religie? En de antwoorden zijn: 1) christelijk 2) moslim 3) joods 4) geen 5) wil ik liever niet zeggen. (ik zeg nu maar wat hoor, dit is niet mijn echte vragenlijst haha). Dan wil ik daarna de vraag: bent u praktiserend? Maar alleen als ze dus niet 4 of 5 hebben gekozen. Maar dat kan dus niet, lijkt het? Ik kan het nu alleen zo doen dat ik die vraag 2x invoer, en dan 1x met als dependency ‘religie = niet 4’ en 1x met ‘religie = niet 5’. Maar zo eindig ik straks natuurlijk met tig bijna-lege variabelen in m’n dataset :’)
@quarterlife Ik zou ook echt aanraden om naar een psycholoog van je universiteit/werkgever te gaan. Waar ik werk is er geloof ik zelfs een aparte psycholoog alleen voor PhD’s, misschien bij andere uni’s ook wel. Het is echt niet gek dat je je zo voelt, hoe eerder je hulp krijgt hoe groter de kans dat je uit die negatieve spiraal komt!
@Opperhoofd Ik wil mezelf niet zomaar uitnodigen voor jouw initiatief, maar mocht er meer animo zijn voor zo’n koffie/klets groepje, dan zou het mij heel leuk lijken om ook aan te sluiten 
Ik ben maar een simpele kwalitatieve data ziel, maar is een ‘nvt’ optie bij je vervolgvraag te losjes?
Leuk hoor! Als er meer mensen willen aansluiten hoor ik het wel zal eind van de dag even een pb sturen!
Lijkt mij ook leuk!
Ja, dat lijkt mij ook leuk!
Wat rot dat je je zo voelt. Ik herken me in veel van wat je schrijft en heb er de eerste 3 maanden vooral veel last van gehad. Ik heb mijn begeleiders om extra taken gevraagd. Nu ik betrokken ben in een project buiten mijn PhD en meer samenwerk met anderen gaat het beter en zit ik niet meer zo vaak uitgeblust achter de computer. Ik sluit me aan bij tips van de anderen in dit topic: ga die ene dag naar kantoor om wat mensen te zien en probeer jezelf te motiveren met kleine taakjes tussendoor die voldoening geven. En weet dat je bij lange na niet de enige bent, het is echt niet gek, raar, of “niet erg genoeg” om hulp te vragen!
Ja dit is ook een goeie, ik haalde heel veel energie uit niet-PhD taken (congressen organiseren, verschillende vormen van wetenschapscommunicatie, lesgeven). Dan was het werk lekker concreet en af te bakenen. Die afwisseling is heel fijn en je voelt je nuttig en je werkt samen. Wel weer oppassen natuurlijk dat je daar niet teveel tijd in stopt vs je onderzoek (ja ik heb echt alle mogelijke fouten gemaakt hahaha).